[เดวิด พาร์ท] 

"เรียบร้อยครับพี่"

"เออ ขอบใจ"

....ผมให้ไอฟิวคอยดูแลวินนี่และมันก็โทรรายงานผมตลอดว่าวินนี่ทำอะไรบ้าง และตอนเย็นก็มีคู่ค้ามาคุยเรื่องธุรกิจสำคัญกับนายท่าน ผมและคนอื่นๆบางส่วนต้องขึ้นไปควบคุมดูแลด้านบน ผมจึงยอมปล่อยให้วินนี่อยู่คนเดียว

....เวลาล่วงเลยมาประมาณ4ทุ่ม ผมจึงบอกลูกน้องคนอื่นให้ดูแลไปก่อน และผมก็เดินมาหาวินนี่เพราะไม่รู้ว่านอนรึยัง แต่พอเปิดประตูก็พบว่าวินนี่ไม่ได้อยู่ในห้อง บอกเลยว่าผมโกรธมากที่วินนี่ไม่ยอมทำตามคำสั่ง ถ้าเจอจะเอาให้หนักเลย!

"พวกมึงเห็นวินนี่บ้างมั้ย!" ผมถามลูกน้องที่ยืนอยู่ตามจุดต่างๆ

"ไม่เห็นเลยครับพี่ มีอะไรรึเปล่าครับ"

"ไม่มีไร" ผมตอบและเดินตามหาอย่างหัวเสีย ไม่ใช่ว่าแอบหนีออกไปแล้วนะ

....ผมคิดได้ดังนั้นก็รีบวิ่งไปที่ห้องควบคุมและขอดูกล้องวงจรปิดทั้งหมด และผมก็พบว่าวินนี่กำลังเดินไปที่ห้องน้ำด้านหลังคลับ ผมจึงรีบเดินไปที่นั่น

"ฮึกก..ฮืออออ..ใครก็ได้ช่วยด้วยย!!..อื้ออออ!!" ผมเดินมาถึงห้องน้ำก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของวินนี่ ผมจึงเปิดประตูเข้าไปและพบว่าวินนี่กำลังถูกผู้ชายคนนึงลวนลาม...ผมถึงกับเลือดขึ้นหน้าด้วยความโกรธจัด

ปังๆๆ!!

"ฮึกกก...คะ..คุณ.."

"ไม่เป็นไรแล้วนะ"

....ด้วยความที่มือมันไวกว่าทุกอย่าง ผมจึงหยิบปืนที่เอวและยิงไปที่ผู้ชายคนนั้น3นัดติดๆและมันก็ล้มลงไปทันที วินนี่ยืนมองด้วยความตกใจผมจึงเข้าไปกอดด้วยความเป็นห่วง

"ฮืออออ...ผมขอโทษ...ฮึกกก..ขอโทษที่แอบออกมา.." วินนี่กอดผมแน่นและพูดพร้อมสะอื้นไห้

"ถ้าชั้นมาไม่ทันนายคงเสร็จมันไปแล้ว"

"ผมขอโทษ...ฮือออ...ผมแค่อยากออกมา..ฮึกก...เดินเล่น"

....ตอนแรกผมบอกเลยว่าโกรธมากที่วินนี่ขัดคำสั่ง แต่พอมันเกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้วผมก็โกรธไม่ลง วินนี่ร้องไห้และกอดผมแน่นเหมือนว่าดีใจที่ผมมาช่วยทัน และสายตาดีใจนั้นก็ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะกอดตอบอย่างเป็นห่วง

"ชั้นไม่โกรธนาย" ผมผละออกและจับคางวินนี่ให้เงยหน้า วินนี่ที่ยังตกใจอยู่ก็ร้องไห้ตัวสั่นแต่ก็ยอมสบตาผม

"ฮึกก..จะ..จริงหรอ" วินนี่ถามและเผยยิ้มออกมา...หึ จะดีใจอะไรขนาดนั้น

"ชั้นไม่โกรธนาย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ลงโทษที่นายหนีออกมานะ" ผมพูดจบวินนี่ก็หุบยิ้มทันที

"ใจร้ายที่สุด" วินนี่บ่นงึมงำเสียงเบา แต่ผมก็ได้ยินอยู่ดี จากนั้นผมก็โทรหาไอฟิว

"ไอฟิว มึงมาเก็บศพที่ห้องน้ำด้านหลังด้วย" ผมพูดบอกไอฟิวและผมก็กดวางสายไป

"คุณรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่"

"อยากรู้หรอ...ไปคุยกันที่ห้องสิ" ผมพูดและยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

"ผมไม่อยากรู้แล้ว...ผมง่วง ขอไปนอนก่อนนะ" วินนี่ปาดน้ำตาและกำลังจะเดินหนี แต่ผมก็คว้าแขนเอาไว้ก่อน

"เตรียมตัวไว้ด้วยล่ะ เสร็จงานเมื่อไหร่ชั้นจะกลับมา 'ลงโทษ' นาย" ผมพูดจบวินนี่ก็สะบัดแขนออกและเดินตึงตังกลับห้องไปทันที ผมก็กลับไปดูแลด้านบนด้วยเช่นกัน

[จบ เดวิด พาร์ท] 

...................................................................................................................................................................................................... 

"เที่ยงคืนแล้วทำไมยังไม่กลับมาอีก...คู่ค้าอะไรนั่นจะคุยกันยันเช้าเลยรึไง" ผมบ่นนิิดหน่อย ก็ตั้งแต่กลับมาที่ห้องผมก็อาบน้ำและมานั่งรอเขาในห้องนอน แต่มันก็นานมากแล้วเขาก็ไม่กลับมาซักที

....ตอนผมเห็นเขาเข้ามาและยิงไปที่ผู้ชายที่ลวนลามผมอยู่ ความรู้สึกแรกคือ 'ดีใจ'...ผมดีใจมากที่เขามาช่วยผมไว้ ถึงแม้จะตกใจที่เขายิงจนคนนั้นตายต่อหน้าก็เถอะ แต่ผมก็ดีใจมากๆ เพราะถ้าเขามาไม่ทันผมก็คงเสร็จมันไปแล้ว

"ฮึ่ยยย ถ้าไม่มาจะนอนแล้วนะ!...เอ่อ..แล้วเราจะนั่งรอเค้าทำไมเนี่ย" ผมงงกับตัวเองมากเลยที่ผมยังคงนั่งรอเขาอยู่แบบนี้ บ้าจริง!

"รอชั้นอยู่หรอ"

"คุณ!...เข้ามาทำไมไม่เคาะประตู" นี่เขาวาร์ปได้งั้นหรอ ทำไมผมถึงไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยว่าเขาเข้ามาแล้ว

"นี่มันห้องชั้น"

"............." เขาพูดแบบนั้นทำให้ผมพูดไม่ออกและนั่งอ้าปากค้างไปเลย

"แล้วนี่นั่งรอชั้นหรอ ทำไมยังไม่นอน" เขาถามและค่อยๆถอดเสื้อผ้าตัวเองไปด้วย ผมจึงหันหน้าหนี

"อย่าพูดมั่วๆ ผมก็แค่...เอ่อ..นอนไม่หลับน่ะ" ผมแถไปเรื่อย แต่จะให้บอกตรงๆรึไงว่าผมรอเขาอยู่น่ะ

"หึหึ...พร้อมรึยัง" เขาเดินเข้ามาใกล้และนั่งลงข้างๆผม ผมสัมผัสได้ว่าเขาไม่ได้ใส่อะไรเลยแน่ๆ

"พะ..พร้อมอะไร ผมง่วงแล้ว...อ๊ะะ!" ผมกำลังจะขยับหนีมานอนอีกฝั่ง แต่เขาก็ดึงแขนผมไว้และดันผมนอนลงกับเตียง และเขาก็มาคร่อมตัวผมไว้

"ลืมไปแล้วหรอว่าชั้นพูดว่าอะไร" เขาก้มลงมาซุกไซร้ซอกคอผมอย่างเอาแต่ใจ ผมก็ขัดขืนเขาได้นิดหน่อยเพราะเขากดแขนผมแน่นเลย แถมยังทับขาผมไว้อีก

"คุณ...อื้อออ...ผมจะนอน"

"ชั้นยังไม่ให้นอน เพราะชั้นจะลบรอยที่มันทำไว้...หรือนายชอบที่มีรอยของมันอยู่บนตัว" เขาทำท่าหงุดหงิดเล็กน้อยที่ผมขัดใจเขา

....ก่อนที่เขาจะมาช่วยผมไว้ ไอนั่นมันทำรอยไว้ที่ซอกคอของผม แต่มันไม่ใช่รอยขบกัดอะไร แค่เป็นรอยบีบนิดหน่อยเท่านั้นเอง

"ผมไม่ชอบที่มีรอยของใครอยู่บนตัวผมทั้งนั้นแหละ"

"แต่ชั้นคงเป็นข้อยกเว้นสินะ เพราะชั้นไม่ใช่ใครอื่น...แต่เป็น 'ผัว' ของนาย"

"อ๊ะะะ!!...กัดทำไม!" เขาพูดจบก็ก้มลงมาขบเม้มที่ซอกคอของผมทับรอยของไอ้นั่น และไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงยอดอกของผม เขาก็ขบเม้มอีกจนผมเจ็บ

"แสดงความเป็นเจ้าของไง" เขายกยิ้มมุมปาก ทำไมผมรู้สึกไม่ชอบรอยยิ้มของเขาเลยนะ

"ขอบคุณนะ" เพราะอะไรไม่รู้ถึงทำให้ผมพูดแบบนั้นออกไป แต่ผมแค่อยากพูดในสิ่งที่ตั้งใจจะพูดเท่านั้นเอง

"เรื่อง" เขาเลิ่กคิ้วขึ้นเหมือนไม่เข้าใจว่าผมขอบคุณเขาเรื่องอะไร

"ขอบคุณที่ช่วยผมไง คุณรู้มั้ยว่าผมดีใจแค่ไหนที่คุณมาช่วย...ผมนึกว่าจะต้องเป็ยเมียมันซะแล้ว..อื้ออออ!!" เขาก้มลงมาประกบจูบอย่างร้อนแรงจนผมตั้งตัวไม่ทัน และเขาก็กวาดลิ้นเข้ามาในโพรงปากของผมอย่างเนิ่นนานจนผมรู้สึกอ่อนแรงไปกับรสจูบของเขา

"..แฮ่ก..แฮ่ก.." เขาถอนริมฝีปากออกไปเพื่อให้ผมได้มีอากาศหายใจ ผมก็หอบหายใจเหนื่อย

"พูดอีกสิ ชั้นชอบ" เขาพูดเสียงแหบพร่าพร้อมกับถูไถแก่นกายขนาดใหญ่ของเขาไปตามขาของผม ซึ่งผมก็อยู่ในชุดนอนโดยใส่เสื้อตัวโคร่งและกางเกงขาสั้น

"อ่าาา...ขอบคุณนะ..อ๊ะะ..ละ..แล้ววันนี้ผมก็..อื้อออ..ทำความสะอาดห้องในคุณแล้วด้วย" ผมพูดบอกในขณะที่เขากำลังถอดเสื้อผ้าผมออกจนตอนนี้ผมเปลือยเปล่าแล้ว

....ทำไมผมถึงไม่ขัดขืนเขา ทำไมผมปล่อยให้เขาทำอะไรง่ายๆ ผมบอกตรงๆเลยว่าผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ทุกสัมผัสของเขารวมถึงรสจูบอันร้อนแรงนั่น มันทำให้ผมหมดแรงและมีอารมณ์ไปกับเขาแล้ว

"อ่าาาาห์...ดีมาก...งั้นเรามาเริ่มบทลงโทษเลยแล้วกัน" เขาพูดจบก็ชักรูดแก่นกายของตัวเองซักพัก และเขาก็เอามาจ่อที่ช่องทางรักของผม

"เบาๆนะ..อ๊ะ..อ๊าาาาาาา!!"

"ซี๊ดดดด!!..รูของนายมันฟิตดีจริงๆ"

"ผมจุกนะ! ของคุณมันเล็กซะที่ไหนล่ะ!" ผมทุบหน้าอกเขาไปทีนึง ก็เขายัดเข้ามาจนสุดลำแบบนี้จะไม่ให้จุกได้ยังไง

"วันนี้มาแปลก ทุกทีเห็นขัดขืนตลอด...หรือว่าติดใจชั้นแล้ว"

"ขยับซักทีสิ พูดอยู่ได้" ผมบอกเขา จากนั้นเขาก็ยิ้มและขยับแก่นกายขนาดใหญ่ของเขา จากช้าๆมันก็เริ่มแรงขึ้น และแรงขึ้น จนผมเสียวซ่านไปทั้งตัว

"อ๊ะๆๆๆ...อื้อออออ...บะ..เบาๆ...หน่อยสิ..อ๊าาาา!"

"ฮืมมมมม...อ่าาาาาห์...รูของนายมันตอดรัดชั้นดีมาก..ซี๊ดดดด..."

"อ่ะ..อื้ออออ...ผมจุก!" ผมพูดเสียงสั่นๆเพราะร่างกายมันขยับไปตามแรงของเขาที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด

"จูบหน่อย...จูบผมหน่อย..อื้ออออ!" ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่ขอร้องให้เขาจูบ ก็มันต้องไปตามอารมณ์นี่นา...อ่าาา รู้สึกดีจัง

"ฮืมมม...มองแบบนี้ จะยั่วชั้นหรอ" เขาพูดและกระแทกเอวเข้ามาแรงขึ้นแบบรัวๆจนผมจะเสร็จ ผมยั่วเขาตรงไหนเนี่ย!

"ผมไม่ได้ยั่ว..อ๊ะๆๆๆ...ผม..จะไปแล้ว...อื้อออ"

"พร้อมกันนะ..อ่าาาาห์"

"จะ...ไปแล้ว...อ๊ะะ...อ๊าาาาาาา!!"

"ซี๊ดดดดด!....อ่าาาาาห์!!" เขากระแทกเข้ามาอีก2-3ครั้งก็ปลดปล่อยน้ำรักของเขาเข้ามายังช่องทางรักของผมจนมันไหลออกมาตามขา และผมก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเลอะหน้าท้องของตัวเอง

"แฮ่ก..แฮ่ก...ทำงานมาเหนื่อยๆทำไมถึงยังมีแรงเยอะขนาดนี้.." ผมถามเขาและหอบหายใจเหนื่อย

"แฮ่ก..แฮ่ก...อืมมม...ชั้นไม่เคยเหนื่อยที่จะ 'เอา' นายหรอกนะ" เขาพูดบอกและก้มลงมาคลอเคลียและขบเม้มไปตามยอดอกของผม

"อื้อออ...เอ่อ...คือ..."

"มีอะไรหืมมม...อ่าาาห์..นายมันหวานไปทั้งตัวเลยนะ" เขายังคงขบเม้มและเลียยอดอกของผมอยู่ ผมก็บิดเร้าด้วยความเสียวซ่านที่เพิ่มขึ้น

"คือว่า...ผะ..ผม..ต้องการอีก..." ผมรู้เลยว่าตอนนี้หน้าผมต้องแดงมากแน่ๆ แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะ ก็เขายังคาแก่นกายไว้ที่ช่องทางรักของผมอยู่แบบนี้ และผมก็มีอารมณ์อีกรอบแล้วด้วย...อายชะมัด

"หึ...ชั้นรู้แล้ว ก็ช่องทางรักของนายมันบีบรัดของชั้นแน่นซะขนาดนี้...ชั้นขอยันเช้าเลยแล้วกัน เพราะนายยั่วชั้นเอง"

"อ๊ะ..อ๊าาาาาาา!!"

....จากนั้นเราก็มีอะไรกันยันเช้าเลยครับ ผมและเขาเสร็จกันไปหลายรอบมากๆ แถมผมก็ยังต้องการเขามากขึ้นอีกด้วย เราพึ่งจะได้นอนกันตอนเกือบ6โมงเช้านี้เอง บอกเลยว่าทั้งเหนื่อยและระบมไปหมดแล้ว...แต่ก็นะ เพราะผมเป็นคนขอร้องเขาเองนี่นา

โปรดติดตามตอนต่อไป... 

**เม้นติชมกันได้เลยน้าาา

**วินนี่เริ่มมีความรู้สึกอะไรบางอย่างแล้ว อยากให้รอติดตามนะคะ

**ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ รักๆๆ☺♥