บทที่1 บังคับแต่งงาน
ภายในคฤหาสน์อันกว้างใหญ่ เสียงเอะอะโวยวายของชายหนุ่มที่กำลังถกเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงเข้มทุ้มใหญ่เอ่ยขึ้นอย่างรุนแรงจนแอบทำให้นักศึกษาสาวปี2ที่เพิ่งกลับเข้ามาก็สะดุ้งเล็กน้อย
"ไม่! มันจะไม่มีวันนั้นเกิดขึ้นเพราะผมจะไม่มีวันแต่งงานกับนังลูกเมียน้อยของพ่อเป็นอันขาด" ชาร์ล นักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงที่บริหารบริษัทต่อจากพ่อแท้ๆ โกรธจัดที่พ่อคิดจะจับบังคับคลุมถุงชนให้เขากับนังลูกเลี้ยงของพ่อ เขาไม่มีทางยอมเด็ดขาด
"ถึงแกจะคัดค้านฉันยังไงมันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี ทันทีที่หนูปลาจีนอายุครบ22ปีซึ่งในอีก4เดือนข้างหน้า ยังไงแกก็ไม่มีทางปฏิเสธ" คุณท่านครอสโซ่ อายุ54ปี เอ่ยกับลูกชายคนเดียวที่หัวดื้อหัวรั้น เขาจะต้องดัดนิสัยหัวแข็งของลูกชายคนนี้ซะแล้ว
"แล้วหากถ้าว่าผมปฏิเสธล่ะ คุณพ่อจะทำอะไรผมได้"
"หึ! แกก็จะไม่ได้สมบัติทุกอย่างในตระกูลของฉันแม้แต่สักอย่างเดียว เลือกเอาแล้วกันว่าจะเสียบริษัทให้น้องปลาจีน หรือว่าจะยอมทำตามที่พ่อต้องการ"
"พ่อ!" ชาร์ลยิ่งอุทานตกใจหนักกว่าเดิม นี่เขาจะต้องแต่งงานกับยัยลูกเมียน้อยใช่ไหม
เด็กสาวที่แอบยืนฟังอยู่ก็แอบสะดุ้งเมื่อคุณแม่ของเธอซึ่งเป็นภรรยาใหม่ของคุณท่านครอสโซ่สะกิดเรียกอยู่ด้านหลัง
"ลูกจีน ทำไมมายืนอะไรตรงนี้ล่ะ" คุณหญิงเพชรกะรัตเอ่ยถามหาลูกสาวที่เป็นลูกติดของสามีเก่าก่อนที่เธอจะมาแต่งงานกับพ่อของเขา ชื่อเดิมเธอคือชื่อน้ำเพชรแต่พอมาแต่งงานก็เปลี่ยนชื่อเป็นเพชรกะรัตซึ่งคุณท่านตั้งให้
"คุณแม่!" ปลาจีนในชุดนักศึกษาก็อุทานตกใจที่แม่มาไม่ให้สุ้มให้เสียง แบบนี้คนข้างในก็รู้หมดสิว่าเธอแอบฟังเขาคุยกัน
"อ้าว หนูจีนกลับมาจากมหา'ลัยแล้วงั้นเหรอ มานานหรือยัง" คุณท่านใหญ่เอ่ยถามลูกสาวบุญธรรมของท่านที่เอ็นดู อยากมาเป็นลูกสะใภ้ของท่าน
"เอ่อ...ค่ะคุณท่าน"
"ยัยจีนเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ แม่ว่าลูกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวชุดใหม่ที่สวยๆดีกว่า เดี๋ยวพวกเราสี่คนจะออกไปทานข้าวนอกบ้านกัน" คุณแม่พูดดีต่อลูกสาว(ที่แอบเกลียดชังเพราะเป็นลูกที่หล่อนไม่ต้องการนัก) แต่เธอต้องทำดีกับลูกต่อหน้าคุณท่าน
"ค่ะคุณแม่" ปลาจีนพยักหน้ารับตกลงอย่างจำใจก่อนจะเดินหลบหน้าหลบตาพี่ชาย(บุญธรรม)ที่มองด้วยสายตาพิฆาตทางเด็กสาวที่รีบขึ้นไปข้างบนบ้าน
'ยัยเด็กใจแตก คงจะร่านเหมือนแม่เธอสิน่ะ!' เขามีอคติกับเด็กสาวในบ้าน เห็นทีเขากับยัยจีนคงอยู่ร่วมบ้านกันไม่ได้!
"นี่คุณพ่อจะพายัยเด็กนั่นไปด้วยเหรอครับ" เขาเหมือนจะคิดอะไรแกล้งยัยลูกเป็ดขี้เหร่แล้ว หน้าก็ไม่สวยแถมเป็นลูกเมียน้อยพ่อเขาอีก ใครเขาจะแต่งลงวะ!
"ใช่ หรือว่าแกจะปฏิเสธ ห้ามปฏิเสธเด็ดขาดเพราะแกจะต้องดูแลเอาใจใส่ว่าที่เมียของแกให้ดี" คุณท่านครอสโซ่ไม่รอให้ลูกชายคัดค้านเดินออกไปจากห้องโถงใหญ่
"ว่าที่เมียงั้นเหรอ?! เมียแต่งที่ผัวไม่สนใจน่ะสิถึงจะเรียกถูก" ชาร์ลยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะเดินกลับไปแต่งตัวหล่อๆ มือหนากดเบอร์เพื่อนสาวที่สนิทพอสมควร
ยังไงเขาจะต้องทำให้เธอกระเด็นออกไปจากบ้านหลังนี้ให้ได้ ไม่สิ ไม่ใช่แค่เธอทั้งแม่ของหล่อนด้วย!
"เธอต้องไม่มีความสุขที่ได้แต่งงานกับซาตาน!"
.................
ร่างเด็กสาวอายุเพียง21ปี กำลังจะย่างเข้าสู่22ปีในอีก4เดือนข้างหน้าถูกคุณหญิงแม่จับแต่งตัวสวยๆ นั่งหน้าซึมเศร้าอยู่บนเตียง คุณหญิงแม่แอบสังเกตอาการของลูกสาว
"ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิยัยจีน ไม่อย่างนั้นพี่ชาร์ลเขาจะไม่เห็นความสวยว่าที่เจ้าสาวของเขาในอนาคต ยิ้มให้สวยๆ เอาให้ผู้ชายสยบแทบเท้า"
"นี่คุณแม่จะให้จีนไปแต่งงานกับพี่ชายบุญธรรมงั้นเหรอคะ แบบนี้สังคมเขาจะว่าได้นะคะคุณแม่ ที่จีนพูดก็เพราะเห็นแก่ชื่อเสียงของคุณพ่อคุณแม่..." ไม่ทันที่เธอพูดจบก็ถูกคุณหญิงเพชรกะรัตส่งสายตาขวางใส่อย่างไม่พอใจ
"เด็กน้อยอย่างแกจะไปรู้อะไรกับผู้ใหญ่ ฉันเป็นแม่แก แกก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งฉัน ฉันสั่งให้แกแต่งแกก็แต่งกับคุณชายชาร์ล เข้าใจไหม!"
"ค่ะ จีนจะแต่งงานกับพี่ชาร์ลตามที่คุณแม่ต้องการค่ะ" ปลาจีนต้องยอมรับโชคชะตาของตัวเอง นี่เธอไม่มีอิสระเลยใช่ไหม ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าหากได้แต่งงานกับเขา ชีวิตจะเป็นยังไง!
"ดีมากยัยจีนของแม่ ถ้าหากลูกทำให้คุณชายชาร์ลหลงรักลูกจีนได้ สมบัติทุกอย่างในตระกูลนี้ก็จะตกเป็นของเราสองแม่ลูกทั้งหมด เราสองคนก็จะสุขสบายไปทั้งชาติ" คุณหญิงแม่หวังต้องการแบบนั้น เธอเบื่ออยู่กับอีตาแก่นั้นเต็มทน
"แต่ทว่า...จีนไม่อยากได้สมบัติอะไรจากพวกเขาทั้งนั้น จีนอยากออกไปหางานทำด้วยลำแข้งตัวเองบ้าง"
"หยุดคิดเรื่องที่มันไร้สาระได้แล้ว เชื่อแม่ แม่หวังดีต่อลูกเสมอนะ"
เด็กสาวเอาแต่ยิ่งเงียบไม่พูดอะไรต่อจากนี้ยอมให้คุณแม่ผู้คิดการใหญ่โดยใช้ลูกสาวเป็นเครื่องมือจับลูกชายเพื่อหวังคฤหาสน์และสมบัติในคุณท่าน ทั้งๆที่คนเป็นลูกไม่เห็นด้วยแต่ขัดไม่ได้!!
.
.
.
@ร้านอาหารสุดหรู
รถยนต์คันใหญ่แล่นเข้ามาจอดตรงหน้า มีพนักงานและผู้จัดการร้านมารอต้อนรับท่านมหาเศรษฐีครอสโซ่และคุณหญิงเพชรกะรัตและลูกชายของท่านเข้ามาทานอาหารยามค่ำที่นี้
"สวัสดีค่ะคุณครอสโซ่ คุณหญิงเพชรกะรัต ทางเราได้จองโต๊ะที่นั่งแบบวีไอพีเอาไว้ให้พวกท่านเรียบร้อยแล้ว เชิญครับ"
"ว่าแต่ไอ้ลูกชายของฉันมันจะมาตอนไหนวะเนี่ย มันบอกว่ามันไปรับเพื่อนอีกคนมาร่วมทานข้าวด้วย แต่ทำไมมันยังไม่มา"
พอทั้งสามคนเข้ามาในห้องทานอาหารส่วนตัว คุณท่านก็รอลูกชายอยู่ รอตั้งนานแล้วไม่เห็นโผล่หัวมาสักที
"ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะคุณท่าน อีกไม่นานคุณชายชาร์ลก็คงมาแล้วล่ะคะ" คุณหญิงแม่แอบหงุดหงิดใจที่ลูกชายคุณท่านมันไวตัวทันแถมพาลูกสาวที่แต่งตัวสวยกว่าทุกวัน
เจ็บใจนัก!
ปลาจีนในชุดเดรสราตรีสีขาวลายลูกไม้พร้อมแต่งหน้าอ่อนๆก็ทำให้เธอดูสวยใสมากขึ้น เห็นไหม เมื่อกี้ที่เข้ามาก็มีแต่สายตาของผู้ชายทั้งหลายจ้องมองร่างบางที่สวยงดงามเหมือนเจ้าหญิงอย่างตาไม่กระพริบ พอจับยัยลูกเป็ดขี้เหร่แต่งตัวนิดหน่อยก็กลายเป็นหงส์ขาวที่สวยสง่าขึ้นมาทันตา
"เอ่อ...จีนขอตัวไปเข้าห้องน้ำได้ไหมคะ" หญิงสาวแอบอึดอัดใจที่ต้องถูกนั่งรออย่างนี้
"ได้สิจ๊ะลูกจีน แต่อย่าไปนานนักล่ะ" คุณหญิงแม่สั่งกำชับเอาไว้กลัวว่าเธอแอบหนีไปเสียอีก
"ค่ะคุณแม่" สภาพแบบนี้เธอจะวิ่งหนีออกไปที่นี้ได้อย่างไร ในเมื่อคุณแม่สั่งการ์ดของคุณท่านล้อมหน้าประตูร้านอาหารทุกทิศทาง
ตอนนี้เด็กสาวขออนุญาตเข้ามาในห้องน้ำเพื่อทำใจก่อนที่จะเจอหน้าพี่ชาย(บุญธรรม)คนใจร้าย ใจดำตอนนี้ ปลาจีนออกไปจากห้องน้ำก็ออกมาเห็นร่างสูงใหญ่กำลังพาสาวสวยกำลังเข้าไปในห้องอาหารที่เธอออกมา
"พี่ชาร์ล!" ทำไมเขามาเร็วขนาดนี้ เธอยังไม่อยากเจอเขาในสภาพแต่งตัวสวยๆ กลัวว่าเขาต่อว่าดูถูกว่าไปอ่อยผู้ชาย
--------
ชาร์ลพาเพื่อนสาวที่ชื่อพราวฟ้าเข้ามานั่งร่วมทานอาหารด้วย สายตาคมกริบไม่เห็นน้องสาว(บุญธรรม)สุดแสนเกลียดชังอยู่ที่นี้จึงเอ่ยถามพ่อ
"แล้วยัยลูกเป็ดขี้เหร่ล่ะครับคุณพ่อ หรือว่าขี้ขลาดไม่กล้าออกมาเพราะกลัวคนเขาตราหน้าว่าเป็นลูกเมียน้อย!" ชายหนุ่มแค่นยิ้มเยาะอย่างสะใจ
"ตาชาร์ล! พูดอะไรก็ให้ระวังปากเอาไว้บ้าง หนูจีนไม่ใช่ลูกเมียน้อยของใคร แต่เป็นว่าที่เจ้าบ่าวของแกต่างหาก" คุณท่านครอสโซ่เอ่ยประกาศต่อหน้าผู้หญิงที่เป็นเพื่อนสาวของตาชาร์ล
พราวฟ้าแอบสะอึกเล็กน้อยที่คุณพ่อของเขาไม่ชอบขี้หน้าเธอ แต่หล่อนก็ไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ ชาร์ลจะต้องเป็นของเธอเพียงคนเดียว!
'อีตาลุงแก่จอมผยอง สักวันกูจะต้องมาเป็นสะใภ้ของบ้านภูธเนศ กูจะจัดการอีตาแก่และนังคุณหญิงให้ได้!' พราวฟ้าแอบกำมือแน่นเก็บกดความริษยาในใจก่อนจะปั้นหน้ายิ้มกับบอสหนุ่มของเธอ
อ้อ ลืมบอกไปว่าหล่อนเป็นเลขาหน้าห้องของท่านประธานหนุ่มสุดหล่อแถมเป็นเพื่อนกันสมัยเรียนมหา'ลัยอีกด้วย
"ว่าที่เจ้าสาวเหรอคะคุณลุง ชาร์ลไม่เห็นจะพูดอะไรแก่พราวที่เป็นเพื่อนกันเลย"
"เอ่อ...ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องอะไรกับคุณพ่อด้วย" เขาไม่ยอมรับความจริงต่างหาก
"ไม่รู้เรื่องหรือว่าเกลียดชังจีนที่เป็นลูกเมียน้อยคุณพ่อของพี่ชาร์ลใช่ไหมล่ะคะ" เสียงใสหวานเอ่ยขึ้นมาทางด้านประตูทางเข้ามาทำให้ชายหนุ่มต้องหันไปมอง
ร่างเด็กสาวที่เขาว่าเป็นลูกเป็ดขี้เหร่แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นนางพญาหงส์ขาวที่สวยสง่าแทบไม่อยากจะเชื่อ!
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น