...คุณกลัวอะไรกันบ้างคะ?

บางคนอาจจะกลัวความรัก

กลัวเสียงฟ้า

กลัวงู

แต่ฉันกลัวคน

กลัวการมีเพื่อน

ฉันกลัวมากๆ

ฉันก็อยากมีเพื่อนนะ แต่เพื่อนสำหรับฉันมันน่ากลัวเกินไป เพื่อนเป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉันไม่อยากอยู่ใกล้ที่สุด

ก็คงเพราะว่า

"ยัยอ้วน"

"อีโอ่ง"

"นี่มันหมูย่างเมืองตรังเคลื่อนที่รึป่าววะ555"

"น้องฮิปโป5555"

"ยัยหน้าผี"

"น่ากลัวว่ะ"

ฉันที่นั่งคิดถึงเรื่องเก่าๆ เพราะเรื่องที่จะเกิดวันพรุ่งนี้ทำให้ฉันคิดมาก

พรุ่งนี้ฉันต้องไปเรียนต่อมหาวิทยาลัย

ฉันไม่รู้ว่าฉันดูดีพอรึยัง ตลอดเวลาเกือบ3เดือนที่ผ่านมา ฉันพยายามทำให้ตัวเองดูดีขึ้น

ใช่ค่ะ เมื่อก่อนคือฉันยัยแว่นหนาเตอะ ที่โดนบูลลี่โดยอีปริม อีคนสวยของห้อง

วันต่อมา

มหาวิทยาลัย

ฉันมองหญิงสาวที่เอ่ยทักผู้หญิงที่เดินกันมาสองคน

เหมือนเขาจะมีเรื่องกันนะ แย่ละ

ผู้หญิงคนนี้ทำไมชอบดูถูกคนอื่น แย่จริงๆ ขนาดระดับสถานศึกษาที่สูงขนาดนี้ยังดูกัน ฉันคงไม่อยากคบใครเป็นเพื่อน

ฉันหัวเราะเพราะสิ่งที่เธอตอบโต้ออกไป เธอกล้าจัง ต่างจากฉัน

จะเรียกฉันแบบนั้นก็ไม่เเปลก เพราะฉันเอาผ้าคุมหัวพร้อมเอาแมสดำปิดปากไว้ ถ้าจะเห็นก็คงมีเพียงลูกตา

หลังที่ฉันพูดกับเธอเสร็จฉันก็เดินออกไปทันที ฉันไม่ชอบออพไรแบบนี้เลย ทำไมทั้งชีวิตฉันต้องเจออะไรแบบนี้

ฉันไม่อยากอยู่แล้ว หรือฉันจะออกจากมหาลัยไปเเล้วไปเลยโฮมสคูลดี

อะไรกันเนี่ย นี่ฉันถอดใจตั้งแต่วันแรกเลยหรอ

ฉันจะไม่ถอดใจเด็ดขาด เพราะมันเป็นทางเดียวที่ฉันจะได้ไปอยู่ฝรั่งเศสกับพ่อแม่

"เอาอย่างงี้นะลูก ถ้าลูกเรียนจบมหาวิทยาลัยพ่อกับแม่จะให้ลูกมาอยู่ด้วยกัน ดีมั้ย?"

"ระหว่างเรียนมหาลัยพ่อกับแม่ก็จะคอยดูอยู่ ถ้าลูกไม่โอเคจริงๆ ก็ไม่เป็นไร"

"แต่แม่อยากให้ลูกทำให้ได้ นะคนดีของแม่"

ฉันสะดุ้งเล็กน้อย ก็ไม่รู้ผู้ชายที่ไหนมาพูดกับฉัน

ทำไมเฟรนลี่จัง

จริงด้วยสิ ฉันไปไม่ถูก ทำไงดีล่ะ แต่ฉันไม่อยากสนิทกับใครนี่หน่า โดยเฉพาะกับผู้ชาย

เอาจริงๆ คือฉันกลัวผู้ชายด้วย

สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจรับความช่วยเหลือจากเค้า

เอ๊ะ อมยิ้มทำไมกัน มันมีอะไรให้ยิ้มหรอ

คณะบริหาร

พี่ที่ลงทะเบียนถามชื่อฉัน

พี่เค้าพูดพลางเขียนชื่อเล่นที่ป้ายชื่อก่อนจะยื่นให้ฉัน

ฉันพูดกับพี่เค้าเสร็จก่อนจะมองไปที่แถวที่มีนักศึกษานั่งกันอยู่ ฉันถอนหายใจก่อนจะเข้าไปนั่งในหมู่นักศึกษา

ฉัรเคยเห็นเธอสองคน คนที่ชื่อหวานเป็นยูทูปเบอร์ ทำเกี่ยวกับอาหารพาไปกินอะไรพวกนี้ ส่วนอันอันก็เป็นดาราตั้งแต่เด็ก เธอสวยด้วยกันทั้งคู่ แถมดูเป็นมิตรอีกตั้งหาก

ฉันไม่อยากมีเพื่อนจริงๆ แบบ...แบบไม่อยากมี ฉันคงไม่ทีเพื่อนจนเคยชิน

พี่เค้าพูดกับฉันและดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันจะเป็นจุดสนใจอยู่

ฉันไม่อยากเปิดมันออกเลย

มันต้องน่ากลัวมากแน่ๆ

ฉันไม่อยากโดนล้ออีกแล้ว

พี่เค้าทำปากพลางยิ้มมาให้ฉันเชิงให้กำลังใจ

ซึ่งมันไม่ช่วยอะไรเลย

ฉันส่ายหัวให้พี่เค้าเชิงปฏิเสธ

ฉันค่อยเอาถ้าคลุมหัวออกและใช้นิ้วเกี่ยวแมสออก

???:มึงดูดิ

มันคงแย่มากเลย หลังจากนี้ก็คงโดนล้อยาวๆไปอีก4เต็มสินะ

ฉันรีบออกจากฝูงนักศึกษาที่ทำหน้าอึ้งเพราะใบหน้าของฉันที่เปิดออกมา

หลังตึก

ใช่ค่ะ พี่คนนั้นอีกแล้ว

หลายวันต่อมา

ดาวเดือน (4)

จบการสนทนา

แชท น้องอิงค์

จบการสนทนา

ดาวเดือน (4)

จบการสนทนา

วันต่อมา

มหาลัย

คณะบริหาร

เธอตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ นี่เธอไม่อยากรู้จักผมเลยหรอ ผู้หญิงทั้งมหาลัยใครๆก็อยากรู้จัดผมอ่าา แต่ทำไมเธอ... หึ้ย ทำไมเย็นชาขนาดนี้นะไอยรินทร์

แล้วเธอก็เดินพึมพัมเรีนกชื่อผมอย่างหน้าตานิ่งก่อนที่ผมจะรีบอมยิ้มและรีบเดินตามเธอไป

เธอมันร้ายไอยรินทร์ทำให้พี่เลิกหลงไม่ได้เลยสักวินาทีเดียว

Rrr

Rrr

โดนดูถูกหรอ.... ฉันไท่ชอบการดูถูก ฉันเกลียดมันพอๆที่ฉันกลัวรูปร่างหน้าตาของตัวเอง

ดาวเดือน (4)

จบการสนทนา

หน้าวิทยาลัย