คุณผู้หญิง
× 0
× 0
× 0
ตอนที่26
หลังจากที่ทั้งคู่เคลียร์ใจกันเสร็จทีโอก็พาน้ำใสขับรถกลับมายังบ้านของตัวเอง โดยระหว่างทางที่ขับรถทีโอก็เอาแต่จับมือน้ำใสตลอดทาง มืออีกข้างก็จับพวงมาลัยรถ
“คุณน้ำใส!” มาลีเอ่ยเรียกน้ำใสด้วยความดีใจที่ทีโอตามหาน้ำใสจนเจอและพากลับมาบ้าน “มาลีคิดว่าจะไม่ได้เจอคุณน้ำใสอีกแล้ว อย่าไปไหนอีกนะคะเจ้านายของมาลีกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย”
"เยอะไปละมาลี ไม่ขนาดนั้น" ทีโอรีบแย้งขึ้นด้วยความเขินอายบวกกลัวเสียฟอร์มก่อนจะยกมือมาเกาท้ายทอยเบาๆ
“น้ำขอโทษนะคะที่ไปโดยไม่ได้บอก” น้ำใสหันไปบอกมาลีพร้อมรอยยิ้มก่อนจะหันไปมองทีโอและพูดว่า “น้ำขอตัวขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะแล้วเดี๋ยวน้ำลงมาทำอาหารเย็นให้ทาน”
“อืม พี่ขอเคลียร์งานก่อน” ทีโอพยักหน้ารับเชิงเข้าใจก่อนจะมองตามหลังเล็กที่กำลังเดินขึ้นไปบนชั้นสอง
19:30 น.
หลังจากที่น้ำใสขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเธอก็ลงมาช่วยแม่บ้านทำกับข้าวเหมือนกันทุกครั้งที่เธอเคยทำเป็นประจำ จนกระทั่งถึงเวลาทานข้าวซึ่งเธอและทีโอก็ได้นั่งทานข้าวพร้อมกันท่ามกลางลูกน้องและแม่บ้านที่ยืนอยู่ห่างๆ คอยดูแล
“อร่อยไหมคะ?” น้ำใสถามทีโอหลังจากที่ทีโอตักอาหารเข้าปากคำแรกด้วยสีหน้าที่คาดหวังเป็นในๆ
“อืม” ทีโอพยักหน้าตอบในขณะที่ทานอาหารต่อน้ำใสที่เห็นมาเฟียหนุ่มทานอย่างเอร็ดอร่อยเธอก็อดยิ้มไม่ได้ที่เขาชอบอาหารที่เธอทำ
“อ๋อ! มาลีพรุ่งนี้อย่าลืมซื้อของที่น้ำจดไว้ให้นะคะ” น้ำใสหันไปย้ำกับมาลีอีกรอบเรื่องที่เธอได้ฝากไว้ก่อนจะหันหน้ากลับมายังที่เดิมเพื่อจะเริ่มทานอาหาร
“ค่ะคุณน้ำใส”
“...คุณผู้หญิง” ที่โอที่นิ่งเงียบอยู่สักพักจู่ๆ ก็พูดขึ้นทำให้ทุกคนงงไม่น้อยรวมถึงตัวเธอเองด้วยเธอมองหน้าทีโอสลับกับมาลีไปมา
“คะ?” มาลีถามซ้ำ
“ต่อไปนี้เรียกน้ำใสว่าคุณผู้หญิงทุกคนเข้าใจไหม!?” ทีโอถามเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความเย็นชาที่ทุกคนฟังแล้วต่างก็พากันเกร็งยกเว้นเพียงน้ำใส “มาลีสั่งแม่บ้านทุกคนด้วย ส่วนมึงคริสบอกลูกน้องเราทุกคนว่าให้เรียกน้ำใสว่าคุณผู้หญิงหลังจากนี้”
“ค่ะ” / “ครับนาย” มาลีและคริสต่างยิ้มกับคำสั่งของทีโอทุกคนต่างดีใจที่บ้านนี้จะมีนายหญิงเสียทีแถมคนๆ นั้นยังเป็นน้ำใสหญิงผู้ที่มีหน้าตาน่ารักและนิสัยที่ดีมากๆ
หลังจากที่ทั้งคู่ทานข้าวเสร็จน้ำใสก็ได้กลับขึ้นมาบนห้องก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านสำหรับการเรียน ส่วนทีโอก็ยังคงทำงานอยู่ที่ห้องทำงานของเขา
เมื่อเวลาผ่านไปสักพักน้ำใสจึงหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อดูเวลาพบว่าตอนนี้จะเที่ยงคืนแล้วแต่ยังไร้วี่แววของคนตัวใหญ่เธอจึงลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะกลับออกมาพบว่าทีโอได้นั่งอยู่ปลายเตียง
“อุ๊ย!” น้ำใสอุทานเบาๆ ด้วยความตกใจเป็นจังหวะที่ทีโอหันไปมองพอดี
“ทำไมยังไม่นอนอีก?” ทีโอถามในขณะนั่งก้มหน้างุนๆ อยู่ ซึ่งทำให้น้ำใสแปลกใจกับพฤติกรรมของเขาเป็นอย่างมาก
“ก็พี่ไม่ขึ้นมานอนสักที น้ำก็เลยรอ” น้ำเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ มาเฟียหนุ่มก่อนจะซบหน้าลงที่ไหล่กว้างและวางมือประสานกันกับมือใหญ่ “ทำไม่เพิ่งขึ้นมาละคะงานเยอะเหรอ”
“เปล่าไม่มีอะไร” เธอนอนเถอะพรุ่งนี้เรียนเช้าไม่ใช่เหรอ พี่จะไปอาบน้ำก่อน ทีโอบอกก่อนจะยันตัวลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปแต่ยังไม่ทันไปน้ำใสที่รู้สึกแปลกใจกับพฤติกรรมของเขาจึงดึงแขนเขาไว้แล้วเดินอ้อมไปเผชิญหน้ากับเขา
“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า?” น้ำใสถามขึ้นด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง
“...” ทีโอถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะส่งมือไปประคองใบหน้าสวยเขาโน้มใบหน้าไปใกล้ๆ หมายจะจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่ม แต่จู่ๆ เขากลับเลื่อนขึ้นมาจูบที่หน้าผากมน ทำให้น้ำใสยิ่งงงเข้าไปใหญ่ “ไปนอนได้แล้วพี่อาบน้ำเสร็จจะรีบตามไปนอน” พูดจบทีโอก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำทิ้งน้ำใสให้ยืนงงอยู่คนเดียวอยู่อย่างนั้น
เป็นเวลานานสักพักที่ทีโออยู่ในห้องน้ำ เขาเปิดน้ำเย็นสุดเพื่อดับความร้อนและความต้องการที่อยู่ในตัว วันนี้เขาเพิ่งได้เธอกลับมาเขาไม่อยากรีบร้อนทำอะไรไปมากกว่านั้นเพราะกลัวเธอจะไม่ชอบใจและหายไปอีก เขาได้แต่นั่งในห้องทำงานเพื่อรอเวลาให้เธอหลับ เพราะเขากลัวว่าถ้าขึ้นมาเร็วกลัวจะอดใจไม่ไหว ตอนนี้เขาแค่อยากให้เธอรู้สึกสบายๆ และไม่อยากใจร้อนต่อให้แรงปรารถนาในตัวเขาที่มีต่อเธอจะมากเพียงใดก็ตาม
1 ชั่วโมงต่อมา
แกร๊ก~
ทีโอเปิดประตูห้องน้ำออกมาโดยมีชุดคลุมอาบน้ำห่มกายไว้อยู่ เมื่อเปิดมาก็ต้องแปลกใจที่ตอนนี้น้ำใสยังไม่นอนแถมจังนั่งกอดอกอยู่บนเตียงและจ้องมองมาที่เขาด้วยแววตาที่สงสัย
“...” ทีโอเห็นอย่างนั้นเขาจึงหลบตาทันทีเพราะกลัวจะห้ามใจไม่ไหวก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวและกลับออกมาพร้อมกางเกงขายาวหนึ่งตัวและเปลือยท่อนบน “มองอะไร?” ทีโอถามเมื่อคนตัวเล็กยังคงนั่งจ้องมองเขาอยู่
“พี่แปลกๆ ทำให้น้ำนอนไม่หลับ” น้ำใสตอบหน้ามุ่ยเพราะตอนนี้เธอกลับรู้สึกเป็นห่วงเขาจนนอนไม่ได้
“ไม่มีอะไรพี่ก็ปกติ” ทีโอตอบพร้อมกับเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวในระยะห่างๆ นิดหน่อย
“ยืนไกลจัง พี่ไม่สบายหรือเปล่า?” น้ำใสก้าวลงจากเตียงเดินเข้าไปหาเขาในระยะประชิดพร้อมกับยกมือขึ้นมาแตะที่หน้าผาก “ตัวก็ไม่ร้อนหนิ?”
“ถอยออกไปหน่อยได้ไหม” ทีโอดันร่างบางออกห่างเล็กน้อยก่อนจะพยายามหันหน้าไปมองอย่างอื่นเพราะตอนนี้ร่างกายเขายิ่งต้องการเธอยิ่งกว่าเดิมเมื่อได้กลิ่นตัวหอมที่คุ้นเคยของเธอ
“น้ำจะโมโหแล้วนะคะพี่เป็นอะไร” น้ำใสที่ตอนนี้เริ่มหงุดหงิดกับอาการของทีโอจนเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่
“คือพี่เพิ่งได้น้ำกลับมาพี่อยากทำอะไรน้ำให้น้ำรู้สึกไม่ชอบ วันนี้พี่เลยอยากปล่อยให้น้ำนอนสบายๆ บอกตรงๆ ตอนนี้พี่กลัวเวลาจะทำอะไรกับน้ำพี่กลัวไม่ถูกใจน้ำ” ทีโอยอมบอกความในใจของเขาให้เธอฟัง
“อ๋อ~ อย่างนี้นี่เองแล้วพี่รู้สึกอะไรอยู่ละคะ?” น้ำใสคลี่ยิ้มออกมากรุ้มกริ่มในใจก็นึกขำเขาอยู่น้อยๆ
“เฮ้อ~ พี่ต้องการน้ำตั้งแต่น้ำหนีพี่ไปพี่ก็ไม่ได้เอากับใคร แต่น้ำไม่ต้องห่วงคืนนี้น้ำนอนพักเถอะ” ทีโอถอนหายใจหนักๆ ให้กับความรู้สึกของตัวเองก่อนที่กำลังจะเดินอ้อมไปนอนบนเตียงฝั่งตัวเอง
หมับ!
น้ำใสกระชากแขนแกร่งก่อนจะดึงให้เขาหันกลับมาและเขย่งปลายเท้าขึ้นก่อนจะเป็นฝ่ายประทับริมฝีปากลงบนปากหนา ลิ้นเรียวสอดเข้าไปเกี่ยวตวัดหยอกล้อกับลิ้นสากอย่างไม่ประสีประสา สร้างความตกใจให้ทีโอไม่น้อย ทีโอดึงเอวคอดกระชับไปกอดแน่นในขณะที่ปากก็ยังจูบตอบกลับกับร่างบางอย่างดูดดื่ม ก่อนที่น้ำใสจะเป็นฝ่ายถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง
“ยังทนได้อยู่ไหมคะ?” น้ำใสถามกลับพร้อมรอยยิ้มแววตาของเธอบ่งบอกถึงความต้องการชายหนุ่มอย่างปิดบังไม่ได้ ทีโอจึงยิ้มออกมาก่อนจะยกตัวน้ำใสขึ้นมาอุ้มและวางร่างบางเบาๆ ลงที่เตียง
************
เฮียไม่รุกน้องน้ำรุกเอง งื้อออออ🤣🤪
