ขอความช่วยเหลือ
× 0
× 0
× 0
ตอนที่22
“วันนี้ผู้หญิงที่ไหนมาหาพี่” หลังจากที่เงียบกันสักพักน้ำใสจึงตัดสินใจถามขึ้น
“ผู้หญิงที่ไหน คำถามไร้สาระ” ทีโอส่ายหน้าไปมาก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อโดยไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่เธอถาม
“น้ำไม่ขำนะ น้ำจริงจัง” น้ำใสทำเสียงจริงจังจนทีโอต้องเงยหน้าพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความมึนงง
“แล้วเธอไปเอาเรื่องนี้มาจากไหน ใครบอก” ทีโอถามกลับเพราะตลอดเวลาที่เขาทำงานที่นี่ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้ามาหาเขาแม้แต่คนเดียว
“กะ ก็...” น้ำใสที่ไม่รู้จะตอบคำถามเขาว่าอะไรก็ได้แต่งนิ่งเงียบก่อนจะเม้มปากแน่นด้วยสีหน้าไม่พอใจที่เขาเลี่ยงที่จะตอบคำถามเธอ
“มีหลักฐานไหม?” ทีโอถามจี้เธอเขาเงยหน้าจ้องเธอเขม็งอย่างไม่สบอารมณ์เช่นเดียวกันที่จู่ๆ เธอก็มากล่าวหาเขาลอยๆ
“...” น้ำใสสะบัดหน้าหนีก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างหนักจนคนตัวโตได้ยิน
“อย่ามากล่าวหาพี่ลอยๆ พี่ไม่ชอบแล้วก็เลิกทำสีหน้าแบบนั้นได้ละ” ทีโอกดเสียงต่ำที่ร่างบางได้ยินแล้วถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย
“พี่ก็เลิกสั่งน้ำให้ทำนู่นทำนี้สักที! ถามแค่นี้ถ้าตอบไม่ได้น้ำก็ไม่อยากวุ่นวายอะไรกับพี่แล้ว!” น้ำใสขึ้นเสียงกลับด้วยความเหลืออดก่อนจะยันตัวลุกขึ้นยืนมองมาเฟียหนุ่มด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
“เธอนั่นแหละที่ต้องเลิกหาเรื่องพี่ แล้วจู่ๆ ก็มางี่เง่าใส่พี่เหนื่อยเป็นนะน้ำใส” ทีโอพยายามข่มอารมณ์ตัวเองและทำเสียงให้เป็นปกติมากที่สุดเพื่อไม่ให้เรื่องราวมันใหญ่โต
“เหนื่อยเหรอ? พี่คิดว่าพี่เหนื่อยเป็นคนเดียวหรือไง” น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มเนียนอย่างห้ามไม่ได้ น้ำใสยกมือขึ้นมาปัดน้ำตาลวกๆ
“เธอหมายความว่ายังไง”
“น้ำเบื่อเต็มทนแล้วที่ต้องอยู่โดยไม่มีสถานะแบบนี้ ฮึกๆ น้ำขี้เกียจตอบคำถามของใครหลายๆ คนว่าเราเป็นอะไรกัน ฮึกๆ” น้ำใสรัวคำพูดออกไปที่มันติดอยู่ในใจมาตลอด
“แล้วคนอื่นมันจะสำคัญยังไง ใครจะคิดยังไงก็ช่างแม่งมันสิ!” ทีโอยันตัวลุกขึ้นเต็มความสูงเท่ากับว่าตอนนี้ทั้งคู่ต่างยืนโต้เถียงกันไปมาโดยไม่มีใครยอมใคร
“แต่น้ำแคร์ไง! ฮึกๆ น้ำแคร์พี่ได้ยินไหม!” น้ำใสยกมือตบที่อกตัวเองเบาๆ ก่อนจะเสยผมยาวขึ้นลวกๆ และปัดน้ำตาออก
“อย่าทำตัวงี่เง่าน้ำใส เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเรามีนัดดินเนอร์กันแล้วพี่จะลืมเรื่องวันนี้” ทีโอชี้นิ้วไปยังห้องนอนเพื่อให้เธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เตรียมมาวันนี้
“เอะอะก็ว่าน้ำงี่เง่า ใช่น้ำมันงี่เง่าแต่พี่ก็โง่! พี่มันโง่มากพี่ดูไม่ออกเลยเหรอว่าน้ำชอบพี่ หรือว่าพี่รู้พี่ถึงเล่นกับความรู้สึกน้ำแบบนี้!” น้ำใสตัดสินสารภาพความในใจออกไปถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวดแต่เธอผิดเองที่เอาใจลงไปเล่น น้ำใสหยิบกระเป๋าสะพายข้างที่โซฟาก่อนจะก้าวเท้าเดินไปที่ประตู
หมับ!
“อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ได้ไหมน้ำใส” ทีโอรีบเดินตามมาคว้าแขนเธอไว้แน่น
“มันจะไม่เป็นเรื่องใหญ่ถ้าเกิดว่าพี่ให้สถานะกับน้ำบ้าง! น้ำเบื่อที่ตอบคำถามของใครๆ ที่เอาแต่ถามเรื่องน้ำกับพี่”
“เธออยากได้สถานะจากพี่งั้นสิ!? ทำไมอยากเป็นเจ้าของพี่หรือไง!?”
“แล้วพี่ละทำไมชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของน้ำ!? ชอบน้ำงั้นสิ?” น้ำใสถามกลับอย่างไม่เกรงกลัวมาถึงขั้นนี้แล้วเธอไม่มีอะไรต้องคิดมากอีกต่อไป
“เธอรู้ไหมว่าการเป็นเมียฉันเธอจะไม่ได้อิสระ เธอจะเป็นของฉันคนเดียวตลอดชีวิต! สงบสติอารมณ์แล้วไปเปลี่ยนชุดซะ ก่อนที่พี่จะหมดความอดทน” ทีโอยังคงบ่ายเบี่ยงที่จะตอบคำถามทำให้น้ำใสหมดความอดทนที่จะอยู่กับเขาอีกต่อไป
“ปล่อย! อย่ามาแสดงละครทำเป็นอาลัยอาวรณ์น้ำเลยค่ะ เพราะคนอย่างพี่...มันไม่มีหัวใจ!” น้ำใสแกะมือหนาออกก่อนจะสะบัดแขนอย่างแรงและเดินออกไปทิ้งทีโอยืนนิ่งไปกับคำพูดของเธอเพียงลำพัง
น้ำใสวิ่งออกมาจากโรงแรมก่อนจะเรียกแท็กซี่เพื่อไปหาจีเซลที่บ้าน ตลอดระยะทางเธอเอาแต่นั่งร้องไห้ไม่หยุด เธอไม่อาจฝืนทนแบบนี้ได้อีกต่อไปแล้วถ้าเธอต้องเจ็บแต่เรื่องมันจบเธอก็ยอม
“น้ำใส! ใครทำอะไรแก!?” จีเซลที่เดินมาหาเพื่อนที่ห้องรับแขกหลังจากที่แม่บ้านไปตามเธอว่ามีเพื่อนมาพบก็ต้องตกใจกับสภาพน้ำใสในตอนนี้ที่ตาจมูกแดงก่ำเพราะร้องไห้ คลินต์ที่เดินตามหลังมาได้แต่ยืนดูเงียบๆ
“...จี ฮึกๆ ฉันไม่ไหวแล้ววะ ฮึกๆ” น้ำใสสวมกอดจีเซลแน่นก่อนจะปล่อยโฮออกมาชุดใหญ่
“มันเกิดอะไรขึ้น” จีเซลเอ่ยถามน้ำใสด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงก่อนจะนั่งลงที่โซฟาข้างๆ น้ำใส โดยมีคลินต์นั่งที่โซฟาตรงข้าม
“ฉันเหนื่อยที่ต้องอยู่แบบนี้แล้ว ฮึกๆ ฉันเบื่อที่มีคนถามเรื่องสถานะของฉันกับพี่เขาและทุกครั้งฉันไม่มีคำตอบเลย ฉันไม่อยากอยู่แบบนั้นอีกแล้ว ฉันไม่น่าเอาใจลงไปเล่นเลย ฮือๆ”
“แก...ชอบพี่ทีโอเหรอ?” จีเซลถามกลับเธอไม่เคยเห็นน้ำใสเป็นแบบนี้มาก่อน เธอรับรู้ได้ทันทีว่าน้ำใสเสียใจแค่ไหน
“อืม” น้ำใสพยักหน้ารับพร้อมกับยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา
“เอาไงดีเฮีย เพื่อนเฮียเป็นต้นเหตุนะ!” จีเซลหันไปถามความเห็นของสามีที่นั่งเงียบอยู่
“ไอ้ทีโอมันชอบเพื่อนเธอ” คลินต์ตอบกลับก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขาเองก็เข้าใจที่โอเหมือนกันว่าเพราะอะไรถึงไม่ชัดเจนมันเหมือนกับเขาที่โลเลก่อนจะรักจีเซล
“เหอะ! ชอบมากไหม ละทำเพื่อนจีเสียใจแบบนี้ นิสัยเหมือนเฮียเลยโลเล น่ารำคาญ!” จีเซลพูดออกไปด้วยความหงุดหงิด
“ถ้าเธออยากรู้ว่าไอ้ทีโอรักเธอหรือเปล่าก็มีวิธีเดียว”
“อะไร” / “คะ?” น้ำใสและจีเซลถามขึ้นพร้อมกันเมื่อคลินต์พูดจบสีหน้าของเขาบ่งบอกว่ากำลังคิดแผนการบางอย่าง
“เอาเธอไปซ้อนไม่ให้มันหาเจอ เดียวมันก็คลุ้มคลั่งบ้าตายไปเอง” คลินต์ตอบก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างนึกสนุก
“สีหน้าดูซะใจนะเฮียเก็บอาการหน่อยไหม นั่นเพื่อนเฮียนะ” จีเซลหันมาแซวสามีก่อนจะหันไปพูดกับน้ำใสว่า “แกว่าไง โอเคไหมวิธีนี้”
“อืม ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน” น้ำใสตอบ
“ไม่ต้องห่วงว่าไอ้ทีโอจะตามเธอเจอฉันจะให้ลูกน้องฉันจัดการเรื่องนั้นเอง” คลินต์บอกก่อนจะเดินออกไป
*************
สมน้ำหน้า! เมียหนีแล้วมีคนช่วยด้วย คราวนี้รอดูคนคลั่งตายได้เลย อิอิ🤣
