เช้าวันถัดมา​

'​ว๊ายยยย นี่มันอะไรกัน! ภพทำไมทำแบบนี้!!' ฤดีที่ขอออกจากโรงพยาบาลแต่เช้าเมื่อกลับมาถึงบ้านเห็นยังไม่มีใครตื่นเลยว่าจะเดินไปดูรตีที่ห้องแต่พอเปิดประตูเข้าไปกลับเห็นภพรักนอนกอดรตีอยู่บนเตียง

 

รตีกับภพรักสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงของฤดี​ ฤดีเดินเข้ามาตีภพรัก

 

'​พะ พี่ฤดี​' รตีเรียกชื่อพี่สาวอย่างตกใจ

 

'ไม่ต้องพูด​ ไอภพทำไมทำแบบห๊ะ!​ ไอชั่ว!'

 

'โอ๊ย​ โอ๊ย ฤดีกูเจ็บ'​

 

รตีน้ำตาไหลตกใจกับเหตุการณ์​ที่เกิดขึ้นเธอเรียกชื่อพี่สาว​ เธอกลัว​ กลัวเหลือเกินว่าพี่ฤดีจะเกลียดเธอที่ทำแบบนี้

 

'พี่ฤดีรตีขอโทษ'​ รตีพยายามจะขยับเข้าไปหาฤดี

 

ภพรักเองตอนนี้ก็จับมทอฤดีไว้ให้เลิกทุบตีเขา

 

'​ไม่ต้องเข้ามายัยรตี​ ไอภพไปแต่งตัวแล้วออกมาคุยกันข้างนอก'​ แล้วฤดีก็เดินออกไป

 

หลังจากแต่งตัวทั้งสองก็มาที่ห้องรับแขก

 

'ตั้งแต่เมื่อไหร่'​ ฤดีเอ่ยถาม

 

'กะ​ ก็ตั้งแต่ช่วงรตีกลับมาแรกๆ'​ ภพรักตอบตะกุกตะกัก

 

'ไอเหี้ยภพ​ทำไมมึงทำแบบนี้ห้ะ!' ฤดีทำท่าจะเข้าไปตีภพรักอีก

 

'​พะ​ พี่ฤดีรตีขอโทษรตีจะไม่ทำอีกรตีจะเป็นคนไปเองพี่ฤดีอย่าเกลียดรตีเลยนะ​ รตีผิดที่ไปยุ่งกับสามีของพี่​ รตีมาทีหลัง รตีจะย้ายออกจากบ้านขอแค่พี่ฤดีอย่าพึ่งเกลียดรตีเลยนะ' รตีร้องให้ฟูมฟาย

 

'​ไอภพนี่ไหนมึงบอกกูว่าบอกน้องกูแล้วไง สามีพี่อะไร​ มาทีหลังอะไร​ มึงหลอกอะไรน้องกู' ฤดียิ่งโมโหแต่ก็ห่วงน้องสาวเลยเข้าไปกอดปรอบรตีที่กำลังฟูมฟาย

 

แหะแหะ​ ภพรักหัวร้องแห้งมองไปยังฤดี

 

ความจริงแล้วเขากับฤดีแต่งงานกันก็จริงแต่เป็นแค่การแต่งเพื่อหลอกครอบครัวของเขาเท่านั้นเพราะตอนนั้นแม่ของเขาอยากจับคู่เขาให้แต่งกับคนที่แม่ต้องการ​

เขาและฤดีสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียนจนฤดีย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับคุณพ่อคุณแม่แต่เขาก็ยังติดต่อกันอยู่ตลอดจนฤดีมารู้ว่าตัวเองป่วยเป็นมะเร็งภพจึงขอให้ฤดีมาช่วยเขาและจะได้เป็นข้ออ้างกับน้องสาวเพื่อมารักษาตัวที่นี่ไม่ให้น้องสาวเป็นห่วง​ และช่วงที่รตีมาอยู่ที่นี่แล้วฤดีไปออกทริป​ ทริปที่ว่าก็คือไปรับคีโมที่โรงพยาบาลนั่นแหละ

ตลอดเวลาเขาและฤดีไม่เคยมีสัมพันธ์​เกินเลยเราอยู่กันแบบเพื่อนที่เป็นเพื่อนจริงๆ

 

'ไหนมึงบอกกูว่าบอกน้องกูแล้วไงเรื่องนี้'​ รตีนิ่งอึ้งหลังได้ฟังเรื่องราวความจริงทั้งหมด​จะว่าโล่งก็ไม่สุดเพราะเธอกลัวจะเสียพี่สาวไปเพราะโรคที่กำลังเผชิญอยู่​

 

'ทะ​ทำไมพี่ฤดีไม่บอกรตี​ รตีจะได้ตามมาดูแล'​ รตีร้องไห้กอดพี่สาว

 

'ตอนนั้นเรายังเรียนไม่จบพี่ไม่อยากให้เราทิ้งตรงนั้นมา'

 

'​แล้วตอนนี้อาการเป็นยังไงบ้างพี่ฤดีจะหายใช่ไหม'​

 

'รตีฟังพี่นะ​ โรคของพี่มันไม่มีทางหายมีแต่แย่ลงที่พี่ให้รตีมาที่นี่ก็เพราะอยากใช้เวลาที่เหลือกับรตี​'

 

'​ไม่เอารตีไม่ให้พี่ฤดีเป็นอะไร​ รตีจะหาหมอเก่งๆมารักษา​ ถ้าพี่ฤดีไม่อยู่รตีก็ไม่เหลือใครแล้ว อย่าทิ้งรตีไปอีกคนเลยนะ'

 

'​รตีพี่ถามอะไรรตีอย่างได้ไหม ตอบพี่มาตามตรงไม่ต้องโกหก'

 

'​รตีรักภพมันรึเปล่า' รตีเงยหน้าขึ้นสบตากับพี่สาวก่อนจะหันไปมองหน้าภพรัก

 

'​ระ รตี'

 

'​ตอบพี่มาตามตรงอย่าโกหกถ้าไม่รักพี่จะพารตีไปอยู่ที่อื่นเอง'​ ภพรักเองก็ลุ้นกับคำตอบเขากลัวเพื่อนสนิทเพราะฤดีคงทำจนิงอย่างที่ปากว่าแน่ๆหากรตีไม่ได้รักเขา

 

'​ระ​ รตีรักพี่ภพค่ะ'

 

'​งั้นจำไว้นะในวันที่พี่ไม่อยู่รตีจะยังมีภพ​ พี่เชื่อว่ามันจะดูแลและรักรตีอย่างที่เคยสัญญากับพี่ไว้' ฤดีพูดก่อนกอดปลอบน้องสาวที่ยังคงสะอื้นไห้

 

หลังพูดคุยปรับความเข้าใจกันสามคน​ภพรักก็มีเวลาได้คุยกับรตี

ภพรักสารภาพกับรตีว่าความจริงเขารู้สึกตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอตอนแรกก็ว่าจะเข้าไปจีบแบบดีๆ​ แต่เขาดันคิดอยากลองแกล้งรตีดูเพราะภายนอกรตีดูเปรี้ยวจนเขาก็ไม่แน่ใจว่าจะทำให้รตีหลงรักเขาได้ไหม​ ตอนแรกเขาคิดที่จะบอกความจริงตอนกลับมาจากทะเลแต่ด้วยสุขภาพฤดีที่แย่ลงทำให้เขาวุ่นๆเลยยังไม่ได้บอกจนกระทั่งเมื่อวานที่รตีพูดว่าจะย้ายออกเขาเลยโทรไปปรึกษาฤดีให้รีบกลับมารั้งรตีไว้ก่อน​ แต่ไม่คิดว่าเพื่อนจะกลับมาเร็วขนาดนี้และตอนแรกเขาก็บอกกับฤดีไว้ว่าจะเข้าหารตีแบบที่คนอื่นเขาทำกันและจะไม่แตะต้องรตีก่อนเวลาที่สมควร

 

'แล้ววันนั้นในโรงพยาบาลที่บอกรักพี่ฤดีหละคะ'​

 

'หืมม​ อ๋อ​ มันถามพี่หนะว่ารักรตีรึเปล่า​ พี่ก็เลยตอบไปแบบนั้นและก็สัญญา​ว่าจะดูแลรตีให้ดีที่สุด'​ รตีได้ฟังก็เงียบไป

 

'รตีโกรธพี่รึเปล่าคะ'​

 

'โกรธค่ะ​ โกรธมากๆ​ แต่รตีก็โล่งใจด้วยที่ตัวเองไม่ได้ทำผิดกับพี่ฤดี'​ รตีว่าออกไปตามตรง

 

'พี่ให้รตีลงโทษพี่ได้ทุกอย่างเลยค่ะ​ ขอแค่อย่าไปจากพี่ก็พอ'​

 

'แน่ใจแล้วนะคะที่พูดออกมา'​

 

'ครับพี่แน่ใจ'​ ภพรักตอบรับอย่างแน่วแน่รตีจะลงโทษอะไรเขายอมทุกอย่างขอแค่อย่าบอกว่าจะำปจากเขาก็พอ