พี...

เกิดเรื่องกับสิงห์อีกจนได้คราวนี้ไม่ต้องเดาก็คงจะรู้ว่าฝีมือของใครก็มีเเต่จูลี่นี่เเหละที่ไม่ชอบสิงห์อยู่คนเดียว..

มันต้องรอผลตรวจจากทางสาธารณะสุขอีกตั้งสองถึงสามวันเเหนะผมต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันเเน่

ผมมาพบกับคนคนนึงหลังตากเเยกจากสิงห์ที่ร้านอาหารของเค้าสิงห์เค้ากลับคอนโดไปเเล้ว ผมก็เลยมาหาใครบางคน

"ช่วยทีนะ..หาข้อมูลมาให้ได้ว่าคนครนี้คือใครกันเเน่.."ผมบอกกับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มือถือของผมให้เค้าดูภาพหน้าจอล็อคมือภือของผม

"ผู้ชายคนนี้เป็นใครงั้นเหรอทำไมคุณต้องอยากรู้ประวัติของเค้าด้วย"ชายคนนี้ถามผมขึ้นมา

"ผมเเค่อยากรู้อะไรเกี่ยวกับชายคนนี้นิดหน่อยหน่ะ..เเล้วก็ช่วยสืบเรื่องร้านอาหารที่เป็นข่าวตอนนี้มาด้วย"ผมพูดบอกกับชายตรงหน้าก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นเเล้วขับรถไปที่โรงพยาบาลที่มีผู้ป่วยท้องเสียหลังจากท่นอาหารร้านของสิงห์..

"สวัสดีครับผมจะมาขอสอบถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ.."ผมถามผู้ป่วยรายนึงที่อ้างว่าทานอาหารร้านของสิงห์เข้าไปเเล้วท้องเสีย

"ได้สิ.."ผู้ป่วยคนนี้บอกกับผมก่อนนะหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม..

"หลังจากที่คุณทานอาหารร้านนั้นเเล้วคุณได้ไปทานอะไรอีกไหม.."ผมถามด้วยความสงสัยผมไม่เชื่อหรอกว่าอาหารจากร้านของสิงห์จะทำให้ทุกครท้องเสีย

"ก็ไม่ได้ทานอะไรนะ.."ชายหนุ่มผู้ป่วยรายนี้บอกกับผม เเต่ผมกำลังรู้สึกว่าชายคนนี้กำลังโกหก..

"ถ้าคุณยอมพูดความจริงผมให้คุณเลยหมื่นนึง.."ผมพูดบอกกับชายคนนี้เเล้วหยิบเงินขึ้นมาจากในกระเป๋าสตังค์ปึกนึง..

"มีผู้หญิงคนนึงให้เงินพวกเราไปกินอาหารที่ร้านนั่นโดยยื่นบางอย่างมาให้กับพวกเรา บอกว่าถ้าพวกเรายอมท้องเสียเธอจะให้เงินพวกเราคนละหมื่นเป็นงานง่ายๆพวกเราเลยรับมา.."เเบบนี้นี่เองทำไมคนหมู่บ้ายอื่นถึงไม่ท้องเสีย เเผนของคนโง่มักมีช่องโหว่เสมอ เดี๋ยวนี้เงินมันทำได้ขนาดนี้เลยงั้นเหรอครับ..

"ใช่ผู้หญิงในรูปนี้รึเปล่า.."ผมถามชายผู้ป่วยคนนี้ก่อนจะยื่นรูปจูลี่ในโทรศัพท์มือถือของผมให้เค้าดู

"ใช่ครับ..เธอคนนี้เนี่ยเเหละ"ชายคนนี้บอกกับผมออกมาก่อนผมจะยื่นเงินให้หมื่นนึงตามสัญญา

ผมเเวะไปที่ต่างๆอีกหลายที่เพื่อหาข้อมูลอะไรบางอย่างผมไม่น่าเสียเงินจ้างนักสืบเลยสืบเองดีกว่าเยอะ ตอนนี้ผมกำลังเเวะทานข้าวในห้างอยู่หน่ะครับ..

"อย่าพยายามสืบให้เปล่าประโยชน์เลย.."เสียงของใครบางครที่ยืนอยู่พูดขึ้น ก่อนผมจะหันไปมอง

"พ่อ.."ผมมองไปทางพ่อของผมด้วยความสงสัยพ่อของผมมาอยู่ที่นี่ได้ไง

"ถ้าอยากรู้ว่าคนคนนี้คือใครก็ไปที่นี่สิ.."พ่อของผมพูดก่อนจะยื่นกระดาษที่เขียนบ้านเลขที่ของใครบางคนเอาไว้

"พ่อเอามาให้ผมทำไม..เเล้วนี้ที่อยู่ของใคร.."ผมถามพ่อของผมออกมาด้วยความสงสัย

"พ่อก็เเค่จะช่วยเเค่นั้นเอง.."พ่อของผมพูดก่อนจะยื่นซองเอกสารให้กับผม

"มาคิดๆดูเเล้ว..พ่อให้พีคบกับผู้ชายก็ได้เเต่ต้องเป็นลูกชายเพื่อนของพ่อเท่านั้น.."พ่อของผมบอกกับผมออกมาผมควรจะดีใจไหมหล่ะครับที่เป็นเเบบนี้ ใครก็ไม่รู้ผมไม่เคยรู้จักด้วยซ้ำ..

"เเต่ผมไม่ได้รักลูกชายเพื่อนของพ่อหนิ หน้าผมก็ไม่เคยเห็น ไม่ใช่ว่าผมจะรักผู้ชายคนไหนก็ได้นะพ่อ..ผมมีคนที่ผมรักอยู่เเล้ว"ผมบอกกับพ่อของผมด้วยสีหน้าหงุดหงิด

"เลิกพูดมากถ้าอยากรู้ความจริงก็ไปตามที่อยู่นั่นซะสิ..เเล้วก็พ่อฝากนี่ไปด้วย"พ่อของผมบอกกับผม เเทนที่จะตอบคำถามผมหรือเถียงผม พร้อมกับยื่นกระเช้าผลไม้ให้กับผม ผมไม่ชอบเลยการที่พ่อของผมยิ่งก็เป็นการบังคับอย่างนึงเลยนะครับ

ผมขับรถไปตามหาบ้านตามที่อยู่ที่พ่อของผมให้มามันเป็นบ้านหลังใหญ่มากๆบริเวณบ้านกว้างขวางใหญ่กว่าบ้านของผมอีก ผมก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมตัวของผมเองถึงยอมมาตามที่พ่อของผมบอก..

ผมยืนกดกริ่งที่กำเเพงบ้านก่อนจะมีคนรับใช้ของบ้านมาเปิดประตูรั้วให้กับผม ผมเลยขับรถเข้าไปในบ้าน ประตูรั้วกับตัวบ้านห่างกันอยู่พอสมควร รอบๆบ้านมีสระน้ำ มีน้ำพุ สวยมากๆ..

"คุณผู้ชายกำลังรอคุณอยู่เลยค่ะ.."คนรับใช้พูดบอกกับผมก่อนจะเดินนำผมไปที่ห้องรับเเขกของบ้าน

"มาเเล้วเหรอ.."ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ที่โซฟาวางหนังสือพิมพ์ที่ปิดหน้าอยู่ลงดทำให้ผมเห็นใบหน้าของเค้า

"คุณลุง.."ผมจำได้ว่าคนคนนี้คือคนที่ผมเคยช่วยหาพาสปอร์ตที่สนามบินเเต่จู่ๆก็หายไป

"พ่อฝากนี่มาให้ครับ.."ผมพูดก่อนจะยื่นกระเช้าผลไม้ให้กับคุณลุงคนนี้..

"เเล้วอยากรู้เรื่องอะไรก่อนหล่ะ.."คุณลุงคนนี้ถามผมขึ้นมา หรือว่าที่นี่จะเป็นสำนักงานนักสืบ เเต่ก็ไม่น่าใช่ ทำไมพ่อของผมถึงรู้จักกับคุณลุงคนนี้หล่ะ..

"คุณลุงเป็นใครกันเเน่ รู้จักกับพ่อผมได้ยังไง เเล้วทำไมพ่อของผมถึงให้ผมมาที่นี้"ผมยิงคำถามออกไปเเบบรัวๆด้วยความสงสัย

"หนุ่มสาวสมัยนี้ช่างสงสัยจริงๆเลยนะ..อย่างเเรกลุงกับพ่อของพีเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่สมัยเรียนเเล้ว ลุงรู้จักเธอตั้งเเต่พีอยู่ในท้องเเม่พีเเล้ว เเละสำหรับข้อสุดท้ายพีมาที่นี่เพราะพีสงสัยเรื่องของสิงห์ไงหล่ะ.."ชายคนนี้เป็นใครกันเเน่ทำไมถึงเหมือนกับอ่านใจผมได้ขนาดนี้..

"เป็นเเฟนกันจริงๆงั้นเหรอ..ถึงได้คิดสงสัยในตัวของเเฟนตัวเอง.."คุณลุงคนนี้ถามผมขึ้นมาทำให้ผมรู้สึกผิด

"ถ้าอยากรู้จริงไปทำไมไม่ถามเจ้าตัวไปตรงๆเลยหล่ะ..ทำเเบบนี้มันเหมือนไม่ไว้ใจกันเลยนะ"ชายคนนี้พูดบอกกับผมอีกครั้ง ผมยิ่งรู้สึกผิดที่ผมไม่ไว้ใจสิงห์

"เเล้วทำไมพ่อของผมถึงยอมให้ผมคบกับลูกชายของคุณลุงหล่ะครับ..ผมไม่ได้รักลูกของคุณลุงหนิ หน้าของเค้าผมยังไม่เคยเห็นเลย ผมรักสิงห์คนเดียวเท่านั้น.."ผมบอกกับคุณลุงคนนี้ทำให้เค้ายิ้มมุมปาก

"ยังไงพีก็เด็กเกินไปจริงๆด้วยสินะ.."ชายคนนี้พูดบอกกับผมออกมา

"รับนี่ไปสิ..เเล้วจะรู้เรื่องทั้งหมด"ชายคนนี้บอกกับผมก่อนจะยื่นสมุดอัลบั้มรูปภาพให้กับผมมาหนึ่งเล่ม...

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

เป็นไงกันบ้างครับสำหรับตอนนี้ของนิยายมีความรู้สึกนึกคิดยังไงก็มาคอมเม้นท์บอกไรท์กันได้นะครับมาติมาชม มาเสนอข้อเสนอเเนะอะไรได้หมดเลยนะครับ