พี่มึง!

มีเรื่องเม้าท์

ผมว่าพี่ได้เสียตัวให้ผมแหละ

ไม่ใช่เว้ยยย ไอ้แป้นเวร ตังหมายถึงตัง

พี่แพ้ผมแล้ววว

ผมบอกแล้วเพื่อนพี่ชอบเพื่อนผม

ก็เพื่อนผมมันบอกมามะกี่ว่าพี่ซองฮุนขอจีบเพื่อนผม

ที่สุดคือเรื่องมันเป็นงี้ โทรนะขี้เกียจพิม

ใช่เพื่อนพี่แบบรุกโครตหนักเลยว่ะแบบจูบเลย!

ห้ะ ?

ยังไงนะ

แล้วทำไมผมไม่รู้ มันบอกแค่พี่เขาไปรับเฉยๆ

แล้วพี่รู้อยู่แล้วจะมาพนันกับผมทำไมถ้ารู้ว่าพี่ซองฮุนชอบซอนอยู่แล้วไมไม่พนันว่าชอบจะพนันว่าไม่ทำไหม

หึ รวยจัดว่างั้นไม่มีไรทำโปรยเงินเล่นงี้หรอ

งั้นดีเลยอยากเลี้ยงนักใช่ไหมผมจัดให้ต่อไปนี้พี่ก็เลี้ยงของที่ผมอยากกินทุกวันละกันถ้าเงินมันเหลือใช้แค่วันละ4-500คงไม่กระทบพี่หรอก

จะเอาให้หมดกระเป๋าคอยดู!

ตั้งใจแหละ

บ้าบอว่ะ

เลิกพูดๆไปแล้ว

ขนลุกว่ะพี่มึงอย่าหาทำ

(หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็มานั่งๆนอนๆดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่นไม่นานพี่เขาก็เดินมาหา)

!พี่พูดอะไรเนี่ยเดี๋ยวแม่ก็ได้ยินหรอก

บ้าหรอแม่ได้แซวจนลูกบวช

มุกหรือเปลือกหอย

พี่นี่ตลกจังเป็นตัวของตัวเองเถอะอย่าพยายามตลกเลย55

🙄

จะไปไหมซื้อจองอ่ะไปก็รีบๆเลยนะเดี๋ยวเปลี่ยนใจไม่รู้ด้วยนะ

(ตอนนี้เราทั้งคู่ได้มาถึงห้างที่จะซื้อของเข้าบ้านกันแล้ว)

พี่จะซื้อไรบ้างอ่ะครับ

โอเคคับงั้นไปกันเถอะ

(ผมตกใจที่จู่ๆคนพี่ก็เดินมาจับมือผมหน้าตาเฉยคนบ้าเอ้ย)

(ผมแอบอมยิ้มเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร)

อู้วตาถึงนะเนี่ยสวยมาก

พี่เก่งเหมือนกันนะเนี่ย

รู้ได้ไง

ความมั่นหน้าอ่ะนะ555

เอาดีๆ

ใส่ใจหรือขี้สงสัย

บ้าพูดไรก็ไม่รู้

(ในขณะที่กำลังเลือกของก็ได้ยินเสียงคนทะเราะกันเรื่องของอะไรซักอย่างเหมือนมาเลือกซื้อของแต่ความเห็นไม่ตรงกัน)

(แต่เสียงดูคุ้นๆ)

(ผมและพึ่ฮุนหันมองหน้ากันเหมือนจะพูดประมาณว่าทำไมเสียงคุ้นๆ)

ผมว่าใช่

(เราทั้งคู่จึงหันไปมองต้นเสียงพร้อมกัน)

!!

เห้ย!

นี่มึงกับพี่เจย์?

คือไร?

มึงกับน้องจองวินคือยังไง?!

ตอแหล!

ตอแหล!

(ผมกับพี่ซองฮุนพูดพร้อมกัน)

อย่ามาไอ้สัสมึงรู้เรื่องกูทั้งหมดตั้งแต่ชอบซอนตอนจูบซอนตอนขอจีบซอนมึงรู้หมด!

ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ

เรื่องมึงกับพี่เจย์อะยังไง!