ณ ป่าคาตาเนียในโลกเวทมนตร์

 

ต้นไม้สูงตระหง่านโอบล้อมด้วยเหล่าหญ้าหนานุ่มเขียวขจีสายลมพัดพากลิ่นอายธรรมชาติบริสุทธิ์ฟุ้งไปทั่วป่ามีสัตว์น้อยใหญ่วนเวียนเพื่อหาแหล่งน้ำและแหล่งอาหารมาประทังชีวิต มีน้ำตกที่กระทบกับหินสีน้ำตาลนวลทอแสงระอองน้ำลอยฟุ้งเต็มอากาศเกิดภาพรุ้งกินน้ำงดงามดุจสรวงสวรรค์จนผู้คนมิอาจละสายตา

 

มีคนผู้หนึ่งก้าวเดินอย่างเชื่องช้าเข้ามาในป่าแห่งนี้ เมื่อสัตว์น้อยใหญ่สัมผัสได้ต่างวิ่งหนีด้วยสัญชาตญาณความรู้สึกถึงผู้ที่มีมีพลังเหนือกว่าฝูงสัตว์น้อยใหญ่แตกกระเจิงทันทีที่ผู้มาใหม่มาถึง

 

"ป่านี้มีที่ไหนเงียบสงบพอให้ฝึกเวทมนต์บ้างไหมน่า"ผู้มาใหม่พึมพำกับตัวเองเสียงเบาแล้วเดินลึกเข้าไปในป่าตามทางอย่างเชื่องช้า

 

เฟลิกซ์คือชื่อของผู้มาใหม่ เหตุผลที่เขาเข้ามาในป่าแห่งนี้ก็เพื่อทดลองเวทย์มนต์ใหม่ที่คิดค้นขึ้นเอง ถ้าถามว่าเขาคือใครเขาก็คือจอมเวทย์ที่เก่งที่สุดในโลกเวทมนตร์ยังไงละ อาอย่าหาว่าเขาหลงตัวเองน้าาเพราะมันคือเรื่องจริง

 

แฮ่ม! เอาล่ะเข้าเรื่อง 

 

ที่เฟลิกซ์เรียกป่าแห่งนี้เพราะได้ยินชาวบ้านระแวกป่าแห่งนี้พูดกันว่าป่าแห่งนี้เงียบสงบและสวยงามแต่ที่ไม่มีใครเข้ามาในที่แห่งนี้ได้เพราะมีสัตว์เวทย์วิญญาณ(ที่โลกเวทมนต์จะเรียกสัตว์ที่มีเวทมนตร์ว่าสัตว์เวทย์วิญญาณ)อยู่เยอะแต่ถ้าถามว่าเขากลัวไหมเขาตอบได้อย่างมั่นใจเลยว่า ไม่!!!

 

เฟลิกซ์ก้าวเดินไปเรื่อยๆจนเจอเข้ากับสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งมันเป็น'ถ้ำหิน'

 

เขาเดินเข้าไปสำรวจพบว่าข้างในถ้ำมีพื้นที่กว้างขวางเหมาะแก่การฝึกเวทมนตร์เป็นอย่างมากมีแท่นหินที่เหมือนเคยมีสิ่งของวางอยู่ตรงนี้แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วดูจากลักษณะแล้วน่าจะอยู่มาหลายร้อยปีแล้วเพราะมันเก่ามากจนแทบจะพังอยู่รอมล่อ

 

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผิดปกติตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางกลางโถงถ้ำ

 

เป็นประตูที่มีลักษณะคล้ายกับประตูโดราเอม่อนการ์ตูนในโลกเดิมของเขา

 

"ถ้าเปิดเข้าไปมันจะไปโผล่ที่ไหนน้าาน่าสนใจๆ"พอเขาพูดกับตนเองเสร็จด้วยความอยากรู้อยากเห็นบวกกับนิสัยที่แก้ไม่หายของเขาแต่ก่อนที่เขาจะเปิดเขาได้ลองใช้เวทย์ตรวจสอบก่อนแล้วแต่ก็ไม่สามารถตรวจสอบได้

 

เฟลิกซ์จึงลองเดินเข้าไปหาบานประตูปริศนาอย่างช้าๆพอเดินไปถึงประตูก็พบว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเขาลองจับลูกบิดประตูแล้วเปิด

 

แกร่ก!!

 

เสียงลูกบิดประตูดังขึ้น 

 

เขาจึงค่อยๆเปิดประตูเข้าไปช้าๆเสียงประตูดังแอดเหมือนในหนังสยองขวัญจนน่าขนลุกพอเปิดประตูได้แล้ว ภายในประตูมีแต่ความมืดมิดจนมองไม่เห็นข้างในแม้แต่น้อย

 

"ไม่เห็นมีอะไรเลยเฮ้อ~"เขาพูดด้วยความเสียดายนึกว่าจะไปโผล่ในที่สนุกๆซ่ะอีก

 

ผ่านไปสักพักก็เกิดปรากฏการณ์ขึ้น

 

 

วูบ!

 

แสงสีขาวส่องสว่างออกมาจากข้างในประตูแล้วห่อหุ้มดึงเอาร่างกายของเฟลิกซ์เข้าไปในประตู

 

แล้วสติของเขาก็ดับวูบไป

 

 

 

 

แฮะๆเริ่มมาอาจจะสั้นหน่อยแต่ถ้าว่างไรท์จะเขียนให้มากกว่านี้น้าาาา กูดบายยยยย