ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงง ปวดหัวไม่หาย นี่เมื่อคืนชั้นคงหนักสินะ

ฉันได้ยินเสียงหายใจของคนตัวสูงบนหัวฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นมอง

เสียงคนตัวสูงครางขึ้นมา คงเป็นเพราะเค้ากำลังนอนหลับฝันดี

ฉันเอื้อมมือไปจับที่คอเค้าอย่างเบามือเพราะกลัวว่าเค้าจะตื่น

แต่ฉันก็ต้องตกใจเมื่อตัวเองลุกจากผ้าห่ม เพราะฉันตอนนี้ ไม่ใส่อะไรเลยสักชิ้น พอคิดดูดีๆแล้ว ทุกอย่างก็กลับมาในหัวชั้น

พอชั้นตั้งสติได้ ก็ใส่เสื้อผ้า โดยเอาเสื้อเชิ้ตของคุณสามีมาใส่เพราะว่ามันสบายดี ล้างหน้าล้างตาแปรงฟัน แล้วก็เดินตรงไปที่ห้องครัว

ฉันทำอาหารพลางฮัมเพลงไปแบบมีความสุขสุดๆ วันนี้ฉันอารมณ์ดีมากจริงๆ จนไม่ทันสังเกตว่าึนตัวสูงตื่นนานแล้ว แต่เอาแต่ยืนมองชั้นตรงประตู

ต่อจากนั้นเค้าก็พูดขอโทษฉันเรื่องเมื่อคืน แต่ฉันไม่ได้โกรธเค้าเลย แต่มีความสุขมากกว่า

สักพักเพื่อนๆพี่ๆที่เหลือก็เดินมาที่หน้าบ้านพัก เพื่อมากินอาหารเช้ากัน

เจ้าจอยรีบเอามือมาปิดปากพี่ไททัน ทันทีเพราะรู้ดีว่าฉันตอนนี้คงเขินจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี

หลังจากกินข้าวเสดเราก็ไปเที่ยวด้วยกันทั้งวัน เราพักอยู่ที่ทะเล 1 อาทิตย์เต็มๆ ชาร์จแบตเตอรี่ชีวิตได้เต็ม 100 เลยล่ะ