1สัปดาห์ต่อมา 

....ตั้งแต่วันนั้นผมกับเขาก็ดูเหมือนจะเข้าใจกันมากขึ้น ถามว่าสิ่งที่เขาเคยทำกับผมก่อนหน้านี้ ผมไม่โกรธเขาหรอ...ถ้าเป็นตอนนั้นก็โกรธครับ ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อเลย ตื่นขึ้นมาก็เจอกับความโหดร้าย ความเจ็บช้ำที่เขามอบให้  

....แต่พอมาถึงตอนนี้ ความรู้สึกบางอย่างกลับเข้ามาแทนที่ ผมได้สัมผัสถึงความอ่อนโยนของเขา และเขาดูอ่อนลงมากจริงๆ 

"ทำไหวมั้ย เอาไปให้คนอื่นทำก็ได้นะ" 

"ไหวครับ ถ้างานง่ายๆแค่นี้ผมยังทำไม่ได้ แล้วผมจะให้คนอื่นเรียกผมว่านายหญิงได้ยังไง" 

"งั้นชั้นไปประชุมก่อน แล้วเราค่อยไปทานข้าวเที่ยงกัน" เขาพูดจบก็ก้มลงมาจูบหน้าผากผมและเดินออกไปเลย 

....ตอนนี้คุณลุคขึ้นมาเป็นประธานบริษัทแทนคุณท่านแล้วครับ และผมก็ขอมาทำงานเป็นเลขาของเขา ทุกคนที่บริษัทและคนอื่นๆรู้แล้วว่าผมคือนายหญิงของเรโนเวอร์ บางคนก็ยินดีด้วย แต่ก็มีคนไม่น้อยที่มองผมด้วยความรังเกียจและเหยียดหยาม  

....แต่ผมก็ไม่ได้สนใจหรอกครับ ถึงผมจะอายุน้อยและเป็นผู้ชาย ผมก็พยายามพิสูจน์และพัฒนาตัวเองเพื่อให้เหมาะสมกับตำแหน่ง 'นายหญิงของตระกูลเรโนเวอร์' 

"หึ มาเป็นเด็กใหม่ก็งานเยอะหน่อยนะ...นี่คือรายงานการประชุมครั้งต่อไป ฝากจัดการด้วยละกัน" 

"ไม่มีใครสอนเรื่องมารยาทหรอครับ...คุณแนนซี่" ผมเงยหน้ามองอดีตเลขาสาวสวยที่จู่ๆก็เดินเข้ามาโดยที่ไม่เคาะประตู และโยนแฟ้มเอกสารมาให้ผม 

"อย่าคิดว่าเป็นนายหญิงแล้วชั้นจะกลัวนะ!" เธอชี้หน้าผมและมองด้วยสายตาโกรธมาก...หึ รู้จักผมน้อยไปแล้ว 

ปึงง! 

"ตอนนี้คุณเป็นผู้ช่วยเลขา ตำแหน่งของคุณก็น้อยกว่าผม...ผมมีสิทธิ์ที่จะฟ้องเอาผิดการกระทำที่ก้าวร้าวของคุณได้นะ!!" ผมก็ไม่ยอมเหมือนกันจึงกระแทกแฟ้มเอกสารเสียงดัง และลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเธอ 

"เด็กอย่างแกจะทำอะไรชั้นได้!...เด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไม่รู้ว่าคุณลุคเอามาเป็นนายหญิงได้ยังไง!" 

"มีอะไรครับนายหญิง!"  

"พี่โจครับ ช่วยลากผู้หญิงคนนี้ออกไปที เธอล้ำเส้นผมมากเกินไปแล้ว" ผมพูดกับพี่โจเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าพี่โจเปิดประตูเข้ามา 

"รับทราบครับ!" 

"ปล่อยนะ!...ชั้นไม่ยอมแน่!" เธอชี้หน้าผมและโดนพี่โจลากออกไปเลย 

....บางทีการที่ผมผ่านอะไรมาเยอะและได้มาอยู่กับคุณลุค มันก็ทำให้ผมเข้าใจคนอื่นมากขึ้น และทำให้ผมมองคนออกว่าใครหวังดีหรือหวังร้าย และผมก็กล้าตอบโต้มากขึ้นด้วย...หรือผมจะเริ่มติดนิสัยของคุณลุคมาแล้วก็ไม่รู้  

"นายหญิงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ" พี่เจฟน้องชายพี่โจก็เดินเข้ามาถามผม ผมมีผู้ติดตามประจำตัว2คนก็คือพี่โจและพี่เจฟนี่แหละครับ พี่เขาจะคอยดูแลรักษาความปลอดภัยให้ผมทุกอย่าง ก็เหมือนคุณลุคที่มีพี่เดวิดเป็นมือขวานั่นแหละ 

"ไม่เป็นอะไรครับ อย่าบอกเรื่องนี้ให้คุณลุครู้นะครับ" ผมบอกพี่เขา และผมก็กลับมาทำงานต่อจนพักเที่ยง 

"เหนื่อยมั้ยครับการประชุมวันนี้" ผมถามคุณลุคขณะที่เรากำลังทานข้าวกันอยู่ที่ร้านอาหารของคุณหญิง อยู่ใกล้ๆกับบริษัทนี่แหละครับ 

"ประชุมเรื่องการทำอสังหาริมทรัพย์กับคู่ค้าประจำของพ่อชั้น ชั้นก็เลยจะทำในส่วนของชั้นและของพ่อเลย...ก็เหนื่อยนิดหน่อย" 

"ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยได้ก็บอกนะครับ ผมพร้อมที่จะช่วยกิจการของคุณทุกอย่าง" ผมบอกและยิ้มให้เขา  

"แค่งานเลขาก็หนักมากแล้ว ไหนจะเอกสารไหนจะเรื่องจัดการประชุมทุกอย่างให้ชั้นอีก...เป็นนายหญิงสบายๆไม่ชอบหรือไง" เขาพูดและเอื้อมมือมาเช็ดข้าวที่ติดปากของผมออก 

"ผมลำบากมาทั้งชีวิต หนักกว่านี้ก็เจอมาเยอะแล้ว ผมก็แค่อยากจะทำตัวให้เหมาะสมกับตำแหน่งนายหญิงก็เท่านั้นเอง" 

"ถ้างานเยอะมากขึ้นเมื่อไหร่ ชั้นจะให้นายกลับไปอยู่บ้านสบายๆเหมือนเดิม" เขาพูดเสร็จผมก็ยิ้มขำให้เขา จากนั้นเราก็ทานข้าวกันต่อ 

...................................................................................................................................................................................................... 

16.40 น. 

@คฤหาสน์เรโนเวอร์ 

"กลับมาเร็วก็ดีแล้ว มาคุยกันหน่อยสิ" เมื่อผมกับคุณลุคเดินเข้าบ้าน คุณหญิงที่รออยู่ก็พูดบอก และเราก็เดินเข้าห้องทำงานของคุณท่าน เมื่อเข้ามาก็เห็นคุณท่านและยายนั่งรออยู่แล้ว 

"วันนั้นเรายังคุยกันไม่เสร็จ วันนี้กลับมาเร็วก็เลยอยากให้มาคุยกันต่อ จะได้ไม่ค้างคาใจ" คุณท่านเปิดประเด็นพูดเมื่อเรานั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว 

"เรื่องอะไรครับ" คุณลุคถาม 

"ก็เรื่องหนูไออุ่นไงล่ะ" 

"ดิฉันอยากได้ความชัดเจนเรื่องไออุ่นจากปากของนายท่านค่ะ" 

"ผมขอโทษสำหรับเรื่องราวทั้งหมด ผมรู้ว่าผมเลวแค่ไหนที่ทำกับไออุ่นและยาย...แต่ผมรักไออุ่นจริงๆครับ" คุณลุคหันไปพูดกับยายด้วยน้ำเสียงจริงจังและหนักแน่น 

....คุณลุคบอกผมอยู่ตลอดว่าจะหาเวลาคุยเรื่องนี้กับยาย แต่เพราะงานที่บริษัทเยอะมากจึงไม่มีเวลา ทุกวันก็จะกลับดึกตลอด แต่วันนี้งานไม่ค่อยเยอะก็เลยได้กลับเร็ว 

"ฮึก...แน่ใจหรือคะว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้คือความรัก" ยายพูดพร้อมกับสะอื้นเล็กน้อย 

"ยายจ๋า..."  

"แน่ใจครับ...ผมเป็นมาเฟีย ไม่เคยรักใคร ไม่เคยสนใจหรือใส่ใจใคร แต่ไออุ่นกลับทำให้ผมมีความรู้สึกพวกนี้ ด้วยความใสซื่อบริสุทธิ์ทำให้ผมไม่อยากให้ไออุ่นไปไหน อยากให้อยู่กับผมตลอดเวลา" 

....อ่าา ผมไม่เคยเห็นคุณลุคพูดยาวขนาดนี้มาก่อนเลย แถมน้ำเสียงของเขาก็จริงจังและมั่นคงมากจนผมอดที่จะเขินไม่ได้...เขาพูดว่า 'รัก' ได้อย่างเต็มปาก 

"ผมยอมรับผิดทุกอย่าง และจะชดใช้ด้วยการดูแลยายกับไออุ่นอย่างดีที่สุด...ให้อภัยผมด้วยนะครับ" คุณลุคไหว้ยายของผม ทำให้ทุกคนตกตะลึงไปพร้อมกัน 

....มาเฟียผู้โหดร้ายป่าเถื่อน ไม่ยอมใคร กลับต้องมาไหว้ขอโทษในสิ่งที่ทำเพียงเพราะ 'รัก' หลานของแม่บ้าน  

เพียะะ!! 

"ยาย!!" ผมร้องตกใจเมื่อยายเดินเข้ามาตบหน้าคุณลุคอย่างเต็มแรง คุณท่านกับคุณหญิงเองก็ตกใจไม่แพ้กัน แต่ก็ไม่ได้เข้ามาห้ามแต่อย่างใด 

"เจ็บไหมคะ...ที่ดิฉันตบ ก็เพราะดิฉันอยากให้นายท่านรับรู้ว่าการถูกกระทำมันเจ็บแค่ไหน แต่มันก็ยังไม่เท่ากับที่หลานของดิฉันต้องเจอเลย" 

"ยายจ๋า...คุณลุครับผิดแล้ว ยายอย่าโกรธเขาอีกเลยนะ" ผมพูดเสียงอ่อน ผมเข้าใจการกระทำของยายดี เพราะยายไม่ใช่คนที่จะทำร้ายร่างกายใคร ถ้าไม่ใช่เรื่องเลวร้ายจริงๆ 

"ไม่ใช่ว่ายายไม่รู้ความรู้สึกของหลานกับนายท่าน แต่ยายเพียงแค่ต้องการได้ยินจากปากของนายท่านให้แน่ชัดเท่านั้นเอง" 

"ละ..แล้วยายจะให้หนูอยู่เป็นนายหญิงอีกรึเปล่า" 

"แค่ได้ยินจากปากของนายท่าน ดิฉันก็มั่นใจแล้วว่านายท่านรักหลานของดิฉันจริงๆ...ส่วนการเป็นนายหญิง ยายจะให้หนูเป็นแบบเดิม" ยายพูดกับคุณลุค และหันมาพูดกับผม 

"แสดงว่ายายหอมยอมรับลูกชายของเราแล้วใช่มั้ยจ้ะ" คุณหญิงพูดขึ้นบ้างเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปด้วยดีแล้ว 

"ค่ะ ดิฉันยอมรับแล้ว...แต่เรื่องที่ดิฉันตบหน้าลูกชายของคุณหญิง ดิฉันไม่ขอโทษนะคะ" 

"ฮ่า..ฮ่า..ให้มันโดนซะบ้าง จะได้จำ...ยังไงก็ต้องขอโทษและขอบคุณยายนะ ที่ไม่เกลียดลูกชายของชั้นแล้ว" คุณท่านพูดและหัวเราะร่า เหมือนเป็นเชิงสมน้ำหน้าลูกชาย 

"ฮึกก...ขอบคุณนะจ้ะยาย" ผมเข้าไปกอดยาย และจากนั้นเราก็ปรับความเข้าใจกันและแยกย้ายกันไปทำอย่างอื่น 

...................................................................................................................................................................................................... 

01.00 น. 

"อื้ออออ!!...อึกก...อ๊าาาา...คะ..คุณลุค!"  

"ซี๊ดดดด..อ่าาาาห์..." 

"อ๊ะๆๆๆ...เบาๆหน่อย...ผะ..ผมจุกนะ" 

"นายก็อย่าตอดรัดชั้นแน่นนักสิ..อ่าาาห์...ชั้นจะไม่ไหวแล้ว...ซี๊ดดด" 

เพียะะ!! 

"อ๊าาาาา!!..." เขาตีก้นผมอย่างแรงและจับพลิกตัวให้ผมนอนคว่ำ และยัดแก่นกายเข้ามาอีกครั้ง 

"ฮืมมมม!....อ่าาาาห์...จะเสร็จแล้ว!.."  

"ผมจะ...อ๊ะๆๆ..จะไปแล้ว...อ๊าาาาาา!!" เขากระแทกแก่นกายเข้ามารัวๆจนในที่สุดผมก็ปล่อยน้ำรักออกมาจนเลอะที่นอน ส่วนเขาก็ปล่อยน้ำรักเข้ามาในช่องทางรักของผมจนไหลออกมาตามขา 

"แฮ่ก..แฮ่ก...เอาผมแทบจะทุกวัน ไม่เหนื่อยบ้างหรอ" ผมพลิกตัวกลับมาหาเขาและหอบหายใจเหนื่อย 

....เมื่อเราขึ้นมาบนห้องนอน เขาก็ไม่ปล่อยให้ผมได้อยู่เฉย เขาอุ้มผมมาที่เตียงและจากนั้นก็...นั่นแหละครับ จนล่วงเลยมาตี1เขาก็ยังไม่หยุด เรามีอะไรกันแทบทุกวัน แถมเขาเองก็ยังอึดมากๆด้วย ทำเอาผมปวดตัวไปหมด ขนาดไปทำงานที่บริษัทผมก็ยังต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...แต่ผมขาถ่างขนาดนั้น ทุกคนก็คงจะรู้แหละครับว่าผมทำอะไรมา 

"ชั้นสามารถเอานายได้ทั้งวัน ไม่เคยเหนื่อยเลย..อ่าาาาห์" เขาพูดเสียงแหบพร่าที่ข้างหูและเริ่มกระแทกแก่นกายเข้ามาอีกครั้ง 

"อ๊ะะะ!...เบาๆหน่อยสิ ของคุณเล็กซะที่ไหนล่ะ...ยัดเข้ามาทีทำก้นผมฉีกตลอด" ผมดันหน้าอกเขา และประโยคท้ายผมก็บ่นเสียงเบา 

"ต่อไปนี้เรียกชั้นว่า 'นายท่าน'..ซี๊ดดดด...ครางดังๆสิ ชั้นชอบเสียงของนาย"  

"อ๊ะๆๆๆ..นะ..นายท่าน..อื้ออออ..." ผมครางเสียงดังขึ้นเมื่อเขากระแทกแก่นกายเข้ามาอย่างแรงและเขาก็ก้มลงมาบดจูบริมฝีปากของผม เขากวาดลิ้นเข้ามาในโพรงปากและขบเม้มริมฝีปากด้วย แถมมือเขาก็ยังบีบยอดอกของผมจนเสียวซ่าน 

"ผมเสียวนะ...อ๊ะะะ!...อ๊าาาาาา!"  

"เรียกแทนตัวเองว่า 'หนู' สิเมีย...ซี๊ดดดดด..." 

"หนูเสียวนะ...อึก!...นายท่าน..หนูเสียววว...อ๊ะๆๆๆ" เขากระแทกเข้ามารัวๆ และเขาก็ผละออก โดยพลิกตัวให้ผมขึ้นมาอยู่ด้านบนแทน 

"นายท่านทำอะไร...แฮ่ก.." ผมถามเสียงแหบพร่าเพราะอารมณ์ผมยังค้างอยู่ แต่ก็งงกับการกระทำของเขา 

"ออนท็อปให้หน่อยสิเมีย" 

"ไม่เอานะ..มะ..ไม่..อ๊าาาาาา!!" เขาจับเอวผมให้กดลงมาจนช่องทางรักของผมกลืนกินแก่นกายของเขาจนสุด 

....และบทรักอันร้อนแรงของเราก็ดำเนินต่อไปจนถึงเช้า เขาแรงเยอะจริงๆ ส่วนผมก็ปรับตัวกับความร้อนแรงของเขาได้แล้ว...พรุ่งนี้ผมจะไปทำงานได้มั้ยเนี่ย ผมต้องเดินขาถ่างอีกแน่ๆ ฮึ่ยยย! 

โปรดติดตามตอนต่อไป... 

**เป็นยังไงกันบ้างค้าาา เม้นติชมได้เลยน้าา☺ 

**ไรท์แต่งให้หนูไออุ่นเพิ่มระดับจากเป็นเด็กน่ารักใสซื่อและค่อยๆไล่มาจนถึงการเป็นนายหญิง ไรท์อยากให้ทุกคนได้เห็นถึงการพัฒนาของตัวละคร 

**ชอบไม่ชอบก็บอกกันได้นะค้าา ทุกเม้นคือกำลังใจของไรท์เลย รักๆๆๆ♥