เช้าวันถัดมา
'ว๊ายยยย นี่มันอะไรกัน! ภพทำไมทำแบบนี้!!' ฤดีที่ขอออกจากโรงพยาบาลแต่เช้าเมื่อกลับมาถึงบ้านเห็นยังไม่มีใครตื่นเลยว่าจะเดินไปดูรตีที่ห้องแต่พอเปิดประตูเข้าไปกลับเห็นภพรักนอนกอดรตีอยู่บนเตียง
รตีกับภพรักสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงของฤดี ฤดีเดินเข้ามาตีภพรัก
'พะ พี่ฤดี' รตีเรียกชื่อพี่สาวอย่างตกใจ
'ไม่ต้องพูด ไอภพทำไมทำแบบห๊ะ! ไอชั่ว!'
'โอ๊ย โอ๊ย ฤดีกูเจ็บ'
รตีน้ำตาไหลตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเธอเรียกชื่อพี่สาว เธอกลัว กลัวเหลือเกินว่าพี่ฤดีจะเกลียดเธอที่ทำแบบนี้
'พี่ฤดีรตีขอโทษ' รตีพยายามจะขยับเข้าไปหาฤดี
ภพรักเองตอนนี้ก็จับมทอฤดีไว้ให้เลิกทุบตีเขา
'ไม่ต้องเข้ามายัยรตี ไอภพไปแต่งตัวแล้วออกมาคุยกันข้างนอก' แล้วฤดีก็เดินออกไป
หลังจากแต่งตัวทั้งสองก็มาที่ห้องรับแขก
'ตั้งแต่เมื่อไหร่' ฤดีเอ่ยถาม
'กะ ก็ตั้งแต่ช่วงรตีกลับมาแรกๆ' ภพรักตอบตะกุกตะกัก
'ไอเหี้ยภพทำไมมึงทำแบบนี้ห้ะ!' ฤดีทำท่าจะเข้าไปตีภพรักอีก
'พะ พี่ฤดีรตีขอโทษรตีจะไม่ทำอีกรตีจะเป็นคนไปเองพี่ฤดีอย่าเกลียดรตีเลยนะ รตีผิดที่ไปยุ่งกับสามีของพี่ รตีมาทีหลัง รตีจะย้ายออกจากบ้านขอแค่พี่ฤดีอย่าพึ่งเกลียดรตีเลยนะ' รตีร้องให้ฟูมฟาย
'ไอภพนี่ไหนมึงบอกกูว่าบอกน้องกูแล้วไง สามีพี่อะไร มาทีหลังอะไร มึงหลอกอะไรน้องกู' ฤดียิ่งโมโหแต่ก็ห่วงน้องสาวเลยเข้าไปกอดปรอบรตีที่กำลังฟูมฟาย
แหะแหะ ภพรักหัวร้องแห้งมองไปยังฤดี
ความจริงแล้วเขากับฤดีแต่งงานกันก็จริงแต่เป็นแค่การแต่งเพื่อหลอกครอบครัวของเขาเท่านั้นเพราะตอนนั้นแม่ของเขาอยากจับคู่เขาให้แต่งกับคนที่แม่ต้องการ
เขาและฤดีสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียนจนฤดีย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับคุณพ่อคุณแม่แต่เขาก็ยังติดต่อกันอยู่ตลอดจนฤดีมารู้ว่าตัวเองป่วยเป็นมะเร็งภพจึงขอให้ฤดีมาช่วยเขาและจะได้เป็นข้ออ้างกับน้องสาวเพื่อมารักษาตัวที่นี่ไม่ให้น้องสาวเป็นห่วง และช่วงที่รตีมาอยู่ที่นี่แล้วฤดีไปออกทริป ทริปที่ว่าก็คือไปรับคีโมที่โรงพยาบาลนั่นแหละ
ตลอดเวลาเขาและฤดีไม่เคยมีสัมพันธ์เกินเลยเราอยู่กันแบบเพื่อนที่เป็นเพื่อนจริงๆ
'ไหนมึงบอกกูว่าบอกน้องกูแล้วไงเรื่องนี้' รตีนิ่งอึ้งหลังได้ฟังเรื่องราวความจริงทั้งหมดจะว่าโล่งก็ไม่สุดเพราะเธอกลัวจะเสียพี่สาวไปเพราะโรคที่กำลังเผชิญอยู่
'ทะทำไมพี่ฤดีไม่บอกรตี รตีจะได้ตามมาดูแล' รตีร้องไห้กอดพี่สาว
'ตอนนั้นเรายังเรียนไม่จบพี่ไม่อยากให้เราทิ้งตรงนั้นมา'
'แล้วตอนนี้อาการเป็นยังไงบ้างพี่ฤดีจะหายใช่ไหม'
'รตีฟังพี่นะ โรคของพี่มันไม่มีทางหายมีแต่แย่ลงที่พี่ให้รตีมาที่นี่ก็เพราะอยากใช้เวลาที่เหลือกับรตี'
'ไม่เอารตีไม่ให้พี่ฤดีเป็นอะไร รตีจะหาหมอเก่งๆมารักษา ถ้าพี่ฤดีไม่อยู่รตีก็ไม่เหลือใครแล้ว อย่าทิ้งรตีไปอีกคนเลยนะ'
'รตีพี่ถามอะไรรตีอย่างได้ไหม ตอบพี่มาตามตรงไม่ต้องโกหก'
'รตีรักภพมันรึเปล่า' รตีเงยหน้าขึ้นสบตากับพี่สาวก่อนจะหันไปมองหน้าภพรัก
'ระ รตี'
'ตอบพี่มาตามตรงอย่าโกหกถ้าไม่รักพี่จะพารตีไปอยู่ที่อื่นเอง' ภพรักเองก็ลุ้นกับคำตอบเขากลัวเพื่อนสนิทเพราะฤดีคงทำจนิงอย่างที่ปากว่าแน่ๆหากรตีไม่ได้รักเขา
'ระ รตีรักพี่ภพค่ะ'
'งั้นจำไว้นะในวันที่พี่ไม่อยู่รตีจะยังมีภพ พี่เชื่อว่ามันจะดูแลและรักรตีอย่างที่เคยสัญญากับพี่ไว้' ฤดีพูดก่อนกอดปลอบน้องสาวที่ยังคงสะอื้นไห้
หลังพูดคุยปรับความเข้าใจกันสามคนภพรักก็มีเวลาได้คุยกับรตี
ภพรักสารภาพกับรตีว่าความจริงเขารู้สึกตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอตอนแรกก็ว่าจะเข้าไปจีบแบบดีๆ แต่เขาดันคิดอยากลองแกล้งรตีดูเพราะภายนอกรตีดูเปรี้ยวจนเขาก็ไม่แน่ใจว่าจะทำให้รตีหลงรักเขาได้ไหม ตอนแรกเขาคิดที่จะบอกความจริงตอนกลับมาจากทะเลแต่ด้วยสุขภาพฤดีที่แย่ลงทำให้เขาวุ่นๆเลยยังไม่ได้บอกจนกระทั่งเมื่อวานที่รตีพูดว่าจะย้ายออกเขาเลยโทรไปปรึกษาฤดีให้รีบกลับมารั้งรตีไว้ก่อน แต่ไม่คิดว่าเพื่อนจะกลับมาเร็วขนาดนี้และตอนแรกเขาก็บอกกับฤดีไว้ว่าจะเข้าหารตีแบบที่คนอื่นเขาทำกันและจะไม่แตะต้องรตีก่อนเวลาที่สมควร
'แล้ววันนั้นในโรงพยาบาลที่บอกรักพี่ฤดีหละคะ'
'หืมม อ๋อ มันถามพี่หนะว่ารักรตีรึเปล่า พี่ก็เลยตอบไปแบบนั้นและก็สัญญาว่าจะดูแลรตีให้ดีที่สุด' รตีได้ฟังก็เงียบไป
'รตีโกรธพี่รึเปล่าคะ'
'โกรธค่ะ โกรธมากๆ แต่รตีก็โล่งใจด้วยที่ตัวเองไม่ได้ทำผิดกับพี่ฤดี' รตีว่าออกไปตามตรง
'พี่ให้รตีลงโทษพี่ได้ทุกอย่างเลยค่ะ ขอแค่อย่าไปจากพี่ก็พอ'
'แน่ใจแล้วนะคะที่พูดออกมา'
'ครับพี่แน่ใจ' ภพรักตอบรับอย่างแน่วแน่รตีจะลงโทษอะไรเขายอมทุกอย่างขอแค่อย่าบอกว่าจะำปจากเขาก็พอ