"คุณจะทำอะไรคะ!"

 

"เจอกันสักที ตั้งแต่วันนั้นรู้สึกว่าเธอจะหายเข้ากลีบเมฆไปเลยนะ"

 

 

 

เขารวบข้อมือเล็กทั้งสองไว้เหนือศีรษะนุ่มใช้แรงที่มากกว่าตรึงให้เธอหมดหนทางหนี

 

 

 

"วันนั้น....คุณตามหาหนูเหรอ มีอะไรหรือเปล่า....เอ่อ เราไปหาที่คุยกันดีๆ ได้ไหม หนูว่าตรงนี้คงไม่เหมาะ"

 

 

 

ถามเขาพลางเหลือบมองออกไปด้านนอกเห็นการ์ดชุดดำยืนอยู่ประมาณสองสามคน จะร้องให้ช่วย ก็นะคนของเขามีเหรอที่จะช่วยเธอ

 

 

 

"ตรงนี้นะเหรอ...ไม่เหมาะ"

 

 

 

เขาย้อนถาม แว่บหนึ่งเธอเห็นว่าตาคมๆ คู่นั้นเป็นประกาย

 

 

 

"ถ้างั้น...คุยเลยก็ได้ค่ะ คุณ...ว่ามาเลย"

 

 

 

เสียงใสตะกุกตะกักเมื่อรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดหน้าผากมน ขนทั่วร่างลุกชันเมื่อใบหน้าคมเข้มโน้มต่ำลงมาเรื่อยๆ และหยุดอยู่ข้างใบหูเล็ก

 

ติณภพหรี่สายตาลงมองเด็กสาวอย่างชั่งใจ กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวเธอวนเวียนอยู่ในหัวตั้งแต่วันนั้น.... สลัดยังไงก็ไม่หลุด

 

เขาให้คนไปดักรอเจรจาตกลงหวังซื้อตัวเธอ แต่ทว่าที่พักที่เขาให้คนไปส่งหญิงสาวกลับไม่ใช่ที่พักของเธอจริงๆ คนของเขาโดนเด็กเมื่อวานซืนหลอกเข้าให้อย่างไม่น่าเชื่อ

 

วันนี้เธอเข้ามาในถิ่นของเขา อย่าหวังเลยว่าจะรอด.... สายตากรุ้มกริ่มกวาดมองร่างบอบบางภายใต้ชุดเดรสสั้นเหนือเข่าอวดเรียวขาขาว ที่เขารู้ดีว่าเนียนนุ่มเพียงใด

 

แคร์พยายามมองออกไปในที่สว่างภาวนาให้ใครก็ได้ช่วยผ่านมาจะได้ออกไปจากบรรยากาศชวนอึดอัดนี้เสียที

 

 

 

"ฉันมีเรื่องจะตกลงกับเธอ"

 

"ตกลง? เรื่องอะไรคะ"

 

 

 

เสียงถามกลับแทบจะทันทีทันใด นี่เฮียติณห์จำเธอไม่ได้จริงๆนะเหรอ คิดแล้วก็แอบถอนหายใจ

 

ล่าสุดที่เจอกันไม่รวมเรื่องวันก่อน ก็คงประมาณหกเจ็ดปีที่แล้ว

 

ช่างเหอะ...โตขึ้นหน้าคงเปลี่ยนละมั้งเฮียเขาถึงจำเธอไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

 

 

 

"วันนี้รับงานไปแล้วหรือยัง ถ้ายังฉันจะซื้อ"

 

"ซื้อ? วันนี้หนูมาเที่ยวกับเพื่อน ....ต้องขอโทษด้วยนะคะ"

 

 

 

ตอบเขาแล้วก็รู้สึกโล่งใจ ไม่คิดเลยว่าต้องมาต่อรองเรื่องแบบนี้กับคนอย่างเขาถึงสองครั้งสองครา....

 

 

 

"คนที่มาด้วยคงไม่รู้สินะว่าเธอรับงานแบบนี้"

 

 

 

สายตาคมกริบคาดคั้น ถามมาได้ โกหกแล้วโกหกอีกจนบาปจะแย่

 

 

 

"ไม่รู้ค่ะ หนูไม่เคยบอกใคร....หนูว่าคุณไปหาคนอื่นจะดีกว่านะ หนูไม่อยากทำงานนี้แล้ว"

 

"ฉันไม่ได้ขอความเห็น ใครก่อเรื่องไว้คนนั้นก็ต้องรับผิดชอบ เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม"

 

 

 

เฮียติณห์ทำทีจะโน้มใบหน้าหล่อๆ ของเขาลงมาที่เธอ เห็นดังนั้นคนตัวเล็กจึงรีบคิดหาคำพูดเพื่อใช้หยุดการกระทำของอีกฝ่ายให้ไวที่สุด

 

 

 

"คุณจะทำอะไรคะ หนูบอกว่าไม่ทำก็คือไม่ทำ ถ้าคุณยังไม่ปล่อยหนูจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย"

 

"กล้าก็ลองดู เอาสิ"

 

 

 

เสียงทุ้มท้าทายเชื่อว่าเขาคงประเมิณคนอย่างไอแคร์ต่ำไปคงคิดว่าเธอไม่กล้าสินะ ปากน้อยๆ อ้าออกกว้างสุดเท่าที่จะกว้างได้

 

 

 

"ใครก็ได้..ช่ว....ย..อุ๊บ"

 

 

 

ใบหน้าคมเข้มโน้มลงฉกจูบปิดปากอิ่มอย่างรวดเร็วโดยที่คนตัวเล็กไม่ทันตั้งตัว ปากที่อ้าเตรียมร้องขอความช่วยเหลือกลับกลายเป็นอ้ารอรับลิ้นร้อนๆ ของอีกฝ่ายซะอย่างนั้น

 

คนที่มีประสบการณ์มากกว่ากวัดแกว่งชอนไชลิ้นร้ายกาจเข้าไปในโพลงปากนุ่มด้วยความเชี่ยวชาญ กวาดต้อนความหวานจากปากเธอทุกซอกทุกมุม ก่อนที่จะหยุดดูดดึงริมฝีปากล่างอย่างอ้อยอิ่ง... เนิ่นนาน

 

ทำเอาคนที่ถูกปล้นจูบไปต่อหน้าต่อตาแข้งขาอ่อนระทวยยืนไม่อยู่

 

สายเดรสข้างหนึ่งถูกดึงตกจากไหล่บอบบาง ก่อนที่มือสากหนาจะล้วงเข้าไปบีบขยำสัมผัสทรวงอกนุ่มหยุ่นซึ่งวันนี้ไร้บรามีเพียงสติ๊กเกอร์ปิดจุกเล็กๆ เพื่อให้เข้ากับชุดที่สวมใส่เท่านั้น

 

 

 

"อืมร์"

 

 

 

เสียงครางงึมงำในลำคอกับรสสัมผัสแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยลิ้มลองมาก่อน

 

เขาใช้ความเชี่ยวชาญที่มีมากกว่าควบคุมจิตใจรวมถึงตัวเธอ 'แค่จูบยังไม่เป็น ครั้งแรกที่เจอกันเขาคิดว่าเธอแสร้งทำมันเพื่อเรียกค่าตัวด้วยซ้ำ

 

ไอตี๋มันหลอกเด็กมาเอาหรือยังไง'

 

 

 

"คืนนี้ฉันจองเธอแล้วนะ...เด็กน้อย"

 

 

 

เสียงกระซิบแหบพร่าก่อนที่เขาจะจูบปิดปากน้อยๆ อีกครั้ง มือหนาสอดเข้าใต้ข้อพับขาเรียวยกร่างนุ่มนิ่มขึ้นแนบอก ก่อนจะเดินลัดเลาะไปยังห้องหนึ่งโดยที่ปากของคนทั่งคู่ยังคงเชื่อมติดกัน

 

คนสนิทเปิดประตูให้ผู้เป็นเจ้านาย ก่อนจะกดล๊อคให้พร้อมอย่างรู้งาน

 

สติสัมปชัญญะแล่นกลับมาอย่างไวเมื่อแผ่นหลังบอบบางสัมผัสกับความเย็นเฉียบบนที่นอน แขนเรียวที่คล้องลำคอแข็งแรงไว้รีบเปลี่ยนมาเป็นยันแผ่นอกกว้างก่อนที่เขาจะแนบลงมาชิดกับตัวเธอ

 

 

 

"พะ...พอแล้ว คะ..คุณอย่าทำแบบนี้"

 

 

 

เสียงใสละล่ำละลักบอก ดวงตากลมโตสบเข้ากับสายตาคมกริบซึ่งเต็มไปด้วยไฟพิศวาสลุกฮือยากที่จะดับ

 

 

 

"ร่างกายเธอต้องการฉัน อย่าปฏิเสธไปหน่อยเลย"

 

 

 

เขามองลึกเข้าไปในดวงตากลมๆ ที่บัดนี้สั่นระริกราวกับลูกกวางน้อย

 

 

 

"หนูไม่ได้ขายตัวอย่างที่คุณเข้าใจ หนูพูดจริงๆนะคะ"

 

"ฉันเองก็ไม่เคยเอาเปรียบใครเหมือนกันคืนนี้เป็นเด็กดีให้ฉันได้ไหม"

 

"หนูไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น"

 

"เอาเถอะ เธอขายฉันก็ซื้อถูกแล้วไม่ใช่เหรอหืม...."

 

 

 

เสียงทุ้มแหบจนคนฟังรู้สึกวูบวาบในช่องท้อง เธอไม่ได้หมายความอย่างที่เขาเข้าใจ นี่เขาคิดว่าเธอจะยอมให้ฟรีๆ อย่างงั้นหรือ...เห่อ!

 

 

 

"ทำไมต้องเป็นหนูด้วย หน้าตาอย่างคุณคงหาผู้หญิงมา...นอนด้วยได้ไม่ยาก"

 

 

 

อยากซื้อเวลาให้ตัวเอง วันนั้นหนีเขาได้เพราะป้าแจ่มช่วยไว้ แต่ทว่าวันนี้โอกาสรอดยากมากแทบจะเป็นศูนย์ ไม่ควรมาหาเขาถึงที่

 

 

 

"เพราะวันนั้นเธอติดค้างฉันไว้ ยังไงก็ต้องมาสานต่อให้จบ ฉันพูดไว้แล้ว"

 

 

 

ปลายนิ้วเรียวแกร่งเกลี่ยสัมผัสเรียวปากอิ่มเบาๆ ปลายจมูกโด่งเป็นสันลอยเด่นอยู่เหนือตัวเธอ ทำเอาคนมองแทบละสายตาไม่ได้

 

ไอตี๋เล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่าเฮียของมันสาวในสต๊อคเพียบ แต่เขากลับไม่ได้จริงจังกับใครเป็นพิเศษมีไว้แก้เหงา...ก็เท่านั้น

 

 

 

"ฉันไม่ลืมหรอกนะ"

 

 

 

เขาย้ำ สัมผัสที่ได้รับจากคนตัวโตนับว่าแปลกใหม่อย่างที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อนทั้งอยากรู้อยากลองรวมถึงอยากถอยให้ห่างในคราวเดียวกัน

 

ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนใกล้ชิดเธอได้มากมายเท่าเขามาก่อน จะรู้สึกดีกว่านี้ถ้าผู้ชายตรงหน้าไม่ใช่เฮียติณห์ ผู้ชายที่ช่ำชองเรื่องอย่างว่า...และหญิงสาวไม่ควรเข้าใกล้

 

เห็นเธอนิ่งไป ติณภพจึงรีบฉกฉวยโอกาสนี้ ปากร้อนฉกจูบปากอิ่มอีกครั้ง

 

 

 

"แต่หนู...อุบ..."

 

 

 

มือเล็กพยายามผลักไสเขาให้ออกห่างในช่วงแรก ก่อนจะเริ่มเปลี่ยนเป็นลูบไล้ไหล่บึกบึนช้าๆ

 

ชุดเดรสถูกดึงพ้นศีรษะนุ่มออกไปอย่างไม่ใยดี ทรวงอกอวบใหญ่ปรากฎแก่สายตาเขา

 

 

 

"ขอฉันชิมได้ไหม"

 

 

 

น้ำเสียงกระเส้าจนคนฟังแก้มแดงระเรื่อ ดวงตาดำขลับหวานเยิ้มโดยที่เจ้าของไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ เพราะอารมณ์สวาทที่เขาปลุกปั่นขึ้นมาแท้ๆ

 

ปลายลิ้นสากแตะลงบนจุกเล็กสีชมพูอ่อน ร่างบางกระตุกเกร็งกับสัมผัสวาบหวิว

 

ริมฝีปากสีเข้มครอบครองดูดดื่มยอดอกอย่างหิวกระหายจนเกิดเสียง

 

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

 

มือหนาคว้าฐานทรวงอีกข้างก่อนจะบีบขยำจนล้นง่ามนิ้ว ปากร้อนสลับดูดดื่มสองเต้าไม่ให้น้อยหน้ากัน

 

 

 

"อย่า...ค่ะ"

 

 

 

แคร์รีบคว้ามือหนาไว้ เมื่อเขาดึงซับในบางออกจากตัวเธอและตะปบลงบนเนินเนื้ออวบอูม ปลายนิ้วแตะสัมผัสติ่งเล็กๆ กลางกายสาว

 

ความคิดต่างๆนาๆประเดประดังเข้ามาในหัว 'นี่เธอจะเสียตัวจริงๆใช่ไหม ให้เขานะเหรอ ถ้าวันนี้เธอไม่ยอมเฮียติณห์ วันหน้าเจอเขา เขาก็คงไม่ปล่อยเธอไปอยู่ดี...

 

ถือว่าเป็นประสบการณ์ เอาวะ! สักครั้งคงไม่เป็นไร'ความคิดด้านมืดปลอบใจเธอ

 

 

 

"มันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด...ไม่ต้องเกร็ง"

 

 

 

ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาปลอบเธอออกไปอย่างนั้นคงเพราะท่าทางตื่นตระหนกของคนตรงหน้า จะว่าไปเธอก็ดูไม่เหมือนคนที่ช่ำชองเรื่องแบบนี้เอาเสียเลย

 

เอาเถอะ...ช่ำชองหรือไม่ เดี๋ยวรู้เลย

 

ติณภพลุกขึ้นปลดกระดุมเสื้อถอดออกจากร่าง ผิวขาวผ่องบวกกับซิกแพคแน่นเป็นลอนทั้งหกลูกทำแคร์เผลอกลืนน้ำลายลงคอต่อหน้าเขา

 

มือหนาถอดกางเกงซับในปราการสุดท้ายออกจากตัวเขา ความเป็นชายที่ขยายเต็มกำลังดีดผลึงหลุดจากสิ่งกีดขวาง

 

ด้วยความตกตะลึง ใบหน้าหวานรีบเบือนหนีเขาไปอีกทาง

 

ปากร้อนโน้มลงดูดดื่มริมฝีปากอิ่มอีกหน ไล้เลียไปยังใบหูเล็กขบกัดด้วยความมันเขี้ยว เคลื่อนช้าๆ ลงมาหยุดอยู่ที่ผิวเนื้อบอบบางบนรำคอระหง

 

นิ้วแกร่งเลื่อนลงสัมผัสรอยแยกกลางกายสาว ค่อยๆแตะลงไปทีละเล็กละน้อยเพื่อไม่ให้คนใต้ร่างตื่นตระหนก ก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องใจเย็น ทั้งที่ตอนนี้แก่นกายเขาเดือดปุดๆ อย่างจะครอบครองเธออย่างรุนแรงตามความต้องการที่ค้างคาตั้งแต่ครั้งก่อน

 

 

 

"ตอดใหญ่เลย....."

 

 

 

เสียงพึมพำ ริมฝีปากได้รูปหยักยิ้มพอใจ น้ำหวานที่ถูกเขาปลุกปั่นเริ่มหลั่งไหลเลอะเปื้อนนิ้วมือแกร่ง

 

 

 

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

 

 

 

เด็กแคร์รอก่อน ไรท์กำลังไป

(พรุ่งนี้ค่อยมาตรวจคำผิดนาจา)

 

อีบุ๊ค พี่ไท/ยัยกี้ ในธัญวลัยมาแล้ว มีตอนพิเศษให้ด้วยน๊า ฝากอุดหนุนเค้าหน่อยนะ รี้ดๆที่น่ารักทุกคน ให้ทำอะไรก็ยอมทั้งนั้น^^