มาได้ไงวะ
-
พัด
อื้ออ~~
-
ชายหนุ่มที่ชื่อ"พัด"หรือ"พัดโบก"
-
ได้ตื่นขึ้นมาบนที่นอนสีขาวสะอาดและได้บิดขี้เกียจไปมา2-3ทีก่อนที่จะลืมตาขึ้นมา
-
พัด
......
-
พัด
.................
-
พัด
ว๊ากกกกกก!!!!!!
-
พัด
ที่นี่คือที่ไหน!!!!
-
พัด
อ๊ากกกกกกก!!!
-
พัด
ช่วยพัดด้ว-------
-
V.
โว้ยยยย!!!
-
V.
นี่คุณ!!!
-
V.
จะแหกปากทำไมเนี่ย!!!
-
V.
ห้ะ!!!
-
V.
ผมจะนอน!!!!
-
พัด
....
-
พัดที่กำลังจะพูดออกไปเเต่ต้องหยุดชะงักทันทีเมื่อ"วี" เจ้าของห้องที่เขาพักอยู่ได้ปรากฏตัวขึ้นมา
-
และวีได้ตะโกนใส่หน้าของพัดไป
-
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
-
พัด
คุณเป็นใครอ่ะ
-
พัด
อ๊ากกกกกกก!!!
-
พัด
คุณตำหนวดดด!!!!!!
-
พัด
ช่วยผมด้วย!!!!!!!!
-
พัด
แงงงงงงงงงงง
-
พัด
คุณตำหนวด เขาจะฆ่าผม
-
พัด
คนตำหนวดช่วยผมด้วย!!!!
-
พัด
แง่วววววว
-
พัด
มะม๊าาาา
-
V.
คุณ คุณเคยตายไหม?
-
V.
เอาล่ะ
-
V.
ผมจะเเนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะครับ
-
V.
ผมชื่อวี เป็นคนที่ช่วยคุณเอาไว้
-
V.
เเละนี่
-
V.
คือ
-
V.
เมืองที่ผมอาศัยอยู่
-
V.
เมืองภูวรรัตน์พรรณณิกาล
-
พัด
เมืองอะไรอ่ะ ยาวจัง
-
V.
เห้อ....
-
V.
เรียกสั้นๆว่าเมืองพรรณณิกาลแล้วกัน
-
V.
ดูท่าแล้วคุนคงจะความจำเสื่อมน่ะ
-
พัด
นี่คุณ!!!!!
-
พัด
เรายังไม่รู้จักกันเลยนะ
-
พัด
แล้วอีกอ่ะ
-
พัด
ผมไม่ได้ความจำเสื่อม
-
พัด
แล้วผมก็โดนยิงตายไปแล้วด้วย
-
พัด
ที่นี่ที่ไหนผมก็ไม่รู้
-
พัด
ผมตื่นมาที่ไหนก็ไม่รู้
-
พัด
แล้วจู่ๆคุณก็มาโว้ยวายใส่ผมเนี่ย
-
พัด
จะเอาไงห้ะ!!
-
พัด
ไอ้เสาไฟฟ้า
-
V.
โห่คุณ
-
V.
เรียกผมเสาไฟฟ้าซักหมัดมะ
-
V.
ไอ้....
-
V.
ไอ้ต้นถั่วงอก
-
พัด
อีปลากระเบนนํ้าจืด
-
V.
อีพังผืดปลาไหล
-
พัด
อีไปไม่กลับ
-
V.
โห้
-
V.
อีหลับไม่ตื่น
-
V.
คุณรู้ป่ะ ผมต้องดูแลคุณ2เดือนเลยนะ
-
V.
ถามจริง
-
V.
หลับหรือซ้อมตาย
-
V.
ห้ะ
-
พัด
ไอ เเฮฟ สติครับ
-
พัด
ไอ้เสาไฟฟ้า ผมหลับเเค่2เดือน
-
พัด
แล้วอีกอย่างนะ ผมตายไปแล้ว
-
พัด
คุณจะบอกผมว่าไง
-
พัด
ผมเกิดใหม่งี้หรอ
-
พัด
เหอะ!!
-
พัด
บ้าบอ
-
V.
อ่ะ แล้วถ้าคุณตายแล้วคุณมาอยู่นี่ได้ไงอ่ะ คิดสิคิด
-
V.
มีสมองไว้ประดับหัวรึไง
-
V.
หรืออะไร
-
V.
ยังไง มีด ตะไบ กรรไกร
-
V.
ว่าไง
-
พัด
คุณ
-
พัด
ผมไม่ได้รู้จักคุณซักหน่อย
-
V.
ก็ใช่ไง ผมไม่ได้รู้จักกับคุณเหมือนกัน
-
V.
อะโด่
-
V.
ไอ้เราก็อุตส่าห์ช่วย
-
V.
อุตส่าห์หวังดี
-
V.
แต่นี่อ่ะไร
-
V.
ตื่นมาก็ด่าผมฉอดๆๆเนี่ย
-
V.
มันน่านัก
-
ทั้ง2เถียงกันอยู่นานจนมีเสียงดัง "ก๊อกๆๆ" บุคคลที่3ปรากฏตัวขึ้นมาภายในห้องสีเหลี่ยมสีนํ้าตาลดูสว่างตา
-
ตระกาล
....
-
ตระกาล
วี
-
ตระกาล
มึงเป็นไรวะ
-
ตระกาล
เสียงแม่งอย่างดังเลย
-
ตระกาล
ไอ้ไฟบ่นกูแล้วเนี่ย
-
ตระกาล
มึงไปรบกวนเวลานอนมัน
-
ตระกาล
มึงตายเเน่
-
ตระกาล
อ้าว
-
ตระกาล
คุณ
-
ตระกาล
นี่คุณฟื้นแล้วหรอ
-
ตระกาล
เป็นไงบ้าง แผลของคุณหายรึยัง นอนตั้ง2เดิอนแหนะ
-
พัด
เอ่อ ......
-
พัด
แงงงงงงงงงงง
-
พัด
มะม๊าาาาาา
-
พัด
เขาจะฆ่าหนูง่ะ
-
พัดตะโกนลั่นห้องทำให้ตระกาลและวีได้ยืนเอ๋อตามกันไป
-
ตระกาล
คุณ
-
ตระกาล
คุณใจเย็นๆก่อนนะ
-
ตระกาล
ผมเป็นคนดี
-
V.
ใช่ ผมบอกคุณเเล้ว คุณไม่ยอมเชื่อเอง
-
พัด
ก็ดูเบ้าหน้าคุณดิ
-
พัด
ไอ้เสาไฟฟ้า
-
V.
โห่
-
V.
ไอ้ต้นถั่วงอก
-
ยีนส์
มึงจะเถียงกันอีกนานมั๊ย!
-
ยีนส์
กู
-
ยีนส์
จะ
-
ยีนส์
นอน
-
ยีนส์
กู
-
ยีนส์
ง่วงโว้ยยยยย
-
ยีนส์
อิเหี้ย
-
ยีนส์
ให้กูได้นอนเถอะ นะ กูขอ
-
ยีนส์
กูง่วงไม่ไหวแล้วเว้ย
-
ยีนส์
มึงด้วย
-
ยีนส์
กาล
-
ยีนส์
กูให้มาห้ามมัน ทำไมมึงไม่ห้ามมันวะ
-
ยีนส์
กูง่วง
-
ยีนส์
ต้องมห้กูพูดอีกกี่ทีว่ากูง่วง
-
ยีนส์
ห้ะ
-
V.
ครับ ผมขอโทษครับลุง
-
ยีนส์
ลุงแม่มึงสิอิสัส
-
V.
พ่อมึงแหละ
-
พัด
.พยายามลุก
-
พัด
อ๊ะ!
-
พัดที่ทนไม่ไหวจึงจะกลับไปที่ภพของตนแล้วเขาลุกไม่ไหว
-
เหตุผลที่ลุกไม่ไหวเพราะว่า
-
ก่อนที่เขาจะตาย
-
เขาโดนยิงไป2นัดนั่นคืที่กลางหัวใจของเขาและที่ท้อง
-
พัด
จ..เจ็บ
-
พัด
ฮื่อออออออ
-
ตระกาล
คุณ เป็นอะไรรึป่าว
-
พัด
ผมเจ็บท้องอ่ะ
-
พัด
แต่ผมจำได้ว่า
-
พัด
ผมโดนยิงที่ท้องกับหัวใจนะ ผมต้องตายสิ
-
พัดได้งงกับเหตุการที่เกิดขึ้นเพราะตนได้ถูกยิง2ที่ แต่ทำไมถึงมีแผลที่ท้องที่เดียวล่ะ
-
ปริศนายังคงแก้ไม่ออก
-
ตระกาล
เดี๋ยวผมไปเรียกหมอมานะ
-
สิ้นเสียงคำพูดของคระกาลหรือกาลทุกอย่างก็เงียบลงไป
-
พัด
...
-
V.
...
-
ยีนส์
...
-
"ก๊อกๆ" เสียงดังขึ้นเนื่องจากบุคคลที่4มาถึงห้องของพวกเขาทั้ง3คน
-
R.
มาแล้วๆๆๆๆ
-
R.
ไหน
-
R.
ตื่นเเล้วหรอ ขอตรวจหน่อยนะ
-
ร่ม บุคคลที่4ได้เดินเข้ามามห้ห้อง เขาทำงานเป็นหมอของที่นี่
-
เครื่องมือต่างๆได้ย้อนยุคออกไปหมดเลยต่างกะบปัจจุบัน
-
เพราะอะไรหน่ะหรอ
-
ปัจจุบันคือปี2564(ไรท์เอาปีที่ไรท์เขียนเรื่องนี้นะฮะ) แต่ตอนนี้คือปี1826
-
พัด
ครับ
-
พัด
(ผู้ชายคนนี้คงเป็นหมอ แต่นี่ผมย้อนยุคออกมานะแสดงว่าปัจจุบันเขาก็ต้องตายไปแล้วน่ะสิ)
-
พัด
(ใช่ เราย้อนยุคออกมา)
-
R.
คุณครับ
-
R.
คุณ
-
R.
คุ๊ณณณณณณ
-
R.
เฮ้ๆๆๆๆๆ
-
R.
ฮะโหวววว
-
R.
คุณ
-
V.
มึง เรียกมันว่าไอ้ต้นถั่วงอกเว้ย เชื่อกู
-
R.
เออๆ
-
R.
คุ----
-
V.
ไอ้ต้นถั่วงอก พูดงี้เลย
-
R.
ไอ้ต้นถั่วงอก!!!!!!
-
พัด
ถั่วงอกแม่มึงสิไอ้สัส!!
-
พัด
เรียกกูหาพ่องอ่ะไอ้เสาไฟฟ้า
-
V.
ไม่ใช่กู
-
V.
ฮื่อ .ทำเสียงในลำคอ+ชี้ไปทางร่ม
-
พัด
หมอ ตัวตัวมะ?
-
R.
เอ่อออ ร่มผิดอะไรอ่ะ ร่มแค่จะมาตรวจร่างกายเองอ่ะ
-
R.
ร่มไม่ผิดนะ
-
ร่มได้ตรวจร่างกายของพีดจนเสร็จ เป็นเพราะเครื่องมือในสมัยนั้นไม่ได้เหมือนปัจจจับันจึงทำให้การตรวจช้าลงมากๆ
-
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
-
@โรงพยาบาล
-
ภารัญ
กูรักพัด
-
ภารัญ
กูคิดถึง
-
นาย
ไม่เอาดิวะมึง
-
นาย
อย่าพูดถึงมันเลย
-
นาย
ผ่านไปแล้วนะเว้ย
-
นาย
ห้ามร้อง
-
นาย
รอก่อนนะ ไอ้ป้ากำลังมา
-
"ก๊อกๆ" เสียงประตูดังขึ้นทำให้รู้ว่าฝันและมิสิคได้มาถึงที่นี่เเล้ว สิ้นเสียงเคาะประตูก็ได้มีเสียงร้องเพราะออกมา
-
music
อยากจาร้องดังๆ~
-
ฝัน
ให้ใครต่อใครได้รู้ทั่วกัน .ชี้ไปที่มิวสิค+เต้น
-
music
อยากจะร้องดังๆ.เต้นอยู่หน้าห้อง
-
ฝัน
ให้ใครได้ฟังว่าเธอรักฉัน
-
นายเเละภารัญได้ยินเเต่เสียงคนร้องเพลงนายจึงอาสาที่จะไปเปิดประตูให้สัญแทนเพราะรัญยังป่วยอยู่
-
ฝัน
อยากจะร้องดังๆ
-
"แกร๊ก" เสียงประตูบานสีขาวไม่หนามากนักของโรงพยาบาลได้ถูกเปิดออกขึ้นมาเพราะได้รับความรบกวนจากฝันและมิวสิคที่มาเยี่ยมธัญ เพื่อนของพวกเขาทั้ง2คน
-
นาย
ร้องหาพ่อง โรงบาลอ่ะมึง โรงบาล
-
นาย
มารยาทอ่ะ
-
นาย
ยูโนว์
-
นาย
อิส อิท อะ "มา ระ ยาด"
-
"นาย"เพื่อนของมิวสิคแล้งฝันได้บ่นออกมาเพราะตัวของเขานั้นได้รำคาญแล้ว
-
ฝัน
คิ้กค้ากกกกกกก!!!!
-
music
อิเอ๊กกกกกกกกกก!!!!!
-
ภารัญ
ลูกอีผีบ้า!!!
-
ภารัญ
กู จะ นอนนนนนนน!!!!
-
ฝัน
...
-
music
...
-
นาย
...
-
ฝัน
อมก.😱
-
ฝัน
ธัญเดินได้
-
ฝัน
โอ้วววววววว
-
ภารัญ
😑
-
ภารัญ
กูเครียดจัง
-
ภารัญ
เห้อ
-
ฝัน
เครียดเรื่องไรอ่าาาาาา
-
ฝัน
เรื่องพวกมึง2คนนี่แหละ
-
ฝัน
เอมะซิ้ง(อะเมซิ่ง)
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น