ทุกอย่างบนรถกลับเงียบสงบแต่ก็มีเสียงกรนบาๆของยัยอมีเรียอยู่ข้างๆหูผม

ค๊อกก...ฝี่...คร๊อกกก...ฝี่

เห้ออ ยัยอมีเรียพอขึ้นรถมาไม่กี่นาทีนางก็พลอยหลับลงแล้วเอาหัวมาซบลงที่บ่าผม 

ผมก็ได้แต่มองข้างทางว่าเมื่อไหร่เวลาอันอึดอัดนี้จะถึงจุดหมายสักที

"ทำไมถึงอยากมาดูหนัง" พี่สะแน็กเริ่มพูด

"อมีเรียอยากมากอีกอย่างวันนี้ก็เป็นวันหยุดด้วยก็เลยอยากพามันมาเที่ยว" ผมตอบกลับพี่สะแน็ก

"หึ หรอ" พี่สะแน็กเริ่มไม่พอใจผม

"ถ้างั้นกูก็อยากเอามึง..." ยังไม่ทันที่พี่สะแน็กจะพูดจบ

"พี่สะแน็ก" ผมเริ่มขึ้นเสียง 

"ทียัยนั่นมันอยากมาดูหนังมึงยังพามาเลย" พี่สะแน็กพูดด้วยหางตากพร้อมกลับมองกระจกหลังแล้วจ้องมาที่ผมอย่างโกรธเคือง

"พี่อย่าพาลดิ" ผมเริ่มพูดเบาลงกลัวยัยอมีเรียจะตื่นแล้วมาโวยวายกับผม

"อืออออ" เสียงงัวเงียของอมีเรียเหมือนจะทำให้มันตื่น แต่มันก็ยังคงหลับต่อ

การปะทะของเราจบลง

จนพี่สะแน็กวนหาที่จอดรถจนเจอ

"อมีเรีย อมีเรีย" ผมเรียกอมีเรียให้ตื่น

'"ห๊ะ หืม" อมีเรียสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงีย จะมาเที่ยวหรือจะมาหลับกันแน่นเนี่ยเห้ออออ

"ถึงแล้ว " ผมพูดกับอมีเรีย

"อื่มม" อมีเรียก็ยังคงงัวเงียอยู่

พวกเราสามคนเลยเดินลงจากรถ

แล้วเดินกันมาถึงข้างบนสุดจนมาถึงโรงหนัง

"แกอยากดูเรื่องไร" ผมถามอมีเรีย

"ถ้ามีของMarvelเราดูหมดอะ เออแกเราปวดฉี่อะไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" หลังจากนั้นยัยอมีเรียก็รีบเข้าไปในห้องน้ำทันที

"เออๆ"

ผมเลยไปดูที่เวลาเข้าฉายหนังโห 13.00น. รอตั้ง ชัวโมงนึงเลย

"อะ" พี่สะแน็กยื่นตัวหนังมาให้ผม E-14

ผมเลยรับมาอย่างงงๆไปซื้อมาตอนไหนวะ

ผมแอบเห็นพี่สะแน็กยิ้มที่มุมปาดด้วยหรือว่าผมจะคิดไปเอ็ง

จนอมีเรียเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี

"อ่าวเลือกที่นั่งกันได้แล้วหรอ "

พี่สะแน็กเลยยื่นตัวหนังอีกใบให้ยัยอมีเรีย แต่ยัยนี้ยังไม่ทันได้ดูก็เหลือบไปเห็นที่ชูตบาสล่อตาล่อใจ

"มึงกูอยากเล่นอะ" อมีเรียไม่พูดเปล่ามันเลยดึงเข็นผมแล้วลากไปตามที่มันต้องการ จนมันได้ปล่อยผมแล้วแลกเงินเพื่อเอาเหรีญชิปไปเล่นตามที่มันต้องการ

จนมันลากผมมาที่ตู้บาสสำเร็จแล้วต่อด้วยไอ้เครื่องเล่นที่มันเอาเหรีญที่โจมตีอีกฝ่ายแล้วเข้าลงช่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันชื่ออะไร  

ผมก็แอบมองพี่สะแน็กที่ยืนอยู่ข้างๆตลอด

เวลามีคนเดินผ่านหรือมองผมจนบางคนก็พูดออกปากว่าผมน่ารักน่าจีบ พี่แกนี่ยิ่งเดินติดผมเข้าไปใหญ่เลยทีนี้ 

ผมก็แอบดีใจแล้วก็หวังไว้ลึกๆ...

จนเวลาผ่านมาสักพักถึงเวลาจะเข้าโรงหนังพวกเราเลยเดินเข้าไปให้พนักงานที่อยู่ด้านหน้าตรวจตั๋วจนพวกเราได้เดินเข้าไปในโรงหนัง

มีแสงไฟสลัวๆที่เปิดจากข้างบนจนพวกเรามองไม่เห็นตัวเลขที่นั่ง จนบางคนถึงกับฉายไฟกันเลยทีเดียว

ยัยอมีเรียมองหน้าผม

ผมก็สงสัยว่าทำไมยัยนั่นถึงไม่เดินมาหาผมแล้วพี่สะแน็กก็ได้นั่งฝั่งซ้ายมือที่มียัยอมีเรียนังถัดไปอีกประมาณ3คนได้

ผมที่ยืนงงอยู่พี่สะแน็กเลยจับแขนผมให้นั่งลง

เห้ออเรื่องที่ทะเละกันเมื่อกี้คงไม่จบง่ายๆแน่น

"ทำไมพี่เลือกที่นั่งให้อมีเรียถึงนั่งนั่นตรงนั้นหละครับ" ผมถามพี่สะแน็ก

"มีคนจองแล้ว" พี่สะแน็กตอบเพียงสั้นๆ

จนเพลงเริ่มขึ้นไม่กี่นาทีต่อมาหนังที่ยัยอมีเรียอยากดูก็เริ่มขึ้น ผมก็มองหาคนจองไม่เห็นจะมีวี่เววเลยสักกะคน

แต่ผมมองยัยอมีเรียเท่านั้นเหลาะ เห้อออ หลับสนิดดีนะที่มันไม่กรน ไม่งั้นคนทั้งโีรงคงด่ามันแน่นๆ

ผมได้แต่ส่ายหัวเบาๆแต่กลับมีสายตาที่จับจ้องมาที่ผม

"เป็นห่วงมันมากหรอ ไปนั่งกับมันเลยดิ" พี่สะแน็กพูดด้วยอารมณ์เฉยชา เหมือนจะหงุดหงิดผมอยู่หน่อยๆด้วย

ผมชักสีหน้าไม่พอใจใส่พี่สะแน็ก คนที่ผมเป็นห่วงก็มีแค่พี่คนเดียวอะแหละ

"เออกูขอโทษที่มาเป็นก้างขวางคอพวกมึง" อยู่ๆพี่สะแน็กก็ขอโทษผมจากผู้ชายที่ปากแข็งคนนั้นคนที่เย็นชาใส่ผมทำไมผมรู้สึกว่าเขาคนนี้กลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด

หลังจากที่พี่สะแน็กพูดจบก็เดินออกไปจากโรงหนังทันที

ผมเลยเดินตามหลังพี่สะแน็กออกไปพร้อมกับคว้าเข็นของพี่สะแน็กไว้ได้ทัน

"เดี๋ยวดิเป็นไรของพี่เนี่ย" ผมพูดเสียงอ่อน

ถ้าวันนี้ถ้าผมปล่อยคนๆนี้ไป

ผมคงไม่มีโอกาสได้เจอกับผู้ชายคนนี้อีกแน่นๆ

"เออกูชอบมึง" พี่สะแน็กตะโกนออกมา 

ตอนนี้หัวใจของผมมันกลับแต้นเร็วและรัวขึ้นเรื่อยๆจนผมที่จะอดอมยิ้มไม่ไหวหัวใจของผมกลับชื้นขึ้นอีกครั้ง

แต่ก็ต้องแก๊กเอาไวก่อน

"พี่ชอบผมจริงๆหรือว่าเห็นว่าผมเป็นของเล่นกันเเน่" ผมมองหน้าพี่สะแน็กแล้วถามออกไปตรงๆผมไม่อยากที่จะคิดเอาเอ็งอีกแล้ว

พี่สะแน็กอมยิ้มก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบข้างๆหูผม

"จะให้กุเอาอีกซัดรอบมัยหละจะได้รู้ว่ากูเอาจริงหรือว่าเล่นกันเน่น"

พี่สะแน็กพูดจบพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์