เป็นวันที่หน้าเบื่อชะมัด!!

(มองนอกหน้าต่างราชวัง)

ไปถามมาซะ!! ว่าวันนี้มีใครอายุถึงเกณฑ์เข้าทาสรบแล้วบ้าง!!

ได้เรื่องไหมเนี่ย!!!

(นั่งบนเก้าอี้)

คนเดียว!?

เหอะ! ถ้างั้นข้าจะฝึกวิชารบเขาเอง

จำนวนคนน้อยเกินไป! เก็บเงินค่าฝึกไว้กินเหล้าดีกว่า

วันนี้อากาศแจ่มใส่นัก เตรียมองครักษ์ให้ข้าหนึ่งหมู่

ข้าจะไปเดินเล่นในสวนใหญ่

...เร็วๆ!!!

นี่มันช่วงอะไร ทำไมต้นไม้ดอกไม้จึงออกพืชพรรณได้งดงามขนาดนี้

(เดินดูต้นไม้)

เสียงอะไรน่ะ!!

ไม่ต้อง! ข้าไปเอง!

(เดินไปดู)

หึ (แสยะยิ้ม)

ตกจากต้นไม้อย่างนั้นหรอ

ไม่ต้อง!! จียงเว!

...เจ้าชื่ออะไร(มองวี)

(ยิ้ม) ข้าจองกุก

ไม่เป็นไรๆ

(หันไปมององครักษ์)

เด็กนี่อยู่ในความดูแลของข้า หากใครทำอัตรายแม้แต่นิด โทษคือกักขังตลอดชีพ (ขมวดคิ้ว)

เข้าใจใช่ไหม!!

องค์รักษ์ทั้งหมดจงกลับไปซะ

ข้าจะเริ่มฝึกการรบให้เด็กของข้า

มานี่สิวี

(เดินมาที่ต้นไม้สูงใหญ่ต้นหนึ่ง)

ด้านบนมีผลไม้ที่สามารถประทังชีวิตได้ หากเจ้าสามารถปีนขึ้นไปเก็บลงมาให้ข้าได้

เราจะไปสู่ทักษะเอาชีวิตรอดขั้นต่อไป

ทำไมตัวสั่นอย่างงั้นวะเนี่ย//คิดในใจ

อ่าวเฮ้ย เร็วๆดิ

เป็นทาสอายุเพียงเท่านี้ ทำไมจึงรู้มากนัก

ถ้างั้นเจ้าฟังข้านะ!!

หากเจ้าไม่กล้าที่จะทำอะไรเมื่อเป็นทาสรบ

รู้ใช่ไหมว่าราชามีกฎสั่งว่าอย่างไร!!

เจ้าก็รู้ดีอยู่แล้วหนิ ดังนั้นถ้าเจ้าไม่อยากตาย ก็จงอย่ากลัวที่จะสู้

นี่เจ้า!! ฟังที่ข้าพู...

ใช่ครับ! ท่านพ่อ

แม่งเอ้ย เวรจริง!!//คิดในใจ