คนผมขาวผู้ฉูดฉาด
-
รินโกะ
อื้มมม
-
รินโกะ
//ค่อยๆลืมตา
-
รินโกะ
โอ๊ยย!!!
-
เคียวจูโร่
ริน!! เจ้าเจ็บตรงไหน!!!
-
เคียวจูโร่
//รีบดูตามตัวริน
-
รินโกะ
เปล่าหรอก ข้าแค่..ปวดหัว
-
รินโกะ
โอ๊ย!!ปวดหัว!!
-
เคียวจูโร่
เจ้ารอก่อนนะ! ข้าจะรีบไปตามคนมา!
-
รินโกะ
(ทำไมถึงได้ ปวดหัวอย่างนี้!!)
-
รินโกะ
อึ่ก ไม่ไหว.. ต้องออกไปด้านนอก
-
รินโกะ
//พยายามลุกขึ้นแล้วเดินออกไปข้างนอก
-
รินโกะ
//เดินโซเซเข้าไปในป่า
-
รินโกะเดินเข้าไปในป่าซักพักโดยไม่รู้ว่ามีคนแอบตามตลอดทาง จน..
-
รินโกะ
//หมดสติ
-
รินโกะ
//กำลังจะร่วงลงกับพื้น
-
หมับบ!
-
อุซุย เท็นเง็น
ข้าเจอเจ้าแล้ว เด็กน้อย
-
อุซุย เท็นเง็น
ในที่สุดข้าก็เจอเจ้า
-
อุซุย เท็นเง็น
พรึบบ//หายตัวไปพร้อมรินโกะ
-
แท้จริงแล้วเท็นเง็นเคยเจอกับรินโกะมาแล้ว ตอนนั้นเค้าบาดเจ็บหนักจนเจอกับเด็กน้อยคนนึง เธอก็คือรินโกะนั่นเอง
-
แต่รินโกะกลับไม่ได้สนใจคนที่ตัวเองช่วยไว้แม้แต่น้อย หลังจากช่วยรักษาอีกฝ่ายเสร็จและอีกฝ่ายฟื้นขึ้นมา เธอก็ขอตัวลาทันที
-
.
-
.
-
หลังออกจากตระกูลเท็นเง็นได้เจอคางายะและได้เข้าหน่วยพิฆาตอสูร นอกจากนั้นคู่หมั้นทั้ง3คนก็กลายมาเป็นเพื่อนร่วมงานของเท็นเง็น
-
รินโกะ
อืมมม
-
รินโกะ
ที่นี่ที่ไหนน
-
อุซุย เท็นเง็น
เจ้าตื่นแล้วก็มากินยาก่อน
-
รินโกะ
!!! นายเป็นใครน่ะ!!
-
อุซุย เท็นเง็น
(จำข้าไม่ได้จริงๆสินะ)
-
อุซุย เท็นเง็น
กินยานี่ก่อน แล้วข้าจะบอกเจ้า
-
รินโกะ
อึ่กๆๆ//รับยามากินอย่างระแวง
-
รินโกะ
เอาหล่ะ ทีนี้ก็บอกมาได้แล้ว เพราะชั้นคุ้นหน้านายมาก
-
อุซุย เท็นเง็น
ข้าคือคนที่เจ้าเคยช่วยไว้ ชื่ออุซุย เท็นเง็น
-
รินโกะ
เจ้าคนนั้นนี่เอง!! ก็ว่าอยู่ทำไมถึงได้คุ้นหน้านัก
-
รินโกะ
ว่าแต่ ที่ที่ไหนอ่ะ ไม่ใช่คฤหาสต์ผีเสื้อหนิ
-
อุซุย เท็นเง็น
ที่นี่บ้านข้าเอง แล้วนี่ก็ห้องนอนข้า
-
รินโกะ
ห้องนอนนาย!!
-
รินโกะ
ฉิบหายละตรู
-
รินโกะ
ต้องรีบออกจากห้องก่อน
-
อุซุย เท็นเง็น
เจ้าจะรีบไปไหน พิษยังไม่ถูกขับออกมาเลยนะ
-
รินโกะ
นี่มันห้องนอนนายนะ! เดี๋ยวเมียนายเข้ามาตบชั้นพอดี!
-
อุซุย เท็นเง็น
เมีย? เจ้าไปได้ยินมาจากไหน?
-
รินโกะ
ก็ไม่ใช่ว่า มากิโอะ ซูมะ แล้วก็ฮึนาซึรุ เป็นเมียนายหรอ
-
รินโกะ
???
-
อุซุย เท็นเง็น
ข้าแค่เคยหมั้นกับพวกนาง แต่ตอนนี้พวกข้าเป็นเพื่อนร่วมงานกันเท่านั้น
-
รินโกะ
อ่าว?!
-
รินโกะ
(ไม่เหมือนที่ไอเอบอก หรือว่า)
-
รินโกะ
(เป็นเพราะเราเนื้อเรื่องเลยเปลี่ยน)
-
อุซุย เท็นเง็น
แล้วสรุปว่าเจ้าไปโดนพิษนี้จากไหน
-
รินโกะ
เอ่ออ..จริงๆแล้ว
-
รินโกะ
เมื่อคืนอสูรข้างแรมที่5จะเข้าไปฆ่าท่านลุงชินจูโร่ แต่ข้าไปเห็นเลยเข้าไปสู้ด้วย
-
อุซุย เท็นเง็น
เจ้าว่าอสูรข้างแรมที่5!!!
-
รินโกะ
อื้ม แต่ท่านลุงจัดการฆ่าไปแล้วล่ะ! ชั้นว่าชั้นน่าจะได้รับพิษไปตอนสู้กับอสูรแน่ๆ
-
อุซุย เท็นเง็น
เจ้าพูดความจริงใช่มั้ย
-
รินโกะ
ชะ ใช่!ข้าไม่โกหกหรอก!!
-
อุซุย เท็นเง็น
คงต้องไปรายงานท่านคางายะ//พูดเสียงเบา
-
รินโกะ
นี่ๆ แล้วเมื่อไหร่ร่างกายชั้นจะขับพิษหมดอ่ะ
-
อุซุย เท็นเง็น
ราวๆ1อาทิตย์
-
อุซุย เท็นเง็น
..
-
อุซุย เท็นเง็น
เดี๋ยวก่อนนะ
-
อุซุย เท็นเง็น
เจ้าเรียกท่านเสาหลักเพลิงว่าท่านลุง??
-
รินโกะ
ใช่ ก็ข้าไปบ้านท่านลุงทุกวันตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ แทบจะนับเป็นครอบครัวเดียวกันด้วยซ้ำ
-
อุซุย เท็นเง็น
!!!
-
อุซุย เท็นเง็น
(งานหินซะแล้ว)
-
รินโกะ
เท็นคุง นายช่วยพาชั้นกลับคฤหาสต์ผีเสื้อที
-
รินโกะ
อุ๊บ//เอามือปิดปาก
-
อุซุย เท็นเง็น
เท็นคุง??
-
รินโกะ
เอ่ออ..แหะๆ เรียกไม่ได้หรอ
-
อุซุย เท็นเง็น
ถ้าเป็นเจ้า ข้าให้เรียกก็ได้
-
อุซุย เท็นเง็น
(ยังไงเจ้าก็ต้องมาเป็นภรรยาข้าในซักวัน)
-
รินโกะ
//หน้าแดง
-
รินโกะ
มะ มาช่วยพยุงชั้นสิ!
-
อุซุย เท็นเง็น
หึหึ เจ้าเขินข้าหรอ
-
รินโกะ
มะ ไม่ใช่ซะหน่อย!
-
รินโกะ
เจ้ามาพาข้าไปคฤหาสต์ผีเสื้อได้แล้ว!//หูเริ่มแดง
-
อุซุย เท็นเง็น
หึหึ
-
จากนั้นเท็นเง็นก็พารินโกะกลับไปที่คฤหาสต์ผีเสื้อ
-
เคียวจูโร่
ริน! เจ้าไปไหนมา!? ข้าเป็นห่วงเจ้าแทบแย่!!
-
รินโกะ
อะ เอ่อ เคียวคุงใจเย็น
-
รินโกะ
คือชั้นออกไปด้านนอกแล้วหมดสติไป เท็นคุงมาเจอเข้า
-
รินโกะ
ก็เลยพาชั้นกลับมาที่นี่เท่านั้นเอง
-
เคียวจูโร่
//มองเท็นเง็นอย่างไม่พอใจ
-
เคียวจูโร่
งั้นข้าจะพาเข้าไปต่อเอง
-
เคียวจูโร่
เจ้ากลับไปได้แล้ว!
-
อุซุย เท็นเง็น
เจ้าเด็กอวดเก่งนี่!!
-
รินโกะ
เท็นคุง กลับไปก่อนเถอะ ถือว่าชั้นขอ
-
อุซุย เท็นเง็น
...
-
อุซุย เท็นเง็น
เพราะเจ้าขอหรอกนะ
-
อุซุย เท็นเง็น
ฟอดด//หอมแก้มริน
-
อุซุย เท็นเง็น
พรึบบ//หายตัวไป
-
เคียวจูโร่
เจ้า!!!
-
รินโกะ
คะ เคียวคุง พาชั้นเข้าไปด้านในที
-
รินโกะ
รู้สึก ปวดหัว..
-
เคียวจูโร่
หึ้ยย
-
เคียวจูโร่
หมับ//อุ้มริน
-
รินโกะ
ว้ายย
-
เคียวจูโร่
ฟอดด//หอมแก้มริน
-
รินโกะ
เคียวคุง!!//หน้าแดง หูแดงขั้นสุด
-
เคียวจูโร่
หึ ข้าไม่ยอมน้อยหน้าหรอกนะ
-
จากนั้นเคียวจูโร่ก็พารินเข้าไปรับการรักษาอีกครั้ง แต่รินก็ไม่ได้พูดเรื่องพิษออกไปแต่อย่างใด
-
รินโกะ
เคียวคุง แล้วพวกยูคุงล่ะ
-
เคียวจูโร่
เดี๋ยวก็มากันแล้วล่ะ
-
รินโกะ
จริงสิ แล้วท่านลุงชินจูโร่ล่ะ
-
เคียวจูโร่
ท่านพ่อปลอดภัยดี เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง
-
เคียวจูโร่
อีกอย่างเจ้าควรพักฟื้นร่างกายให้เต็มที่
-
รินโกะ
รู้แล้วๆ อย่าบ่นหน่อยเลยน่า
-
กิยู
ริน!
-
ซาบิโตะ
ริน!
-
รินโกะ
ใจเย็น ชั้นไม่เป็นอะไรแล้ว
-
รินโกะ
อีกอย่าง อย่าเสียงดังสิ ที่นี่คนเต็มไปหมด
-
ซาบิโตะ
ข้าเป็นห่วงเจ้าแทบแย่
-
กิยู
ข้านึกว่าเจ้าจะเป็นอันตรายซะเเล้ว
-
เคียวจูโร่
พวกข้าตกใจมากตอนที่ได้ยินท่านพ่อพูดว่า
-
เคียวจูโร่
เจ้ากำลังต่อสู้กับอสูรข้างแรมที่ 5
-
รินโกะ
เอ่อ...ตะ แต่ว่าสุดท้ายมันก็หนีกลับไปนั่นแหละ
-
เคียวจูโร่
...
-
เคียวจูโร่
แต่ข้าเห็นสองตาว่าเจ้าฟันหัวมันในดาบเดียว
-
รินโกะ
เอ๊ะ! อะ เอ่อ..คะ คือ
-
ซาบิโตะ
เจ้าทำอย่างนั้นจริงๆหรอ
-
กิยู
แข็งแกร่งมาก
-
เคียวจูโร่
แท้จริงแล้วตอนนี้...เจ้าแข็งแกร่งถึงระดับไหนกันแน่
-
ซาบิโตะ
...
-
กิยู
...
-
รินโกะ
...ชั้นไม่อยากจะปิดบังหรอกนะ
-
รินโกะ
..แต่ชั้นบอกไม่ได้จริงๆ
-
เคียวจูโร่
...เห้ออ
-
เคียวจูโร่
ถ้าเจ้าพูดเช่นนั้น ข้าก็จะไม่บังคับ
-
ซาบิโตะ
แต่ว่าสัญญานะ
-
กิยู
ว่าซักวันนึงจะต้องบอกพวกเรา
-
รินโกะ
...
-
รินโกะ
อืม
-
รินโกะ
สัญญา
-
ทั้งสามคนผลัดกันมาเฝ้ารินตลอดหลายวัน รินเองก็ได้ข่าวว่าชินจูโร่กลับมาเป็นเหมือนเดิม สองพี่น้องหัวเหลืองแดงก็ดีใจกันยกใหญ่
-
รินโกะ
เห้ออ ครบ 7 วันแล้วสินะ
-
ชิโนบุ
สวัสดียามเช้าค่ะ คุณริน
-
รินโกะ
สวัสดีค่ะ คุณชิโนบุ
-
รินโกะ
วันนี้ชั้นสามารถกลับบ้านได้แล้วใช่มั้ยคะ
-
ชิโนบุ
กลับได้แล้วล่ะค่ะ แต่ว่า...
-
ชิโนบุ
ไม่คิดจะบอกชั้นจริงๆหรอคะ ว่าไปโดนพิษมา
-
รินโกะ
!!!คุณชิโนบุรู้??
-
ชิโนบุ
ใช่ค่ะ แต่ว่ากว่าจะรู้นี่ก็ยากเอาการเหมือนกันนะคะ
-
รินโกะ
ถ้างั้นช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับทีเถอะค่ะ
-
ชิโนบุ
แน่นอนค่ะ ชั้นยินดีจะเก็บความลับนี้ไว้
-
ชิโนบุ
แต่อาจจะต้อง
-
ชิโนบุ
ขอเลือดของคุณรินไปซักหน่อยนะคะ
-
รินโกะ
เลือดของชั้นงั้นหรอคะ!!
-
รินโกะ
จะเอาไปทำอะไรคะ
-
ชิโนบุ
เลือดของคุณรินมันพิเศษน่ะค่ะ สามารถขับพิษออกเองได้
-
รินโกะ
!?
-
รินโกะ
ถ้าแค่เลือดก็ไม่มีปัญหาค่ะ
-
หลังจากนั้นรินก็ได้ออกจากคฤหาสต์ผีเสื้อและมุ่งกลับบ้าน โดยไม่ลืมแวะบ้านของคุณลุงชินจูโร่
-
รินโกะ
อ้าวเซนคุง ทำอะไรอยู่หรอ
-
เซนจูโร่
ท่านพี่!!
-
เซนจูโร่
ไม่เป็นอะไรแล้วใช่มั้ยขอรับ!?
-
รินโกะ
555 พี่ไม่เป็นอะไรแล้ว
-
เซนจูโร่
แล้วท่านพี่มาหาใครขอรับ
-
รินโกะ
พี่ว่าจะมาเยี่ยมท่านลุงน่ะ
-
เซนจูโร่
ท่านพ่อไปทำภารกิจขอรับ คงจะกลับช่วงเย็น
-
รินโกะ
อ๋ออ อย่างนี้เอง
-
รินโกะ
แล้วพวกเคียวคุงล่ะจ๊ะ
-
เซนจูโร่
ท่านพี่เคียวจูโร่ออกไปฝึกกับท่านพี่คนอื่นตั้งแต่เช้ามืดแล้วล่ะขอรับ
-
เซนจูโร่
...ท่านพี่ริน
-
รินโกะ
จ้ะ??
-
เซนจูโร่
ขอบคุณที่ทำให้ท่านพ่อกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะขอรับ
-
เซนจูโร่
แล้วก็ขอบคุณที่ช่วยท่านพ่อจากอสูรนั่น
-
รินโกะ
ไม่ต้องขอบคุณหรอก
-
รินโกะ
ท่านพ่อของเซนคุงก็คือท่านลุงของพี่นะ
-
รินโกะ
ไม่ว่ายังไงพี่ก็ต้องช่วยอยู่แล้ว
-
เซนจูโร่
ท่านพี่ริน...//กอดริน
-
รินโกะ
หึหึ//ยีหัวเซนจูโร่
-
รินโกะ
งั้นพี่เองก็ต้องไปฝึกบ้างแล้ว
-
รินโกะ
พี่ไปก่อนนะจ้ะ เซนคุง
-
เซนจูโร่
ขอรับท่านพี่ อย่าฝืนตัวเองนักนะครับ
-
รินโกะ
อื้ม รู้แล้วล่ะ พี่ไปล่ะ
-
รินโกะ
//เดินออกไป
-
ใครบางคน...
หึหึ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()