“ทีเมื่อก่อนยังนอนด้วยกันได้เลย” ทำหน้าทะเล้น

 

“นั่นมันเมื่อก่อนค่ะ”

 

ปัง!

 

คนตัวเล็กปฏิเสธเสียงแข็งก่อนจะกระแทกประตูปิดเสียงดัง

 

เขาเอนตัวนอนลงโซฟาห้องรับแขก อย่างน้อยๆ ก็ได้คอยปกป้องเธอ เขาไม่หวังจะทดแทนสิ่งที่เขาเคยทำ แต่ก็อยากจะได้โอกาสจากเธออีกสักครั้ง

 

“ข้างล่างเป็นไงบ้าง” เขาต่อสายหาคนที่อยู่ข้างล่าง

 

[มันกลับแล้วครับ ตอนนี้ตำรวจกำลังตามตัวมันอยู่]

 

“อืม น่าจะไม่มีอะไรแล้ว บอกให้ทุกคนไปพักเถอะ มันคงไม่ย้อนกลับมาหาที่ตายหรอก”

 

หลังจากวางมือเขาก็คิดอยู่ตลอดว่าจะกลับมาคืนดีกับคนตัวเล็กได้ยังไง ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาง้อเธอไม่ถึงครึ่งวัน แต่เขาก็ไม่ละความพยายามหรอกนะ

 

ร่างสูงถือวิสาสะไปเปิดตูเย็นเพื่อหาของกิน ผุดรอยยิ้มขึ้นเมื่อเห็นว่ามีน้ำเต้าหู้ถูกแช่ไว้ในตู้เย็น เมื่อก่อนเธอดื่มมันแทบจะเยอะกว่าน้ำเปล่าเสียด้วยซ้ำ แสดงว่าเธอยังชอบดื่มน้ำเต้าหู้อยู่สินะ

 

มือหนาหยิบน้ำเต้าหู้ของเจ้าของห้องดื่มอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินไปสำรวจรอบๆ เพราะเขาสงสัยเหลือเกินตลอดเวลาที่เขาจากไป เธอมีใครบ้างหรือเปล่า มันไม่ผิดหรอกนะที่เธอจะมีใครในระหว่างนี้ แต่เขาแค่อยากรู้แค่นั้น

 

แกร็ก…

 

อิงฟ้าเดินออกมาจากห้อง เธอตรงไปที่ห้องครัวทันทีเพื่อไปดื่มน้ำ

 

“นี่บอสแอบดื่มน้ำเต้าหู้อิงเหรอคะ” เมื่อเปิดตู้เย็นพบว่าไมเจอน้ำเต้าหูที่เหลือเพียงขวดสุดท้ายในตู้เย็น

 

แต่ขวดมันไปอยู่ในมือของคนร่างสูงเสียแล้ว แถมเขายังยกมันกระดกจนหมดขวด

 

อึก!

 

อึก!

 

“อาาาา อาโหร่อยยย” เขาทำน้ำเสียงกวนอารมณ์ก่อนจะยกขวดเปล่าขึ้นโชว์

 

“บอส!นี่มันขวดสุดท้ายของอิงนะ” เสียงทองท่วมหัวไม่ยอมเสียน้ำเต้าหู้ขวดสุดท้ายโว้ยยย!!

 

“หมดแล้วอะ ว๊าแย่จัง” ยังทำหน้าแอ๊บแบ๊วใส่เธออีก ถึงแม้ว่ามันจะไม่เหมาะกับเขาก็เถอะ ความกวนประสาทของเขาไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจริงๆ

 

“แย่จังเหรอ” พลั๊ก! “แย่จัง” พลั๊ก เธอตีเขาด้วยหมอนอย่างหมั่นไส้ ตอนนี้น้ำเต้าหู้ไม่เท่าไหร่ แต่ความหมั่นไส้มันอดไม่ได้จริงๆ

 

 

“โอ้ย เจ็บๆ” เป็นสีหน้าของคนเจ็บที่ไม่น่าเชื่อเท่าไหร่

 

 

ควับ!

 

อั๊ก!

 

“ปล่อยนะ”

 

คนตัวเล็กถูกดึงลงมานอนกับโซฟาอย่างไม่ทันตั้งตัว โดยมีคนตัวโตกว่านั่งทับร่างของเธอไว้ ด้วยความที่ขนาดตัวต่างกันมากทำให้เธอดิ้นยังไงก็ไม่หลุดสักที

 

“อยากได้น้ำเต้าหู้คืนไม่ใช่เหรอ” ร่างสูงกระตุกยิ้มก่อนจะก้มลงไปใกล้ใบหน้าของคนใต้ร่าง

 

“มะ ไม่อยากได้แล้ว” พยายามปรับเสียงให้เป็นปกติที่สุด ถึงแม้ว่าในใจตอนนี้จะเต้นแรงจนมันจะระเบิดแล้วก็ตาม

 

“จะคืนให้” ร่างสูงกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

“อื้อ!”

 

ประกบปากลงหาริมฝีปากบางทันที ลิ้นร้อนพยายามเข้าไปสำรวจภายในอุ้งปาก

 

คนตัวเล็กกว่าที่ปฏิเสธกลับจูบตอบกลับเขาเสียอย่างนั้น นั่นยิ่งทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมาก

 

เขาถอนริมฝีปากออกหลังจากที่จูบมาเนิ่นนาน

 

“ถือว่าคืนให้แล้วนะ” ยกยิ้มมุมปาก

 

“คนบ้า...ออกไป” มือเล็กพยายามดันคนตัวโตออก

 

ขวับ!

 

แต่ทว่าเขากลับลงมานอนกอดเธอซะอย่างนั้น ด้วยพื้นที่ของโซฟาไม่กว้างมากทำให้ต้องนอนเบียดกัน อีกทั้งเขากระชับกอดเธอแน่นกว่าเดิมอีก

 

“บอสปล่อย แคบแบบนี้อิงนอนไม่ได้หรอกนะ ปล่อย”

 

“ถ้างั้นก็ไปนอนเตียงกันเถอะ” เขาไม่พูดเปล่ายกคนตัวเล็กปลิวขึ้นบ่าก่อนจะเข้าไปในห้อง วางคนตัวเล็กลงบนเตียง

 

“บอส ทำอะไรเนี่ย” หญิงสาวร้องโวยวายเมื่อเห็นว่าเขาถอดเสื้อออก เหลือให้เห็นแต่ท่อนบนเปลือยเปล่า

 

“ก็พี่ไม่ชอบนอนใส่เสื้ออะ มันร้อน”

 

“ร้อนก็ออกไปนอนข้างนอก เป็นพวกชอบโชว์หรือไง”

 

“ใช่ เป็นพวกชอบโชว์ จะดูมั้ย” ทำท่าจะถอดกางเกงเพื่อแกล้งคนตัวเล็ก

 

“ไม่ดู” มือเล็กยกขึ้นมาปิดตาตัวเองไว้ ถึงแม้ว่าเขาจัเคยเป็นครั้งแรกของเธอแต่มันก็ผ่านมานานแล้ว จะไม่ให้อายได้ยังไงกัน

 

“หึ” ยกยิ้มอย่างผู้ชนะ

 

“แล้วแต่ละกัน บอกไว้ก่อนนะห้องอิงหนาว แล้วจะไม่ปรับอุณหภูมิด้วย”