.

นิยายเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับศิลปินในรูปดังกล่าว

ไม่มีเจตนาทำให้ศิลปินเสียหาย เรื่องนี้เขียนขึ้นเพราะเราแต่งขึ้นมาทั้งหมด

ขออนุญาตศิลปินด้วยนะคะ

.

สวัสดีครับ ผมชื่อวอร์ ผมอาศัยอยู่กับหยิ่น เราสองคนคบกันมา ได้สิบปีแล้ว แล้วเราสองคนก็แต่งงานกันแล้วด้วยครับ

พวกเราสองคนรักกันดีมากๆ ทำให้เราสองคนเชื่อใจกันและกันและไม่มีเรื่องนอกใจมาแน่นอน

หยิ่นทำงานเป็นหัวหน้าวิศวะกรรม คอยออกแบบและดูแลโครงสร้างต่างๆของบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง

ส่วนผมเป็นสถาปนิก คอยออกแบบงานต่างๆ ตรวจดูโครงสร้างของงาน ผมกับหยิ่นเราเรียนด้วยกันมา คอยช่วยเหลือกันมาตลอด

ผมวิ่งไปกอดหยิ่น แล้วหอมแก้มเป็นกำลังใจให้แบบนี้ทุกวัน

พวกเราสองคนทานข้าวกันเสร็จแล้ว อาบน้ำแล้วเรียบร้อยเตรียมตัวที่จะนอนกันแล้วครับ วันนี้ผมทำงานเหนื่อยมาก { หยิ่น }

ผมตบเตียงเรียกวอน์มานอน

ผมลูบเข้ากับใบหน้าของหยิ่นแล้วมอบจูบที่นุ่มนวลให้หยิ่นแต่แล้วหยิ่นก็แทรกลิ้นเข้ามาในปากของผมและดูดเอาความหวานในปากผมอย่างกระหาย

ผมกับหยิ่นเรามีเพศสัมพันธ์ กันค่อนข้างที่จะบ่อยนะ อาทิตย์ละครั้งนี่ถือว่าบอยไหม แต่บ่อยสุด หยิ่นเคยรักผมทุกวันติดต่อกันเกือบหนึ่งอาทิตย์

.

วันต่อมา

แล้วรถหยิ่นก็แล่นออกไป แล้วผมหละทำไรต่อ ผมก็เก็บกวาดบ้านซักผ้า เก็บห้องนอนที่เราทำสงครามกันเมื่อคืน

แล้วผมถึงมาร่างแบบงานของผมต่อ บางวันผมก็ต้องเข้าออฟฟิศบางวันผมก็ทำงานที่บ้าน

ผมจึงมีเวลาที่จะดูแลบ้าน ดูแลหยิ่นอย่างเต็มที่ แบบที่ไม่ต้องจ้างแม่บ้านหรือใครเข้ามาเลย มันทำให้เราประหยัดเงินส่วนนี้ไว้ได้

.

บริษัท เอกชน

ผมฟังข้อเสนอของเสี่ยวิธวัฒน์แล้ว เขาต้องการหลับนอนกับวอร์ แต่แค่ไม่กี่ครั้งเขาคงเบื่อจริงๆ แต่เมื่อแลกกับงานที่ผมจะได้มันก็มหาศาลอยู่

.

ไม่ไม่อยากบอกความจริงว่าผมต้องขายวอร์ให้เสี่ยวิธวัฒน์

.

ผมคิดไม่ตกเลยว่า ผมจะทำแบบนี้ดีไหม

ในเมื่อวอร์ยอมที่จะช่วย ผมก็คงต้องเดินหน้าต่อไป

วันต่อมา

โรงแรม วิธวัฒน์

.

ผมไม่รู้หรอกนะว่าหยอ่นให้ผมมาช่วยงานอะไร ทำไมต้องเข้ามาในโรงแรม หยิ่นให้ผมรออยู่ที่ห้องนี้ นานสองนาน

และแล้วก็มีคนเปิดประตูเข้ามา ผมรีบเดินไป

ผมได้ยินแบบนี้แล้วไม่อยากจะเชื่อเลย

แล้วคืนนั้นผมก็เสร็จไอ้เสียแก่นั่น ผมไม่อยากจะคิดเลยว่า หยิ่นจะทำแบบนี้กับผมได้ลง

.

ผมใส่เสื้อผ้าทั้งน้ำตา แล้วเดินออกมาจากห้องนั้นพอผมเปิดประตูออกมาผมพบว่าหยิ่นยืนรอผมอยู่หน้าประตู

หยิ่นเข้ามาจับเนื้อตัวผม ที่ตอนนี้มีแต่ไอ้รอยชั่วนั้นทำไว้กับผม

ผมพูดจบผมก็เดินออกไปจากหยิ่นทันที ถ้าเรายังคุยกันอยู่มีหวังผมคงโมโหมากๆ

ตอนนี้ผมอยู่บ้านแล้ว ผมอาบน้ำชำระล้างร่ายกายของผมที่เต็มไปด้วยไอ้รอยบ้าๆพวกนั้น

ขยะแขยงที่สุด

ผมอาบน้ำเสร็จผมเลือกที่จะเดินไปนอนที่ห้องรับแขก ไม่ยังคงทำใจเรื่องนี้ไม่ได้ ที่หยิ่นเอาผมไปขายให้ไอ้แก่นั่น

ปั้ง!

ผมไม่ตอบอะไรหยิ่นทั้งนั้นแล้วเดินออกไปเลย

ผมได้แต่ขอโทษวอร์อยู่อย่างนั้น ผมเข้าใจว่าคงไม่มีใครรับได้หรอที่ต้องเจออะไรแบบนี้

ผมภาวนาว่าให้เสี่ยวิธวัฒน์เบื่อวอร์เร็วๆ