หลังจากที่กลับมาจากฮันนีมูนมาร์คก็มีงานด่วนต้องไปทำที่ต่างประเทศ กันติชานั่งอยู่บนเตียงนอนเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้กับผู้เป็นสามีด้วยความตั้งอกตั้งใจ

มาร์คบอกพร้อมกับสวมใส่เสื้อผ้าไปด้วย

ชายหนุ่มบอกพร้อมกับเดินเข้าไปหาหญิงสาวแล้วก้มใบหน้าลงไปประกบริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็ว

กันติชาได้ฟังก็รีบไล่ชายหนุ่มพร้อมกับปาหมอนใบโตใส่มาร์คด้วยความหมั่นไส้

ชายหนุ่มพูดจบก็หยิบกระเป๋าที่หญิงสาวจัดเอาไว้ให้เดินออกไป

17:30🕠

หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว กันติชาจึงเดินขึ้นไปบนห้อง หญิงสาวเดินถือผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำใช้เวลาอาบไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย

กันติชาเดินออกมาหาเสื้อผ้าสวมใส่ก่อนจะไปล้มตัวลงนอนบนเตียง กันติชารู้สึกคิดถึงมาร์คอย่างบอกไม่ถูก ห่างกันยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงแต่เธอกลับคิดถึงชายหนุ่มเสียเหลือเกิน

ตื๊ด!ตื๊ด!ตื๊ด!

กันติชาได้ยินเสียงของโทรศัพท์ดังขึ้นจึงรีบหยิบมาดูเมื่อคิดว่าเป็นมาร์คโทรเข้ามา แต่พอจ้องมองไปที่หน้าจอมือถือก็ต้องผิดหวังปนแปลกใจเมื่อคนที่โทรเข้ามา ไม่ใช่มาร์คแต่เป็นเจนจิรา

วางสาย

เจนจิราบอกด้วยความดีใจ พอกันติชาวางสายได้เพียงแค่ครู่เดียวสีหน้าที่เศร้าสร้อยก็แปรเปลี่ยนเป็นยิ้มร้ายก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดัง

ตื๊ด!ตื๊ด!ตื๊ด!

ร้านอาหาร🍲🍝

ักันติชาถามด้วยความแปลกใจแค่เธอมาทำไมเจนจิราต้องทำเหมือนดีใจขนาดนั้น ยิ่งคิดกันติชาก็ยิ่งระแวง

รีบเปลี่ยนเรื่องพร้อมกับกวักมือเรียกพนักงานเสิร์ฟมาสั่งอาหารทันที

เจนจิราพูดขึ้นน้ำเสียงเศร้าพร้อมกับบีบน้ำตาให้ไหลออกมา

กันติชาบอกก่อนจะร้องด้วยความตกใจเมื่อพนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งทำแก้วไวน์หกใส่เธอจนเปื้อนแขนเสื้อไปหมด

เจนจิราต่อว่าพนักงานออกมาเสียงดัง แต่ในใจกลับยิ้มเย็น เมื่อบริกรคนนั้นทำงานได้ดีมาก ไม่เสียดายเงินที่จ้างวานให้ทำงานเลยจริงๆ

กันติชารีบบอกแล้วลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำทันที เจนจิรามองตามสีหน้าที่เหมือนสำนึกผิดแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าของมารร้ายอีกครา

หญิงสาวเอาน้ำมาลูบบริเวณที่เปื้อนก่อนจะยกแขนเสื้อขึ้นมาดมแล้วทำหน้าแหยรู้สึกเหม็นอย่างบอกไม่ถูก

ตื๊ด!ตื๊ด!ตื๊ด!

กันติชากำลังจะเดินออกจากห้องน้ำเพื่อกลับไปที่โต๊ะ แต่เสียงมือถือของเธอก็ดังขึ้นเสียก่อนจึงหยิบออกมาจากกระเป๋าแล้วกดรับสายทันที เมื่อเห็นว่าคนที่โทรเข้ามาคือมินตรา

กันติชาพูดจบก็วางสายก่อนจะเดินออกไปที่โต๊ะ

เจนจิราบอกพร้อมกับยกแก้วน้ำส้มให้กับกันติชา ในใจก็ลุ้นสุดๆหวังว่าจะให้กินติชาดื่มน้ำส้มที่ใส่ยานอนหลับลงไป

กันติชายื่นมือออกไปรับแก้วน้ำสัมมาถือไว้ เจนจิรายิ้มที่มุมปากด้วยความพอใจยังไงแกก็จะต้องหลงกลฉันอยู่วันยันค่ำ

เพล้ง!

เจนจิราเบิกตากว้างเงยหน้ามองกันติชาด้วยแววตากราดเกรี้ยวอย่างลืมตัว เพียงแค่นี้ก็เปิดโฉมหน้าของเธอเสียสิ้น กันติชาหรี่ตามองก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างรู้ทันแผนการของอีกฝ่าย

กันติชาทิ้งท้ายให้เจนจิราแค้นเคืองแล้วเดินออกไปทันที

🛤️🚗

กันติชาบ่นและถอนหายใจหนักๆออกมายังอดเสียดายมิตรภาพที่เคยมีให้กันไม่ได้

กันชาตอบรับในลำคอเบาๆ ก่อนจะเอนตัวพิงเบาะรถแล้วหลับตาลงด้วยความเหนื่อย