ทางด้านตั้ม

เขามาโรงเรียนโดยที่ไม่มีคนมาคอยกวนตาม
สัญญาที่บอก

วันนี้คงเป็นวันดีสำหรับเขาแต่ไม่ใช้กับทุกคนที
เกี่ยวค้อง

ตั้มเดินเข้ามาโรงเรียนอย่างสบายใจเพราะวันนี้
ไม่มีคนมาคอยด่าคอยหรือทำอะไรที่ทำให้เขาเจ็
บปวดเขาเดินมายังที่ประจำที่เขาและเพื่อนนั้งมี
อาร์มและปาล์มที่นั้งอยู่ก่อนแล้ว

"เชี่ยตั้มเมื่อวานเป็นไงวะแมงไม่เข้าเรียนเลย"
"นั้นดิ ผอ.ว่าไงบ้าง"

จะให้พูดว่าไงดีละเรื่องเมื่อวานผมรู้สึกสับสนไป
หมดผอ.พูดเหมือนผมเป็นอะไรกับเขาแต่ก็ยังไม่
ทันรู้เรื่องอาร์ตก็เข้ามาสะก่อนและผมจำได้ว่าผอ
บอกว่าผมเป็นลูกของเขานะแล้วแม่ละ คิดแล้วก็

ปวดหัวช่างมันเถอะยังไงวันนี้ก็ต้องคุยกันอยู่ดี

"เอาไว้กูแน่ใจแล้วกูจะบอกมึงเอง"
"แน่ใจเชี้ยไรเนี้ย กูอยากรู้เต็มแก่แล้วนะ"
"เอาหน่ากูบอกพวกมึงแน่"

เมื่อถึงเวลาเรียนพวกของตั้มก็เข้าเรียนตามปกติ
แต่ก็มีแต่ตั้มละมั้งที่นั้งเรียนอย่างไม่สุขรู้สึกสับ
สนแล้วอาการอยากอ๊วกก็เริ่มตีขึ้นมา

"อาร์มกูเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
"เป็นไรวะมึง"

ไม่ทันที่อาร์มพูดจบตั้มก็รีบวิ่งออกไปทันทีเพราะ
อาหารเช้าที่ทานเข้าไปนั้นทำฤทธิ์

ส่วนด้านอาร์มที่ยังไม่ทันได้ถามเพื่อนรักเสร็จสับ
ก็รีบวิ่งออกไปก็เกิดอาการงงและเป็นหว่างเพื่อน
จึงรีบตามไปดูเพื่อนของตนเมื่อไปถึงก็เห็นตั้มกำ
ลังโกงคออ๊วกก็รีบเข้าไปลูบหลังให้เพื่อน

เมื่อตั้มอ๊วกเอาอาหารเช้าออกมาแล้วอาร์มก็อา
สาไปซื้อน้ำมาให้ตั้มเพื่อจะได้สบายขึ้นแล้วเข้า
เรียนต่อ

เมื่อเรียนเสร็จตั้มกับเพื่อนของตัวก็แยกย้ายกับ
กลับบ้านโดยที่ปันพ่อ(?)ของตั้มมารับ
"วันนี้เรียนโอเคมั้ย"
"ก็ดีครับ"
"แล้วจะสอบตอนไหนละพ่อได้ทำเรื่องด๊อปไว้"
"อาทิตหน้าครับ"
แล้วความเงียบกลับมาอีกครั้ง

ระหว่างที่นั้งรถร่างบางก็คิดในใจว่าเราควรไปจาก
ที่นี้ไปอยู่ในที่ที่สบายใจกว่าอยู่ที่นี้
"พ่อครับผมอยากไปต่างประเทศ"
"คิดดีแล้วใช้มั้ยที่พูดออกมา"
ขืนอยู่ต่อไปคงไม่มีความสุขแน่ๆสู้ไปอยู่ในที่ที่ไม่
มีความทรงจำของคนคนนั้นดีกว่าที่ที่ไกลจาก
เขาไม่มีใครเห็นหรือรับรู้เรื่องในอดีตที่ไม่น่าจด
จำอีก
"ครับ ผมคิดดีแล้ว"

"พ่อเชื่อว่าสิ่งที่ลูกเลือกเป็นทางที่ดีที่สุดสำหรับ
ลูก"

ต่อ
เช้าแห่งการสอบเริ่มต้นขึ้นทำให้เขารู้ว่ามันจะเป็
นอาทิตย์สุดท้ายที่จะได้เรียนในที่แห่งนี้แล้วเพื่อน
ของเขายังคงไม่รู้ว่าเขาจะไม่อยู่ที่นี้ต่อไปแล้วและ
คนนั้นด้วย
"สอบแล้วเหรอวะทำไมเร็วจังวะกูรู้สึกเหมือนเพิ่ง
เรียนเอง"
"นั้นดิอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้นานๆจัง"
"พูดไรวะ ดราม่าสัสพูดอย่างกับจะไปใหน"
"เปล่ากูจะไปไหนได้วะ ก็พวกมึงอยู่ที่นี้นิ"
โกหกคำโตเลย หวังว่าพวกมึงจะไม่โกรธกูนะ
"ตั้มขอคุยด้วยหน่อยดิ"
ไม่ใช้เสียงใครเลยแต่เป็นเสียงของอาร์มก็มันเป็น
คนเดียวนิที่รู้เรื่องผม
"อืม"
แล้วเราก็เดินออกไปคุยในที่ที่ไกลจากกลุ่ม แต่ก็
ไม่วายมีเสียงหมาตะโกนออกมา
"ไรวะไปคุยกันสองคนกูเพื่อนมึงนะสัส"
แล้วอาร์มก็หันไปด่าเป็นภาษาปาก
'เสือก'
"มึงมีไรอะ"
"มึงจะด๊อปเรียนเรียนเหรอ"
"อืม"
"ไม่เร็วไปหน่อยเหรอวะ"
"เร็วเชี้ยไรท้องกูใหญ่ขึ้นทุกวัน แล้วนี้ก็จะ4เดือน
แล้วด้วย"
แล้วเราก็เดินกลับไปที่กลุ่มซึ่งแน่นอนที่จะไม่พ้น
โดนแซว
"ไปไหนกันมาวะ หรือไป บึดจ้ำบึดมาวะ"
นั้นไงพวกนี้เนี่ยแม่งแซวไม่เข้าเรื่อง
"พ่องมึงสิ กูไปคุยธุระเว่ย"
"ก็แล้วไป"
"ขึ้นห้องเถอะวะกูยังไม่ได้อ่านวิชาแรกที"
แล้วร่างบางก็ลุกขึ้นเดินนำเพื่อนไปที่ตึกโดยที่มี
อีกสายตาจ้องมองมายังเขา
"หึ  กูคงเป็นพี่ที่เหี้ยมากใช้มั้ยที่จับน้องทำเมีย"
.
.
.
.
.
เวลาล่วงเลยมาถึงวันสอบวันสุดท้ายที่เขาจะได้
เจอเพื่อนๆเพราะหลังจากสอบเขาต้องไปอยู่ประ
เทศออสเตเรียและคงไม่ได้เจอเพื่อนดีๆแบบพวก
นี้อีกและไม่รู้ว่าที่นั้นจะดีอย่างที่เขาคาดหวังไว้มั้ย
"นี่ก็สอบเสร็จแล้วไปฉลองมั้นพวกมึง"
ปาล์มออกความคิดที่จะไปสังสรรค์เพื่อปลดควา
มเครียดที่มีมาทั้งอาทิตย์
"ไป"
"กูไป"
แล้วอีกหลายคนที่พร้อมใจไปฉลองสอบเสร็จ
"แล้วมึงอะตั้มไปปะ"
"กูคงไปไม่ได้วะ ขอโทษนะพวกมึง"
"ไม่เป็นไร"
"งั้นกูกลับก่อนนะวันนี้พ่อไม่มารับ"
"ให้กูไปส่งมั้ย"
ไม่ทันที่ร่างบางจะยอมรับหรือปฎิเสธก็มีเสียงแทรก
เข้ามา
"น้องกูกูมีปัญญาไปส่งเองได้"
ร่างบางเมื่อได้ยินเสียงของคนที่เคยคุ้นเคยก็เกิด
อาการตกใจที่เห็นหน้าที่ไม่ได้เจอมาเป็นอาทิตย์
แล้วทำไมถึงบอกว่าเขาเป็นน้อง?
"กูมีปัญญากลับเองได้"
"แต่แม...พ่อมึงให้กูมารับ"
พ่อผมอะนะ หึคงคิดว่าผมโง่เหมือนเมื่อก่อนสินะ
แต่คงคิดผิด
"กูไม่ได้โง่ซ้ำซาก"
"กูพูดจริง"
ถ้อยคำที่แสนเบาบางของร่างสูงความหนังแนน
และสีหน้าที่ดูจริงจังทำให้ร่างสูงแอบหวั่นว่ามัน
เป็นความจริงแต่เขาอาจจะหลอกเรา
"กูเชื่อใจมึงได้เหรอ"
ความเชื่อใจที่เขาเคยให้ไปตอนนี้มันไม่เหลือแล้ว
มันมีแต่ความโกรธและเกลียดชัง
"กูอยากอยู่กับมึงเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่มึงจะไป"
ไป อย่าบอกนะว่าเขารู้ว่าผมจะไปอยู่ต่างประเทศ
ไม่เขาจะรู้ได้ไงในเมื่อมีแค่ผมพ่อและแม่เท่านั้นที่
รู้
"นายรู้ได้ไง"
"พ่อนายบอก"
คนอย่างพ่อนะจะบอกไม่มีทางนายโกหกนายแค่
อยากจะให้ฉันตายใจแค่นั้นแหละ อย่าหลงกลมัน
นะตั้ม
"นายคิดจะทำอะไรกันแน่ถ้าคิดจะหลอกให้ฉัน
กลับไปโง่เหมือนเดิดละก็ไม่มีทางฉันไม่ได้โง่เหมื
อนเมื่อก่อน"
"แค่จะพาน้องไปส่งที่บ้านเท่านั้นแหละ"

.............................................

มาแล้วจร้ามาช้าดีกว่าไม่มานะความจริงแต่ง

เสร็จนานแล้วและ แต่เค้าลืมลง

อย่านะอย่าตบคุณป้าคุณป้าลืมจริงๆแหะๆๆๆ