ความในใจของเจ้าบ่าว
× 0
× 0
× 0
แก้วขวัญหันไปมองหน้าพี่ชาย เธอกำลังจะปล่อยมือเขาจริงๆแล้วหรอนี่ มือนี้ที่เคยดูแลเธอมาจนเลยมาถึงดูแลหลาน วันนี้เธอกำลังมีครอบครัวที่สมบูรณ์แล้ว เธอยิ้มให้กับพี่ชายที่เธอรักมากที่สุดแล้วเข้าไปโผกอดเขาไว้แน่น ซึ่งกรวัฒน์ก็รับร่างของน้องสาวที่โผกอดเขาเอาไว้แน่นเช่นกัน ชวินทร์ก็ได้แต่ยืนยิ้มมอง เห็นความรักระหว่างพี่น้องสองคนนี้แล้วมันก็นึกถึงตัวเองกับพี่ชาย ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่แต่เขาและชลธรก็ต่างเข้าใจกันดี มีอะไรก็ช่วยเหลือกันมาตลอด เขาก็หวังว่าหากลูกๆเขาโตมาก็อยากให้มีความสัมพันธ์แบบนี้แหละ
“ขอบคุณนะคะ” น้ำเสียงเครือสั่นจนเขารู้สึกได้ “ขวัญรักพี่กรณ์นะ”
“ร้องไห้ขี้แยเป็นเด็กเลยนะ นี่ลูกสองแล้วนะเนี่ยมาร้องไห้เป็นเด็กๆไปได้” เขาแซวเธอ
“ขวัญไม่ได้ตั้งใจจะร้องซักหน่อย มันไหลเองนี่น่า”
“โธ่..ยัยเด็กน้อยของพี่ แต่ตอนนี้ปล่อยพี่ได้แล้ว โน้นเจ้าบ่าวยืนรออยู่ตั้งนานแล้ว ส่วนพี่ก็จะไปหาหลานเหมือนกัน พักหลังมานี่เหมือนเจ้าธรมันจะทำคะแนนของลุงนำโด่งพี่ไปซะแล้ว งานนี้พี่ต้องไปทวงเจ้าแฝดคืน” แล้วแก้วขวัญก็ต้องหัวเราะเบาๆกับคำพูดของพี่ชาย แต่เธอก็ยอมที่จะปล่อยมือเขาไปเพราะยังไงแล้วเราก็ต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตนี่น่า
แก้วขวัญหันกลับมาหาเจ้าบ่าวของเธออีกครั้ง เธอยื่นมือไปจับเขาเอาไว้แน่นจากนั้นเธอก็เดินขึ้นไปบนเวทีพร้อมๆกับเขา อยู่ดีๆวีดีโอที่ฉายภาพของเธอและเขาก็ดับลงจนแก้วขวัญงง
“เกิดอะไรขึ้นคะ...”
“เซอร์ไพรส์ครับคนดี” เขากระซิบข้างหูเธอ สองแขนของเขากอดเธอเอาไว้แน่น แล้วคลิปวีดีโอก็ถูกฉายขึ้นมาใหม่ คราวนี้มันเป็นคลิปที่มีชวินทร์นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องห้องหนึ่งสีขาว นั่นมันห้องที่เธอและเขาไปถ่ายพรีเวดดิ้งนี่น่า
จากนั้นภาพของชวินทร์ก็หายไปกลายเป็นจอดำพร้อมกับคำถามลอยมา ทันทีที่คำถามจบหน้าของชวินทร์ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
/เจอกันครั้งแรกที่ไหน/
ชวินทร์ : “ผมเจอขวัญครั้งแรกที่งานของบริษัทผม ตอนนั้นเธอหลอกผมว่าเธอชื่อมีมี่” ทั้งงานหัวเราะเบาๆเมื่อชวินทร์พูดจบ
/ความประทับใจครั้งแรก/
ชวินทร์ : “แน่นอนว่าแต่ก่อนความประทับใจของผมครั้งแรกคือความสวย”
ถึงตรงนี้แก้วขวัญจำได้แม่นวันนั้นเขามากับนางแบบใครสักคนเธอจำชื่อไม่ได้ แล้วยังจะกล้ามายุ่งกับเธออีก
/เริ่มสานความสัมพันธ์ตอนไหน/
ชวินทร์ : “ผมอยากจะสานสัมพันธ์กับเธอต่อตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลยครับ ขวัญของผมสวยมาก สวยจนใจของผมจะหยุดเต้นเสียให้ได้ แต่แล้วก็มีเหตุการณ์หลายอย่างเลยที่ทำให้ผมไม่ได้สานต่อกับเธอ”
/บอกได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น/
ชวินทร์ : “จำที่ผมบอกว่าเจอเธอครั้งแรกได้ไหม คืนนั้นเรามีความสัมพันธ์กันโดยที่เธอเมา แล้วผมก็หยุดตัวเองไม่ได้ รู้ตัวอีกทีผมก็ถล้ำลึกลงไปจนกว่าจะหยุดได้ ผมรู้สึกตัวอีกทีก็คือตอนเช้า แล้วเธอก็หนีผมไปตอนนั้นความรู้สึกในใจของผมมันบอกว่ายังไงผมก็ต้องตามหาเธอให้เจอ”
/แล้วเจอมั้ยตอนนั้น/
เขาส่ายหน้า
ชวินทร์ : “ผมตามหาเขาทุกที่จริงๆ แต่ที่ผมหาเธอไม่เจอเพราะเธอหลอกผมว่าเธอชื่อมีมี่” แล้วเสียงคนในงานก็หัวเราะอีกครั้ง
/แล้วเจอกันได้ยังไง/
ชวินทร์ : “ผมพยายามหาเธออยู่หลายปี และทุกครั้งที่ผมรับสายจากคนที่ให้สืบก็ต้องพบกับความผิดหวังทุกครั้ง แต่เชื่อมั้ยว่าผมไม่เคยท้อเลยที่จะตามหาเธอ แล้วจู่ๆวันหนึ่งพี่ชายของผมก็พาเด็กแฝดคู่หนึ่งมาที่บ้าน วันนั้นผมจำได้แม่นเลย มันเป็นวันที่ผมกำลังทำงานอยู่แล้วพี่ชายจู่ๆก็โทรมาบอกว่าให้รีบกลับบ้าน ถ้าไม่มาแล้วผมจะเสียใจไปตลอด”
/แล้ววันนั้นได้กลับมั้ย/
ชวินทร์ : “กลับครับ วันนั้นเป็นวันแรกที่ผมได้เจอลูกชายแฝดของตัวเอง โดยที่ผมไม่รู้ว่าพวกเขาคือลูกชายที่เกิดขึ้นจากผมและขวัญ พี่ชายผมใจร้ายมากเลยใช่ไหมละ ไม่ยอมบอกอะไรผมเลยสักอย่าง”
/แล้วรู้ความจริงได้ยังไง/
ชวินทร์ : “ผมว่าเรื่องนี้ฟ้าคงจะเล่นตลกกับผมมากกว่า อยู่ดีๆผมก็เจอมีมี่ แต่วันนั้นเธอทำเป็นไม่รู้จักผม แต่ก็นะเจ้ากามเทพตัวน้อยๆของผมสองคนนั่นเองที่เป็นคนมาเฉลยทุกอย่าง ว่าแม่ของพวกเขาไม่ได้ชื่อมีมี่ แต่ชื่อแก้วขวัญ ผมพยายามถามเธออยู่หลายครั้งวันนั้นว่าสองแสบนี้คือลูกของผมหรือเปล่า แต่คุณเชื่อมั้ยนอกจากพี่ชายผมจะใจร้าย ขวัญของผมก็ยังใจร้ายกับผมอีก เธอบอกว่าไม่ใช่”
/แล้วสุดท้ายรู้ได้ยังไง/
ชวินทร์ : “เพราะว่าวันนั้นลูกของผมเกิดอุบัติเหตุต้องให้เลือดด่วนๆ และลูกชายของผมก็ดันเป็นกรุ๊ปเลือดพิเศษ วันนั้นแหละครับผมถึงได้รู้ว่าเขาสองคนเป็นลูกผม”
/รู้แล้วรู้สึกยังไง/
ชวินทร์ : “มันก็...คนข้างเร็วและไม่ทันตั้งตัวเหมือนกัน แต่ผมก็ดีใจที่สุดเลยที่แม่ของพวกเขาคือขวัญของผมในวันนี้ แต่ที่ผมเสียใจที่สุดคือผมเสียเวลาไปถึงห้าปีในการเฝ้าดูพวกเขาโต ห้าปีที่ผมไม่รู้เลยว่าผมมีลูกของผมอยู่บนโลกนี้ ผมเสียใจที่ผมไม่ได้ช่วยขวัญเลี้ยงลูกของผม แล้วผมก็ไม่ได้ดูแลเธอในตลอดเวลาห้าปีที่ผ่านมา” เขาพูดออกมาแววตาของเขาก็ฉายแววเจ็บปวด มันชัดเจนแม้กระทั้งมองจากในวีดีโอก็รู้ว่าเขาเจ็บปวดและเสียใจ “พอผมรู้ผมก็เอาแต่โทษตัวเองอยู่ตลอด เพราะว่าความมักง่ายของผมสมัยก่อนมันทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งต้องแบกรับเรื่องราวมากมายอยู่คนเดียว ซึ่งผมไม่รู้เลยสักนิด”
แล้วรูปของเขา แก้วขวัญและสองแสบก็ถูกชายขึ้นมา จากนั้นก็กลายเป็นจอดำอีกครั้ง
/รักสามคนนี้มากแค่ไหน/
ชวินทร์ : “มากกว่าชีวิตของผม”
/ทำไมต้องเป็นคนนี้/
ชวินทร์ : “อืม...เรื่องนี้มันค่อนข้างตอบยากสำหรับผมอยู่นะ ผมพยายามหาเหตุผลอยู่ตั้งหลายครั้งว่าทำไมต้องเป็นคนนี้ แต่ก็นั่นแหละเชื่อมั้ยว่าผมไม่เคยหาเหตุผลของมันเจอเลย แต่เพราะความรู้สึกของผมมันบอกว่าต้องคนนี้ คนนี้เท่านั้น”
/อยากขอบคุณอะไรเขามั้ย/
ชวินทร์ : “อยากจะขอบคุณทุกๆอย่างเลยครับ อยากขอบคุณที่เขาเกิดมา อยากขอบคุณที่เขามาเจอผม อยากขอบคุณที่เขามีลูกที่น่ารักที่สุดโลกให้ อยากขอบคุณที่เขารักผมแม้ว่าแต่ก่อนอดีตผมจะไม่ดีนัก”
/หวังว่าชีวิตครอบครัวต่อจากนี้จะเป็นยังไง/
ชวินทร์ : “ผมไม่ขออะไรไปมากกว่านี้แล้ว ผมขอแค่ ตัวเอง ขวัญและลูกๆมีความสุขเท่านั้นก็พอ และที่ผมอยากจะถ่ายวีดีโอเอาไว้เพราะว่าอยากให้วันหนึ่งลูกของผมโตขึ้นหากเขาได้ดูจะได้รู้ว่าผมรักพวกเขามากแค่ไหน และขวัญของผม ผมไม่คิดว่าชีวิตนี้ผมจะรักใครคนหนึ่งได้มากขนาดนี้อีกแล้ว เขาคือทุกอย่าง เขาคือคนที่ผมไม่อยากจะเสียไปและผมต้องอยู่ไม่ได้แน่ถ้าไม่มีขวัญ และผมจะใช้เวลาที่เหลือในชีวิตนี้ชดให้ลูก ให้ขวัญของผมตลอดเวลาห้าปีที่เสียไป ผมจะทดแทนด้วยความทรงจำดีๆให้พวกเขา ผมจะให้ความรักมากที่สุดเท่าที่พ่อคนหนึ่งและสามีคนหนึ่งจะให้ภรรยาและลูกได้”
/บอกรักเขาหน่อยมั้ย/
ชวินทร์ : “เขารู้อยู่แล้วว่าผมรักเขาและลูกมากแค่ไหน”
แล้ววีดีโอก็จบลงเสียงปรบมือก็ดังลั่นห้องจัดงาน คลิปวีดีโอนี้มันอธิบายเรื่องทุกอย่างได้ดี รวมไปถึงข่าวที่ไม่ดีก่อนหน้านี้สำหรับแก้วขวัญด้วย ตอนนี้ทุกอย่างเคลียร์หมดไร้ข้อกังขาใดๆ
พอเขาหันกลับมามองแก้วขวัญก็เห็นเจ้าสาวของเขากำลังน้ำตาไหล เขายกนิ้วไปไล่น้ำตาใสออกจากสองแก้มของเธออย่างอ่อนโยน
“ร้องไห้ทำไมครับคนดี”
“คนบ้า...”
หมับ!...แล้วเขาก็ดึงเธอเข้าไปกอดไว้แน่น จากนั้นเขาก็ประทับรอยจูบหวานๆลงบนปากนุ่มนิ่มของแก้วขวัญนานแสนนาน มันนานจนเขารู้สึกได้ถึงแรงดึงที่ขากางเกงแล้วพอก้มไปมองก็พบว่าไม่ใช่ใครที่ไหน เจ้าสองแสบของเขานั่นเอง คนทั้งงานเฝ้ารอคอยว่าเจ้าบ่าวจะทำยังไงกับลูกชายตัวเอง
“พ่อวินโป๊ะๆแม่ฝันนานไปแย้วนะคับ”
เขายิ้มแล้วลงไปนั่งตรงหน้าของสองแสบ
“ร้ายนักนะเรา มาขัดจังหวะพ่อด้วย”
“ม่ายด้ายขัดสักหน่อยค้าบ ผมกับน้อนก็อยากโป๊ะๆด้วยนี่ค้าบ” พอสองแสบพูดจบร่างป้อมๆในชุดสูทของเด็กก็ถูกอุ้มขึ้นมาในอ้อมอกของคนเป็นพ่อทั้งสองคน คราวนี้เสียงปรบมือก็ดังขึ้นอีก เด็กแฝดที่ไม่รู้เรื่องก็พากันตบมือชอบใจใหญ่ ทุกคนในงานเลยเอ็นดูสองแสบนี้เป็นที่สุด
เด็กแสบสองคนที่หัวค่ำครึกครื้นพอถึงเวลาสามทุ่มก็พากันคอพับคออ่อนในอกพ่อ สามทุ่มคือเวลานอนของเด็กๆ พอรู้เวลาก็หาวแล้วก็หลับไปทันที หลังจากที่จบบนเวทีเขาก็ลงมาสังสรรค์กับครอบครัวต่อโดยสองแสบไม่ยอมที่จะผละออกจากเขาแม้แต่วินาทีเดียว เขาเลยต้องนั่งแล้วอุ้มสองแสบนี้ไปด้วย และเพราะว่าลูกไม่ยอมห่างเนี่ยแหละเลยทำให้เขาไม่ต้องไปยืนเป็นแบลคดรอปถ่ายรูปกับคนอื่นๆด้วย ซึ่งก็สบายไป อยู่กับลูกและเมียดีกว่าไปถ่ายรูปกับแขกแม่ของเขาตั้งเยอะ
“ส่งเจ้าสองแสบมาให้พี่ดีกว่ามา” ชลธรเข้ามารับหลานชายตัวน้อยเอาไว้ เขาอุ้มเป็นพี่ ส่วนกรวัฒน์ก็อุ้มคนเป็นน้อง เขาก็อดทึ่งกับน้องชายตัวเองไม่ได้เหมือนกัน เจ้าสองแสบนี้ตัวหนักใช่เล่นแต่ตัวเองเล่นอุ้มเขาไว้อยู่เป็นชั่วโมงๆไม่บ่นสักคำ
งานเลี้ยงถูกเลิกเร็วกว่างานอื่นปกติทั้งๆที่เป็นงานยักษ์แห่งปีเพราะเจ้าบ่าวไม่ว่างต้องอุ้มลูกเลยไม่มีตัวเองของงาน ส่วนเจ้าสาวก็ต้องอยู่กับเจ้าบ่าวด้วยเพราะเจ้าบ่ายก็หวงเจ้าสาวแสนสวยไม่ยอมให้ห่างกาย งานเลี้ยงเลยต้องเลิกราในเวลาไม่ถึงห้าทุ่มด้วยซ้ำ
เจ้าบ่าวและเจ้าสาวคืนนี้ไม่มีสองแสบมากวนเพราะผู้ใหญ่ทั้งหลายพากันอาสาดูแลให้เป็นอย่างดี ทั้งคุณปู่ คุณย่า ไหนลุงทั้งสองแล้วก็น้าอีก เขาเลยมีโอกาสได้จู๋จี้กับเมียสองคนอย่างเต็มที่ (ทุกคืนก็เต็มที่อยู่แล้วมั้ย)
“ที่รักจำห้องนี้ได้ไหม” เขาพาเธอเดินเข้ามาในห้องนอนบนเตียงเต็มไปด้วยกลีบกุหลาบแดง
แก้วขวัญมองไปรอบๆแล้วพยักหน้าให้เขา นี่เป็นห้องที่เธอเสียตัวให้เขาครั้งแรกยังไงละ แต่ดูเหมือนห้องจะเปลี่ยนไปนิดหน่อยอาจเป็นเพราะห้องนี้เป็นห้องส่วนตัว เขาเลยให้คนมาตกแต่ง เธอเดินไปที่ระเบียงด้านนอกของห้องโดยมีชวินทร์เดินตามมากอดด้านหลังเธอเอาไว้
“ไม่น่าเชื่อว่าคืนนี้ดาวที่กรุงเทพจะมองเห็นชัดขนาดนี้เลยนะคะ”
“อาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้วันดี วันที่ขวัญแต่งงานกับวิน วินตั้งใจจะให้ห้องนี้เป็นห้องเข้าหอเขาเราสองคนเลยนะ ขวัญรู้มั้ยว่าทำไม
“ทำไมคะ” เธอหันมามองหน้าเขา
“เพราะว่าวินรู้ว่าห้องนี้ขวัญมีความทรงจำไม่ดีกับมัน แล้ววินก็อยากจะลบความทรงจำที่ได้ดีของขวัญออกไปแล้วแทนด้วยความทรงจำดีๆที่เราจะร่วมกันสร้างขึ้นมาใหม่” เขาหอมแก้มเธอเบาๆ “แต่ถึงมันจะเป็นควาทรงจำที่ไม่ดีกับขวัญแต่มันกลับเป็นความทรงจำที่ดีกับวินมากๆเลยนะ เพราะว่าคืนนั้นวินเลยได้ลูกที่น่ารักมาสองคนแล้วก็ได้เมียที่เป็นที่รักด้วย”
“วันนั้นวินหื่นหล่ะสิไม่ว่า”
“ก็ขวัญน่ากินเองอ่ะ ว่าแต่พร้อมจะให้วินสร้างความทรงจำที่ดีให้หรือยังหื้ม” เขากระซิบข้างหูเธอเบาๆอีกรอบ แก้วขวัญเลยพลิกตัวเองหันกลับมาหาเขา แขนเรียวยกขึ้นไปคล้องคอเขาเอาไว้แน่นจากนั้นก็เขย่งขึ้นไปจูบเบาๆที่ริมฝีปากเขา
ชวินทร์ยิ้มกว้างเพราะนี่ก็เท่ากับเป็นคำตอบของทุกอย่างแล้ว
