สวัสดีครับทุกคนผมชื่อ มินตรา ตอนนี้ทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งในตัวเมืองกรุงเทพ ผมอยู่ตำแหน่งกราฟฟิกเลยค่อนข้างที่จะต้องคิดขายเผื่อขายลูกค้าวันล่ะหลายๆคนเลยทำให้ผมต้องทำงานล่วงเวลาจนรถเมล์หมดเที่ยววิ่ง

แต่ก็ยังดีที่คอนโดของผมไม่ได้ไกลจากบริษัทมากน่ะ

แต่ทางมันค่อนข้างที่จะเปลี่ยวและตามข้างทางก็ไม่ค่อยมีแสงไฟมากนัก มันทำให้พี่ที่ทำงานหลายๆคนเป็นห่วงและคอยอาสาเดินกลับเป็นเพื่อน

แต่ไม่ว่าจะยังไงผมก็เป็นห่วงเพื่อนๆพี่ๆที่หวังดีเลยปฏิเสธไปโดยให้เหตุผลว่า

พี่ๆบางคนเป็นผู้หญิงด้วยเลยเป็นห่วงว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น คงจะไม่มีใครช่วยได้เพราะตัวผมเองยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย

.

จริงๆผมกำลังปิดบังความจริงกับทุกคนอยู่

ผมโดนโรคจิตที่ไหนไม่รู้เดินตามผมตลอดเส้นทางกลับคอนโด

ผมค่อนข้างมองโลกในแง่ดีเลยคิดไปว่าอาจจะเป็นคนที่เลิกงานดึกเหมือนกันก็ได้เลยไม่ได้สนใจอะไร

แต่ความน่ากลัวก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ผมมีแอคเคอร์ทวิตเตอร์ที่เอาไว้ดูเหล่าสัตว์เลี้ยงน่ารักและข่าวสารแก้เบื่อในช่วงวันหยุด

แล้วจู่ๆก็มีแอคเคอน์ปริศนาโควมาด้วยถ้อยคำแปลกๆ

นอกระเบียง คืออะไรแล้วทำไมต้องถุงกระดาษ ยิ้มหวานคืออะไร??

ดีที่วันนี้ผมหยุดเลยลองออกไปดูนอกระเบียง สิ่งที่ผมเห็นคือผู้ชายชุดวอร์มใส่ถุงกระดาษครอบหัวเอาไว้

ถุงกระดาษถูกยิ้มเป็นรอยยิ้มทำเอาผมกลัวจนขาแข็งไม่สามารถขยับไปไหนได้

ติ้ง ติ้ง

.

แชท

♥︎𐂂

บล็อค | เพิ่มเพื่อน | รายงาน

อ่าน

.