กลับสู่ชีวิตปกติ
× 0
× 0
× 0
อีกราวชั่วโมงถึงสองชั่วโมงโปรฮีโร่ก็มาช่วยเหลือตามสัญญาณ SOS….
ผู้คนถูกช่วยเหลือและแหล่าวิลเลนก็ถูกจับส่งไปทาทารัส….ชีวิตประจำวันก็กลับสู่ปกติ…
ห้องหนึ่งเอยังคงใช้ชีวิตบนเกาะนาบุต่อไปจนครบตามระยะเวลากำหนด…
ทุกคนขึ้นเรือกลับดูเหมือนยูกะหับโคตะจะอาลัยสองพี่น้องที่อาศัยอยู่บนเกาะนี้เหลือเกิน…ใช่ว่าจะมีโอกาศเจอเพื่อวัยเดียวกันที่สนิทสนมกันขนาดนี้บ่อยๆนี่นะ…
ทว่า…
“คะ..คุณชินจิ!!!”คัตสึมะส่งเสียงก่อนชินจิจะตวัดสายตาไปมอง…
คัตสึมะกำลังยืนอยู่กับมาโฮโระและด้านหลังก็มีชายอยู่คนนึง…เดาว่าเป็นพ่อของพวกเขา..
“คัตสึมะคุง!!”ยูกะส่งเสียงร่าเริง
“กะ..แก!!!มาทำไมกันห้ะ!!”โคตะส่งเสียง
“ผะ..ผมจะไปโรงเรียน!!!จะตั้งใจเรียนแล้วก็…เข้ายูเอแบบคุณชินจิให้ได้เลย!!”คัตสึมะบอกยิ้มๆ
“หาาาา!!!แกจะเข้าโรงเรียนเดียวกับฉัน??”โคตะถาม
“บู๋!!!!โคตะคุงยังไม่ได้ไปเรียนสักหน่อย!!!”คัตสึมะส่งเสียง
“หน่อยแน่!!!”โคตะตะโกนก่อนเด็กทั้งสองจะเดินเข้าหากัน
“อย่าทะเลาะกันนะ…”ยูกะส่งเสัยงก่อนสองเด็กชายจะชะงัก…
“…ไม่คิดว่าคัตสึมะจะร่าเริงแบบนี้….ขอโทษที่ลูกชายรบกวนเธอนะ…ไรโอ”ชายคนนั้นบอก
“….ไม่เป็นไรหรอกครับ…ว่าแต่เรื่องอัตลักษณ์”ชินจิถาม
“อ่อ…มันกลับมาแล้วแหละ…ต้องขอบคุณเธอเลยนะ”ชายคนนั้นตอบ
“อ่าครับได้ข่าวว่าชิมาโนะซัง…ตกงานรึเปล่าครับ”ชินจิถาม
“เอ่อ…ม่า…น่าอายจริงๆ….จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ”
“สนใจไปเป็นหมอที่ตระกูลคามินาริของผมไหมครับ??เงินเดือนอาจจะไม่มากมายอะไร…งานดูแลคนแก่หนะครับ??”ชินจิบอกยิ้มๆ
“เอ๋!!!ไปดูแลไรจินหรอครับ!!!เป็นผมจะดีหรอครับ!!!!”ชิมาโนะซังสายตาเป็นประกาย
‘แฟนคลับปู่หรอ…ก็เอาเถอะ’
“ใช่ครับ…รบกวนพามาโฮโระจังไปอยู่ด้วยนะครับ…ส่วนคัตสึมะ…ผมจะดูแลให้เอง”ชินจิบอกยิ้มๆ
“เอ๋!!!ทะ…ทำไมถึง…”
“ก็ผม…เป็นอาจารย์ของหมอนี่นี่นา…”
หลังจากขึ้นเกาะที่คิวชูก่อนจะขึ้นชินคันเซ็นกลับไปเกียวโต…ชินจิพามาโฮโระกับชิมาโนะซังไปหาปู่ที่เกียวโตก่อนจะแนะนำ
ชิมาโระซเป็นแพทย์ที่มาปความสามารถปู่จึงหาบ้านให้อยู่และแนะนำให้โรงพยาบาลระแวกนั้น…ส่วนเรื่องดูแลคนแก่…ไว้เจ็บป่วยค่อยว่ากัน…
สาเหตุนึงที่รับดูแลนอกจากเรื่องที่ชินจิรับคัตสึมะเป็นศิษย์ปู่ไรจิก็สนอกสนใจในอัตลักษณ์ของมาโฮโระมากท่านเคยบอกว่าสมัยก่อนเคยมีเพื่อนที่มีอัตลักษณ์แบบนี้…เพื่อนคนนั้นอ่อนแอมากจนกระทั่งเค้าสามารถทำสิ่งนึงได้…เค้าก็แทบไม่แพ้ใครอีกเลย….
ด้วยสาเหตุที่ว่ามาทั้งปวงครอบครัวชิมาโนะก็อยู่ภายใต้การดูแลของตระกูลคามินาริ
เมื่อโคตะรู้เรื่องก็ไปรบเร้ามันดาเลย์ก่อนเธอจะถอนหายใจและรับข้อตกลงของทางยูเอให้มาเป็นอาจารย์ที่ยูเอทั้งทีมไวลด์ ไวลด์พุซซี่แคต…
เรื่องคัตสึมะตอนแรกทางยูเอก็จะไม่ยอมให้อยู่ในโรงเรียนด้วยก่อนจะแสดงมุเก็นให้ครูใหญ่เนสึสัมผัสเพียงชั่วพริบตา…โดยไม่ได้ดึงอากาศออก…ให้ครูใหญ่เนสึรู้สึกถึงความรู้สึกสุดยอดก่อนจะรู้สึกว่าขยับร่างกายไม่ได้…
ครูใหญ่เนสึถามก่อนชินจิจะบอกว่าท่านี้เป็นสิ่งที่เค้าคิดค้นขึ้นและคัตสึมะมีศักยภาพพอใจใช้สิ่งนี้ได้มันจะจับกุมวิลเลนได้เพียงแตะไปที่หัว…
เมื่อได้ยินแบบนั้นครูใหญ่เนสึก็ตกลงก่อนจะอนุมัติให้คัตสึมะอยู่ในยูเอได้…
ถึงแม้ชินจิจะไม่ค่อยชอบที่สองเด็กนี่เกาะแกะยูกัแต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าถ้าให้คนที่เค้าสอนมากับมือดูแลยูกะในอนาคต…มันคงจะดีกว่า…
ชีวิตประจำวันหลังเกาะนาบุกว่าจะเข้าที่เข้าทางก็หลายวัน..
ตลอดช่วงเวลานั้นชินจิก็สอนลูกศิษย์ทั้งสอง…
ชินจิตอนเช้าจะให้เด็กทั้งสองออกกำลังกายยามเช้าก่อนจะพามาอ่านหน้งสือและศึกษาหาความรู้ต่างๆเพิ่มเติมตอนบ่ายหลังกินข้าวก็จะพาทั้งคู่ไปฝึกอัตลักษณ์…
ให้โคตะยิงสายน้ำออกมาจนหมดแรงและให้คัตสึมะกระตุ้นตุ้ยเซลล์ให้ร่างกายของโคตะฟื้นฟูขึ้นมาใหม่…ทำแบบนี้ซ้ำๆไปเรื่อยๆ….
ตกเย็นก็พาไปกินข้าวก่อนจะออกกำลังยามค่ำและพาทั้งสองคนเข้านอน
กิจวัตรประจำวันดำเนินไปอย่างเข้มงวดกับสองศิษย์ชินจิเองก็เข้มงวดจนเพืื่อนๆในห้องต้องการห้ามทว่า..
“อย่ามาขวางผม/ฉันนะ!!!!ผม/ฉันจะเป็นฮีโร่เหมือนอาจารย์!!!การฝึกแค่นี้!!!ทำอะไรผม/ฉันไม่ได้หรอก!!!!”
เมื่อได้ยินแบบนั้นเหล่านักเรียนฮีโร่ห้องหนึ่งเอก็ชะงักก่อนจะแยกย้ายไปฝึกฝน…
พอห้องบีมาเยี่ยมเห็นห้องเอกระตืนรือร้นฝึกฝนก็กลับไปฝึกหนักบ้าง…
รอบนี้ชินจิจะไม่บังคับให้ใครฝึก…แต่ใช่ว่าลูกศิษย์ทั้งสองของเค้าจะกระตุ้นเพื่อนในห้องไม่ได้….
ระหว่างที่เด็กทั้งสองฝึกก็ใช่ว่าชินจิจะนิ่งเค้าพยายามจะควบคุมประจุไฟฟ้าพยายามดึงโปรตรอนและอิเล็กตรอนจากอากาศให้ได้แม่นยำและรวดเร็วมากกว่าเดิม…
เวลาดำเนินไปราวหนึ่งอาทิตย์ก่อนทางโรงเรียนจะให้นักเรียนกลับไปเรียนได้ตามปกติ….
ชินจิไปโรงเรียนโดยจะสั่งให้เด็กทั้งสองฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง…ไม่มีใครปริปากบ่นแม้คัตสึมะจะไม่เคยเห็นแต่โคตะที่เคยเห็นชินจิฝึกอยากเข้มงวดกับตัวเอง
‘แค่ปล่อยอัตลักษณ์ออกมาเรื่อยๆ…การฝึกพรรณนี้…เทียบกับสิ่งที่อาจารย์ทำตอนไปค่ายไม่ได้ด้วยซ้ำ…’
ชินจิอยู่ที่หน้าสำนักงานไนท์อายโดยไม่ผ่านการแนะนำจากโทงาตะเค้ายื่นเรื่องมาขอฝึกงานเองและไนท์อายก็รับเค้าเข้ามาฝึกงาน…
เมื่อเข้ามาชินจิก็ไม่ได้เล่นมุขอะไรทั้งนั้นก่อนไนท์อายจะให้ทดสอบและจับตัวเค้าทว่า…
“เธอผ่าน…”ไนท์อายบอกทันทีที่แตะตัวชินจิ
ในหัวของไนท์อาย…เค้าไม่เคยคิดมาก่อน…ว่าตัวเองจะเสียท่าง่ายดายขนาดนั้น…เด็กนั้นแค่ยกมือก่อนจะดึงตราประทับไปปั้มเอง….ไม่ใช้อัตลักษณ์ของเด็กนี่คือประจุไฟฟ้า??
“ขอบคุณครับ…”ชินจิบอกก่อนจะยกยิ้มบางๆและเดินออกจากห้องไปพร้อมทิ้งเอกสารฝึกงานให้ไนท์อาย…
ชิเอะฮัตไสไค…
พูดตามตรง…เค้าเกลียดไอองค์กรนี้มากกว่าสมาพันธ์วิลเลนหรือออลฟอร์วันเป็นร้อยๆเท่า….ทำกับเด็กแบบนั้น….
หอพัก
ชินจิกำลังยกยิ้มเพราะรอบด้านคือเพื่อนที่ถามถึงเรื่องฝึกงาน
“เริ่มพรุ่งนี้หนะ…ว่าแต่พวกนายไม่ไปฝึกงานกันบ้างหรอ…บาคุโก…อ้ะ!!ลืมไปๆ…นายไม่ผ่านสอบใบอนุญาตชั่วคราวนี่นา…โทษทีนะ…”
“แกชินจิ!!!!อยากตายสินะ!!!!”บาคุโกกัดฟันกรอดก่อนจะเม้มปากแน่น
“ต้องรีบ…ตามให้ทัน”โทโดโรกิบอก
“ชิ!!!”
“แต่ว่าแย่เลยนะ…เพราะเรื่องต่างๆที่ผ่านมา…ทางโรงเรียนเลยให้ฝึกงานแค่กับสำนักงานที่มีประสบการณ์รับเด็กฝึกรายสัปดาห์มากพอ…”เซโระบ่น
“นั้นสิ…ฉันเองก็ยากไปฝึกกับกันเฮกซัง…”
“ม่า…อยากไปฝึกกับซิลกี้ซัง…”
“ช่วยไม่ได้หรอกนะ….การฝึกงานหนะถ้าหากว่าทำอะไรพลาดคนรับผิดชอบก็ต้องเป็นโปรฮีโร่…”โอจิโร่กำลังจะอธิบายทว่า…
“ก็ตามนั้นแหละ…โปรฮีโร่ต้องรับผิดชอบการกระทำของเธอ…และโปรฮีโร่แบบที่ว่า…โทโคยามิ ฮอว์กดูจะถูกใจเธอน่าดูเลยนะ…เค้าเรียกเธอไปอีกแล้ว…ว่ายังไงจะไปไหม”อีเรเซอร์เฮดเข้ามาบอกก่อนจะถาม
“ด้วยความยินดีครับ…”โทโคยามิส่งเสียง
“สะ…สุดยอดไปเลยนะโทโคยามิ…”คิริชิมะชม
“ต้องรีบตามให้ทัน…”
“รู้แล้วโว้ย!!!จะพูดสองรอบหาพ่อแกรึไง!!!!”
“ส่วน…คิริชิมะ อามาจิกิเรียกนาย…อาซุย อุรารากะ เนจิเระก็เรียกพวกเธอ…ฟุวาริ มิไร…ไปหาฟุวาริคนพี่ด้วยหละ…”
ทุกคนเริ่มจะได้ที่ฝึกงานที่ทำให้ชินจิแปลกใจเลยคือฮิโตมิกับมิไร…นั้นสิ…จะว่าไปริวคิวก็รับเด็กฝึกงานทั้งเนจิเระกับอิสุมิ….คงจะแนะนำสี่คนนี้….
“มิโดริยะ…พรุ่งนี้ไปหารุ่นพี่โทงาตะกันเถอะ”ชินจิบอกยิ้มๆ
“อะ…อิ้อ!!”มิโดริยะส่งเสียง
“ต้องรีบ…ตามให้ทัน”
“อย่าพูดหลายรอบหน่าไอหน้าครึ่งซีก!!!!”
จอบอ
