ย้อนความ..
-
ตอนนี้เป็นการย้อนความตามหนัง
-
ปรมาจาร์ลัทธิมาร
-
สำหรับผู้ที่ไม่เคยดูหรือไม่รู้จัก.
-
ผู้ใดรู้เเล้วกดไปเรื่อยเดียวก็ผ่านไปจุดพีทของนิยายเองครับ
-
อดีต..เเสนเจ็บปวด
-
ขอใครน่ะหรอ..
-
.
-
ไม่กี่วันก่อน..
-
.
-
เหยียวหยาง
555+ใช่เพราะท่านมันโง่เอง
-
เหยียวหยาง
ซิงเฉิน...
-
เสียวซิงเฉิน
ข้า...//มอง
-
เหยียวหยาง
ที่โดนข้าหลอกเเบบไม่ใยดี55+
-
"ทำไมกัน..ทำไมข้าถึงได้...."
-
"ข้าไม่สามารถปกป้องเพือนที่รัก..ของข้าคนเดียวได้"
-
"เเถมยังเป็นคนที่ใช้กระบี่สังหารเขาอีก.."
-
"ซ่งหลาน..ข้าขอโทษ.."
-
"คงเจ็บปวดมากสินะ...ข้ามัน.."
-
"จิตใจเลวซามที่ฆ่าเเม้กระทั้งเพือนของตัวเอง.."
-
"เเถมยังฆ่าผู้คนที่ไร้ความสามารถที่จะต่อต้านอีก.."
-
"ข้าเป็นอะไรกันเเน่!?.."
-
"นักพรตตอนนี้คงไม่ใช่เเล้วละ.."
-
"ภูตผี..หุ่นเชิดศพ.."
-
"ใช่ข้าคง..ชั่วกว่าสิ่งพวกนั่นอีก!!!"
-
เสียวซิงเฉิน
ข้า...//มอง+เเค้น
-
ฉึบ!!?
-
.
-
กระบี่เกร็ดหิมะเรียวบางที่ถุกกดลงไปบนคอบางสีขาว
-
อย่างไรเยื่อใย..
-
นั้นคือ..
-
. .
-
เพล้ง!!
-
. .
-
เสียงกระบี่ของชายในชุดสีดำที่ยืนมองตกลงพื้นอย่างเเรง
-
นั้นคือ เสียวซิงเฉิน
-
ชายในชุดสีขาวดังเกร็ดหิมะ..
-
ใช้กระบี่ของตนบิชีพตัวเอง..
-
เเม้เเต่เสียงของชายสีขาวที่ถุกกระทำโดยชายชุดดำ
-
เจ็บปวด
-
ก็ไม่มีเสียงที่ได้ยินเเม้เเต่น่อย
-
เหลือเเต่ผู้ที่เหลือชีวิตรอดในชุดสีดำ..
-
ที่อยู่กลางความเงียบ
-
เเต่กลับมีบรรยากาศที่เเสนโศกเศร้าเเละเจ็บปวด
-
เหยียวหยาง
เสียว..ซิงเฉิน..//มอง+สั่น
-
เหยียวหยาง
ฮะ..ฮะ..ตายไปก็ดี55+//ฝืนยิ้ม
-
"ใช่..ในที่สุดข้าก็ได้ข้าเจ้า..ซิงเฉิน.."
-
"ทุกคนตายก็เป็นเพราะเจ้า55+"
-
"กะว่าข้าจะฆ่าพอดี..ปลิกชีพตัวเองก็ดีเหมือนกัน.."
-
"ไม่ต้องให้ข้าลงมือ"
-
เสียงชายในชุดสีดำพึมพำใส่ศพในชุดสีขาว
-
ทำได้เเค่ชื้นชมกับผลงานที่ลำเลิศของตน
-
โดยไม่มีเสียงตอบรับ..
-
เหยียวหยาง
เจ้าสมควรเเล้วซิงเฉิน..//มอง
-
จู่ๆใบหน้าของชายในชุดสีดำก็เปลี่ยนไป..
-
กลายเป็นใบหน้าที่ไม่น่าจะปรากฎขึ้นมาสะงั้น..
-
นั้นคือ..
-
ใบหน้าที่โศกเศร้า..
-
เหยียวหยาง
(ตะ..ตายเเล้วงั้นหรอ?)//มอง
-
จู่ๆใบหน้าของชายในชุดสีดำก็เปลี่ยนไปอีกครั่ง
-
กลายเป็นใบหน้าที่..ตื้นเต้นกับสิ่งที่ตนคิดออก..
-
เหยียวหยาง
อ๊ะ!!//ยิ้ม
-
เหยียวหยาง
ใช่..ข้าต้องทำให้เจ้ากลายเป็น..
-
เหยียวหยาง
หุ่นเชิดศพที่ฟังคำสั่งของข้าผู้เดียว..//ยิ้ม
-
เหยียวหยาง
555+
-
เหยียวหยาง
เเล้วเราจะได้เจอกันอีกซิงเฉิน..
-
เหยียวหยาง
ข้าไม่ยอมให้เจ้าตายง่ายๆหรอก..
-
ในห้องๆนึง..ด้วยหุ่นเชิดในชุดนักพจตสีดำ
-
ตนทำอย่างรีบเร่งเหมือนกลัวที่จะ
-
ทำให้สิ่งๆหนึ่งจากไป..
-
ทันใดนั้นชายในชุดสีดำก็รีบใช่ให้หุ่นเชิดอีกคนเเบกซิงเฉินเข้าไป
-
เเล้วเวลาก็ได้ผ่านไป..
-
ครึ่งธูป*ประมาณ15-30นาทีได้มั่ง..*
-
. .
-
เหยียวหยาง
ข้ารอเล่นสนุกกับเจ้ายุนะ..//มอง
-
ดวงตาของชายที่ยังมีชีวิตยุมองไปยัง
-
ชายในขุดสีขาวบริสุทธิ์ในชุดที่ถุกใส่ให้ใหม่..
-
พร้อมผ้าปิดตา..
-
นั้นคือ..
-
ชายที่นอนเเน่นิ่งสีผิวซีดเผือก
-
ไร้ซึ้งชีวิต..
-
นั้นคือ
-
ชายที่มีนามว่า
-
เสียวซิงเฉิน
-
เหยียวหยาง
เสียวซิงเฉิน..
-
เหยียวหยาง
(ทำไม..ถึงช้าขนาดนี้กัน..)//มอง
-
เหยียวหยาง
(นี่มันก็ผ่านไปหลายชั่วยามเเล้วน่ะ)//มอง
-
เหยียวหยาง
(ทำไม..เจ้าถึงไม่ฟื้นอีก..)
-
ชายผู้ยังมีลมหายใจ
-
ได้นั่งพึมพำกับตัวเอง
-
พร้อมจ้องมอง
-
อีกอย่างของตนนั่นคือ..
-
โต๊ะอาหารที่ยุด้านหน้าของตน
-
ถุกจัดวางเป็นระเบียบเรียบร้อยสำหรับสองที่
-
เพื่อให้ตนเเละอีกสักคนมาทานอาหารด้วยกัน..
-
เหยียวหยาง
(เสียวซิงเฉิน..)
-
เหยียวหยาง
นี่..เสียวซิงเฉิน..//มอง
-
เหยียวหยาง
ทำไม..เจ้ายังไม่ฟื้นมาอีกละ..
-
เสียงชายผู้น้ันถามชายที่นอนเเน่นิ่ง
-
ไร้ลมหายใจ
-
เเต่กลับไม่มีเเม้เเต่เสียงตอบกลับ
-
เเม้เเต่เล็กน้อย..
-
เหยียวหยาง
ให้ข้ารอนานเเล้วนะ..รู้ไหม?
-
เหยียวหยาง
เสียวซิงเฉิน!!!//มอง+โมโห
-
เหยียวหยาง
ข้ารอนานเเล้วน่ะ!!!
-
ปัง!!?
-
เสียงโต๊ะอาหารที่ถุกจัดอย่างดี
-
ลอยไปกระเเทกกับผนังข้างๆอย่างเเรง
-
ด้วยเท้าของชายในชุดสีดำที่กำลังกริ้วโกรธ
-
จนเละเทะไม่เป็นชิ้นดี..
-
เหยียวหยาง
ทำไมเจ้าถึงไม่ฟื้นมาอีก..
-
เหยียวหยาง
ก็ข้าบอกว่าให้ฟื้นขึ้นมาได้เเล้วไง!!
-
ทันทีที่พุดชายผู้นั้นก็เดินไปหา
-
ชายผิวซีดเผือกที่กำลังนอนเเน่นิง
-
เเต่กลับสง่างามยิ่งกว่าสิ่งใด
-
ไร้ซึ้งชีวิต
-
เหยียวหยาง
ไม่ได้ยินรึไงกัน!!!//มอง
-
เหยียวหยาง
ทำไมถึง...
-
ชายผู้นั้นพุดพร้อมหาจุดที่ผิดพลาดทันที
-
ผ้าที่เขียนยันด้วยเลือดสดๆถุกเเขวนบนด้ายที่
-
ก้างรอบตัวของชายในชุดสีขาว
-
เหยียวหยาง
ไม่มีเเม้เเต่เสียงลมหายใจ..
-
เหยียวหยาง
ข้าทำพิธีผิดตรงใหนงั้นหรอ!?
-
เหยียวหยาง
กะ..ก็ไม่ผิดนิ..
-
เหยียวหยาง
เเล้วทำไม..ทำไม..
-
เหยียวหยาง
ยังไม่ฟื้นขึ้นมาสักที!!
-
เหยียวหยาง
เสียวซิงเฉิน...
-
เหยียวหยาง
ถะ...ถ้าจะไม่ฟื้นขึ้นมา..//ยิ้มสยอง
-
เหยียวหยาง
ข้าจะฆ่านางผู้นั้นซะ..ใช่...
-
เหยียวหยาง
ข้าจะทรมาณนาง..สับนางเป็นชิ้นๆ..
-
เหยียวหยาง
เอาไปทิ้งที่ทางเปลียวให้หมาทาน
-
เหยียวหยาง
เป็นไงยากช่วยใช่ไหมละ?
-
เหยียวหยาง
ถ้างั้นฟื้นขึ้นมาสิ
-
ชายผู้นั้นพุดใส่ใบหน้าของขายที่นอนเเน่นิ่ง
-
เหยียวหยาง
เสียวซิงเฉิน!!!
-
ด้วยความโกรธ
-
ชายผู้นั้นพุดใส่ใบหน้าของชายที่นอนเเน่นิ่ง
-
เหยียวหยาง
ฮะ..ฮะ..
-
เหยียวหยาง
ใช่ถุงเก็บวิญญาณ..
-
เหยียวหยาง
มันยุใหน?เอามันมา..
-
เสียงชายผู้นั้นหาถุงบางอย่างของตนจนเละเทะ
-
เหยียวหยาง
ขะ..ข้าไม่ยอมหรอก...
-
เหยียวหยาง
ซิงเฉิน..
-
เหยียวหยาง
ข้าจะให้ท่านผู้นั้นช่วยเอง..//ยิ้ม
-
. . .
-
. .
-
.
-
ตึก..ตึก..
-
เสียงเท้าของผู้คนที่เดินสันจรไปมา..
-
พร้อมกับลมที่พัดผ่านใบหน้าของข้า..
-
ฟิ้ว~
-
.
-
???
อึก..อื้ม~
-
???
นะ..นี้มันที่ใหนกัน!!?
-
???
เเถมยังมีเสียงที่น่ารำคารนี้อีก..
-
คลื้น~คลื้น~
-
เสียงรถยนต์เเละมอเตอน์ไซที่สันจรไปมาเช่นกัน
-
เมือข้าได้ยินเสียงมันข้าก็ใช่มือปิดหูทันที
-
เพราะมันช่างเป็นเสียงที่..
-
"น่ารำคารเสียจริง.."
-
ถึงข้าจะไม่สามารถเห็นมันได้ก็ตาม
-
???
นี้ข้าตายไปเเล้วไปใช่รึไงกัน..?
-
???
เเล้วข้ายุที่ไหน!!?
-
ตึก..ตึก..
-
เสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินไปเดินมา
-
เพราะมันไม่เห็นเเถทไม่คุ้นเคยกับทางอีกด้วย
-
???
ที้นี้มันช่า-----
-
พลัก!!?
-
เสียงของเด็กหนุ่มถุกขัดไปพร้อมกับร่างกายที่ชนบางสิ่งบางอย่าง
-
"ความรู้สึกเเบบนี้มันคนรึ!?"
-
.
-
. . .
-
. .
-
.
-
END
-
สนุกไหมเอ๋ย~
-
เรื่องใหม่ของไรท์เองเเหละน่ะ
-
รออ่านต่อไปน่ะ
-
จะพัฒนาการเขียนต่อไปเรื่อยๆครับ
-
ขอบคุณครับ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น