บทที่ 3 แม่มดน้อย อ่อย&ยั่ว 4/4
“ตวงเหงา...แล้วก็กลัวด้วยค่ะ กลางคืนนกชอบร้องตรงกิ่งไม้ที่ยื่นมาที่หน้าต่างห้องตวง ตวงขอมานอนห้องนี้...กับคุณศูลได้มั้ยคะ”
“จะเล่นอะไรของเธอ คิดจะมาปั่นหัวฉันรึไง” คนอารมณ์ไม่ดีเป็นทุนเดิมทำท่าจะปิดประตูใส่หน้า แต่ช้าไปเสียแล้วเมื่อร่างน้อยพาตัวเองปราดเข้ามาในห้องได้เสียก่อนแถมยังลอดใต้แขนเขาเข้าไปข้างในอีกด้วย
“นี่แม่คงไม่รู้สินะว่าเธอมันใจแตกขนาดนี้ กล้าเข้าห้องมาขอนอนกับผู้ชาย...หึ แบบนี้เวลาที่ขอแม่ไปเข้าค่าย ไปทำรายงานบ้านเพื่อนนี่อย่าบอกนะว่า...”
“อย่ามาดูถูกตวงนะคะ” ทำเสียงเขียวใส่เขาแล้วเธอก็หอบหมอนลายการ์ตูนของตัวเองไปทิ้งตัวลงบนเตียงกว้างด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“ออกไป...นี่ฉันพูดดีๆ กับเธอแล้วนะ”
“โอ้โห ห้องนอนคุณศูลมีแต่รูปสาวทั้งนั้นเลย แบบนี้ก็แปลว่าคุณศูลก็บ้าผู้หญิงเหมือนกันนะคะนี่” เธอกวาดตามองกรอบรูปที่มีทั้งภาพเดี่ยวและภาพคู่ระหว่างเขากับเกณิกา
“ใช่ ฉันบ้าผู้หญิง แต่ก็บ้าผู้หญิงแค่คนเดียวแล้วก็เป็นคนในชีวิตจริง ไม่ใช่พวกเฟ้อฝันคลั่งเกาหลีอย่างเธอก็แล้วกัน”
เธอตาฝาดไปรึเปล่านะ ที่เห็นแววตาเขาหม่นวูบไปตอนพูดถึงผู้หญิงในรูป
“รักมากเลยเหรอคะ”
“เออ !!”
“ว้า พูดไม่เพราะเลย” จากยัยซื่อบื้อ เริ่มกลายร่างเป็นแม่มดน้อยที่เอียงคอทำหน้ายียวนแกมยั่วหน้าเป็น “เป็นลูกชายคุณแม่ซะเปล่า หาความเป็นผู้ดีแทบไม่เจอ”
“อย่ามาแก่แดดแถวนี้”
“ก็ต้องแก่แดดสิคะ ตวงไปตากแดดในไร่กับคุณศูลมาทั้งวันนี่นา แล้วนี่คุณศูลดื่มเหล้าอีกแล้วเหรอคะ ดื่มทุกวันแบบนี้เดี๋ยวก็ได้ตับแข็งตายก่อนได้ทดแทนบุญคุณคุณแม่พอดี” ว่าแล้วก็ดีดตัวขึ้นจากเตียงเดินไปชะเง้อมองนอกระเบียง เห็นมีขวดบรั่นดีวางคู่กับโทรศัพท์
มีเรื่องไม่เข้าใจกันอีกแหงๆ เลย คนโดนนอกใจไม่รู้ตัวนี่น้า ! ควรสงสารดีมั้ย
เห็นรูปที่ผนังแล้วตวงขวัญก็พลันนึกถึงรูปที่คุณมณิภาเอามาให้ดู เรียกว่าทั้งรูปทั้งคลิป ถ้าไม่รู้มาก่อนเธอคงคิดว่าคนรักของเขากับผู้ชายในคลิปเป็นสามีภรรยาไปฮันนีมูนกันแน่ๆ เพราะถึงฝ่ายหญิงจะไม่แสดงออกมากนัก แต่ฝ่ายชายนั้นทั้งกอดทั้งหอม แววตารักใคร่เต็มที่ ถ้าเอามาให้เขาดูยังจะโง่เชื่ออีกหรือไงนะว่าแค่พี่น้องกัน
“เธอล่ะ ดีตายเลยนะ” เขาแค่นเสียงใส่จนตวงขวัญชักใจฝ่อ
ในเว็บที่เธอเพิ่งอ่านมา บอกไว้ว่าถ้าผู้ชายมีอารมณ์พิศวาสหรือสนใจผู้หญิงคนไหน แววตาของเขาจะเริ่มหวานฉ่ำ เสียงจะอ่อนโยนนุ่มหู หรือไม่ก็แตกพร่า แต่นี่...
“คุณศูลไม่เปิดแอร์เหรอคะ คืนนี้อากาศร้อนจัง” มือน้อยเริ่มแกะกระดุมเม็ดที่สองขณะเดินมานั่งบนเตียงอีกรอบ
“ตวงขวัญ ไม่ว่าที่เธอกำลังทำอยู่คืออยากป่วน อยากกวน หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ฉันแนะนำให้เธอออกไป”
“เฮ้อ ! ที่นอนนุ่มจัง” เมื่อแกะกระดุมจนตาคมๆ ของชายหนุ่มมองเห็นเนินอกอิ่มรำไร สาวน้อยก็ฟุบลงไปนอนอย่างไม่สนว่าภัยอาจจะมาเยือนในไม่ช้า “คุณศูลอย่าลืมอาบน้ำก่อนนอนนะคะ กางเกงตัวนี้..มอมมากเลย เดี๋ยวเตียงสกปรก”
แม่มดน้อยเปิดปากหาวหวอด ก่อนจะพลิกตัวหาท่าหามุมที่สบายที่สุดแล้วปิดเปลือกตาลงอย่างรวดเร็วทั้งที่ใจเต้นตุบๆ มือไม้ยังสั่นระริกจากความกลัวและประหม่าที่ต้องพยายามเก็บซ่อนไว้ลึกๆ
และการหลับตานี้เองที่ทำให้เธอไม่ทันเห็นรอยยิ้มน่ากลัวบนมุมปากกับแววตาลุ่มลึกของคนที่ยืนมอง ร่างสูงเดินออกไปที่ระเบียง หยิบขวดบรั่นดีและโทรศัพท์กลับเข้ามาวางในห้องก่อนคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป พร้อมกับเสียงห้าวในลำคอ
“เก่งให้มันตลอดนะ”
คนแกล้งหลับดีดตัวผึงขึ้นมาอีกรอบเมื่อชายหนุ่มหายเข้าไปในห้อง เธอเหงื่อตก ลมหายใจติดขัดขึ้นมาดื้อๆ แต่ก็ต้องบอกตัวเองให้ใจดีสู้เสือ นี่แค่ด่านแรกเท่านั้น อย่างน้อยเขาก็ไม่จับเธอโยนออกไปนอกห้อง ถือว่า...ผ่าน
ตวงขวัญล้มตัวลงนอนแทบไม่ทันเมื่อประตูห้องน้ำเปิดออกมา ดวงตาคู่งามขยับยุกยิกแอบมองความเคลื่อนไหวของคนตัวใหญ่ ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเขาใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมลวกๆ ก่อนจัดการปลดรูปที่ติดอยู่ตามผนังและวางบนโต๊ะออกไปวางซ้อนกันทีละอัน...ทีละอัน จนในที่สุด รูปทั้งหมดที่มีเกณิกาอยู่ในนั้นก็อันตรธานหายไปจากห้อง เข้าไปอยู่ในห้องเก็บของเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ในห้องนี้อีกที
เขาจะทำอะไรของเขากัน ทำไมต้องปลดรูป แค่ทะเลาะกัน ? ถึงกับต้องปลดรูปเลยหรือไร
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น