//ปิดเสียง

//ลุกขึ้นจากเตียง

//เปิดผ้าม่าน

//มองนอกหน้าต่าง

(วันนี้ก็วันที่สามแล้วสินะ...)

//เปิดประตูห้อง

???

เราไม่เห็นเลยน่ะ...

ขอโทษนะ...

จริงๆ เราไม่รู้เลย อีกอย่างยอร์นเค้าอาจจะป่วยก็ได้

!!!

นายเข้ามาใกล้เราทำไมเนี่ย //ตกใจ

อ๊ะ... //โดนกอด

เอ๊ะ...

เดี๋ยวสิเราจั๊กจี้นะ //ขัดขืน

เดี๋ยวสิคริกซี่ นี่เธอจับอะไรอยู่น่ะ //เขิน

ปล่อยได้แล้วหน่า น่าอายจะตายไป

แหก แหก แหก //เหนื่อย

ขอบคุณ //รับน้ำ

//ดื่มน้ำ

แวน

ตอนเที่ยงไปตามหายอร์นดีมั้ย

นั่งด้วยได้มั้ย??

//นั่งลง

//กินข้าว

ว่าแต่ ปืนที่อยู่ด้านหลังนายนี่มันใช้ยังไงหรอ??

พอใช้ไปเรื่อยๆ มานาไม่หมดหรอ??

ออ อย่างนี้นี่เอง...

ฮ...ไฮ //ทักทายกลับ

ได้สิ

เอ๊ะ...

เอ่อ...คือ

จะลูบอีกนานมั้ย??

เอ่อ...อื้ม..ขอบคุณที่ชม

(อะไรของเค้ากันนะ??)

ไปยืมกุญแจจากเจ้าของหอดีมั้ย??

เดี๋ยวเราไปเอาให้นะ (:

//ลงไปเอากุญแจ

เราเอากุญแจมาให้แล้ว...

เอ๊ะ... ทำไมประตูห้องถึงพังล่ะ???

นายทำให้เราเดินเหนื่อยฟรีนะ );

ปกติแล้วการแอบดูเรื่องราวของคนอื่นมันไม่ดีนะ

...

(บัต??)

(เราน่ารัก???)

เอ่อ... เราก็แค่...

เราอยากจะรู้สกิลการต่อสู้ของยอร์นน่ะ เผื่อเอาไว้ใช้ยามฉุกเฉินได้ //แก้ตัว

ถ้าเราไปขอดูจากคนที่ไม่รู้จัก เราจะดูเสียมารยาทไปนะ );

ก็ตอนเย็นน่ะ

ตอนนั้นพวกเรากำลังคุยเรื่องเกี่ยวกับการพัฒนาฝีมือของยอร์นเค้าน่ะค่ะ

(เค้าจับผมเราไม่เลิกเลยแฮะ)

(ดูเหมือนจะแก้ตัวตื้นๆไม่ได้สินะ)

เอ่อ... ว่าแต่ว่า เมื่อไหร่จะเลิกจับเส้นผมหรอ??

อืม...

ชอบ...???

(เปรียบเทียบซะเสียเชียว -_-)

ยอร์นเค้าจะปลอดภัยมั้ยนะ );

แปลกๆ??

หรือว่ายอร์นเค้าจะโดนเผ่า Lokheim ฆ่าไปแล้ว??

งั้นเราลองไปตามหายอร์นกันเถอะ (:

อืม...

อืม...

เอ่อ... เมื่อวานนี้เราสองคนไปที่จุดจำลองสนามรบน่ะ

เมื่อวานนี้ตอนเจ็ดโมงตรงน่ะ...

อื้ม... //จับมือ

อืม..

(เอ๊ะ..พอลองมองที่พื้นแล้วดูเหมือนว่าทุกครั้งเวลาที่วาร์ป จะมีผ้าสีแดงรองรับอยู่)

(หรือก็คือจุดวาร์ปที่แน่นอนนั่นเอง)

ใช่ๆ ตรงนั้นแหละ

เราจะไปไหนกันต่อหรอ??

...

(เค้ารู้ได้ยังไง??)

เราหวังว่ายอร์นจะปลอดภัยดีนะ //จับมือ

เดี๋ยวสิ รอก่อน //วิ่ง

วิ่งช้าๆหน่อยก็ได้... เรายิ่งเป็นโลหิตจางอยู่..

ก็ใช่นะ

พวกเรามาคุยเรื่องการต่อสู้น่ะ เผื่อพวกเผ่า Lokheim จะโจมตีมาเมื่อไหร่ก็ได้

อืม... มันต้องบอกว่า สภาพแวดล้อมที่ดีมันจะส่งผลต่อความคิดของคนเราน่ะ..

มันจะทำให้จิตใจเราโล่งขึ้นน่ะ

อืม พรุ่งนี้พวกเราค่อยตามหาเค้าต่อนะ..

ไม่เป็นไรเรามีนาฬิกาปลุกอยู่แล้ว

//เดินมาห้องเก็บของ

(ฮิฮิ) //ยิ้ม

แวน แวน!!! //ตะโกน

//เคาะประตู

เราจำได้แล้ว ตอนนั้นเราเห็นยอร์นโดนโจมตีที่ตรงนั้น //ร้องไห้

ถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะเป็นที่สนามฝึกน่ะ //ร้องไห้

ฮึก ฮึก ฮึก //สะอึก

ต...ตอนนั้นที่เรากับยอร์น...ไปที่สนามฝึกเพื่อจะทดสอบฝีมือกัน...ต...แต่ว่า...อยู่ดีๆก็มีประตู วาร์ปมาจากไหนไม่รู้... //ร้องไห้

พวกมันออกมาจากประตู แล้วเข้าทำร้ายเราก่อน ตอนนั้นยอร์นได้เข้ามาปกป้องเรา... จน.... //ร้องไห้

พวกมันได้เข้าทำร้ายยอร์น... และเอาตัวยอร์นเข้าไปในประตูมิตินั้น... และพวกมันได้...ท..ทำการลบความทรงจำเราน่ะ //ร้องไห้

จริงหรอ?? //เช็ดน้ำตา

พวกเราไปช่วยยอร์นกันเถอะ

ไม่ล่ะ... คราวนี้เราจะลองวาร์ปด้วยตัวเอง

อื้ม..

...

(แบบนี้น่าจะตายหรือเปล่านะ??)

//ขุดดิน

(แค่นี้ไม่พอ ต้องลึกกว่านี้)

(ขุดเสร็จแล้วก็สร้างไม้แหลมๆไว้ทิ่มแทงหน่อย)

(แค่นี้ไม่น่าจะพอ คงต้องใช้ยาพิษที่ทางองค์กรให้เราด้วยสินะ)

(ร่างกายที่ดูแข็งแรงขนาดนั้นโดนไม้พวกนี้ทิ่มแทงคงไม่น่าจะทำดาเมจมากพอ)

(แต่ดูจากกล้ามเนื้อขนาดนั้นคงต้องเทยาให้หมดเลยสินะ) //เทยาพิษ

(ฮิฮิ เสียใจด้วยนะ วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายของนายแล้วล่ะ) //ยิ้ม

//เดิน

หวัดดีจ้า (: