สวัสดีครับ

ผมนะโม

ผมคือคนที่จะเล่าเรื่องในวันนี้

ผมแค่อยากแชร์ประสบการณ์ที่ผมเคยเจอ ให้ทุกคนรับรู้ก็แค่นั้น

มีใครหลายคนถามถึงชีวิตของผมกันเยอะ

ผมเองก็ไม่เคยเล่าอะไรแบบนี้ที่ไหนมาก่อน

เรื่องของผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ก็แค่เรื่องราวของคนธรรมดาคนหนึ่งก็เท่านั้น

ผมเล่าเลยแล้วกัน

เรื่องที่ผมจะเล่า มันเริ่มต้นที่....

วันที่แสนจะธรรมดาของผม

ทุกอย่างเหมือนมันได้เริ่มต้นขึ้นใหม่อีกครั้ง

ผมกวาดสายตามองไปรอบๆพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมห้องหนึ่ง

ภายในห้องมีแต่ความว่างเปล่า

หลังจากที่ผมลืมตาตื่นขึ้น

ใจของผมมันรู้สึกเวิ้งว้างอย่างบอกไม่ถูก

ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร

ทุกอย่างราวกับความฝัน

ผมไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน

ผมไม่เคยเข้าใจอะไรทั้งนั้น

ทุกอย่างเป็นสีขาวไปหมด

ในหัวของผม....ว่างเปล่า...

ผมถูกความว่างเปล่าเข้าครอบงำผมอีกครั้ง

แต่แล้ววันนึง....

' เธอคนนั้น ' ได้เข้ามาในชีวิตผม

เธอแต่งแต้มสีสันให้กับชีวิตของผม

เธอสอนให้ผมรู้จักสีสันบนโลกใบนี้

ผมปฏิเสธไม่ได้เลยว่า

ในตอนนั้น....ตัวผมมีความสุขมาก

เธอคอยอยู่เคียงข้างผมเสมอมา

'ขอบคุณนะ'คนที่แสนดีของผมที่

เธอทำให้ผมแทบทุกอย่าง

เธอไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยให้ผมได้ยิน

เธอไม่เคยดุ ด่า หรือว่า

ตอนที่ผมทำตัวไม่ดี

เธอมักจะถามผม ด้วยคำพูดเหล่านี้เสมอ

"เหนื่อยมั้ย"

"กินอะไรมาหรือยัง"

"วันนี้ทานอะไรดี"

"งานเป็นยังไงบ้าง"

"มีปัญหาอะไรหรือเปล่า"

เธอใส่ใจผม แม้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย

คำพูดพวกนั้น ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมผูกพันกับเธอ

ผมคิดมาตลอดว่า

จากนี้ไป...ผมจะทำให้เธอมีความสุข

ผมจะดูแลเธอให้ดี เหมือนที่เธอคอยดูแลผม

ผมสัญญา

ผมจะดูแลเธอด้วยชีวิตทั้งหมดที่ผมมี

ไม่ว่าจะเกิดอะไร

ผมจะอยู่เคียงข้างเธอ เหมือนที่เธอคอยอยู่เคียงข้างผม

นั่นคือคำพูดของผมในตอนนั้น

ตอนที่ผมตัดสินใจขอเธอแต่งงาน

ภาพในวันนั้นยังคงจำได้เสมอ

คำพูดเหล่านั้นยังตราตรึงอยู่ภายในใจ

" ผมรักคุณ "

ผมพูดออกไปด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขทั้งน้ำตา

" ฉัน...รักคุณ ขอบคุณนะ "

เธอพูดออกมาแค่สั้นๆ

แต่พอจับใจความได้

แม้ว่าเธอจะพูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา

หูของผมกลับได้ยินชัดเจน

ผมยกยิ้มขึ้นมานิดๆที่มุมปาก

เราสองคนสบตากัน และยิ้มให้กัน

ผมก้มลงประกบริมฝีปากของเธอ

จูบนี้จะเป็นจูบแรกของเธอและจูบสุดท้ายของผม

เราสองคนจะไม่มีวันพรากจากกัน

ผมผละริมฝีปากออก

เธอเริ่มหายใจหอบ...หืด...

ผมจูบเธออีกครั้ง ครั้งนี้ไม่เหมือนกับที่ผ่านๆมา

สำหรับผมกับเธอ เราคือกันและกัน

เราสองคนจะเป็นของกันและกันตลอดไป....

ทุกคนที่อยู่ในโบสถ์นั่น ต่างร่วมเป็นสักขีพยานในครั้งนี้

เธอในตอนนี้ดูสวยไม่ต่างจากวันแรกที่ผมเจอ

เธออยู่ในชุดเดรสกำมะหยีสีขาว

เธอถือดอกโรสแมรี่อยู่ในมือของเธอ

ดอกไม้ที่เธอชอบที่สุด

ผมมองเธอไม่ละสายตา

' เธอช่างสวยจริงๆ '

ผมไม่เสียใจเลย ที่ผมเลือกเธอเป็นคู่ชีวิต

ทุกอย่างมักมีสองด้านเสมอ

ลองอ่านเรื่องที่ผมเล่าจากด้านล่างขึ้นบนดูสิ่

นั่นแหละคือชีวิตของผมในตอนนี้

หากคุณอยู่ในสถานการณ์เดียวกับผม

ผมอยากให้คุณรู้ว่า

คุณไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้ ' แค่เพียงลำพัง '

ผมอยากให้คุณสู้ไปพร้อมๆกับผม

โลกยังคงหมุนต่อไป

คุณเองก็เช่นกัน

คุณต้องกล้าที่จะมีชีวิตอยู่

และกล้าที่จะเผชิญกับโลกใบนี้

คุณยังมีคนรอบข้างที่คอยอยู่เคียงข้างคุณ

หากไม่รู้จะมีชีวิตเพื่ออะไร

ให้คิดว่ามีชีวิตเพื่อตัวเองก็แล้วกัน

อย่างน้อยก็อย่าลืมว่า

ตัวคุณเองก็คือคนสำคัญคนหนึ่ง สำหรับคนอื่นเหมือนกัน

ผม 'นะโม' อยู่ได้ คุณก็อยู่ได้เช่นกัน