พี่สะแน็กขับรถมาจอที่โรงจอดรถหลังบ้านก่อนที่จะเดินเปิดประตูรถออกไปโดยไม่รอผม ผมได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอก

โอ๊ยรอดแล้วเรา ผมได้แต่บ่นพึมพำแล้วเดินลงจากรถมาเข้าบ้านมา

บ้านกลับปิดเงียบสนิดมันทำให้รู้สึกกลัวจะมีผีโหล่มาป่าววะ

ผมเลยเดินเข้าตัวบ้านมาพร้อมกลับหาสวิสเพื่อที่จะเปิดไฟ

ผมกดเปิดปิดดูแล้วไฟมันก็ไม่ติดสักที

ก็เลยไปที่ห้องครัว

"พี่สะแน็กครับ" ผมเรียกพี่สะแน็กขึ้นแต่ไม่มีวี่แววเสียงตอบกลับ

อยู่ๆไฟเกิดเปิดพร้อมกลับเสียงวัยกลางคน

"เซอร์ไพร์ ยินดีต้อนรับ เมื่อวานมันฉุกละหุกจริงๆป้าเลยไม่ได้ซื้อของมาเซอร์ไพร์ให้หนู"

หลังจากนั้นป้าแก้วก็ให้ผมมานั่งที่โต๊ะ

ผมมองไปรอบๆห้องที่ตกแต่งไปด้วยลูกโปร่งหลากสีพร้อมกับกระดาษที่ดูเหมือนจะเป็นงานฝีมือที่เขียนว่ายินดีต้อนรับ ผมกลับรู้สึกอบอุ่นเหมือนได้อยู่บ้านจริงๆ ผมยิ้มดีใจให้กับป้าแก้ว ลุงนิว พี่สะแน็ก แล้วก็พ่อที่อยู่ต่อหน้าผมมันเหมือน..กับครอบครัวจริงๆ

"มาๆป้าเห็นหนูชอบกินแกงเขียวหวานป้าเลยทำให้หนูเป็นพิเศษเลยนะ" ป้าแก้วยกชามที่ตักแกงเขียวหวานออกมาจากห้องครัว

ผมเลยเดินไปนั่งที่โต๊ะตรงข้ามกับพี่สะแน็ก

"ถ้าวันนั้นฉันไม่ได้แกช่วยไว้นะป่านนี้ฉันคงไม่รอดถึงวันนี้หรอก" ลุงนิวเริ่มพูดขึ้น

"แหมแกก็พูดไปฉันแค่ช่วยแกนิดๆหน่อยๆเอง" พ่อตอบกับลุงนิว

"ถ้าตอนนั้นฉันไม่ได้แกช่วยไวฉันคงไม่รู้ว่าจะไปขอใหม่วาช่วยเหลือจากใครเลยดีนะที่ฉันได้มาเจอแกได้มาเป็นเพื่อนกับแกและได้เงินแกนั้นเหลาะที่ช่วยเหลือตอนที่ฉันลำบากไว้ในคราวนั้น"

"แหม่เล็กน้อยหนะยังไงซะเพื่อนก็ต้องช่วยเหลือเพื่อน" พ่อเอามือเข้าไปตบบ่าลุงนิวเบาๆ

"อ้าวมาๆชนแก้วกันหน่อย ป้าแก้วพูดแทรกขึ้นไม่งั้นพ่อกับลุงคงระรึกความหลังกันยาวแน่นๆ

ผมยกชนแก้วพร้อมกับทุกคน

"ยินดีให้กับเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน แล้วก็ยินดีให้กับอีทที่เข้ามาใหม่ด้วยนะลูก เอาชน" ลุงนิวพูดพร้อมกับยกแก้วชน

หลังจากที่พวกเรากินกันจนอิ่มทุกคนเลยแแยกย้ายไปทำธุรของตัวเอง พ่อไปดูทีวีกับลุงนิวพร้อมกับคุยเรื่องราวความหลังส่วนป้าแก้วก็เก็บกวาดโต๊ะล้างจานผมเลยอาสาไปช่วยป้าแก้วล้างจานจนเสร็จผมเลยขึ้นมาบนห้อง

ก็อก ก็อก ก็อก เสียงเคะประตูหน้าห้องของผมดังขึ้น

"ครับ" ผมตอบ พร้อมกับเดินไปเปิดประตู

"ตอนนี้หนูว่างเปล่า"

"ว่างครับป้าแก้วมีอะไรรึเปล่าครับ" ป้าแก้าเดินเข้ามาในห้องผมพร้อมกับปิดประตูห้อง

"คือป้ามีเรื่องให้ช่วยหน่อย"

''เรื่องให้ช่วย'' ผมถามป้าแก้วด้วยความสงสัย

"ป้าอยากให้หนูช่วยดูพี่สะแน็กให้หน่อยถ้าวันนี้ป้าไม่บังคับให้พี่สะแน็กกลับบ้านไวแล้วให้หนูติดรถมาด้วยป่านนี้มันคงยังไม่กลับบ้านแน่นๆ"

ตอนนั้นที่พี่สะแน็กชวนผมให้มาด้วยก็เพราะอย่างงี้เองสินะ

''ป้าแค่เป็นห่วงว่าพี่สะแน็กจะทำอะไรไม่ดีรึเปล่า''

ผมนึกตามที่ป้าแก้วพูด เรื่องไม่ดีหรอ ผู้หญิงที่ออกมาจากรถพี่สะแน็กรึเปล่านะ ผมชั่งใจอยู่นานแต่ก็ตัดสินใจไม่บอกคงเพราะไม่อยากให้พี่สะแน็กเกลียดเราไปมากกว่านี้

แต่อีกใจนึงกลับขอโทษป้าแก้วที่เราไม่บอกความจริงไป