แกล้ง 

 

"ครับ..ได้..:)"

ธนาไม่พูดเปล่าแต่กับเบี่ยงตัวหลบออกจากใต้ร่างสูง ก่อนที่แขนเรียวบางจะคว้ารวบเข้าที่เอวของร่างสูง แล้วดันตัวมิกซ์ให้แนบชิดติดกำแพงเพื่อไม่ให้มิกซ์นั้นหนีเขาไปได้

"อึก!..เชี้ย.ย."มิกซ์ที่ยังไม่ทันได้พูดอะไรออกไป กลับถูกผลักติดกำแพงและถูกคร่อมด้วยร่างเล็กของธนาที่กำลังทำหน้าตาเหมือนกระหายเต็มที่จนน่ากลัว มือหนาของมิกซ์รีบดันตัวธนาให้ออกห่างจากตนพลางเบิกตากว้างตกใจสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

"ผมเตือนคุณแล้วนะฮะ...น่ารัก.."เสียงหวานกระซิบข้างหูพลางก้มไปสูดดมความหอมบริเวณซอกคอ มือแกร่งยกแขนดันไหล่เตรียมผลักออก แต่กลับถูกคว้าเข้าที่ข้อมือและถูกรวบกดไว้เหนือหัวด้วยมือของร่างบางอย่างธนาด้วยแขนเพียงข้างเดียวอย่างง่ายดาย 

"อ.ไอ่เหี้ย!!..มึงปล่อยกูนะไอ่ตุ๊ดโรคจิต!!!..อ๊ะ!" 

ข้อมือหนาพยายามสะบัดออกพยายามสะบัดออกจากการเกาะกุม เชี้ย..ทำไมถึงแรงเยอะขนาดนี้ว่ะ! ตัวแม่งเล็กอย่างกับผู้หญิง! แม่ง!!...เสียงทุ้มโวยวายพลางสบถด่าอยู่ในใจ ดันต้องตะลึงออกมาเมื่อจู่ๆธนาก็ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้แล้วประกบริมฝีปากลงที่ปากของมิกซ์พร้อมบดจูบตรงริมฝีปากอย่างรุนแรงเพื่อเป็นการเตือนมิกซ์ที่เรียกตนว่าตุ๊ดโรคจิต..

ดวงตาที่เคยอ่อนโยนของธนาแปลเปลี่ยนเป็นสายตาที่เย็นยะเยือก ธนาเหลือบมองใบหน้าของมิกซ์ที่แสดงออกถึงความตกใจ ทำให้สายตาของทั้งคู่สบเข้าหากันพอดี แต่ร่างสูงดันเป็นฝ่ายหลบตาเขา..หึ!

"..หวานใช้ได้เลยนะครับ.."

ริมฝีปากบางพูดออกมา ก่อนจะเลื่อนหน้าไปจุ้บที่รอยแตกที่มุมปากเล่นเอาร่างสูงของมิกซ์สะดุ้งด้วยความเจ็บ

"มึง!!ไอ่ตุ๊ด!...ออกไปห่างๆกู! ปล่อยดิว่ะ!!..อ.อื้ออ!!..อึก."

คำด่าของมิกซ์ถูกกลืนลงไปกับจูบของธนาอีกครั้ง ลิ้นเล็กสอดเข้าไปในโพรงปากของมิกซ์พลางตวัดลิ้นเกี้ยวพันลิ้นหนาจนมิกซ์หายใจแทบไม่ทันพร้อมกับเริ่มออกแรงดิ้นอย่างแรง มือบางบีบเข้าที่คางโดยไม่ให้อีกคนหันหน้าหนีการจูบของตน สักพักธนาก็ถอนริมฝีปากออกมา และมาสนใจร่างสูงที่กลับมาหอบหายใจอย่างหมดแรง

"หึ..ถึงกับหมดแรงเลยหรอครับ..มิกซ์"นิ้วเรียวยกขึ้นมาปาดน้ำลายที่ไหลเยิ้มทางมุมปากของมิกซ์ ขึ้นมาเลียราวกับเป็นน้ำหวานพลางเอ่ยแซว ริมฝีปากบวมเจ่ออ้าปากหอบหายใจเข้าปอดจนสั่นระริก ทำให้ธนาแทบจะอดใจไม่อยู่อยากลงไปจูบอีกเสียที เพราะภาพตรงหน้าช่างเป็นการเชิญชวนที่ไม่ได้ตั้งใจรองมิกซ์.....ช่างไร้เดียงสา:)

".ฮ..แฮ่ก..ก..ม..มึง!!..ไอ่เชี้ย---"

"พูดอีก..ผมจะไม่ทำแค่จูบนะฮ่ะ:)"

ธนาก้มลงไปที่ต้นคอสักพักเชิงหยอกล้อ เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่มีการตอบโต้จึงค่อยปล่อยมือออกแล้วหันมาจ้องหน้าร่างสูงที่ยืนเม้นปากเข้าหากันแน่ (หรือผมแกล้งแมวน้อย?แรงไปรึเปล่าน่ะ..)

 

".........."

ความเงียบเข้าปกคลุมไปทั่วบริเวณ มิกซ์ยังคงเอาแต่หลบสายตาเขามันทำให้ผมเริ่มที่จะรู้สึกผิดที่เผลอแกล้งแรงเกินไป ธนาถอนหายใจแล้วฉีกยิ้มให้น่ารักและใส่ซื่อที่ใครเห็นก็หลง

"มิกซ์ครับ..ไอ่พวกเมื่อกี้มันเป็นใครหรอครับ?"

ธนาถามคำถามเบี่ยงเบนความสนใจแล้วหาเรื่องคุยเพื่อให้มิกซ์ได้ผ่อนคลาย จากเรื่องเมื่อกี้

"ม..มึงจะมาเสือกเรื่องกูทำไม----"มิกซ์พูดไม่ทันจบก็ถูกสวนขึ้นด้วยเสียงใสของธนาทันที

"ผมเตือนคุณไปแล้วนะคร้าบบ:)"ธนาพูดเสียงเย็นยะเยือก แต่กับยังส่งยิ้มหวานมาให้เขาและเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้กับปากของมิกซ์มากขึ้นจนมิกซ์นั้นยอมพูดออกมา

".อ..เอ่อ.กูยอมแล้วๆ.พวกนั้นมันเป็นเจ้าหนี้กูเองแต่กูไม่ได้เป็นคนสร้างนะเว้ย.."

มิกซ์ทิ้งน้ำหนักตัวลงนั่งพิงกำแพง แล้วจึงเริ่มเล่าถึงพวกชายฉกรรจ์3คนนั้นด้วยน้ำเสียงที่สื่อถึงความลำบากแต่ใบหน้านั้นกับหัวเราะและยิ้มราวกับว่าพยายามปิดบังด้านที่อ่อนแอของตน

ธนาเลือกที่จะเงียบฟังร่างสูงโดยที่สายตานั้นก็จับจ้องไปที่ใบหน้าคมที่มีรอยฟกช้ำมากมาย เห็นแล้วยิ่งทำให้ธนาโกรธไอ่พวกนั้นมากขึ้น มีสิทธิอะไรมาทำให้แมวน้อยของเขามีรอยขีดขวนมันน่าฆ่าให้ตายจริงๆ หึ!!

"พ่อแม่กูเป็นคนไปกู้พวกมันมาเองเลยนะเว้ย..แล้วก็ตายห่าทิ้งกูไว้ใช้หนี้อยู่คนเดียวเนี่ย555+"

เสียงหัวเราะที่ดูแล้วโคตรจะฝืนไหนจะรอยยิ้มนั้นอีก ทำไมกัน?..ทำไมต้องฝืนตัวเองขนาดนี้ ธนาเกิดความไม่เข้าใจในตัวของร่างสูงทำให้เผยแสดงสีหน้าเป็นออกไป

มิกซ์ที่เห็นสีหน้าของธนาที่มีความเป็นห่วงและเห็นใจ ก็เลยรีบเอ่ยโชว์ความแมนของตนเอง

"เห้ยๆ..ไม่ต้องเสือกมาทำน่าเป็นห่วงกูเลยนะเว้ย..มึงดูกล้ามกูซะก่อน..แห้งๆแบบมึงช่วยอะไรกูไม่ได้หรอก555+" มิกซ์พูดติดตลกโดยที่ไม่ได้สนใจใบหน้าหวานที่บัดนี้ได้ขมวดคิ้วจ้องเขม็งมาที่มิกซ์

 

ธนาที่ได้ยินคำพูดของมิกซ์แล้วทำให้เข้ารู้สึกว่าโกธรขึ้นมาอย่างไงไม่รู้ เหมือนมิกซ์กำลังว่าผมอ่อนแอ?

 

"ฮ่ะ..แห้งๆแบบผมนี้แหละที่จับคุณได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว..หึ!.ว่าไหมครั----"เหี้ยกูพูดอะไรออกไปเนี้ยแมวน้อยกูน่าเสียเลย

"เอ่อ..ขอโทษนะฮ่ะมิกซ์พอดีผมลืมตัว"ธนาเอ่อขอโทษร่างสูงที่นั้งนิ่งกับคำพูดของตนทำให้ธนายิ่งรู้สึกผิดมากกว่าเดิม จนกระทั่งธนาได้ยกข้อมือขึ้นเพื่อดูเวลา ...ตอนนี้มันที่ดึกมากแล้วแถมแถวนี้มันดูเปลี่ยวและดูเป็นแหล่งมั่วสุ่มมาก ถ้าปล่อยแมวน้อยกับคนเดียวคงน่าเป็นแน่ๆ

 

"นี้ก็ดึกมากแล้ว..ไม่ทราบว่ามิกซ์จะกลับเลยไหมฮ่ะ^_^"

"อืม..งั้นกูกลับก่อนละ"

ร่างสูงยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะสูดลมหายใจเอาลึก โดยที่ไม่ได้สนใจที่จะหันไปมองหรืออะไรทั้งนั้นเพราะตอนนี้ขาของเขาแทบก้าวไม่ออก ความอ่อนล้าจากการทำงานและการวิ่งหนีเจ้าหนี้นั้นเริ่มโจมตีเขา มิกซ์ส่ายหัวไปมาเพื่อเรียกสติพลางกะพริบตาในการปรับโฟกัส สายตาเริ่มเลื่อนลอยจนมองภาพเบื้องหน้าไม่ชัด

ธนาจ้องมองการกระทำของร่างสูงอยู่สักพัก ก่อนจะไปสะดุดกลับเหงื่อเม็ดโตที่ผุดออกมาจนเสื้อกล้ามที่ขาวนั้นเปียกชุ่ม ไหนจะมือที่กุมขมับและใบหน้าที่ซีดนั้น..

 

 

 

"เชี้ย..เอ้ย"

มิกซ์สบถออกมาเสียงแผ่ว เขาไม่เคยเหนื่อยมากขนาดนี้มาก่อน ทั้งเจ็บจากแผลที่ถูกต่อยแต่เขาก็ต้องชินเพราะนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรก เขาโดนเตะโดนต่อยแทบจะทุกวันนึกที่ร่างเล็กพูดแล้วก็สมเพชตนเองที่ทั้งอ่อนแอแต่เขาไม่มีอารมณ์มาสนใจอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้เขาเหนื่อยและอ่อนล้าไปทั้งตัว....

 

 

"............."

 

ก่อนเข่าทั้งสองข้างจะทรุดลงกับพื้นกลับถูกแขนของใครบางคน คว้าเข้าที่ลำตัวและแนบชิดกับอก กลิ่นน้ำหอมปะทะเข้ากับจมูก ตาดุจเหยี่ยวของมิกซ์ก็ดับลงไปพร้อมกับสติ..

 

 

 

 

 

 

 

 

"..คุณเป็นใครกัน? "

 

____________________________________________________________________________________________________

ช่วยเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะฮ่ะ 1 คอมเมนท์=1ล้านกำลังใจ😘