part 17 โดนแทง...
× 0
× 0
× 0
นี่เขาผิดอีกแล้วเหรอ
.
พ่อครับ..แม่ครับ... ช่วยมิกซ์ด้วย
.
“ทำไมล่ะครับ?”
“อะไร! นี่แกไม่เข้าใจหรือไง”
ทำไม? น้าแท้ ๆ ของผมถึงพยายามจะเอาทุกอย่างของผมไปแบบนี้ ทั้งบ้าน ทั้งที่ดิน
“ทำไมน้าถึงอยากได้ของของผมนัก น้ายังไม่พออีกเหรอ!!”
ผมทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ ตั้งแต่พ่อแม่ผมเสียไปน้าก็ไม่เคยมาดูดำดูดีผมเลย มาแค่ตอนดูพินัยกรรมบอกจะดูแลผม แต่กลับเอาผมไปทิ้งถ้าไม่มีป้าจันผมคงตายไปแล้ว
“มันจะมากเกินไปแล้วนะ!!”
“ใช่! มันจะมากเกินไปแล้ว น้าจะเอาอะไรอีกทั้งที่ดิน ทั้งบ้าน ที่ผมต้องใช้หนี้อยู่ทุกวันนี้ก็เพราะน้าไม่ได้ใช้เหรอครับ แล้วนี่น้าจะมาเอาคนรักของผมไป มันไม่มากเกินไปหรือไง!!”
“แก!!”
เพียะ!
ความเจ็บแปลบถูกส่งมาที่หน้าของผม ด้วยฝีมือของผู้ที่แทนตัวเองว่าน้าใบหน้าของเธอดูโกรธมากกลับคำพูดของผม
“เกิดอะไรขึ้นนะ?”
ธนาวิ่งเข้ามาประคองผมเอาไว้ พลางจับหน้าผมบิดไปบิดมา น้าพิมดูตกใจมาที่เห็นธนาวิ่งเข้ามาแบบนี้
“เอ่อ ก็มิกซ์นะสิจะทำร้ายน้า”
“จริงเหรอคะ คุณแม่”
พี่แพรวมองมาทางผมด้วยแววที่โกรธเคืองเป็นอย่างมาก ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ
“จริงเหรอครับมิกซ์”
“...”
หึ ขนาดไอ้ธนามันยังไม่เชื่อผมเลย แม่งเป็นผมมันผิดมาสินะ
ผมก้มหน้าลงปล่อยให้หยดน้ำตาหยดลงบนพื้น ผมไม่มีอะไรให้เสียอีกแล้ว ตอนนี้แค่เรี่ยวแรงที่จะทรงตัวผมแทบจะไม่มี ผมเหนื่อยมากเลย
“มิกซ์ตอบผม!”
“หึ! ถ้ากูพูดไปมึงจะเชื่อกูไหม?”
“ครับ ผมจะเชื่อ”
“ฮึก! น้าพิมบอกให้กูหลีกทางให้มึงได้คบกับพี่แพรว!!”
“หุบปาก!! แกใส่ร้ายฉัน”
ผมสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเล่าทุกอย่างให้ธนาฟัง โดยมีเสียงตวาดของน้าพิมที่ดังออกมาติด ๆ ซึ่งนั้นทำให้ผมตกใจอยู่ไม่น้อย
ธนามันดูไม่ตกใจอะไรเลยครับ มันคว้าตัวผมเข้าไปกอดไว้แน่นเชิงปลอบ ก่อนจะตวาดกลับไปเสียงดังลั่น
“เงียบ! กล้าดีอย่างไงทำร้ายคนของกู”
“เอ่อ...คุณธนาอย่าไปเชื่อมันนะคะ มันจะทำร้ายแม่แพรว”
“หุบปาก! มึงไม่ต้องเอาลูกร่าน ๆ ของมึงมาให้กู”
“นี่คุณ!”
“เงียบ! อยากตายมากหรือไง!”
“พ... พอแล้ว”
ธนามันชี้หน้าด่าผู้เป็นน้าของผมอย่างไม่เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย ผมสะกิดเพื่อให้มันหยุดทำแบบนั้นผมอยากกลับแล้ว ผมเบื่อที่นี่...
“เรากลับกันดีไหมครับ?”
“อือ”
ธนาปล่อยผมออกจากอ้อมกอดพลางเช็ดน้ำตาออกให้ผมอย่างเบามือ ก่อนจะจับมือผมเดินออกไปทันที
“เพราะแก! ทำให้ชีวิตฉันต้องเจอแต่ความฉิบหาย!”
“แม่พอเถอะค่ะ แพรวไม่อยากทำแล้ว”
“หุบปาก! มันต้องตาย”
จู่ ๆ น้าพิมแกก็วิ่งถือมีดมาทางผมด้วยความเร็ว อย่างไงผมก็หลบไม่ทันแล้วแหละ มันคงจบแค่นี้สินะ..แต่ทันใดนั้นธนาก็จับผมพลิกตัวมาหลบอยู่หลังมัน
ฉึก!!
ชั่วพริบตาใบมีดก็ถูกแทงเข้าที่ข้างหลังของธนาทันที เลือดสีสดค่อย ๆ ไหลออกมาจนเสื้อชุ่มไปด้วยเลือด
“ละ...เลือด! มึงอย่าเป็นอะไรนะ”
“อย่าร้องนะคนเก่ง แค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก”
น้าพิมดึงมีดออกนำให้เลือดยิ่งไหลเยอะกว่าเดิม สภาพของมันตอนนี้ทำเอาผมตัวชาวาบขึ้นมาทันที แต่มันก่อนยังพยายามพูดปลอบผมที่ตอนนี้แทบจะเสียสติ
“กรี๊ด!! แม่ทำอะไรเนี่ย”
“ฉะ...ฉันไม่ได้ทำ! ฉันไม่ได้ทำ!!”
น้าพิมแกพูดเสียงดังเหมือนคนเสียสติ ก่อนจะวิ่งออกไปทางหน้าบ้าน พี่แพรวรีบเข้ามาหาผมด้วยท่าทางที่ตื่นกลัว ก่อนที่ผมจะเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ที่อยู่ในมือของพี่แพรว
“พี่ขอโทษนะมิกซ์!”
“พี่แพรวเรียกรถพยาบาล! เร็ว ๆ สิ!”
จู่ ๆ ธนาก็ทิ้งน้ำหนักลงมาที่ผมจนน่าตกใจ ปากเริ่มซีดตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่ร้องไห้อย่าคนเสียสติอยู่ตรงนั้น
“บอกว่าอย่าร้องไห้ไงละครับ ทำไมดื้อแบบนี้ หื้ม?”
“กูจะไม่ดื้อแล้ว กูยอมมึงทุกอย่างเลย มึงห้ามเป็นอะไรนะเว้ย! กูไม่เหลือใครแล้วจริง ๆ ฮึก!”
ผมไม่ต้องการอะไรแล้ว ขอแค่ให้มันอยู่กับผม ผมไม่อยากศูนย์เสียใครไปอีกแล้ว
ผมก้มลงไปกอดมันไว้แน่นผมไม่อยากจะเสียมันไปจริง ๆ เลือดเปรอะเปื้อนไปทั่วทั้งตัวของผมมันยิ่งทำให้ใจของผมเสียมากขึ้นเท่านั้น
“ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง”
ธนายื่นมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ผม ก่อนจะส่งยิ้มมาให้อย่างที่เคยแต่ตอนนี้มันช่างเป็นยิ้มที่เจ็บปวดสำหรับผม...
มิกซ์สะบัดหน้าไปมาอย่างไม่ยอมรับคำขอโทษของธนา จะว่าผมเอาแต่ใจก็ได้.. แต่ผมไม่รับคำขอโทษเฮงซวยนี้หรอก
“มะ ไม่กูไม่ให้อภัย มึงต้องไม่เป็นอะไร นี้มึงจะทิ้งกูอีกแล้วเหรอวะ”
“ผมไม่มีวันทิ้งเมียตัวเองหรอกนะ”
“ต้องทำให้ได้อย่างที่พูดนะเว้ย! ฮึก! ถ้ามึงทำไม่ได้กูจะมีผัวใหม่เป็นสิบ ๆ คนเลย”
ผมพูดขู่ออกมาอย่างเอาแต่ใจ มันหัวเราะออกมาเล็กน้อย ก่อนที่มันจะจับหัวของผมกดลงมาจูบอย่างโหยหาผมไม่ได้ผละออกแต่อย่างใด แต่กลับเลือกที่จะจูบตอบมันไป ก่อนจะค่อย ๆ ผละออก
“นี้ผมหมั้นไว้ก่อนนะครับ”
น้ำตาของมิกซ์หยดลงบนใบหน้าธนานับไม่รู้กี่ครั้ง ธนารู้สึกไม่อยากจะหลับตาลงเขาอยากจะจ้องมองใบหน้าของมิกซ์เอาไว้ให้นานที่สุด ถึงมันจะไม่ได้เจ็บอะไรมากมาย แต่ด้วยเลือดที่เสียไปทำให้ธนายอมรับเลยว่าตอนนี้เขาแทบไม่ไหวแต่เขาจะต้องสู้ไม่อย่างนั้นมิกซ์จะต้องเสียใจเพราะเขาอีกแล้ว .
ใบหน้าของธนาเริ่มซีดขึ้นมาเรื่อย ๆ ทำไมรถพยาบาลไม่มาสักที .
“ผมรักมิกซ์นะ...”
“เงียบไปเลย ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น!”
“มิกซ์รักผมไหม?”
มันถามผมอีกแล้ว ผมรู้ว่ามันไม่ไหวแล้วไม่ใช่แค่มันที่เจ็บเพราะตอนนี้ผมก็เจ็บแทบจะตายอยู่แล้ว ยอมอยู่ไม่ได้จริง ๆ ถ้าไม่มีมัน ผมคิดไม่ออกว่าชีวิตของผมจะเป็นอย่างไงต่อไป
“กูรักมึง! ได้ยินไหมว่ากูรักมึง! ฮึก!”
“ขอบคุณครับ.”
สิ้นเสียงของธนา ผมก็ได้ยินเสียงรถพยาบาลดังมาจากทางหน้าบ้าน พี่แพรวแกวิ่งเข้ามาพร้อมเจ้าหน้าที่ ผมรู้สึกโล่งมากที่เห็นธนามันถึงมือหมอแล้ว ก่อนที่จะสติของผมจะค่อย ๆ ดับไปอย่างอ่อนล้า
...มึงต้องทำตามสัญญานะเว้ยธนา...
