1สัปดาห์ต่อมา
....ตั้งแต่วันนั้นผมกับเขาก็ดูเหมือนจะเข้าใจกันมากขึ้น ถามว่าสิ่งที่เขาเคยทำกับผมก่อนหน้านี้ ผมไม่โกรธเขาหรอ...ถ้าเป็นตอนนั้นก็โกรธครับ ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อเลย ตื่นขึ้นมาก็เจอกับความโหดร้าย ความเจ็บช้ำที่เขามอบให้
....แต่พอมาถึงตอนนี้ ความรู้สึกบางอย่างกลับเข้ามาแทนที่ ผมได้สัมผัสถึงความอ่อนโยนของเขา และเขาดูอ่อนลงมากจริงๆ
"ทำไหวมั้ย เอาไปให้คนอื่นทำก็ได้นะ"
"ไหวครับ ถ้างานง่ายๆแค่นี้ผมยังทำไม่ได้ แล้วผมจะให้คนอื่นเรียกผมว่านายหญิงได้ยังไง"
"งั้นชั้นไปประชุมก่อน แล้วเราค่อยไปทานข้าวเที่ยงกัน" เขาพูดจบก็ก้มลงมาจูบหน้าผากผมและเดินออกไปเลย
....ตอนนี้คุณลุคขึ้นมาเป็นประธานบริษัทแทนคุณท่านแล้วครับ และผมก็ขอมาทำงานเป็นเลขาของเขา ทุกคนที่บริษัทและคนอื่นๆรู้แล้วว่าผมคือนายหญิงของเรโนเวอร์ บางคนก็ยินดีด้วย แต่ก็มีคนไม่น้อยที่มองผมด้วยความรังเกียจและเหยียดหยาม
....แต่ผมก็ไม่ได้สนใจหรอกครับ ถึงผมจะอายุน้อยและเป็นผู้ชาย ผมก็พยายามพิสูจน์และพัฒนาตัวเองเพื่อให้เหมาะสมกับตำแหน่ง 'นายหญิงของตระกูลเรโนเวอร์'
"หึ มาเป็นเด็กใหม่ก็งานเยอะหน่อยนะ...นี่คือรายงานการประชุมครั้งต่อไป ฝากจัดการด้วยละกัน"
"ไม่มีใครสอนเรื่องมารยาทหรอครับ...คุณแนนซี่" ผมเงยหน้ามองอดีตเลขาสาวสวยที่จู่ๆก็เดินเข้ามาโดยที่ไม่เคาะประตู และโยนแฟ้มเอกสารมาให้ผม
"อย่าคิดว่าเป็นนายหญิงแล้วชั้นจะกลัวนะ!" เธอชี้หน้าผมและมองด้วยสายตาโกรธมาก...หึ รู้จักผมน้อยไปแล้ว
ปึงง!
"ตอนนี้คุณเป็นผู้ช่วยเลขา ตำแหน่งของคุณก็น้อยกว่าผม...ผมมีสิทธิ์ที่จะฟ้องเอาผิดการกระทำที่ก้าวร้าวของคุณได้นะ!!" ผมก็ไม่ยอมเหมือนกันจึงกระแทกแฟ้มเอกสารเสียงดัง และลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเธอ
"เด็กอย่างแกจะทำอะไรชั้นได้!...เด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไม่รู้ว่าคุณลุคเอามาเป็นนายหญิงได้ยังไง!"
"มีอะไรครับนายหญิง!"
"พี่โจครับ ช่วยลากผู้หญิงคนนี้ออกไปที เธอล้ำเส้นผมมากเกินไปแล้ว" ผมพูดกับพี่โจเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าพี่โจเปิดประตูเข้ามา
"รับทราบครับ!"
"ปล่อยนะ!...ชั้นไม่ยอมแน่!" เธอชี้หน้าผมและโดนพี่โจลากออกไปเลย
....บางทีการที่ผมผ่านอะไรมาเยอะและได้มาอยู่กับคุณลุค มันก็ทำให้ผมเข้าใจคนอื่นมากขึ้น และทำให้ผมมองคนออกว่าใครหวังดีหรือหวังร้าย และผมก็กล้าตอบโต้มากขึ้นด้วย...หรือผมจะเริ่มติดนิสัยของคุณลุคมาแล้วก็ไม่รู้
"นายหญิงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ" พี่เจฟน้องชายพี่โจก็เดินเข้ามาถามผม ผมมีผู้ติดตามประจำตัว2คนก็คือพี่โจและพี่เจฟนี่แหละครับ พี่เขาจะคอยดูแลรักษาความปลอดภัยให้ผมทุกอย่าง ก็เหมือนคุณลุคที่มีพี่เดวิดเป็นมือขวานั่นแหละ
"ไม่เป็นอะไรครับ อย่าบอกเรื่องนี้ให้คุณลุครู้นะครับ" ผมบอกพี่เขา และผมก็กลับมาทำงานต่อจนพักเที่ยง
"เหนื่อยมั้ยครับการประชุมวันนี้" ผมถามคุณลุคขณะที่เรากำลังทานข้าวกันอยู่ที่ร้านอาหารของคุณหญิง อยู่ใกล้ๆกับบริษัทนี่แหละครับ
"ประชุมเรื่องการทำอสังหาริมทรัพย์กับคู่ค้าประจำของพ่อชั้น ชั้นก็เลยจะทำในส่วนของชั้นและของพ่อเลย...ก็เหนื่อยนิดหน่อย"
"ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยได้ก็บอกนะครับ ผมพร้อมที่จะช่วยกิจการของคุณทุกอย่าง" ผมบอกและยิ้มให้เขา
"แค่งานเลขาก็หนักมากแล้ว ไหนจะเอกสารไหนจะเรื่องจัดการประชุมทุกอย่างให้ชั้นอีก...เป็นนายหญิงสบายๆไม่ชอบหรือไง" เขาพูดและเอื้อมมือมาเช็ดข้าวที่ติดปากของผมออก
"ผมลำบากมาทั้งชีวิต หนักกว่านี้ก็เจอมาเยอะแล้ว ผมก็แค่อยากจะทำตัวให้เหมาะสมกับตำแหน่งนายหญิงก็เท่านั้นเอง"
"ถ้างานเยอะมากขึ้นเมื่อไหร่ ชั้นจะให้นายกลับไปอยู่บ้านสบายๆเหมือนเดิม" เขาพูดเสร็จผมก็ยิ้มขำให้เขา จากนั้นเราก็ทานข้าวกันต่อ
......................................................................................................................................................................................................
16.40 น.
@คฤหาสน์เรโนเวอร์
"กลับมาเร็วก็ดีแล้ว มาคุยกันหน่อยสิ" เมื่อผมกับคุณลุคเดินเข้าบ้าน คุณหญิงที่รออยู่ก็พูดบอก และเราก็เดินเข้าห้องทำงานของคุณท่าน เมื่อเข้ามาก็เห็นคุณท่านและยายนั่งรออยู่แล้ว
"วันนั้นเรายังคุยกันไม่เสร็จ วันนี้กลับมาเร็วก็เลยอยากให้มาคุยกันต่อ จะได้ไม่ค้างคาใจ" คุณท่านเปิดประเด็นพูดเมื่อเรานั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว
"เรื่องอะไรครับ" คุณลุคถาม
"ก็เรื่องหนูไออุ่นไงล่ะ"
"ดิฉันอยากได้ความชัดเจนเรื่องไออุ่นจากปากของนายท่านค่ะ"
"ผมขอโทษสำหรับเรื่องราวทั้งหมด ผมรู้ว่าผมเลวแค่ไหนที่ทำกับไออุ่นและยาย...แต่ผมรักไออุ่นจริงๆครับ" คุณลุคหันไปพูดกับยายด้วยน้ำเสียงจริงจังและหนักแน่น
....คุณลุคบอกผมอยู่ตลอดว่าจะหาเวลาคุยเรื่องนี้กับยาย แต่เพราะงานที่บริษัทเยอะมากจึงไม่มีเวลา ทุกวันก็จะกลับดึกตลอด แต่วันนี้งานไม่ค่อยเยอะก็เลยได้กลับเร็ว
"ฮึก...แน่ใจหรือคะว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้คือความรัก" ยายพูดพร้อมกับสะอื้นเล็กน้อย
"ยายจ๋า..."
"แน่ใจครับ...ผมเป็นมาเฟีย ไม่เคยรักใคร ไม่เคยสนใจหรือใส่ใจใคร แต่ไออุ่นกลับทำให้ผมมีความรู้สึกพวกนี้ ด้วยความใสซื่อบริสุทธิ์ทำให้ผมไม่อยากให้ไออุ่นไปไหน อยากให้อยู่กับผมตลอดเวลา"
....อ่าา ผมไม่เคยเห็นคุณลุคพูดยาวขนาดนี้มาก่อนเลย แถมน้ำเสียงของเขาก็จริงจังและมั่นคงมากจนผมอดที่จะเขินไม่ได้...เขาพูดว่า 'รัก' ได้อย่างเต็มปาก
"ผมยอมรับผิดทุกอย่าง และจะชดใช้ด้วยการดูแลยายกับไออุ่นอย่างดีที่สุด...ให้อภัยผมด้วยนะครับ" คุณลุคไหว้ยายของผม ทำให้ทุกคนตกตะลึงไปพร้อมกัน
....มาเฟียผู้โหดร้ายป่าเถื่อน ไม่ยอมใคร กลับต้องมาไหว้ขอโทษในสิ่งที่ทำเพียงเพราะ 'รัก' หลานของแม่บ้าน
เพียะะ!!
"ยาย!!" ผมร้องตกใจเมื่อยายเดินเข้ามาตบหน้าคุณลุคอย่างเต็มแรง คุณท่านกับคุณหญิงเองก็ตกใจไม่แพ้กัน แต่ก็ไม่ได้เข้ามาห้ามแต่อย่างใด
"เจ็บไหมคะ...ที่ดิฉันตบ ก็เพราะดิฉันอยากให้นายท่านรับรู้ว่าการถูกกระทำมันเจ็บแค่ไหน แต่มันก็ยังไม่เท่ากับที่หลานของดิฉันต้องเจอเลย"
"ยายจ๋า...คุณลุครับผิดแล้ว ยายอย่าโกรธเขาอีกเลยนะ" ผมพูดเสียงอ่อน ผมเข้าใจการกระทำของยายดี เพราะยายไม่ใช่คนที่จะทำร้ายร่างกายใคร ถ้าไม่ใช่เรื่องเลวร้ายจริงๆ
"ไม่ใช่ว่ายายไม่รู้ความรู้สึกของหลานกับนายท่าน แต่ยายเพียงแค่ต้องการได้ยินจากปากของนายท่านให้แน่ชัดเท่านั้นเอง"
"ละ..แล้วยายจะให้หนูอยู่เป็นนายหญิงอีกรึเปล่า"
"แค่ได้ยินจากปากของนายท่าน ดิฉันก็มั่นใจแล้วว่านายท่านรักหลานของดิฉันจริงๆ...ส่วนการเป็นนายหญิง ยายจะให้หนูเป็นแบบเดิม" ยายพูดกับคุณลุค และหันมาพูดกับผม
"แสดงว่ายายหอมยอมรับลูกชายของเราแล้วใช่มั้ยจ้ะ" คุณหญิงพูดขึ้นบ้างเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปด้วยดีแล้ว
"ค่ะ ดิฉันยอมรับแล้ว...แต่เรื่องที่ดิฉันตบหน้าลูกชายของคุณหญิง ดิฉันไม่ขอโทษนะคะ"
"ฮ่า..ฮ่า..ให้มันโดนซะบ้าง จะได้จำ...ยังไงก็ต้องขอโทษและขอบคุณยายนะ ที่ไม่เกลียดลูกชายของชั้นแล้ว" คุณท่านพูดและหัวเราะร่า เหมือนเป็นเชิงสมน้ำหน้าลูกชาย
"ฮึกก...ขอบคุณนะจ้ะยาย" ผมเข้าไปกอดยาย และจากนั้นเราก็ปรับความเข้าใจกันและแยกย้ายกันไปทำอย่างอื่น
......................................................................................................................................................................................................
01.00 น.
"อื้ออออ!!...อึกก...อ๊าาาา...คะ..คุณลุค!"
"ซี๊ดดดด..อ่าาาาห์..."
"อ๊ะๆๆๆ...เบาๆหน่อย...ผะ..ผมจุกนะ"
"นายก็อย่าตอดรัดชั้นแน่นนักสิ..อ่าาาห์...ชั้นจะไม่ไหวแล้ว...ซี๊ดดด"
เพียะะ!!
"อ๊าาาาา!!..." เขาตีก้นผมอย่างแรงและจับพลิกตัวให้ผมนอนคว่ำ และยัดแก่นกายเข้ามาอีกครั้ง
"ฮืมมมม!....อ่าาาาห์...จะเสร็จแล้ว!.."
"ผมจะ...อ๊ะๆๆ..จะไปแล้ว...อ๊าาาาาา!!" เขากระแทกแก่นกายเข้ามารัวๆจนในที่สุดผมก็ปล่อยน้ำรักออกมาจนเลอะที่นอน ส่วนเขาก็ปล่อยน้ำรักเข้ามาในช่องทางรักของผมจนไหลออกมาตามขา
"แฮ่ก..แฮ่ก...เอาผมแทบจะทุกวัน ไม่เหนื่อยบ้างหรอ" ผมพลิกตัวกลับมาหาเขาและหอบหายใจเหนื่อย
....เมื่อเราขึ้นมาบนห้องนอน เขาก็ไม่ปล่อยให้ผมได้อยู่เฉย เขาอุ้มผมมาที่เตียงและจากนั้นก็...นั่นแหละครับ จนล่วงเลยมาตี1เขาก็ยังไม่หยุด เรามีอะไรกันแทบทุกวัน แถมเขาเองก็ยังอึดมากๆด้วย ทำเอาผมปวดตัวไปหมด ขนาดไปทำงานที่บริษัทผมก็ยังต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...แต่ผมขาถ่างขนาดนั้น ทุกคนก็คงจะรู้แหละครับว่าผมทำอะไรมา
"ชั้นสามารถเอานายได้ทั้งวัน ไม่เคยเหนื่อยเลย..อ่าาาาห์" เขาพูดเสียงแหบพร่าที่ข้างหูและเริ่มกระแทกแก่นกายเข้ามาอีกครั้ง
"อ๊ะะะ!...เบาๆหน่อยสิ ของคุณเล็กซะที่ไหนล่ะ...ยัดเข้ามาทีทำก้นผมฉีกตลอด" ผมดันหน้าอกเขา และประโยคท้ายผมก็บ่นเสียงเบา
"ต่อไปนี้เรียกชั้นว่า 'นายท่าน'..ซี๊ดดดด...ครางดังๆสิ ชั้นชอบเสียงของนาย"
"อ๊ะๆๆๆ..นะ..นายท่าน..อื้ออออ..." ผมครางเสียงดังขึ้นเมื่อเขากระแทกแก่นกายเข้ามาอย่างแรงและเขาก็ก้มลงมาบดจูบริมฝีปากของผม เขากวาดลิ้นเข้ามาในโพรงปากและขบเม้มริมฝีปากด้วย แถมมือเขาก็ยังบีบยอดอกของผมจนเสียวซ่าน
"ผมเสียวนะ...อ๊ะะะ!...อ๊าาาาาา!"
"เรียกแทนตัวเองว่า 'หนู' สิเมีย...ซี๊ดดดดด..."
"หนูเสียวนะ...อึก!...นายท่าน..หนูเสียววว...อ๊ะๆๆๆ" เขากระแทกเข้ามารัวๆ และเขาก็ผละออก โดยพลิกตัวให้ผมขึ้นมาอยู่ด้านบนแทน
"นายท่านทำอะไร...แฮ่ก.." ผมถามเสียงแหบพร่าเพราะอารมณ์ผมยังค้างอยู่ แต่ก็งงกับการกระทำของเขา
"ออนท็อปให้หน่อยสิเมีย"
"ไม่เอานะ..มะ..ไม่..อ๊าาาาาา!!" เขาจับเอวผมให้กดลงมาจนช่องทางรักของผมกลืนกินแก่นกายของเขาจนสุด
....และบทรักอันร้อนแรงของเราก็ดำเนินต่อไปจนถึงเช้า เขาแรงเยอะจริงๆ ส่วนผมก็ปรับตัวกับความร้อนแรงของเขาได้แล้ว...พรุ่งนี้ผมจะไปทำงานได้มั้ยเนี่ย ผมต้องเดินขาถ่างอีกแน่ๆ ฮึ่ยยย!
โปรดติดตามตอนต่อไป...
**เป็นยังไงกันบ้างค้าาา เม้นติชมได้เลยน้าา☺
**ไรท์แต่งให้หนูไออุ่นเพิ่มระดับจากเป็นเด็กน่ารักใสซื่อและค่อยๆไล่มาจนถึงการเป็นนายหญิง ไรท์อยากให้ทุกคนได้เห็นถึงการพัฒนาของตัวละคร
**ชอบไม่ชอบก็บอกกันได้นะค้าา ทุกเม้นคือกำลังใจของไรท์เลย รักๆๆๆ♥