วันต่อมา

ห้าง

ชายร่างบางสูงข้างหน้าผมชื่อนนท์ครับ เป็นพี่ชายที่แสนจะดีมากของผม เป็นพี่ชายของพนักงานตามงานในสำนักพิมพ์พี่กลัฟ

ใช่ครับ พี่นนท์ เป็นพี่ชายของนนนหรือไอ้นนนั่นแหละ คงแปลกใจใช่ไหมครับ ว่าทำไมพี่น้องคู่นี้ชื่อเหมือนกัน ป่าวหรอกครับ คนพี่ชื่อธนนท์ คนน้องชื่อนนน ผมเรียกสั้นๆ ก็เลยกลายเป็นชื่อเดียวกันแค่นั้น

ส่วนผู้ชายอีกคนร่างหนาสูง ชื่อพี่เตครับ เป็นพี่ชายเพื่อนรักของผมนั่นก็คือผู้ชายตัวเล็กๆ น่ารักนี่แหละ มันชื่อกัน

ผมกับกันได้แต่กอดคอกันขำ เมื่อได้ฟังชายร่างสูงที่เดินนำหน้าเดินพูดบ่นๆ เพราะเบื่อพวกมนุษย์ลุง มนุษย์ป้าทั้งหลายที่บ้านเกิด

วันต่อมา

อพาร์ทเมนท์อิ่มใจ

หึ มาถึงจนได้ วันนี้ที่ต้องมาเจอไอ้ตาบ้านั่นอีก ต้องมาปวดประสาทอีก การที่ต้องทนอยู่ในห้องนั่น1นาทีเหมือน1ชั่วโมง

ห้อง407

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

แกร๊กกกกกก

ชายเจ้าของห้องออกมาเปิดประตูและทิ้งคำถามไว้ให้ผม ก่อนจะหันหลังเดินเข้าในห้องไป ทำให้ผมต้องเดินตามเข้ามาในห้องเพื่อตอบคำถามและทวงสิ่งที่ผมตั้งใจมาเอา

เหมือนเดิมเลยครับ พอเข้ามาในห้องๆนี้ กลิ่นคาวของน้ำอย่างว่า ผสมกับกลิ่นอาหารคาว และของหวาน ตีกันตลบอบอวนไปทั้งห้อง จนผมแทบจะล้มทั้งยืน

ผมพูดพร้อมเดินหยิบถุงขนมที่วางอยู่บนโซฟาออก

ชายที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์หันมาดุผม ด้วยสีหน้าจริงจัง ที่ทำเอาผมเองก็พูดไม่ออก

ใช่ครับ ผมโดนไอ้บ้านี่ดุ ไม่รู้มันอารมณ์เสียอะไรเหมือนกัน มันสั่งให้ผมเงียบเสร็จก็หันกลับไปพิมพ์อะไรสักอย่างต่อ ผมคิดว่าน่าจะเป็นนิยายนั่นแหละครับ ผมนั่งว่างๆก็เลยเริ่มคิดที่จะ...

ได้ยินคำตอบ ผมก็ลุกขึ้นจากโซฟา เพื่อไปหาถุงดำในครัว พอเจอแล้วก็เริ่มเก็บขยะใส่ถุงดำทีล่ะชิ้นๆ (แต่ความจริงผมความจะเผ่าห้องนี้ทิ้งเลย เพราะเหมือนขยะทั้งห้อง)

ชายที่นั่งหน้าคอม ไม่สนใจผมพูด ก้มหน้าพิมพ์อะไรต่อไป คราวกับเสียงบ่นของผมเป็นเพียงลมพัดผ่าน

ชายร่างหนาละสายตาจากคอมหันมาพูดกับผมด้วยสีหน้าจริงจัง แววตาของเค้าทำให้ผมเข้าใจทันทีเลยว่า ทำไมเค้าถึงพูดออกมาแบบนี้

ผมมองเห็นใบหน้าที่จริงจังของชายตรงหน้า ก็เริ่มเข้าบทจริงจังเช่นเดียวกัน ผมค่อยๆนั่งลงบนเตียงที่เพิ่งเก็บซองขนมเสร็จ

เค้าส่งเสียงหึที่เป็นเสียงดังจากในลำคอมาอย่างน่ากลัว. ก่อนจะหันกลับไปจ้องจอคอม แล้วส่ายหัวเบาๆ

เค้าพูดจบก็กดลบข้อความทั้งหมดที่เหมือนจะตั้งใจเขียนอย่างมากมาตลอดจนหมด

ผมรีบหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาพี่ชายผมทันที เมื่อรู้ว่าซวยแล้วที่ไอ้ตาบ้านี่กดลบไปจนหมด แต่ก็โทรไปไม่ติดเพราะ....

วางสาย

โทรหาพี่ชายผมไม่ติด เพราะสายไม่ว่าง โทรชนกับคนตรงหน้าผมนะสิ ก่อนวางสายเค้าเหลือบตามามองผม และตอบคำว่าจะลองดูครับ. ไป ผมเหมือนรู้ทันทีว่า สายตานั้นต้องทำให้ผมลำบากแน่ๆ

ผมโดนไล่ออกจากห้องที่ผมเพิ่งเก็บขยะเองจนเกลี้ยงไปเมื่อกี้ โคตรหงุดหงิดเลยครับ ผมรีบเดินออกจากห้องเก็บศพ รีบวิ่งลงจากอพาร์ทเม้นผีสิงนี่ แล้วนั่งวินมอไซค์ออกมาหน้าปากซอยทันที

LINE