“ที่นี่...ที่ไหน?” ยูโตะลืมตาขึ้นมาและกวาดสายตามองไปรอบๆ ผนังห้องเครื่องตกแต่งจนกระทั่งเตียงมันไม่ใช่ห้องเดิมที่เขาเคยนอนอยู่

“ทำไมขาเราถึงได้สั้นลงขนาดนี้...ตัวก็เล็กลงด้วย!” ด้วยความตกใจเขารีบวิ่งไปยังห้องน้ำที่อยู่ใกล้ๆ พอส่องกระจกดูแล้วหน้าตาของเขาได้เปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่หน้าตาและรูปลักษณ์เท่านั้น กลับกลายเป็นว่ายูโตะมาอยู่ในร่างของอุซึมากิ นารูโตะตอนอายุ 7 ขวบ

“ฝันไปเปล่าเนี่ย...โอ้ย! เจ็บแฮะ ไม่ได้ฝันไป” ยูโตะที่ไม่เชื่อลองชกหน้าตัวเองความรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นหัวสมองและแก้มแดงเล็กน้อยจากการต่อย

เขาจำได้ว่าก่อนนอนนั้นเขาเพิ่งจะดูนารูโตะจบ ไม่คิดว่าจะกลับกลายมาอยู่ในร่างของนารูโตะซะได้ ยูโตะเดินไปรอบๆห้องและพบกระเป๋ารูปกบข้างในมีเงินอยู่เล็กน้อย เขาจึงค้นดูทั่วห้องเผื่อมีตกหล่นตรงไหนบ้างแต่สุดท้ายก็ไม่มีสักเหรียญ

“จนจริงๆ น่าเสียดายที่นารูโตะไม่ได้มรดกของพ่อและแม่เลย” ยูโตะไม่รู้ว่ามรดกของมินาโตะและคุชินะได้ฝากไว้กับซารุโทบิ ฮิรุเซ็นหรือก็คือโฮคาเงะรุ่นที่ 3 ไว้หรือเปล่า นารูโตะอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ได้ก็เพราะกองทุนเด็กกำพร้าและรุ่นที่ 3 ที่คอยพาเขาไปเลี้ยงอาหารแบบนานๆครั้ง

ไม่กี่นาทีต่อมาความทรงจำของนารูโตะได้ไหลเข้ามาในหัวสมองจนยูโตะเซล้มลงกับพื้น

“ตอนนี้นารูโตะเข้าเรียนที่อะคาเดมี่ได้ปีนึงแล้วสินะ” ในชั้นเรียนครูได้สอนพื้นฐานมาบ้างและการรับรู้ของจักระ แต่ในชั้นเรียนนารูโตะไม่สามารถรับรู้ถึงจักระของตัวเองได้ และโดนซาสึเกะมองด้วยสายตาที่ดูถูก จะว่าไปแล้วในตอนนี้ตระกูลอุจิวะยังไม่ได้ถูกอุจิวะ อิทาจิฆ่าล้างตระกูลเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดสงครามภายในหมู่บ้านจากการที่ตระกูลคิดกบฏ

แต่ตอนนี้บรรยากาศภายในหมู่บ้านก็ตึงเครียดไม่น้อย ถึงแม้ว่านารูโตะมีความคิดที่อยากจะช่วยตระกูลอุจิวะให้หลีกเลี่ยงชะตากรรมนั้น แต่ตัวเขายังเป็นเด็กจะไปช่วยอะไรได้

ติ้ง! ทำการเชื่อมต่อระบบ 20%....40%....60%....80%....100%

ระบบภารกิจเชื่อมต่อโฮสต์เสร็จสิ้น

“ระบบภารกิจ อะไรล่ะนั่น...” ยูโตะงุนงงเล็กน้อย เขาเคยอ่านนิยายแนวไปต่างโลกพร้อมระบบแปลกประหลาดมาบ้างก็เถอะ ไม่คิดเลยว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเขาเอง

ตอนนี้ยูโตะเป็นนารูโตะแล้วจึงต้องยอมรับชะตากรรมในการใช้ชีวิตในโลกใบนี้ เขารู้สึกสนใจระบบภารกิจว่ามันจะช่วยให้เขาแข็งแกร่งขึ้นในโลกนินจาแห่งนี้ได้มากน้อยแค่ไหน

“แต่ส่วนใหญ่พวกพระเอกที่ไปต่างโลกพร้อมกับระบบมันก็โกงกันอยู่แล้วนี่”

เมื่อหน้าต่างใสปรากฏขึ้นมี 4 ไอคอนให้เลือกคือ ข้อมูลของนารูโตะ ภารกิจ ร้านค้า และช่องเก็บของ

“มีช่องเก็บของด้วย! ช่างสะดวกสบายจริงๆ!” นารูโตะกดไอค่อนภารกิจ มันเป็นภารกิจรายวัน และวันนี้มีภารกิจให้ทำ 4 อย่าง

 

ภารกิจที่ 1 ฝึกรีดเร้นจักระ

รางวัล 1,000 เรียว  แต้ม 10 แต้ม

ภารกิจที่ 2 วิดพื้น 50 ครั้ง

รางวัล 500 เรียว   แต้ม 5 แต้ม

ภารกิจ ซิทอัพ 50 ครั้ง

รางวัล 500 เรียว   แต้ม 5 แต้ม

ภารกิจที่ 4 ยืนจ้องหน้าจิ้งจอก 9 หาง ให้ได้ 1 นาที

รางวัล 2,000 เรียว  แต้ม 20 แต้ม

 

“ภารกิจที่ 4 นี่ ทำเอาเราขาสั่นเลยแฮะ” นารูโตะเกาหัวเล็กน้อย เมื่อนึกถึงจิ้งจอก 9 หาง ถึงจะเคยเห็นผ่านทางทีวี แต่เมื่อเจอจริงๆเขาคงมีอาการหวาดกลัวต่อหน้า 9 หางแน่ๆ

“แต่ชอบนะภารกิจที่มีรางวัลเป็นเงินเนี่ย คนยิ่งจนๆอยู่” เริ่มด้วยภารกิจแรก นารูโตะนั่งทำสมาธิเพื่อให้ตัวเองได้รับรู้ถึงจักระภารในร่างกาย นารูโตะมีสายเลือดของตระกูลอุซึมากิไหลเวียนอยู่ แน่นอนว่าร่างกายของเขาต้องมีจักระมหาศาลมากกว่านินจาธรรมดาหลาย 10 เท่า หรืออาจจะ 100 เท่าเลยก็ได้

แต่ด้วยจักระของจิ้งจอกเก้าหางไหลเวียนอยู่ในร่างทำให้รีดเร้นจักระของตัวเองไม่สะดวก การที่จะดึงจักระของเก้าหางมาใช้ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่

“นี่สินะ จักระ ในร่างกายมีปริมาณมากจริงๆ แต่ไหลเวียนมั่วซั่วมาก” เพียง 1 ชั่วโมง นารูโตะก็สามารถรับรู้ถึงจักระภายในตัวได้ แล้วเขาทำการรีดเร้นจักระต่อททันที ไม่นานนักเขาก็ทำภารกิจแรกเสร็จสิ้น จากนั้นเขาลองพยายามควบคุมการไหลเวียนจักระให้ไปทั่วทั้งร่างกายอย่างมีระเบียบ

แต่มันก็ใช้เวลาไปมากจนกว่าจะเข้าที่เข้าทางเพราะปริมาณจักระภายในตัวของนารูโตะมีมากเกินไป

“เล่นเอาเหนื่อยเลยแฮะ ตายล่ะ บ่ายโมงแล้วเหรอเนี่ย!” นารูโตะหันไปมองดูนาฬิกา เขาฝึกตั้งแต่เช้าจนกระทั่งเวลามาถึงช่วงบ่ายจนไม่ทันรู้ตัว ตอนนี้เสียงท้องร้องก็ดังประท้วงอยู่เป็นช่วงๆ

นารูโตะกดรับรางวัล เงิน 500 เรียวจาก 1,000 เรียว ในครั้งนี้คงต้องเอาไปจ่ายค่าราเม็งที่ร้านอิจิราคุแล้วสินะ

 

“อย่าไปเข้าใกล้เด็กคนนั้นนะลูก”

“ฮึ่ม! เจ้าเด็กปีศาจ”

ขณะเดินทางไปยังร้านอิจิราคุ สายตาของพวกผู้ใหญ่ต่างมองนารูโตะด้วยสายหวาดกลัวและอาฆาต เพียงเพราะในร่างกายของเขามีจิ้งจอกเก้าหางอยู่ในตัว ภายในใจนารูโตะเองก็ไม่อยากจะได้เก้าหางมาอยู่ในร่างกายเหมือนกันนั่นแหล่ะ

สายตาของพวกผู้ใหญ่ส่งมาถึงเด็กๆทำให้พวกเด็กๆไม่กล้าที่จะเล่นกับเขา ทำให้ไม่มีเพื่อนเลยสักคน แต่ตอนนี้นารูโตะได้เริ่มเข้าเรียนที่อะคาเดมี่แล้ว และเริ่มที่จะเป็นเพื่อนกับชิกามารุและโจจิ ตอนนี้เขาไม่เหงาอีกต่อไป

“ลุงฮะ” นารูโตะโผล่หน้าเข้าไปในร้าน

“อ้าวนารูโตะ! เข้ามาสิๆ” ลุงเทอุจิกวักมือเรียก ลูกค้าคนอื่นๆที่เห็นนารูโตะเดินเข้ามานั่งในร้านต่างเขยิบออกห่าง

“ลุงฮะ ราเม็งชาชูขามนึงฮะ”

“ได้เลย!” เทอุจิหันไปมองพวกผู้ใหญ่ที่หลีกหนีเด็กตัวเล็กๆอย่างนารูโตะแล้วส่ายหัวอย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะหันหลังไปทำราเม็ง

‘ช่วงรอราเม็งลองทำภารกิจที่ 4 ดูหน่อยก็แล้วกัน’ นารูโตะหลับตา จิตสำนึกของเขาดำดิ่งเรื่อยๆจนกระทั่งมายืนอยู่หน้าประตูบานใหญ่ที่ผนึกจิ้งจอกเก้าหาง

“โฮ่...นึกไม่ถึงเลยว่าแกจะมาหาข้าถึงที่นี่ไอ้หนู” เก้าหางยื่นหน้ามาถึงหน้ากรง ลมหายใจของมันทำเอาตัวของนารุโตะเย็นวาบ

นารูโตะนึกในใจพร้อมกับกลืนน้ำลาย ‘ของจริงน่ากลัวเป็นบ้า’

“เอ่อ...หวัดดี”

“หวัดดี? หึ! แกกล้านักที่ทักข้าแบบนี้!” เก้าหางตะคอกใส่ นารูโตะมองดูแววตาของมันมีแต่ความโกรธ ความเกลียดสุดหยั่งถึง ในใจของนารุโตะตอนนี้ท่องเอาไว้ว่าเพื่อภารกิจๆอย่างเดียว

ไม่รู้ว่าตอนนี้เวลาผ่านไปเท่าไหร่แล้ว

“เห้ย! จ้องหน้าข้าแบบนี้อยากมีเรื่องรึไงหะไอ้หนู!!?” เก้าหางเห็นนารูโตะยืนจ้องหน้าไม่ไหวติงจึงตะคอกใส่อีกครั้ง

นารูโตะเจอเสียงคำรามก็สะดุ้งและได้สติขึ้นมา เขาเลื่อนสายตาจากมองดวงตาของเก้าหางมาเป็นใบหน้าแทน

“ไม่ได้อยากมีเรื่องสักหน่อย แค่อยากจะมาเจอผู้อยู่อาศัยในร่างของชั้นเท่านั้น” ตอนนี้นารูโตะค่อยๆคลายความกลัวที่มีต่อเก้าหางทีละน้อย

“ข้าไม่ได้อยากจะอาศัยร่างของแกหรอกนะไอ้หนู! ถ้าไม่ใช่เพราะโฮคาเงะรุ่นที่ 4!!” ทันใดนั้นเสียงเตือนภารกิจว่าทำสำเร็จแล้วดังขึ้นภายในหัว จิตใจของนารูโตะเหมือนได้ยกหินออกจากอก

“เอ่อ...ขอตัวก่อนนะราเม็งน่าจะได้แล้ว” นารูโตะรีบหนีออกจากในห้วงจิต

“ราเม็งยังไม่ได้เว้ย!!” เก้าหางตะคอกใส่หลังจากที่นารูโตะออกไป มันเห็นทุกสิ่งรอบๆตัวของภาชนะที่มันอาศัยอยู่

นารูโตะลืมตาขึ้นมาเห็นว่าเทอุจิยังทำราเม็งไม่เสร็จ เขาจึงกดรับรางวัลภารกิจที่ 4

‘หวังว่าจะไม่มีภารกิจให้จ้องหน้าจิ้งจอกเก้าหางอีกนะ’ นารูโตะคิดในใจ

“ราเม็งได้แล้วนารูโตะ!” ไม่กี่นาทีต่อมาเทอุจิวางชามราเม็งไว้ตรงหน้านารูโตะ

“ทานล่ะนะครับ” นารูโตะเริ่มทานราเม็งทันทีหลังจากได้มันมา เทอุจิมองเด็กชายตรงหน้าที่ทานราเม็งอย่างเอร็ดอร่อยด้วยอารมณ์รักและเอ็นดู

‘รสชาติอร่อยแบบนี้นี่เอง ที่ทำให้ตัวละครอย่างนารูโตะติดใจรสชาติของราเม็งร้านนี้’ นารูโตะคิดในใจจนกระทั่งเขาซดน้ำซุปจนหมดชาม

“อร่อยมากฮะ นี่เงินนะฮะลุง” นารูโตะควักเงิน 500 เรียววางไว้บนโต๊ะ จากความทรงจำของนารูโตะก่อนที่ยูโตะจะเข้ามาอาศัยอยู่แทน ราเม็งชามนี้มีราคาอยู่ที่ 300 เรียว

เทอุจิทอนเงิน 200 เรียวคืนกลับไปให้นารูโตะแล้วกล่าวว่า “อย่าลืมมาตอนค่ำล่ะ ชั้นมีเมนูพิเศษจะมานำเสนอ”

“ฮะ!” และแล้วนารูโตะก็วิ่งออกจากร้านอิจิราคุ

 

อีก 2 ภารกิจที่เหลือนารูโตะคิดว่าไปฝึกที่บ้านก็ได้ ไม่จำเป็นต้องฝึกข้างนอก เขาจึงเดินหลีกเลี่ยงผู้คนจนกลับมาถึงบ้านและเริ่มทำภารกิจทั้ง 2 ที่เหลืออยู่

ยูโตะในชาติก่อนนิสัยก็คล้ายๆกับนารูโตะคือความไม่ย่อท้อและไม่ยอมแพ้ กว่าเขาจะวิดพื้นครบ 50 ครั้ง ทำเอาแขนล้าไปหมดจนต้องนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น

นารูโตะนอนพักอยู่ท่านั้นเกือบ 1 ชั่วโมง ก่อนที่จะเริ่มทำภารกิจที่ 3 นั่นก็คือ ซิทอัพ แต่ว่าเมื่อทำไปไม่ถึง 10 ครั้งก็ต้องลงไปนอนอีกครั้ง ร่างนี้ยังเด็กและไม่เคยออกกำลังกายแบบหักโหมมาก่อน

‘จะว่าไปภารกิจไม่ได้บอกว่าให้ซิทอัพติดต่อกัน 50 ครั้งนี่น่า’ นารูโตะมองดูภารกิจอีกครั้งและมันไม่ได้เขียนให้ทำติดต่อกัน เขาจึงทยอยซิทอัพจนกระทั่งครบ 50 ครั้ง

นารูโตะพยายามเอื้อมมือกดรับรางวัลจากการทำภารกิจ และกดเข้าดูข้อมูลของเขา

 

โฮสต์ อุซึมากิ นารูโตะ 

เพศ ชาย อายุ 7 ขวบ

เงินในระบบ 3,500 เรียว แต้ม 40 แต้ม

ระดับจักระ ฝึกหัดขั้นต่ำ (ยังไม่ได้ขัดเกลา)

 

“ไม่ได้นับรวมกับเงินที่อยู่ข้างนอกระบบสินะ”

“ถ้าขัดเกลาจักระที่อยู่ในร่างกายให้คงที่กว่านี้ ความสามารถในการรีดเร้นจักระของเราน่าจะดีขึ้น” นารูโตะคิดแบบนั้นแล้วก็หันไปมองนาฬิกา เมื่อเห็นว่ายังอยู่ช่วงบ่ายแก่ๆเจ้าของร้านราเม็งเทอุจิบอกว่าให้มาตอนค่ำๆ นารูโตะคิดว่าใช้ช่วงเวลานี้ในการขัดเกลาจักระภายในร่างกายให้มันรีดเร้นได้ง่ายขึ้นและรวดเร็วขึ้น

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว นารูโตะก็ยังขัดเกลาจักระภายในตัวของเขาได้ไม่ถึงไหน แต่เมื่อถึงเวลาใกล้ช่วงค่ำแล้วเขาจึงอาบน้ำล้างเหงื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวใหม่ซึ่งมีอยู่ไม่กี่ชุด ก่อนจะออกจากบ้านไปยังร้านอิจิราคุ

แต่ว่าด้วยความรีบร้อนเขาจึงวิ่งชนกับใครบางคนเข้า

“ขอโทษฮะ” นารูโตะเงยหน้ามองคนที่เขาวิ่งชน แต่ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เขาวิ่งชนใส่คือ อุจิวะ อิทาจิ พี่ชายของอุจิวะ ซาสึเกะ!