อืม...

นี่ฉัน...สลบไปนานเท่าไรหรอ

อืม...

ก็พอรู้อะไรนิดหน่อยน่ะ

รู้ว่าพรุ่งนี้มีการตัดสินเรื่องของเอเรนในเมืองหลวง

เเละฉันต้องไปด้วย

เอ๋...?

.กอดมาร์เซลกลับ

ฉัน...ไม่เป็นไร

.เเทงอีกหลายเเผล

นี่เรา...ทำอะไรลงไป

อะ...อื้ม

A...kimante

Akimante!!

อึก...

สำเร็จ...เเล้ว

.หมดสติ

.กัดเเขนมาร์เซล

.ค่อยๆดูดเลือด

.หยุดดูดเลือด

.หลับ

.เดินลงมา

.กล้าๆกลัวๆ

อ๊ะ!!

(ชาร์ล? ชื่อของผู้หญิงคนนี้สินะ)

.เดินไปหาเออร์วิน

อะ...อืม

ฉันชาร์ล

นายคือเอเรน เยเกอร์สินะ

ถ้านายได้อยู่ทีมสำรวจ เราอาจจะได้คุยมากกว่านี้นะ

.ยื่นมือเข้าไปในกรง

.ยืนดูอยู่เงียบๆ

ขออยู่เฉยๆดีกว่า

หันไปมอง

(อะไรกัน? เราเล่นไม่เนียนหรอ)

เเปลกตรงไหนล่ะ

นายคงคิดมากไปเองรึเปล่า ลีไว

เอาน่า นายไม่ต้องคิดมากไปหรอก

ยังไงฉันก็ยังเป็นชาร์ลคนเดิม

(นี่เราพูดอะไรออกไปเนี่ย)

อ๊ะ!!

(ห่ะ!!!)

ก็ฉันยังไม่ชินนี่นา

ห่ะ!!!

.ผลักลีไวออก

ขะ...ขอโทษนะ

ขอตัวก่อน

.ออกไปจากห้องทันที

.จับที่ปาก

(นี่เราถูกคนรักของเจ้าของร่างจูบ?)

(โดยที่เราเป็นคนฆ่าเจ้าของร่างไปเเล้ว)

.น้ำตาไหล

นี่เราทำอะไรอยู่...

ไม่หรอก 3ชั่วโมงก็คงจะเลือกสังกัดเเล้วล่ะ

สวัสดีทหารใหม่

ฉันเออร์วิน สมิธ

วันนี้ก็มีเรื่องที่จะพูดไม่มากหรอก

เกี่ยวกับเอเรน เยเกอร์ เขาคนนั้นได้เข้าหน่วยสำรวจเรียบร้อยเเล้ว

กุญแจที่ติดตัวกับเขา เขาได้เล่าว่าพ่อของเขาเป็นคนให้ไว้ก่อนหายตัวไป

เป็นกุญแจสำหรับห้องใต้ดินที่บ้านของเขาในเขตชิกันชิน่า

ที่จริงเเล้วในระยะเวลา5ปีที่ผ่านมา ทางเราได้สร้างทางจากเขตทรอสต์ไปเขตชิกันชิน่า เเต่ตอนนี้ประตูของเขตทรอสต์เปิดไม่ได้เเล้ว

.ส่งสัญญาณ

.เดินออกมาพร้อมกับเพตรา

.กางป้ายอีกฝั่ง

เราจะเริ่มนับ1ใหม่

ตลอด5ปีที่ผ่านมาเราเสียไปร้อยละ60 ร้อยละ60สำหรับ5ปี เเละเเน่นอนว่าเมื่อเรานับ1ใหม่การสูญเสียคงมีมากกว่าเดิมเเน่นอน

เเต่ว่าผู้ที่อยู่รอดมาได้ก็จะนับว่าเเข็งเเกร่งขึ้น มีโอกาสรอดชีวิตมากขึ้น

เพราะฉะนั้นเเล้ว ใครที่ไม่อยากอยู่ก็เดินออกไปซะ

.มองเพื่อนๆจากข้างบนเวที

(นอกจากพวกนั้นเเล้ว จะเหลือใครที่ยังเข้าอยู่ไหมนะ)

(ห่ะ!! คริสต้านี่นา)

พวกเธอน่ะ ถ้ามีใครสั่งให้ไปตายจะไปไหม

.ยิ้มกริ่ม

งั้นหรอ...พวกเธอมีใบหน้าที่หน้าสนใจ

ขอต้อนรับสู่หน่วยสำรวจ

จงถวายหัวใจซะ!!!

.ทำม่าถวายดวงใจ