อาการที่แปลกไป
× 0
× 0
× 0
ตอนที่32
หนึ่งเดือนต่อมา
21:00 น.
หลังจากที่ทั้งคู่ได้จัดงานแต่งและจดทะเบียนสมรสกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว ชีวิตคู่ของทั้งคู่ก็ดำเนินไปได้ด้วยดีและมีความสุข
“กาแฟค่ะ” น้ำใสที่อยู่ในชุดนอนเรียบร้อยวางแก้วกาแฟลงที่โต๊ะทำงานขนาดใหญ่ในขณะที่ทีโอยังนั่งทำงานอย่างตั้งใจ “วันนี้จะอยู่ดึกไหมคะให้น้ำเตรียมของว่างให้ไหม” น้ำใสถามต่อหลังๆ มานี้ทีโอต้องทำงานใหญ่สำคัญน้ำใสจึงคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง
“ไม่เป็นไรพี่ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ พรุ่งนี้พี่มีประชุมเช้า” ทีโอเงยหน้าขึ้นมาตอบ น้ำใสที่เห็นสีหน้าที่เหนื่อยล้าจากการทำงานของสามีจึงเดินอ้อมไปนั่งตักแกร่งก่อนจะฝักจมูกลงที่แก้มสากหนักๆ หนึ่งครั้ง
“เหนื่อยไหมคะ น้ำพอช่วยอะไรได้ไหมคะ?” น้ำใสถามเสียงออดอ้อนก่อนจะเอื้อมมือไปนวดแขนใหญ่เพื่อเอาอกเอาใจ
“แค่ยิ้มให้ก็พอ วันนี้ตัวหอมจัง” ทีโอโน้มลงไปสูดดมความหอมที่ซอกคอขาวก่อนจะระดมจูบที่แก้มเนียน
“ปากหวาน น้ำก็หอมแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว คริคริ”
“พรุ่งนี้จะออกไปข้างนอกพร้อมพี่เลยไหม”
“ไม่ดีกว่าพี่ไปเช้าเกิน พรุ่งนี้น้ำนัดกับจีเซลเดี๋ยวน้ำไปทำเล็บ ทำผม ทำสปาผิวเสร็จน้ำจะเข้าไปหา”
“หึ จะสวยไปถึงไหน แค่นี้ก็หลงจนไม่รู้จะหาทางออกยังไงแล้ว”
“ชิ~ น้ำไม่กวนพี่แล้วพี่ทำงานต่อเถอะ น้ำขึ้นไปนอนนะคะอย่าลืมทานกาแฟนะ” น้ำใสยันตัวลุกขึ้นพร้อมกับกำลังจะเดินออกไปจากห้องแต่ก็ต้องชะงักลงเพราะเสียงเรียกจากคนด้านหลัง
“อื้อฮือ? น้ำทำไมกลิ่นกาแฟเป็นแบบนี้” ทีโอเบ้หน้าเพราะความเหม็นก่อนจะวางแก้วกาแฟลงห่างๆ
“คะ? จริงเหรอ” น้ำใสรีบเดินกลับมาดูที่โต๊ะก่อนจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาดมกลิ่นและชิมรสชาติ “ก็ปกตินี่คะ หอมดี”
“พี่ว่ามันน่าจะเสียแล้วเอาออกไปเถอะ” ทีโอส่ายหน้าพร้อมกับท่าทางที่พะอืดพะอม
“ให้น้ำชงมาให้ใหม่ไหมคะ?” น้ำใสถามกลับด้วยความรู้สึกที่ไม่โอเค เพราะเธอเอาแต่คิดว่าเธอชงไม่ดีหรือเปล่า
“ไม่เป็นไรพี่ไม่ค่อยอยากทานอะไรเท่าไหร่น้ำขึ้นไปนอนเถอะเอากาแฟไปเก็บให้พี่หน่อยแล้วกัน”
“พี่โอเคไหมอ่า สีหน้าไม่ค่อยดีเลยพักก่อนไหมคะช่วงนี้พี่ทำงานเยอะซะด้วย” น้ำใสทำสีหน้าอย่างเป็นห่วง
“พี่ไม่เป็นอะไรน้ำขึ้นไปนอนเถอะ”
“ก็ได้ค่ะ” น้ำใสตอบรับอย่างว่าง่ายเพราะไม่อยากเซ้าซี้จนทำให้เขารำคาญก่อนจะเดินถือกาแฟออกมาจากห้องทำงานแล้วเอาไปวางในครัวก่อนจะเดินขึ้นห้องนอนไป
เช้าวันต่อมา
หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จน้ำใสก็เดินมาส่งสามีที่หน้าบ้านโดยในมือถือเสื้อสูทของเขาไว้อยู่
“แน่ใจนะคะว่าทำงานไหว เมื่อกี้ตอนทานอาหารเช้าพี่แทบจะไม่ทานอะไรเลย” น้ำใสเอ่ยถามสามีด้วยความเป็นห่วงอีกครั้งเมื่อพบว่าทีโอยังมีอาการแปลกๆ จากเมื่อคืนไม่หายและเมื่อคืนเขายังนอนพลิกตัวบ่อยซึ่งผิดปกติเป็นอย่างมากเพราะปกติเขาแทบจะไม่เปลี่ยนท่านอนเลยด้วยซ้ำ
“ไม่ต้องเป็นห่วงพี่คงพักผ่อนน้อยเพราะช่วงนี้มีงานเยอะ แต่เสร็จงานแล้วน่าจะดีขึ้น มากอดเอากำลังใจหน่อย” ทีโออ้าแขนกว้างน้ำใสที่เห็นอย่างนั้นก็รู้งานและเดินเข้าไปสวมกอดเขาทันที
“น้ำเป็นห่วงพี่นะคะ” น้ำใสบอกเสียงอู้อี้ในลำคอก่อนจะผละออกมาและยื่นเสื้อสูทให้มาเฟียหนุ่ม “นี่ค่ะเสื้อ”
“พี่ไปนะ”
หลังจากที่ทีโอขึ้นรถออกไปทำงานน้ำใสก็กลับเข้ามาเพื่อแต่งตัววันนี้เธอมีนัดกับเพื่อนสนิทอย่างจีเซล น้ำใสรีบแต่งตัวและออกจากบ้านให้ทันเวลานันก่อนจะขึ้นรถตรงมาที่ร้านสปาแห่งหนึ่งที่เธอมากับจีเซลประจำ
“อ่าวมาพอดีเลยฉันบอกเขาให้เตรียมนวดน้ำมันให้แกแล้ว ปะ! เปลี่ยนชุดกัน”
“วันนี้ฉันนานไม่ได้นะแก” จีเซลที่กำลังจะคว้าแขนของน้ำใสจึงชะงักลงทันทีเมื่อน้ำใสพูดขึ้น
“ทำไมอะ แกเป็นอะไรหรือเปล่า?” จีเซลถามกลับด้วยความเป็นห่วง
“ฉันอะเปล่า แต่สามีฉันอะสิเป็นอะไรไม่รู้ เหมือนจะไม่สบายเสร็จตรงนี้ฉันจะไปดูเขาหน่อย แกเข้าใจนะ” น้ำใสบอกก่อนจะกุมมือจีเซลขึ้นพร้อมกับสีหน้าที่รู้สึกผิดที่ต้องผิดนัดกับเพื่อน
“เข้าใจแค่นี้เองฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ แล้วอาการที่ว่ามันคือยังไงเหรอ?”
“ก็...จู่ๆ ก็บอกว่าเหม็นกาแฟฉันก็ชงให้ปกตินะ แล้วก็ทานข้าวน้อยบ่นว่าไม่หิว เวลานอนก็ขยับตัวบ่อยเหมือนจะตื่นตลอดเวลา วันนี้เลยไปทำงานแบบไม่ค่อยเต็มร้อยอะ” น้ำใสเล่าให้จีเซลฟังอย่างละเอียด
“หึ ไม่ใช่แพ้ท้องแทนแกเหรอ?” จีเซลกระตุกยิ้มมุมปากครั้นนึกถึงตอนที่คลินต์แพ้ท้องแทนเธอเขาก็มีอาการไม่ต่างกัน
“...” กลับเป็นน้ำใสเองที่นิ่งเงียบไปพลางครุ่นคิดอะไรในหัวสิ่งที่จีเซลพูดก็อาจจะเป็นไปได้
“อ่าวเห้ย ทำไมเงียบละอย่าบอกนะว่าแก...”
“เปล่าคงไม่ใช่หรอกช่วงนี้พี่ทีโอเขาทำงานเยอะก็สามีแกเล่นไม่มาช่วยทำงานเลยนี่หว่า” น้ำใสพูดในขณะที่เดินเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้ากับจีเซล
“แหมมมมม ก็ช่วงนี้ลูกๆ ต้องการพ่ออะติดงอมแงมเลย เผลอๆ มากกว่าติดฉันอีก” จีเซลบอกพร้อมกับส่ายหน้าไปมา
“หึ ทำหน้างอนเหมือนเด็กไปได้ ขาดความรักเหรอ?” น้ำใสพูดแหย่จีเซลทำให้จีเซลตวัดสายตามองแรงอย่างไม่จริงจังนัก
“เปล่า ติดพ่อบ้างก็ดีฉันจะได้มีเวลาทำอย่างอื่นบ้าง ถ้าแกมีลูกแกจะรู้เลยว่าเวลาส่วนตัวของแกจะไม่มีอีกต่อไปเว้ย แล้วยิ่งมีลูกแฝด ไม่อยากจะพูด” น้ำใสพอจะนึกภาพออกจากสิ่งที่จีเซลพูด “การมีลูกเหมือนกับอุทิศตนให้กับลูกทั้งเวลาและความรักคือการต้องดูแลใครสักคนตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่มันมีความสุขมานะขอบอก แกก็รีบๆ มีละเดี๋ยวตามเพื่อนไม่ทัน ฉันไปเปลี่ยนชุดนะ” พูดจบจีเซลก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
น้ำใสตัดสินใจโทรหาคริสลูกน้องคนสนิททีโอ
(ครับนายหญิง)
(คริสพี่ทีโอเป็นยังไงบ้างตอนนี้ทำอะไรอยู่?)
(นายประชุมอยู่ครับ นายหญิงมีอะไรหรือเปล่าครับ?)
(คือ...พี่ทีโอเป็นยังไงบ้างมีอาการแปลกๆ อะไรไหม?)
(นิดหน่อยครับ เหม็นกาแฟแล้วทานแต่ขนมหวาน เห็นบ่นว่าเพลียๆ แต่นอนนี้น่าจะดีขึ้นแล้วครับ)
(งั้นฝากดูแลหน่อยนะ ฉันเสร็จแล้วจะรีบไปหา)
(ครับ)
**************
ทุกโคนนนนนนเตรียมตั้งชื่อลูกของแม่น้ำใสกับคุณพ่อทีโอกันนนนนน😜
