ข้าไม่รู้!!

และไม่อยากรู้ด้วย

ถ้าคุณชายบอกจะไม่ทำอะไร ข้าก็ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก

กฏข้อสามมันใช่หรอ!!

ห้ามความรักได้ไงกัน!!

ห๊าาา!!! ข้าเป็นผู้ชาย

ข้าไม่เห็นเคยได้ยิน ข้อ356

ที่ข้าอ่านมามันมีเเค่สามข้อ!! ตามใจท่าน ดูแลปรนนิบัติท่าน บำเรอรักให้ท่านในยามที่ท่านต้องการ

ท่านมองออกไปนอกหน้าต่างนั่น!! ฟ้าเเจ้งอย่างกับอะไร เมฆลอยเต็มฟ้า

ท่านชาย!!

ข้ารู้แล้ว จะปฏิบัติเยี่ยงสามี

เเต่ข้าไม่เคยมีสามี

ข้าจะทำยังไง

แล้วจะเอาอะไรกิน ไม่ใช่หน้าที่ข้ารึไง

ชิ!!

(คิดถูกหรือคิดผิดวะเนี่ย!!! แล้วจะออกไปสืบเรื่องตะเเก่นั่นยังไง)

(หลอกถามดีมั้ยนะ?)

คุณชายรอง!!

ทำไมท่านเงียบ??

ป่าวๆๆๆ

ข้าเเค่มีเรื่องจะถามท่าน

คุณอาของท่าน!! อยู่ที่ไหน

ข้าจะถามเรื่องของสามีข้าไม่ได้รึไง

(โอ้ยยยย ทำไมชายรองถึงขึมขนาดนี้)

ข้าขอออกไปข้างนอกได้มั้ย อยู่ในนี้นานๆข้าอึดอัดนิดหน่อย

ไม่ต้องๆๆๆๆๆ ข้าอยากสูดอากาศคิดอะไรไปด้วย

คนเดียว.....

//ลุกวิ่งออกไป

อยู่ตรงไหนนะ??

หึ!! ตะเเก่นี้เฒ่าหัวงู

หน้าสมเพชจริงๆ

อ่ะะ.....

คุณชาย!!

ขะ.....ข้า

ข้าหลงทาง

เเต่ว่า....ข้าไม่ไปแล้วก็ได้

แฮร่ๆๆๆ

(ชิปหายเเล้วว!! ทำไมท่านชายต้องตามประกบข้าทุกฝีก้าว)

ทะ.....ทำไมคุณชายรองถามเช่นนี้กัน

ข้าก็มาเพื่อจะเป็นพี่เลี้ยงของท่านไง

นี่ท่าน น้อยใจที่ข้าไม่ปรนนิบัติงั้นหรอ

(เอาว่ะ เสี่ยงดวง!!)

ข้าปรนนิบัติท่านเเน่ หื้มมม~

เเต่ข้าเพียงไม่รู้ว่ามันทำอย่างไร

//เดินเข้าไกล้

เพราะงั้น ท่านช่วยสอนข้า เพื่อเป็นความรู้ได้หรือไม่ //ยิ้มเจ้าเล่ห์

คะ.....คุณชาย

ขะ.....ข้าเเค่

//อึกก...//กลืนน้ำลายลงคอ

ข้าไม่อยากเรียนรู้แล้วได้มั้ย

คะ.....คือว่า

(หรือว่า ต้องปากร้าย ทำตัวระรี๊ๆไส่นะ คุณชายต้องไม่ชอบเเน่ๆ อื้มมม)

ข้าหนะ ไม่กลัวท่านเลยสักนิด

อย่างข้าไม่ต้องสอนข้าก็รู้

เพราะงั้นไม่ต้องสอนข้าหรอก