น้องครับรักได้ไหม (Can you love me): ขึ้นดอย 2

ตอนนี้เป็นเวลา 05.00 น้องในคณะเริ่มทยอยกันมาบ้างแล้ว
หนูนา

น้องๆคะ เพื่อนใครยังไม่มารีบโทรตามเลยนะ เพราะ 05.30 เราต้องนั่งรถไปที่ตีนดอยกันแล้ว
แอมแปร์

ฉิบหายละมึง กูว่าจะหยิบหมวกมาด้วย แต่ดันลืม
เจ้าจอย

อ้าวเวรกรรม
เรนนี่

ทำยังไงน่ะ
แอมแปร์

แล้วพวกมึงเอามาละหรอ
ทุกคนตอบว่าอยู่ที่แฟนตัวเองกันหมด ใช่สิ๊ อิพวกคนมีคู่ ฉันล่ะแอบอิจฉาในใจ
นิกกี้

มีปัญหาอะไรกันรึเปล่าสาวๆ
เจ้าจอย

ก็ยัยแอมป์อ่ะสิพี่ลืมเอาหมวกมา
นิกกี้

อ่าว ทำไมขี้ลืมจังล่ะเราอ่ะ
แอมแปร์

ก็มันรีบนี่นา ง่วงด้วยมึนๆงงๆไปหมด
นิกกี้

เรานี่นะ! พี่ก็ทักบอกตั้งแต่เมื่อคืนแล้วหนิ
นี่เค้าเป็นอะไรเนี่ย ดุเหมือนฉันทำความผิดใหญ่หลวงมาก ฉันก็เลยเดินหน้ามุ่ยออกมาคุยกับน้องๆปี 1 แทน
แอมแปร์

น้องคะ ตอนนี้มาครบกันหมดแล้วเดี๋ยวเราจะไปขึ้นรถที่พี่ๆเตรียมให้นะคะ แล้วในรถก็จะมีพี่ๆนั่งไปด้วยคันละ 2 คน
แน่นอนทุกคนจับคู่กับแฟนตัวเองกันหมด ยัยเรนนี่ก็ตัวติดกันพี่จอยนี่ไปซะงั้น จนเหลือแค่ฉันกับเค้า
นิกกี้

เป็นอะไรรึเปล่า งอนที่พี่ดุหรอ
แอมแปร์

ป่าวซะหน่อย มีสิทธิ์อะไรไปงอนได้เล่า!
นิกกี้

ไม่เป็นไรถึงจะงอนเดี๋ยวพี่ก็จะง้อเอง
แอมแปร์

พูดเล่นอะไรของพี่เนี่ย
ฉันเดินนำหน้าน้องๆไปที่รถให้เด็กๆขึ้นไปจนครบ ส่วนฉันนั่งปิดท้ายเบาะให้น้องๆ ส่วนพี่นิกกี้ก็ทำเหมือนกันแต่นั่งคนละฝั่ง
นิกกี้

เอากระเป๋ามานี่ พี่สะพายเอง
แอมแปร์

ห้ะ!! แต่มันหนักนะ
นิกกี้

นี่เห็นพี่เป็นผู้ชายบอบบางขนาดนั้นเลยรึไง
แอมแปร์

ก็ได้ แต่ดูแลดีๆนะ ข้างในเป็นของสำคัญที่ไว้ใช้กับน้องทั้งนั้น
นิกกี้

ครับผม!!
ฉันอดยิ้มออกมาไม่ได้ เพราะท่าทางที่เค้าทำ
นิกกี้

อารมณ์ดีขึ้นแล้วสินะ
ฉันไม่รู้ว่าคนอื่นได้ยินไหม แต่สำหรับฉัน ฉันได้ยินมันชัดมากๆทุกประโยคเลย.

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน

ความเร็วในการอ่านแบบอัตโนมัติ

เสียงข้อความ

ขึ้นดอย 2

ความคิดเห็นปักหมุด

ความคิดเห็นทั้งหมด ()