. .

เช้าวันถัดมา

เวลา 11.00 น.

จีซูพึ่งตื่น เพราะเมื่อคืนเธอนอนแทบจะไม่หลับเลย เลยสักนิด

เธอขยับตัวไปมา แต่ก็ต้องเอ๊ะใจ เพราะคนที่นอนข้างเธอเมื่อคืนนั้นหายไปแล้ว

จีซูนั่งนึกภาพเมื่อคืนที่เกิดขึ้นอย่าไม่น่าเชื่อ และเธอก็เกิดหน้าแดงขึ้นมา

. .

ก๊อกๆ

ก๊อกๆๆๆๆๆ

🚪

จีซูนิ่งอึ้งกับการกระทำของเจนนี่ เธอได้แต่เดินตามแรงดันของอีกคนเข้าห้องไป

20 นาทีผ่านไป

จีซูแปลกใจกับการกระทำของเจนนี่มาก ปกติเขาจะไม่เป็นแบบนี้ 'เอ๊ะ หรือเพราะว่า...' ความคิดของเธอวนๆกลับมาที่เรื่องเมื่อคืนอีกแล้ว

เจนนี่ลุกขึ้นจากเก้าอี้เอื้อมมือไปแตะหน้าฝากอีกคนทันทีด้วยความเป็นห่วง

ตืด~~~~ ตืด~~~~ 📱

อึกๆๆ กลืนน้ำ

ทั้งคู่นั่งกินข้าวกันไปเงียบๆ จนกระทั่งมื้ออาหารมื้อนี้จบลง

เจนนี่ทนกับการถามคำตอบคำของหญิงสาวไม่ได้ เธอลุกเดินจากที่นั่งตัวเองตรงไปหาร่างบางที่นั่งอยู่ตรงโซฟาทันที

เจนนี่ค่อยๆโน้มตัวลงไปหาอีกคนด้วยความเอ็นดู เมื่อเธอเห็นหน้าของหญิงสาวเหมือนกำลังตกใจมากๆ เธอยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ค่อยๆโน้มเข้าไปๆ

ด้านของจีซูหลับตาปี๋ ในใจเธอเต้น ตุบตับๆ อย่างไม่เป็นจังหวะ

จบประโยค เจนนี่ถอยออกมาจากหญิงสาวทีละก้าว ส่วนจีซูนั้นผ่อนลมหายใจลงอย่างโล่งอก

เวลา 20.00 น.

เจนนี่ทำงานจนไม่ได้ดูเวลาที่ร่วงเลยมาจนดึก เธอเงยหน้ามองหญิงร่างบางที่ขอมาอยู๋ที่ห้องด้วย ตอนนี้เธอได้หลับไหลไปแล้ว เธออยู่เงียบๆไม่พูดไม่จาตามที่บอกจริงๆ เพียงแต่เปิดทีวีไว้เบาๆ

เจนนี่ยิ้มออกมากับความน่ารักของเธอ ประดั่งคนที่กำลังคลั่งรักแฟนสาว แต่ไม่ใช่แฟน!!

เจนนี่เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าร่างบาง เธอนั่งลงข้างๆโซฟาปัดป้องผมของอีกคนออก

หลายวันต่อมา

มหาวิทยาลัย

จีซูกำลังเดินไปเข้าห้องเรียนตามปกติของเธอทุกครั้ง เพราะตั้งแต่มาเรียนที่นี่ เธอยังไม่มีเพื่อนเลย ไม่ใช่ไม่มีสิ ไม่หามากกว่า

แต่วันนี้เธอรู้สึกว่ามันไม่ปกติ เธอรู้สึกเหมือนมีใครเดินตามเธอตั้งแต่มาถึงมหาลัยแล้ว เธอจึงรีบเดินให้ไว

ไม่ทันได้ถามจบประโยค มีผู้ชายคนหนึ่งเดินผ่านหน้าของพวกเธอไป ท่าทางของแบมบี้ออกอย่างเห็นได้ชัด นางยกเสื้อแขนยาวที่ถือไว้ในมือครั้งแรกขึ้นมาปิดหน้าจากนั้นก็กรีดร้องดิ้นไปมาจนหนำใจ

จีซูเดินออกไป แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนมีคนเดินตามไม่หยุด

หลังเลิกเรียน

. .