บทส่งท้าย
-
ห้องคลอด
-
นิกกี้
เป็นไงหนูเจ็บท้องมากไหม
-
แอมแปร์
เจ็บพี่ แต่หนูตื่นเต้นมากกว่า
-
นิกกี้
ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องกลัว พี่จะอยู่ข้างๆหนูเอง
-
ผมจับมือเธอให้เธอรู้สึกอุ่นใจขึ้น ทั้งๆที่ในใจผมตอนนี้ก็แทบอยากจะเป็นลมให้ได้ แต่เพื่อลูกเมียต้องเข้มแข็ง
-
หมอโรงพยาบาล
คุณแม่ครับตอนนี้ปากมดลูกเปิดแล้ว พร้อมคลอดแล้วนะครับ เดี๋ยวหมอจะให้สัญญาณเป็นระยะให้คุณแม่เบ่งให้เต็มที่เลยนะครับ
-
แอมแปร์
ค่ะเข้าใจละคะ
-
หมอโรงพยาบาล
พร้อมนะครับ 1 2 3 อึ๊บ~~
-
แอมแปร์
อึ๊บบ~ ฟู่วว
-
หมอโรงพยาบาล
ดีมากครับคุณแม่ อีกทีนะครับ
-
แอมแปร์
อึ๊บบบบ~~
-
ตอนนี้เมียผมเธอเหงื่อท่วมตัว กำมือผมแน่นมากๆ
-
นิกกี้
อดทนนะครับคนดีเดี๋ยวก็ได้เห็นหน้าลูกแล้ว
-
แง้~~~~ เสียงนี้มัน ลูกพ่อ
-
ผมน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
-
นิกกี้
คนดีลูกคลอดแล้ว เก่งมาเลยครับคุณแม่
-
หมอโรงพยาบาล
ทารกเพศชาย สมบูรณ์แข็งแรงดีครับคุณพ่อ คุณแม่
-
แอมแปร์
พี่ลูกเป็นไงบ้าง
-
นิกกี้
น่าตาหน้าเกลียดหน้าชังเชียว หล่อเหมือนพ่อเลย 555
-
เธอได้ยินผมพูดแบบนั้นถึงกับหัวเราะทั้งน้ำตา หัวใจของผมตอนนี้มันพองโตเหมือนจะระเบิดออกมา ครอบครัวของเราถูกเติมเต็มมาขึ้นด้วยเจ้าตัวเล็กแล้วสินะ ❤️❤️
-
นิกกี้
พี่รักหนูนะครับคนเก่ง
-
แอมแปร์
หนูก็รักพี่มากๆนะคะ ❤️
-
จากนั้นทั้งเธอและผมก็วุ่นกับการเลี้ยงเจ้าตัวเล็กมากๆ แต่มันเต็มไปด้วยความสุขจริงๆ ขอบคุณวันนี้และทุกๆวันที่เรามีกัน 💓💓
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น