อาทิตย์ยืนมองหมวยเล็กก้าวขึ้นรถไปผ่านริมหน้าต่าง เขารู้สึกโล่งใจมากที่ได้เคลียร์ผู้หญิงคนนี้ออกไปจากชีวิตของเขาได้และหวังว่าต่อไปชีวิตของเขาจะมีอิสระและมีความสุขมากกว่านี้ แต่แล้วก็ต้องมีเรื่องวุ่นวายเข้ามาไม่จบไม่สิ้นเมื่ออาทิตย์เอง ต้องไปโรงเรียนแทนเมษาในวันพรุ่งนี้
"ถึงเวลาที่นายต้องไปทำหน้าที่แทนฉันแล้ว การบ้านฉันทำเสร็จหมดแล้วอยู่ในกระเป๋าเอาไปส่งด้วยล่ะ…"
"รู้แล้วหน้า ไม่เห็นต้องย้ำบ่อยๆเลย..วันนี้ฉันอารมณ์ดีมากจะตั้งใจเรียนให้สุดๆไปเลย"
"ขอความกรุณาอย่าทำตัวผิดแปลกจากคนอื่น..จะทำอะไรก็คิดถึงรางวัลมารยาทดีที่ฉันได้ 3 ปีซ้อนด้วย"
"เอาเป็นว่าฉันจะมารยาทดีสุดๆ เอาแบบคลานเข้าโรงเรียนเลยดีไหม อาจารย์ที่โรงเรียนเธอจะได้ชมว่าเธอมารยาทดี"
"มันก็ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก เดินเข้าโรงเรียนปกตินี่แหละ ที่ฉันพูดหมายถึงว่าฉันไม่อยากให้นายไปหาเรื่องใครอีก เข้าใจไหม?"
"เข้าใจหน่า..ไปเว้ยไมค์..วันนี้ฉันพร้อมที่จะเรียนหนังสือสุดๆ"
"คุณเมย์ว่าวันนี้นายทำตัวแปลกๆไหมครับ?"
"นั่นสิคะ อารมณ์ดีแปลกๆ นี่เมย์ก็แอบกลัวอยู่ว่าจะไปทำอะไรแผลงๆในโรงเรียนหรือเปล่า"
"ฉันได้ยินนะ...เธอไม่ต้องห่วงหรอกหน่า ฉันรับรองว่าฉันจะพยายามไม่สร้างปัญหา"
"ไม่ใช่แค่พยายามแต่ต้องทำให้ได้"
"เธอนี่พูดมากจังเลย..ฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่สิ ไปไมค์เดี๋ยวฉันจะสายแล้วมันจะเสียไปถึงรางวัลมารยาทดี 3 ปีซ้อนของคุณเขา ชิ"
"ไอ้บ้า!! ประชดประชันเก่ง" อาทิตย์หันมายิ้มมุมปากให้เมษาก่อนจะเดินขึ้นรถไป..เมษาทำได้แค่ยืนชักสีหน้ากังวลเพราะเขากลัวว่าอาทิตย์จะไปทำอะไรแปลกๆที่โรงเรียนอีก ไม่แน่ว่าคนที่ชอบหาเรื่องแบบเขา อาจจะทำเรื่องวุ่นวายขึ้นในโรงเรียนก็ได้ และแล้วสิ่งที่เมษาคิดก็เข้าเค้าว่าจะเป็นจริง เมื่อทันทีที่ไมค์มาส่งอาทิตย์ที่หน้าประตูโรงเรียน แบงค์ก็ยืนรออยู่ที่หน้าประตูแล้ว อาทิตย์มองใบหน้าของแบงค์ผ่านหน้าต่างรถอย่างเบื่อหน่าย ทันทีที่เขาก้าวลงจากรถแบงค์ก็วิ่งมาหาเขาทันที
"หายไปไหนมานะเมย์ พี่โทรไปมันก็ไม่รับ ไปหาที่บ้านก็ไม่มีคนอยู่ ทำไมไม่ติดต่อพี่บ้างเล่นหายไปแบบนี้ รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงขนาดไหน?" อาทิตย์เบือนหน้าหนีและทำหน้าเหนื่อยหน่ายพร้อมกับคิดในใจว่า...นี่ยัยเตี้ยชอบผู้ชายน่ารำคาญแบบนี้หรอวะ ตื้อเก่งชิบหายต่อยปากซะดีไหมเนี่ย…อาทิตย์ได้แต่คิดในใจและแอบยิ้มให้กับความคิดของตัวเองเบาๆ..
"ยิ้มอะไรหรอเมย์ พี่ถามทำไมไม่ตอบล่ะ แล้วนี่กินอะไรมาหรือยัง..แล้วเมื่อกี้นี้ใครมาส่งหรอรถหรูเชียว?"
"อ๋อ พอดีว่าเมย์ เพิ่งจ้างคนขับรถใหม่นะค่ะ..คนเก่าเขาตายห่าไปแล้วค่ะมีก็เลยจ้างคนใหม่ พี่แบงค์มีอะไรหรือเปล่าคะ?"
"เดี๋ยวนะเมย์ ไม่สบายหรือเปล่า?" แบงค์เอื้อมมือมาแตะที่หน้าผากของอาทิตย์เพื่อเช็คว่าตัวของเธอร้อนหรือไม่..อาทิตย์ไม่ชอบในการ กระทำของแบงค์จึงเบือนหน้าหนี
"เมย์สบายดีค่ะ พี่แบงค์จะทำอะไรคะ?"
"เมย์ไม่เคยพูดคำว่าตายห่าเลยนะ..อีกอย่างตั้งแต่พี่รู้จักกับเมย์มาเมย์ก็ไม่เคยพูดจาไม่สุภาพแบบนี้กับพี่เลยหรือกับใครเมย์ก็ไม่เคยพูด แต่ทำไมวันนี้ไม่ถึงพูดคำว่าตายห่าออกมาล่ะ" อาทิตย์ทำหน้าตลกอยู่ในใจเขาได้อยู่ในใจว่า...ฉันจะพูดมากกว่านี้อีก ถ้าแกยังไม่เลิกตอแยกับฉัน วันนี้อารมณ์ดีอย่ามาสร้างปัญหาให้ฉันเชียวนะแก…
"ขอโทษค่ะ พอดีว่าเมย์..ติดจากคนรับใช้ที่บ้านมานะค่ะ"
"บ้านเมย์มีคนรับใช้ด้วยหรอ พี่เพิ่งรู้นะเนี่ย" อาทิตย์เลิกรากทำตัวไม่ถูกเพราะเขาไม่รู้เลยว่าบ้านของเมษานั้น เป็นบ้านแบบไหนมีคนอยู่กี่คนหรือเธอเป็นลูกเต้าเหล่าใคร..ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพูดออกมานั้นมันล้วนแล้วแต่เป็นชีวิตและบ้านของเขานั่นเอง ในเมื่ออาทิตย์เลือกที่จะมาทางนี้แล้วเขาก็ต้องแถไปให้สุดโต่ง
"อุ้ยตาย!!เมย์ลืมบอกพี่แบงค์เลยค่ะว่า บ้านเมย์เพิ่งจะจ้างคนรับใช้เพิ่ม 2 คนค่ะ พอดีว่าเมย์ทำงานบ้านไม่ไหวก็เลยต้องจ้างแม่บ้านนะค่ะ..อย่าเพิ่งถามอะไรเมย์อีกเลยนะคะ ตอนนี้เรากำลังจะไปเรียนสายแล้วนะคะ ยังไงเมย์ขอตัวก่อนนะคะพี่แบงค์แล้วเจอกันค่ะ" อาทิตย์ชิ่งเดินหนีแบงค์ไปให้ไกลเพราะถ้าเขายังปล่อยให้แบงค์ถามซอกแซกอยู่แบบนั้น มีหวังเขาคงได้เผลอปล่อยหมัดใส่หน้าหล่อๆของแบงค์แน่ๆ ความวัวยังไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรกเมื่ออาทิตย์กำลังจะเดินถึงห้องเรียนแต่ทว่า อุ๋งอิ๋ง..คู่กัดตลอดกาลของเมษาก็มาขวางทางไว้พอดี
"อ้าว!!ไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายวัน นึกว่าตายห่าไปซะแล้ว นี่ยังอยู่อีกหรอ" อาทิตย์ลอบถอนหายใจเบาๆ...พอหมดที่ผัวก็เหลือเมียอีกสินะ วันนี้ฉันตั้งใจจะไม่มีเรื่องกับใครแล้วนะแต่เรื่องก็ยังมาหาถึงที่…
"อุ้ย!!ที่หายไปหลายวันน่ะ..กลับมาครั้งนี้เป็นใบ้หรอถามทำไมไม่ตอบล่ะ..หรือว่าไม่มีปาก" อาทิตย์พยายามใจเย็นๆแล้วเดินเลี่ยงอุ๋งอิ๋งไปอีกฝั่งเพื่อลดการเผชิญหน้าและการปะทะกันอย่างรุนแรง เเต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะตั้งใจมาหาเรื่องและต้องหาเรื่องให้ได้
"อ๋อ..ฉันรู้แล้ว ที่ไม่มาโรงเรียนหลายวันก็เพราะว่ากลัวโดนฉันตบหน้าแหกล่ะสินะ ฮ่าฮ่าฮ่า"
"ใจเย็นไว้อาทิตย์ วันนี้แกสัญญากับยัยเตี้ยแล้วว่าแกจะไม่มีเรื่องกับใคร ใจเย็นๆไว้เว้ย ฟูว่!!!!"
"ไม่ยอมพูดแบบนี้แสดงว่า อยากโดนตบหน้าแหกจริงๆสินะ ได้เดี๋ยวฉันจัดให้ พวกแก...ล็อคตัวมันไว้!!" เพื่อนสองคนของอุ๋งอิ๋งเดินปรี่ตัวเข้ามาหาอาทิตย์และล็อคแขนทั้งสองข้างของเขาไว้ อุ๋งอิ๋งยิ้มอย่างสะใจและค่อยๆเดินเข้ามาหาอาทิตย์ใกล้ๆ
"มาดูซิว่า ถ้าโดนตบแล้วจะพูดได้หรือเปล่า"
"วันนี้ฉันไม่อยากมีเรื่อง ฉันพยายามหลบ หลีก เลี่ยงทุกทางแล้ว แต่เธอก็ยังหาเรื่องฉันไม่เลิก เธอต้องการแบบนี้จริงๆใช่ไหม?"
"อุ้ยตาย!! ก็พูดได้แล้วนี่ ฉันนึกว่าเป็นใบ้ซะอีก ถ้าไม่โดนตบก็คงจะไม่พูดสินะ แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้วขอตบสักหน่อยละกันนะ" อุ๋งอิ๋งเงือดฝ่ามือลงที่หน้าของอาทิตย์เสียงดังปั๊ว!! อาทิตย์หลุดออกจากการล็อคและลงลงที่พื้น ด้วยความที่ร่าวของเมษาเป็นคนตัวเล็ก อาทิตย์จึงต้านทานแรงปะทะไม่ไหว เเต่ดูเหมือนว่าการโดนตบครั้งนี้มันจะกลายเป็นเชื้อเพลิงที่ปะทุขึ้นมาในตัวของเขาซะแล้ว
"ฉันจะนับ 1-3 ถ้าพวกเธอยังอยากมีใบหน้าที่สวยงามแบบนี้ ก็ให้รีบวิ่งหนีไปจากตรงนี้ซะ ไม่งั้นอย่าคิดว่าฉันไม่เตือน"
"สาระรูปอย่างเธอนะ จะทำอะไรพวกฉันได้ ปากดีขนาดนี้สงสัยฉันต้องจัดให้อีกหลายๆดอกละมั้ง แล้วก็อย่าคิดนะว่าแบงค์จะมาช่วยเธอได้"
"ฉันไม่เคยหวังพึ่งไอ้ซื่อบื้อนั้นอยู่แล้ว..ฉันฝากไปบอกมันด้วยนะว่าให้เลิกตอแยกับฉันสักที ฉันรำคาญ..ถ้าครั้งหน้ามันยังมาตอแยฉันอีกฉันต่อยปากมันแน่!!" อาทิตย์เผลอพูดออกไปด้วยความรู้สึกของตัวเองโดยที่ลืมคิดว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในร่างของเมษา ซึ่งแบงค์กับเมษานั้นเป็นแฟนกัน คำพูดของอาทิตย์ทำเอาอุ๋งอิ๋งชะงักไปชั่วครู่..เพราะจากที่เธอเคยแกล้งเมย์มาทุกครั้ง เมย์ไม่เคยมีปฏิกิริยาตอบโต้หรือเถียงกับเธอแบบนี้เลย
"1-2...3 ฉันให้โอกาสพวกเธอแล้วนะ"
"เพ้อเจ้ออะไรของเธอ จะตบฉันคืนงั้นหรอ?" อาทิตย์ยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะวิ่งปรี่ตัวเข้าไปกอดรัดตัวของอุ๋วอิ๋ง มือปลาหมึกของเค้าได้เลื่อนขึ้นไปจับที่หน้าอกทั้งสองข้างของเธอและบีบอย่างแรง ส่วนหน้าอาทิตย์ก็ไม่อยู่เฉยเขาใช้ปากชอนไชไปตามซอกคอของเธอและหอมแก้มเธอเบาๆทำเอาอุ๋งอิ๋งขนลุกไปตามๆกันเพราะสภาพของอาทิตย์ตอนนี้คือผู้หญิงที่กำลังลวนลามผู้หญิงด้วยกันนั่นเอง อาทิตย์แสดงความรู้สึกออกไปโดยลืมไปว่าตัวเองยังอยู่ในร่างของผู้หญิงและปล่อยให้ความต้องการของตัวเองครอบงำ จะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ติดตามต่อได้ใน EP หน้านะคะ