“ทีเมื่อก่อนยังนอนด้วยกันได้เลย” ทำหน้าทะเล้น
“นั่นมันเมื่อก่อนค่ะ”
ปัง!
คนตัวเล็กปฏิเสธเสียงแข็งก่อนจะกระแทกประตูปิดเสียงดัง
เขาเอนตัวนอนลงโซฟาห้องรับแขก อย่างน้อยๆ ก็ได้คอยปกป้องเธอ เขาไม่หวังจะทดแทนสิ่งที่เขาเคยทำ แต่ก็อยากจะได้โอกาสจากเธออีกสักครั้ง
“ข้างล่างเป็นไงบ้าง” เขาต่อสายหาคนที่อยู่ข้างล่าง
[มันกลับแล้วครับ ตอนนี้ตำรวจกำลังตามตัวมันอยู่]
“อืม น่าจะไม่มีอะไรแล้ว บอกให้ทุกคนไปพักเถอะ มันคงไม่ย้อนกลับมาหาที่ตายหรอก”
หลังจากวางมือเขาก็คิดอยู่ตลอดว่าจะกลับมาคืนดีกับคนตัวเล็กได้ยังไง ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาง้อเธอไม่ถึงครึ่งวัน แต่เขาก็ไม่ละความพยายามหรอกนะ
ร่างสูงถือวิสาสะไปเปิดตูเย็นเพื่อหาของกิน ผุดรอยยิ้มขึ้นเมื่อเห็นว่ามีน้ำเต้าหู้ถูกแช่ไว้ในตู้เย็น เมื่อก่อนเธอดื่มมันแทบจะเยอะกว่าน้ำเปล่าเสียด้วยซ้ำ แสดงว่าเธอยังชอบดื่มน้ำเต้าหู้อยู่สินะ
มือหนาหยิบน้ำเต้าหู้ของเจ้าของห้องดื่มอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินไปสำรวจรอบๆ เพราะเขาสงสัยเหลือเกินตลอดเวลาที่เขาจากไป เธอมีใครบ้างหรือเปล่า มันไม่ผิดหรอกนะที่เธอจะมีใครในระหว่างนี้ แต่เขาแค่อยากรู้แค่นั้น
แกร็ก…
อิงฟ้าเดินออกมาจากห้อง เธอตรงไปที่ห้องครัวทันทีเพื่อไปดื่มน้ำ
“นี่บอสแอบดื่มน้ำเต้าหู้อิงเหรอคะ” เมื่อเปิดตู้เย็นพบว่าไมเจอน้ำเต้าหูที่เหลือเพียงขวดสุดท้ายในตู้เย็น
แต่ขวดมันไปอยู่ในมือของคนร่างสูงเสียแล้ว แถมเขายังยกมันกระดกจนหมดขวด
อึก!
อึก!
“อาาาา อาโหร่อยยย” เขาทำน้ำเสียงกวนอารมณ์ก่อนจะยกขวดเปล่าขึ้นโชว์
“บอส!นี่มันขวดสุดท้ายของอิงนะ” เสียงทองท่วมหัวไม่ยอมเสียน้ำเต้าหู้ขวดสุดท้ายโว้ยยย!!
“หมดแล้วอะ ว๊าแย่จัง” ยังทำหน้าแอ๊บแบ๊วใส่เธออีก ถึงแม้ว่ามันจะไม่เหมาะกับเขาก็เถอะ ความกวนประสาทของเขาไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจริงๆ
“แย่จังเหรอ” พลั๊ก! “แย่จัง” พลั๊ก เธอตีเขาด้วยหมอนอย่างหมั่นไส้ ตอนนี้น้ำเต้าหู้ไม่เท่าไหร่ แต่ความหมั่นไส้มันอดไม่ได้จริงๆ
“โอ้ย เจ็บๆ” เป็นสีหน้าของคนเจ็บที่ไม่น่าเชื่อเท่าไหร่
ควับ!
อั๊ก!
“ปล่อยนะ”
คนตัวเล็กถูกดึงลงมานอนกับโซฟาอย่างไม่ทันตั้งตัว โดยมีคนตัวโตกว่านั่งทับร่างของเธอไว้ ด้วยความที่ขนาดตัวต่างกันมากทำให้เธอดิ้นยังไงก็ไม่หลุดสักที
“อยากได้น้ำเต้าหู้คืนไม่ใช่เหรอ” ร่างสูงกระตุกยิ้มก่อนจะก้มลงไปใกล้ใบหน้าของคนใต้ร่าง
“มะ ไม่อยากได้แล้ว” พยายามปรับเสียงให้เป็นปกติที่สุด ถึงแม้ว่าในใจตอนนี้จะเต้นแรงจนมันจะระเบิดแล้วก็ตาม
“จะคืนให้” ร่างสูงกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“อื้อ!”
ประกบปากลงหาริมฝีปากบางทันที ลิ้นร้อนพยายามเข้าไปสำรวจภายในอุ้งปาก
คนตัวเล็กกว่าที่ปฏิเสธกลับจูบตอบกลับเขาเสียอย่างนั้น นั่นยิ่งทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมาก
เขาถอนริมฝีปากออกหลังจากที่จูบมาเนิ่นนาน
“ถือว่าคืนให้แล้วนะ” ยกยิ้มมุมปาก
“คนบ้า...ออกไป” มือเล็กพยายามดันคนตัวโตออก
ขวับ!
แต่ทว่าเขากลับลงมานอนกอดเธอซะอย่างนั้น ด้วยพื้นที่ของโซฟาไม่กว้างมากทำให้ต้องนอนเบียดกัน อีกทั้งเขากระชับกอดเธอแน่นกว่าเดิมอีก
“บอสปล่อย แคบแบบนี้อิงนอนไม่ได้หรอกนะ ปล่อย”
“ถ้างั้นก็ไปนอนเตียงกันเถอะ” เขาไม่พูดเปล่ายกคนตัวเล็กปลิวขึ้นบ่าก่อนจะเข้าไปในห้อง วางคนตัวเล็กลงบนเตียง
“บอส ทำอะไรเนี่ย” หญิงสาวร้องโวยวายเมื่อเห็นว่าเขาถอดเสื้อออก เหลือให้เห็นแต่ท่อนบนเปลือยเปล่า
“ก็พี่ไม่ชอบนอนใส่เสื้ออะ มันร้อน”
“ร้อนก็ออกไปนอนข้างนอก เป็นพวกชอบโชว์หรือไง”
“ใช่ เป็นพวกชอบโชว์ จะดูมั้ย” ทำท่าจะถอดกางเกงเพื่อแกล้งคนตัวเล็ก
“ไม่ดู” มือเล็กยกขึ้นมาปิดตาตัวเองไว้ ถึงแม้ว่าเขาจัเคยเป็นครั้งแรกของเธอแต่มันก็ผ่านมานานแล้ว จะไม่ให้อายได้ยังไงกัน
“หึ” ยกยิ้มอย่างผู้ชนะ
“แล้วแต่ละกัน บอกไว้ก่อนนะห้องอิงหนาว แล้วจะไม่ปรับอุณหภูมิด้วย”