จู่ๆผมก็ตื้นมาในปราสาทร่างที่มืดไปหมด

ตึก...ตึก....ตึก ผมลองเดินไปรอบๆปราสาทดุมีเเต่...

ผมเดินไปที่กระจกใบหนึ่ง.... นี่ผมห/รอ...ขาวจังเเหะ...ผิวซีดอย่างกับผี

เเสงกับประตูตีเข้าหน้าผมอย่างจัง

ปัง!!!....(เสียงปิดประตูอย่างดัง)

เเสงที่ตีกับหน้าของผมมันร้อมเหมือนกับผมกำลังโดนเผายุ

ผมตื้นมาในปราสาทที่เก่าสุดๆเเล้วผมยังโดนเเสงไม่ได้ไม่รุ้ทำไม ลองหาของในปราสาทดุละกันเพือมีอะไร

ตึก....ตึก...ตึก...(เสียงเดินของเด็กหนุ่ม)

ผมเดินไปเจอกล่องประหลาดๆกล่องนึงมันดุเก่าสุดๆ

ขณะที่ผมพยายามเปิดกล่องยุนั้น.....

เพล้ง.....(เสียงเเก้วที่เก่าๆตกเเตก)

ผมพยายามมองหาบางอย่างยุ//มอง

มันก็คือ...ผ้าคลุมนั้นเอง

มันเป็นผ้าคลุมตัวผืนใหญ่มากๆที่สามารถห่อผมได้ทั้งตัวเลย

เป็นผ้าคลุมสีดำสนิด....มีโซ่ต้องกลางที่ยุทั่งสองข้างเป็นของประดับ

ฟุบ!!..(เสียงใส่ผ้าคลุม)

เเอ๊ด.....(เสียงเปิดประตูอีกครั้ง)