“มีอะไรจะถามมั้ย” 

เดลเอ่ยถามเมื่อคนตัวเล็กเอาแต่เงียบมาตลอดทาง ดูก็รู้ว่าอยากรู้เรื่องของเขากับมะนาวแค่ไหน เพียงแต่เจ้าตัวยังเก็บความสงสัยไว้แค่นั้นเอง 

“นายทำแบบนี้มันจะดีเหรอ” 

ฝุ่นเอ่ยถามเดลในขณะที่เขากำลังขับรถอยู่ 

“แบบไหน?” 

“ก็แบบ พูดแรงไปมั้ย อย่างน้อยเค้าก็เคยเป็นคนรักของนายนะ” 

“ไม่หรอก พูดตรง ๆ ไปน่ะดีแล้ว แต่มันน่าน้อยใจนัก มีแฟนทั้งคนแต่แฟนไม่หึงบ้างเลยเหรอหืม” 

“……” ฝุ่นเงียบโดยไม่ได้ตอบอะไร หึงงั้นเหรอ? เธอไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าการหึงนั้นมันรู้สึกยังไง 

“หึงก็บอกว่าหึง หึงแฟนเป็นเรื่องปกติ ” 

“ไม่รู้ รู้แค่ว่าหงุดหงิดมากตอนที่มะนาวบอกว่ายังรักนาย”ฝุ่นตอบออกมาตามตรงหันหน้าหนีสายตาคมทันทีด้วยความอาย จนเดลยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู 

“ไม่ต้องห่วงหรอก กับมะนาวจบกันไปตั้งนานแล้ว ไม่ได้รักและไม่คิดที่จะกลับไปหาแล้วด้วย ” 

เดลยิ้มออกมาด้วยความพอใจเมื่อฝุ่นไม่ได้พูดอะไร เจ้าตัวเพียงพยักหน้ารับด้วยความเข้าใจ ไม่มีคำใดเอื้อนเอ่ยระหว่างทั้งคู่แต่กลับทำให้หัวใจทั้งสองพองโต เมื่อสถานะแฟนนั้นได้ก้าวมาอีกขั้นแล้ว ขั้นที่สามารถพูดคุยเปิดอกกันได้ตรง ๆ ไม่เก็บความสงสัยเอาไว้ให้บั่นทอนความสัมพันธ์ ซึ่งมันก็ทำให้ต่างฝ่ายต่างก็เชื่อใจกัน............. 

  

@ร้าน 

“ฮิ้ววววว พามาเปิดตัวสักทีโว้ยยย” 

“ฮิ้วววว ลูกพี่เดลพาแฟนมาเปิดตัวเว้ยพวกเรา” 

เสียงลมและรุ่นน้องคนสนิทคณะเดียวกันต่างเอ่ยแซวเดล เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มพาแฟนสาวมาที่ร้าน 

ฝุ่นขยับเข้าใกล้เดลโดยอัตโนมัติ ร่างบางยืนซ้อนอยู่ด้านหลังคนตัวโตด้วยความอาย ฝุ่นมองไปข้างหน้าก็มีฮิลล์กับลมที่พอคุ้นหน้า ส่วนคนอื่นเธอไม่รู้จักใครเลย 

นอกจากเดล ลม และฮิลล์แล้วก็มีผู้ชายอีกสองสามคนที่กำลังยกทาสีกำแพงห้อง เหมือนกำลังเริ่มทำกันเลย..... 

นี่เหรอ ‘ร้าน’ ที่เขาว่า ห้องแถวสองชั้นติดถนน ขนาดไม่ใหญ่แต่ก็ไม่เล็ก ข้างล่างมีอุปกรณ์เครื่องยนต์มากมาย ซึ่งเธอก็ไม่รู้จักเลยสักชิ้น 

“เสือซุ่มว่ะ” ฮิลล์แซว 

“หึหึ ก็พามารู้จักแล้วไง นี่ฝุ่นแฟนฉัน” เสียงเข้มเอ่ยพร้อมกุมมือเล็กไว้หลวม ๆ จนฝุ่นเลิ่กลั่กด้วยความอาย ตาบ้านี่!! 

“หวัดดี” เสียงหวานเอ่ยทักด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ 

“หวัดดี ฝุ่น” 

“ยินดีต้อนรับสู่สะใภ้วิศวะนะฝุ่น” 

“ฮิ้วววววววว” 

สิ้นเสียงของลมและเสียงรุ่นน้องของเขา ฝุ่นก็หน้าแดงด้วยความอาย ร่างกายนิ่งเกรงไปหมดไม่รู้จะต้องทำตัวยังไงพวกวิศวะก็คือวิศวะ ดูดิบเถื่อนกันซะจริง พูดตรงกันทุกคนเลยหรือไง 

“พอได้แล้ว แซวจนแฟนฉันหน้าแดงหมดแล้ว” 

เดลเอ่ยด้วยเสียงอารมณ์ดี มือหนายกขึ้นลูบแก้มเนียนที่แดงระเรื่ออย่างอ่อนโยน โดยไม่สนใจสายตาของเพื่อนและคนอื่นๆที่มองมาเลยสักนิด 

“ไปเช็คของกันดีกว่าว่ะไอ่ลม อยู่แถวนี้กูเลี่ยนแปลก ๆ ว่ะ” 

“กูก็ว่างั้นว่ะ” 

ทั้งฮิลล์และลมต่างแซวพร้อมส่งสายตาล้อเลียนมายังทั้งคู่ไม่หยุด ก่อนจะเดินปลีกตัวออกไป ฝุ่นเขินจนไม่รู้จะหลบสายตาพวกเขายังไงแล้ว แต่เดลกลับไม่มีท่าทางสะทกสะท้านหรือแสดงท่าทีว่าเขินอายเลยสักนิด 

“นี่เหรอ ‘ร้าน’ ที่นายว่า” ฝุ่นเอ่ยถามร่างสูงเมื่ออยู่กันสองคน 

“อืม กำลังจะเปิดร้านซ่อมรถ ร่วมกับพวกมันนั่นแหละ เงินที่นำมาลงทุนก็มาจากการทำงานของพวกเราเอง เงินจากการลงแข่งรถบ้าง ทำงานซ่อมรถให้พี่ภูมิบ้าง กว่าจะเก็บหอมรอมริบกันได้ก็หลายปีเหมือนกัน ” 

“พวกนายนี่เก่งนะเนี่ย หาเงินกันเก่งจัง” 

ฝุ่นมองใบหน้าคมอย่างนึกทึ่ง ตอนแรกเธอคิดว่าเขาขอเงินจากที่บ้านซะอีก อิจฉาเขาจังที่สามารถหาเงินมากมายจนสามารถเปิดร้านเองได้ ผิดกับเธอที่ต้องตากตรำเป็นลูกจ้างร้านนี้บ้างร้านนั้นบ้าง 

“หึหึ ทีนี้ก็รู้แล้วว่าแฟนตัวเองหาเงินเก่ง เลิกทำงานมั้ย? เดี๋ยวเลี้ยง” 

ฝุ่นอึ้งเมื่อเขาเอ่ยจบ ก่อนจะส่ายหัวให้เขา 

“เดล....ขอบใจนะ แต่เรื่องเงินของฉันเดี๋ยวฉันจัดการเอง” ฝุ่นเอ่ยบอกร่างสูงด้วยสีหน้าจริงจัง 

“เห้อออ แต่ถ้าไม่มีก็บอกเข้าใจมั้ย หืม” 

เดลเอ่ยด้วยเสียงอ่อนอกอ่อนใจ เรื่องเงินเขาไม่ลำบากเลย เลี้ยงเธอคนเดียวไม่ทำให้เขาจนหรอก 

“อื้ออ ” 

ร่างบางพยักหน้าด้วยความเข้าใจ เดลจึงอดไปได้ที่ยื่นมือไปลูบหัวคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู 

“งั้นไปนั่งรอที่ห้องพักบนชั้นสองก่อนนะ ไปช่วยพวกมันเช็คของก่อนเดี๋ยวไปส่ง” 

“มีอะไรให้ช่วยมั้ย ช่วยพวกเค้าทาสีก็ได้นะ” เสียงหวานเอ่ยพร้อมชี้ไปทางรุ่นน้องของเขาที่กำลังทาสีกำแพงกันอยู่ 

“มีงานตอนเย็นไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวเหนื่อย! พักก่อนหรือนั่งเคลียร์งานที่อาจารย์สั่งรอก็ได้” 

“ไม่เหนื่อยหรอก ช่วยได้” 

“อย่าดื้อ ” 

“ก็ได้” เสียงเข้มเอ่ยอย่างจริงจังจนเธอต้องยอมเขาตามสเต็ป 

  

ฝุ่นนั่งทำงานรอเขาได้ไม่นานร่างสูงก็ไปส่งเธอทำงานตามที่บอกไว้นั่นแหละ พอส่งเธอเสร็จเดลก็กลับมาเคลียร์งานที่ร้านต่อ ส่วนเธอก็ทำงานที่ร้านอาหารตามปกติเหมือนทุกวัน