ครอบครัวที่คุ้นเคย!?
-
รินโกะ
อื้มมมม
-
รินโกะ
ที่ไหนอีกแล้วเนี่ยย
-
รินโกะ
//ลุกขึ้นยืน
-
รินโกะ
ห้องสไตล์ญี่ปุ่น คล้ายๆกับของที่บ้านคุณคามาโดะ
-
รินโกะ
แต่ดูดีกว่า
-
รินโกะ
//เดินออกไปนอกห้อง
-
รินโกะ
//ครืดดด
-
รินโกะ
อ๊ะ!!
-
ในขณะที่เดินอยู่จู่ๆร่างกายของรินโกะก็อ่อนเปลี้ยอย่างกระทันหัน จนรินโกะร่วงลงกับพื้น
-
ใครบางคน...
เห้ยย!//รีบเข้ามาพยุง
-
รินโกะ
....ขอบคุณค่ะ ที่ช่วยไว้
-
รินโกะ
แต่ที่นี่ที่ไหนคะ
-
ชินจูโร่
เจ้าร่างกายยังอ่อนแออยู่แท้ๆ จะรีบเดินออกมาทำไม
-
ชินจูโร่
ที่นี่บ้านข้าเองเจ้าไม่ต้องห่วง
-
รินโกะ
(สีผม... เหลืองแดง? คงไม่ใช่หรอกมั้ง)
-
รินโกะ
ขอโทษค่ะๆ... แต่ขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยไว้นะคะ
-
เคียวจูโร่
ท่านพ่อ!! นางฟื้นแล้วหรอครับ!?
-
รินโกะ
เอ๊ะ!?
-
ชินจูโร่
งั้นพ่อฝากเจ้าดูแลนางต่อ พ่อจะไปดูรุกะกับน้องเจ้าเสียหน่อย
-
เคียวจูโร่
ครับ!! ท่านพ่อ!
-
ชินจูโร่
//เดินกลับเข้าไปในบ้าน
-
รินโกะ
(แต่เดี๋ยวสิ! ทำไมร่างกายเรามัน...หดเล็กลงเหลือแค่เด็ก8ขวบกันเล่า!!!)
-
เคียวจูโร่
เจ้ารีบกลับเข้าห้องก่อนเถอะ ยืนตากลมจะป่วยเอาอีกนะ!!
-
รินโกะ
อะ อื้ม
-
รินโกะ
อะ อื้มม!!
-
รินโกะ
//เดินกลับเข้าห้อง
-
เคียวจูโร่
//เดินตามรินโกะ
-
รินโกะ
//นั่งลงที่พื้น
-
เคียวจูโร่
//นั่งลงข้างๆรินโกะ
-
เคียวจูโร่
ข้าชื่อเรนโกวคุ เคียวจูโร่ เจ้าล่ะ?!
-
รินโกะ
(อื้อหือ ชัดเลย)
-
รินโกะ
ชั้นชื่อ คางาริ รินโกะ
-
รินโกะ
อายุ8ขวบแล้ว
-
เคียวจูโร่
ว้าว!! อายุเท่ากันเลยหนิ!!!
-
รินโกะ
ว่าแต่ ทำไมชั้นถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ
-
เคียวจูโร่
ข้าเจอเจ้านอนอยู่หลังบ้านข้าน่ะสิ! เลยพาเจ้าไปหาท่านพ่อ
-
เคียวจูโร่
แต่โชคดีที่แค่ร่างกายอ่อนเพลีย!
-
รินโกะ
อ๋อออ
-
รินโกะ
แต่ว่าตอนนี้
-
รินโกะ
ชั้นมีบางอย่างที่สำคัญมากต้องไปทำ
-
รินโกะ
เดี๋ยวจะกลับมาอีกทีตอนเย็นแล้วกันนะ
-
รินโกะ
ฝากบอกคุณพ่อ คุณแม่ของนายด้วยล่ะ
-
เคียวจูโร่
เอ๋!! ไม่ได้หรอก
-
เคียวจูโร่
ป่วยน่ะต้องพักผ่อนนะ! เหมือนท่านแม่ข้าไง!
-
รินโกะ
ไปไม่นานหรอก//ลุกขึ้น
-
พรึบบ
-
รินโกะ
//หายตัวไป
-
เคียวจูโร่
เอ๋!!!??
-
ตัดไปทางรินโกะ
-
รินโกะ
เห้อออ
-
รินโกะ
นี่เรา...
-
รินโกะ
มาเกิดใหม่ที่...
-
รินโกะ
โลกดาบพิฆาตอสูร...
-
รินโกะ
หรอเนี่ยยย!!
-
รินโกะ
...เป็นอนิเมะที่ชั้นดูไปแค่...2ตอนเองนะ!!!
-
รินโกะ
...
-
รินโกะ
เห้ออ ไม่ไหวๆ แต่ชั่งมันเถอะ!!
-
รินโกะ
ยังไงเราก็มีพลังสุดโกงนี่นา!!
-
รินโกะ
//เดินวนไปวนมา
-
รินโกะ
//หยุดชะงัก!
-
รินโกะ
ตัดสินใจแล้ว!
-
รินโกะ
เราจะอยู่ฝึกวิชากับเคียวจูโร่ จากนั้นก็ไปสอบเข้าหน่วยพิฆาตอสูร!!!
-
รินโกะ
งั้นเราก็ควรสร้างบ้านสักหลังสินะ
-
รินโกะ
อืมมๆใช่แล้ว หาพื้นที่ตรงที่มันกว้างๆหน่อยดีกว่า
-
จากนั้นเราก็เดินไปจนเจอกับที่ราบๆพอจะสร้างบ้านได้ ไกลจากบ้านของเคียวจูโร่พอสมควร แต่รอบๆบริเวณตรงนี้อากาศมันบริสุทธิ์มากๆเลยล่ะ
-
รินโกะ
อ่าา สร้างบ้านแนวที่เราอยากได้สินะ
-
หลังจากนั้นรินโกะก็ใช้ความสามารถจากพร1ใน50ข้อ
-
นั่นก็คือการสร้างสิ่งต่างๆเพียงแค่คิด
-
พรึบบบ!!!
-
รินโกะ
ว้าววววว
-
รินโกะ
สุดยอดดด
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
//เดินเข้าบ้าน
-
รินโกะ
-
รินโกะ
หูยยย น่ารักปุ๊กปิ๊กมั่กๆ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
แบบนี้ดูคูลสุด
-
รินโกะ
แต่น่ารักอ่าา
-
รินโกะ
-
รินโกะ
นี่ห้องน้ำในห้องนอนเราหรอเนี่ยยย
-
รินโกะ
-
รินโกะ
หูวววว คูลสุดไรสุดด
-
รินโกะ
สีดำสีโปรดของชั้นนน
-
รินโกะ
-
รินโกะ
นี่ห้องน้ำด้านนอกสิน้าาา
-
รินโกะ
เอาล่ะ!!
-
รินโกะ
งั้นเรามาทำอาหารกันดีกว่า!!!
-
รินโกะ
//เดินเข้าไปในครัว
-
รินโกะ
//เปิดตู้เย็น
-
รินโกะ
มีของเต็มตู้เลยนี่นา!
-
รินโกะ
อุปกรณ์ทำอาหารอีก!!
-
รินโกะ
แบบนี้โกงไปแล้ว!!
-
ไรท์กระตุ่ยไงง
ก็ใช่น่ะสิ!!
-
รินโกะ
งั้นก็...ลุย!!!
-
ในโลกเดิมนั้นรินโกะอยู่บ้านคนเดียวเพราะพ่อแม่เสีย ทิ้งไว้แค่สมบัติที่เหลือ พวกญาติๆนานๆครั้งก็มาหา
-
การทำอาหารกินเองจึงไม่ใช่เรื่องยาก นอกจากนี้รินโกะยังเป็นอัจฉริยะด้านดนตรี
-
แต่เพราะแต่ก่อนร่างกายของเธอมักจะป่วยอยู่บ่อยๆ ทำให้ไม่มีโอกาศได้ไปแข่งขันในระดับสูงๆเพราะไม่สามารถเดินทางนานได้
-
.
-
ผ่านไป2ชั่วโมง
-
รินโกะ
เห้ออ
-
รินโกะ
เสร็จสักที!!
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
น่าร้ากกกกก
-
รินโกะ
คนอะไรทำอาหารเก้งเก่งงงง
-
รินโกะ
อ๊ะ ยังมีซุปอีกหนิ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
-
รินโกะ
เสร็จ!
-
รินโกะ
ทีนี้ก็เก็บใส่เวทย์มิติ
-
รินโกะ
//เก็บอาหารใส่เวทย์มิติ
-
รินโกะ
แล้วก็...ต้องไปอาบน้ำก่อนสินะ
-
จากนั้นรินโกะก็อาบน้ำแล้วเปลี่ยนชุด
-
รินโกะ
-
รินโกะ
สวยเหมือนกันนะเนี่ย
-
รินโกะ
แต่เสียดาย...//มองหน้าอก
-
รินโกะ
ถึงยังไงเราก็ยังเป็นแค่เด็ก8ขวบนะ!!
-
รินโกะ
เดี๋ยวมันก็โต..เองแหละมั้ง..
-
รินโกะ
ชั่งเถอะ!!
-
รินโกะ
ไปหาเคียวจูโร่ดีกว่า
-
รินโกะ
//เดินออกจากบ้าน
-
ผ่านไป30นาที
-
รินโกะ
แฮ่กๆ//หอบ
-
รินโกะ
ถึงซะที อึก เหนื่อยเป็นบ้า
-
เคียวจูโร่
เจ้ากลับมาแล้ว!?
-
รินโกะ
อื้มม!
-
รินโกะ
แล้วคนอื่นอยู่ไหนล่ะ
-
เคียวจูโร่
ท่านพ่ออยู่กับท่านแม่ แล้วก็น้องข้าน่ะ
-
รินโกะ
เซนจูโร่น่ะหรอ
-
เคียวจูโร่
ใช่! ว่าแต่เจ้ารู้ชื่อน้องข้าได้ยังไง!?
-
รินโกะ
เอ๊ะ! เอ่อ..ก็เดาเอาน่ะ!!
-
เคียวจูโร่
อย่างนี้เอง
-
ชินจูโร่
อ้าว ยัยหนูดีขึ้นแล้วหรอ
-
รินโกะ
ค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ
-
รุกะ
หนูเองสินะจ้ะที่เคียวจูโร่ไปพบเข้า ดีขึ้นแล้วยังจ้ะ
-
รินโกะ
ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ
-
รินโกะ
ขอบคุณที่ช่วยหนูไว้นะคะ//โค้งขอบคุณ
-
รุกะ
ไม่เป็นไรหรอกจ่ะ
-
รุกะ
งั้นหนูมากินข้าวกับพวกเรามั้ยจ้ะ
-
รินโกะ
อะ เอ่อ..มันจะเป็นการรบกวนคุณน้ามั้ยคะ//ถามเสียงเบา
-
ชินจูโร่
55 ไม่เป็นไรหรอก เจ้าก็มากินข้าวกับพวกเราสิ
-
ชินจูโร่
ตอนนี้พวกในครัวก็คงใกล้จะทำอาหารแล้ว
-
รินโกะ
เอ่อ ที่จริงหนูทำอาหารมาฝากด้วยค่ะ
-
รุกะ
อ้าว แล้วหนูไปทำตอนไหนล่ะจ้ะ
-
รินโกะ
เอ่อ ก่อนหน้านี้หนูกลับบ้านไปทำอาหารมาให้น่ะค่ะ
-
ชินจูโร่
จริงหรอ เจ้าเคียวจูโร่
-
เคียวจูโร่
ขอรับ !
-
รุกะ
งั้นหนูจะถือมายังไงหรอจ้ะ
-
รินโกะ
คือหนู...เก็บไว้ในกระเป๋าวิเศษน่ะค่ะ
-
เคียวจูโร่
กระเป๋าวิเศษ!!
-
ชินจูโร่
โหวว ข้าอยากเห็นแล้วสิ
-
ชินจูโร่
งั้นเราไปนั่งที่โต๊ะอาหารกัน
-
ก่อนจะเดินไปที่ห้องทานอาหาร ชินจูโร่สั่งคนใช้แถวนั้นให้ไปบอกคนครัว ว่าไม่ต้องทำอาหารเย็น
-
ห้องทานอาหาร
-
รินโกะ
เอ่อ ขอถามถึงลูกคนเล็กของคุณน้าได้มั้ยคะ
-
รุกะ
เรียกว่าน้ารุกะเถอะจ่ะ
-
รุกะ
ส่วนเจ้าตัวเล็กตอนนี้แม่นมกำลังเลี้ยงอยู่น่ะ นอนหลับปุ๋ยเชียวล่ะ
-
รินโกะ
อ๋อ อย่างนี้นี่เอง
-
รินโกะ
งั้นหนูจะเอาอาหารออกมาแล้วนะคะ
-
รินโกะ
//เอาอาหารทั้งหมดออกมาจากเวทย์มิติ
-
เคียวจูโร่
ว้าววว น่ากินจัง!!!
-
ชินจูโร่
หื้มม กระเป๋าวิเศษจริงๆหรอเนี่ย
-
รุกะ
น่าทานจริงๆ แต่ดูแปลกตาไปหน่อย
-
รินโกะ
แฮะะ พอดีหนูชอบทำอาหารแปลกๆน่ะค่ะ แต่ว่าอร่อยแน่นอนค่ะ!!
-
หลังจากนั้นมื้ออาหารก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น โดยจากนั้นรินโกะก็อาสาเป็นคนเก็บและทำความสะอาดเอง
-
ทั้งชินจูโร่และรุกะเอ็นดูรินโกะไม่น้อย ทั้งเป็นเด็กที่น่ารัก เรียบร้อย รู้จักคุณคน
-
จากนั้นทุกๆวันรินโกะก็จะไปกลับๆระหว่างบ้านตัวเองกับเคียวจูโร่ตลอด
-
เพราะรินโกะอยากฝึกวิชาดาบกับเคียวจูโร่
-
ถึงอย่างนั้นเคียวจูโร่ก็เรียนรู้เองเพราะคุณลุงชินจูโร่ไม่มีเวลาว่างมาสอน เพราะเป็นเสาหลัก ตลอดวันจึงมีภารกิจเข้ามาไม่ขาดสาย
-
ในการฝึกเคียวจูโร่มีพรสวรรค์มาก เช่นเดียวกับรินโกะที่พัฒนาได้ก้าวกระโดด จนเป็นผู้สืบทอดผู้ใช้ปราณเช่นเดียวกับเคียวจูโร่
-
เพราะทั้งน้ารุกะและลุงเคียวจูโร่ต่างก็เห็นเราเป็นลูกอีกคน
-
และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เราจะเริ่มทำการทดสอบเข้าหน่วยพิฆาตอสูร
-
.
-
..
-
จบบ
-
ไรท์กระตุ่ยไงง
ฝากเปงงกำลังใจให้ไรท์เหมียวด้วยน้าา
-
ไรท์กระตุ่ยไงง
บั้ยบั่ยยย
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()