ตอนนี้เรามาถึงห้องที่ต้องเบิกเสื้อเพื่อไปแจกให้น้องๆใช้ในวันขึ้นดอย ที่จะมาถึงในวันพรุ่งนี้

กิจกรรมขึ้นดอย ทางมหาวิทยาลัยของเราจัดเป็นประจำเพื่อต้อนรับนักศึกษาใหม่กันอยู่แล้ว กิจกรรมนี้จะเป็นการเดินขึ้นดอยเพื่อไปรับเข็มติดปกเสื้อ และสร้างความสามัคคีให้น้องๆ

ทุกคนทำหน้าตกใจ ละก็งงว่าใครเป็นแฟนพี่ไททัน และตอนนั้นเองเสียงเล็กก็เอ่ยออกมา..

ห๊าาา!! ตะลึงไปตามๆกัน นี่อาจเป็นเพราะฉันมังแต่ยุ่งกับหายๆดรื่องตลอดที่ปผ่านมา เลยไม่ได้อัปเดตสถานะของเพื่อนๆเลย

สรุปไล่กันไปมาเหลือแค่ฉัน พี่นิกกี้ พี่ยังเกอร์ที่ยังคงเคว้งคว้าง 55555

แต่ฉันก็ได้แค่แซวเพื่อนๆไปแบบนั้นเองแหละ ถ้าจะให้ฉันเริ่มใหม่อีกครั้งตอนนี้ฉันคงยังไม่พร้อม ..

ฉันยกห่อเสื้อของน้องๆขึ้นด้วยแขนที่สั่นเพราะว่ามันหนักกว่าที่คิดไว้

ฉันคุยกับพี่เขาสบายๆมากขึ้น เหมือนเราค่อยๆสนิทกันเรื่อยๆ บางคนอาจมองเค้าว่าเป็นคนเฉยชา แต่สิ่งที่ฉันได้ลองคุยกับเค้าแล้วไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย ☺️☺️

ทุกคนเดินขนเสื้อไปไว้ที่คณะเพื่อเตรียมแจกน้องๆ