มินตราเดินเข้าไปหานทีที่นั่งอยู่บนโซฟาเหมือนคนหมดแรง

นทีเข้าไปกอดมินตราไว้แน่นด้วยความรู้สึกหลากลาย

มินตรากอดนทีกลับแล้วลูบหัวนทีเบาๆด้วยความอ่อนโยน

ทั้งสองก็คลายกอดออกจากกัน

นทีรู้สึกแปลกใจมากว่าทำไม่ทุกครั้งเวลาเขาได้อยู่กับมินตราแล้วถึงรู้สึกอบอุ่นทำให้เขายิ้มได้ตลอดเวลา

ในวันที่แย่ที่สุดในยามที่เขาท้อแท้ ก็มีมินตราค่ออยู่เคียงข้างเขาทำให้เขามั่นใจว่าไม่เผชิญหน้ากับความโดดเดี่ยว ความเจ็บปวด หรือความทุกข์คนเดียว แต่ยังมีมินตราค่อยอยู่เคียงข้าง ให้กำลังใจเขาเสมอ

บ้านพรพิพัฒน์

พอทั้งสองเดินเข้าไปไหนบ้าน คุณหญิงธาริกาถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง

กันติชาบอกจบก็เดินขึ้นไปบนห้องทันที คุณหญิงธาริกามองตามลูกสาวตัวดีที่ขึ้นไปข้างบน แล้วพอหันมาก็เห็นสายตาของมาร์คมองตามราวกับจะกลืนกันติชาหากทำได้ ธาริกาเห็นแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าเพราะดูออกว่าชายหนุ่มคนนี้น่าจะหลงลูกสาวของเธอเอาการ

มาร์คตอนอย่างสุภาพธาริกากับปราช์ญสบตากัน แล้วยิ้มออกมา ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเอาใจลูกสาวเขาขนาดนี้

เมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว กันติชาก็เดินตรงมายังห้องรับแขกเพื่อเข้ามาบอกชาย หญิงสาวแต่งตัวใหม่ด้วยชุดเดรสเกาะอกสั้นสีดำพร้อมกับถือกระเป๋าใบสวยเข้ากันกับชุด ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวด้วยสายตาเหมือนจะตำหนิที่คนร่างบางแต่งตัวได้ล่อเสือล่อตะเข้เช่นนี้

มาร์คบอกคุณหญิงธาริกากับคุณปราช์ญพร้อมกับลุกขึ้นแล้วจับแขนของหญิงสาวพาเดินออกไปข้างนอกทันที

หญิงสาวบอกชายหนุ่มเสียงดังมาร์คจึงยอมปล่อยมือออก

หญิงสาวถามชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจอยู่ดีๆก็มากล่าวหาเธอ

นี่เขาเป็นอะไรมากไหมเธอไม่ได้ใส่บิกินี่เสียหน่อย เดรสเกาะอกสั้นเขาก็ใส่เดินกันให้เกลื่อน

หญิงสาวได้ฟังก็ว่าชายหนุ่มเสียงดังแล้วเดินหนีไปเปิดประตูรถขึ้นไปนั่ง คิดเหรอว่าเธอจะยอมให้เขาจับแก้ผ้าได้ง่ายๆ

ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวเดินหนีก็ส่ายหัวพร้อมกับยิ้มขำก่อนจะเดินไปขึ้นรถแล้วสตาร์ทรถขับออกไปทันที

บริษัท MT Jewelry Designer🏙️

ประภัสสรเรียกชลธิชาก่อนจะมองไปที่มาร์ค

เจนจิราพูดด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก ทำไมสองคนนี้ยังมาด้วยกันอีกเรื่องที่เธอทำไปเมื่อคืนนี้ไม่ได้ผลหรือไงดูเหมือนจะรักกันเหนียวแน่นมากกว่าเดิมเสียอีกเจนจิราคิดด้วยความริษยา

กันติชาเอ่ยชวนเพื่อนตามมารยาท มาร์คแอบทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อยทำไมเมียเขาจะต้องชวนคนอื่นไปเป็นก้างขวางคอด้วยก็ไม่รู้

เจนจิราได้ฟังก็พูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่มาร์คราวกับไม่รู้ว่าชลธิชาชวนตามมารยาทเท่านั้น

เจนจิราบอกจบก็เดินเข้าไปใน บริษัท ทันทีรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกที่จะได้ไปเที่ยวกับมาร์คถึงแม้ว่าจะมีกันติชาไปด้วยก็ตาม แต่คิดเหรอว่าคนอย่างกันติชาจะมาเอาชนะเธอได้คุณมาร์คจะต้องเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น

ชายหนุ่มพูดขึ้นราวกับเด็กเอาแต่ใจแล้วเดินนำหญิงสาวเข้าไปในห้องทันที

หญิงสาวยืนบ่นคนเดียวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะเปิดประตูเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในห้อง

ยูคยอมที่นั่งอยู่หน้าห้องมองสองหนุ่มสาวแล้วส่ายหัวไปมา ไม่คิดว่าเจ้านายของตนเองจะทำตัวแสนงอนราวกับเด็กห้าขวบแบบนี้ ถ้าหากว่าคนอื่นมาเห็นเข้าคงจะหัวเราะไม่หยุดเป็นแน่

กันติชาเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาพร้อมกับจ้องมองชายหนุ่มที่กำลังนั่งทำงานอยู่ผู้ชายอะไรหล่อเป็นบ้าเธอเพิ่งจะได้สังเกตเขาจริงๆก็ครั้งนี้แหละ

หญิงสาวสะดุ้งรีบตอบปฏิเสธด้วยสีหน้าจริงจังแก้เก้อเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะไม่เชื่อว่าเธอไม่ได้แอบมองเขา แววตาคมๆของเขามองเธอและอมยิ้มนิดๆที่มุมปาก

มาร์คยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรบอกเลขาแล้ววางโทรศัพท์ลง

ไม่นานน้ำส้มกับขนมก็มาวางอยู่บนโต๊ะตรงหน้าของกันติชาหญิงสาวยกแก้วน้ำส้มขึ้นมาจิบก่อนจะหยิบขนมขึ้นมากิน

มาร์คมองดูหญิงสาวพร้อมกับเอ่ยถามอย่างเอ็นดู

ถึงแม้ว่ากันติชาจะเอ่ยออกไปแบบนั้น แต่ขนมในจานก็ถูกหญิงสาวกินจนเกลี้ยง

หญิงสาวรีบบอกพร้อมกับลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำทันที กันติชาเข้าไปล้างมือแล้วจัดแต่งผมให้เข้าทรง เปิดประตูออกไปก็เห็นชายหนุ่มกำลังนั่งก้มหน้าทำงานอยู่ด้วยสีหน้าจริงจังไม่มีแววล้อเล่นเหมือนยามที่พูดคุยกับเธอ

วางสาย

ชายหนุ่มรับรู้แล้วจับมือบางพาเดินออกไปก่อนจะหยุดที่หน้าโต๊ะของยูคยอมเลขาคู่ใจ

ยูคยอมตอบรับคำของเจ้านายพร้อมกับมองกันติชาด้วยสายตาชื่นชม สวยแบบนี้ไงเจ้านายของเขาถึงได้ไปไหนไม่รอด

มาร์คพากันติชาลงลิฟต์ไปชั้นล่างพนักงานก็ต่างมองอย่างให้ความสนใจผู้ชายหลายคนต่างมองขาขาวๆที่โผล่พ้นจากชุดเดรสขาสั้นออกมา ผู้หญิงบางส่วนก็รู้สึกอิจฉาและชื่นชมในความสวยของกันติชา ทั้งสองคนเจอเจนจิราที่ยืนรออยู่ก็เดินเข้าไปหาทันที

เจนจิราแกล้งบอกด้วยน้ำเสียงล้อๆ แต่ในใจกลับร้อนเป็นไฟด้วยความอิจฉา ทำไมคนคนนั้นถึงไม่เป็นเธอ ทำไมกันติชาถึงได้แต่สิ่งที่ดีที่สุดไปเสมอ ทุกครั้งยิ่งคิดความเกลียดชังก็ยิ่งเพิ่มทวีคุณ

กันติชาพูดขึ้นด้วยความจริงใจ แต่เจนจิรากลับคิดว่ากันติชาพูดโอ้อวดตนเองก็ยิ่งหมั่นไส้กันติชาเข้าไปใหญ่

เจนจิราพูดพร้อมกับยิ้มให้กันติชาเมื่อกันติชาหันไปเจนจิราก็ยิ้มร้ายและคิดว่ารออีกไม่นานหรอกมาร์คจะต้องเป็นของเธอ

ห้างสรรพสินค้า🏬

เจนจิราแสดงความคิดเห็นเสียงดังอยากจะให้มาร์คได้ยินอยากจะให้เขารับรู้ความแรดของกันติชาซะจริงๆ

กันติชาแปลกใจเพราะปกติก็ไม่เห็นว่าเจนจิราจะมองว่ามันสั้นไปเธอก็แต่งตัวเช่นนี้เสมอ แต่ตอนนี้ดูเหมือนเพื่อนของเธอจะคิดต่างไปจากที่เคย

ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาพร้อมกับพูดขึ้นเมื่อเห็นชุดที่หญิงสาวบอกว่าสวยไอ้สวยน่ะสวยอยู่ แต่สำหรับผมมันสั้นไปถ้าหากว่าชุดนี้ไปอยู่บนตัวของผู้หญิงคนอื่นเขาจะไม่ว่าอะไร แต่เมียของเขาจะใส่นี่สิเขารับไม่ได้จริงๆที่จะต้องให้คนอื่นเห็นขาสวยๆของเธอ

หญิงสาวบอกก่อนที่จะหันกลับไปสนใจเสื้อผ้ามากมายที่แขวนอยู่ตรงหน้ามาร์คถึงกับถอนหายใจหนักๆออกมาเจนจิราเห็นว่าเป็นจังหวะที่ของเธอแล้ว

เจนจิราแกล้งหันไปกระซิบบอกชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก

พอเลือกซื้ิอเสร็จเรียบร้อยแล้วมาร์คก็เดินไปจ่ายเงิน ชายหนุ่มจึงสั่งให้ส่งของไปให้ที่คอนโดพร้อมกับยื่นบัตรเครดิตไปให้พนักงาน

แต่ยังไม่ทันเดินไปไหนเจนจิราก็พูดขึ้นก่อนจะทรุดลงไปกองกับพื้นด้วยท่าทางอ่อนแรง

กันติชาถามเสียงดังด้วยความตกใจพร้อมกับเข้าไปพยุงร่างเจนจิราขึ้นมาจากพื้นอย่างทุลักทุเล

กันติชาบอกพร้อมกับพยุงเจนจิราไปนั่งเก้าอี้ที่อยู่ไม่ไกลนักก่อนจะควักยาดมในกระเป๋ามาให้เจนจิราดม

เจนจิราบอกก่อนจะก้มใบหน้าแล้วยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ นางโง่หลอกแค่นี้ก็ยังเชื่อถ้าจะโง่ขนาดนี้ก็ยอมให้คนอื่นคานผัวไปกินเถอะ

เจนจิราบอกพร้อมกับแกล้งลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางเชๆ

มาร์คบอกเจนจิราก่อนจะซ่อนตัวหญิงสาวขึ้นมาไว้แล้วเดินไปที่รถโดยมีกันติชาเดินตามหลัง

กันติชาบอกพร้อมกับเปิดประตูรถให้มาร์คอุ้มเจนจิราไปวางไว้ที่เบาะหน้าเธอเข้าใจเจนจิราดีเพราะบางทีเธอก็รู้สึกเวียนหัวเหมือนกันเวลาที่ต้องนั่งข้างหลังเมื่อทั้งสามคนขึ้นรถเรียบร้อยแล้วมาร์คก็สตาร์ทรถก่อนจะขับออกไป

เจนจิราทำหน้าที่เป็นคนบอกเส้นทางพร้อมคุยกับชายหนุ่มราวกับว่าอาการหน้ามืดก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับหญิงสาวมาก่อน แต่กันติชาก็ไม่ได้สงสัยอะไรจะมีแต่มาร์คที่มองเจนจิราด้วยสายตาแปลกๆเพราะเมื่อสักครู่นี้เธอยังทำท่าอย่างกับคนไม่มีแรงพอผ่านไปไม่กี่นาทีหญิงสาวก็ชวนคุยราวกับคนไม่เป็นอะไร

ชายหนุ่มตอบเจนจิราก่อนจะมองไปที่กระจกเห็นกันติชานั่งตาปรือเหมือนจะหลับ ชายหนุ่มก็ยิ้มอย่างขำๆเจนจิรามองตามชายหนุ่ม ความรู้สึกริษยาก็พุ่งปรีดเหมือนปรอทจะแตกขนาดว่ากำลังพูดคุยกับเธออยู่แท้ๆแต่สายตายังจะปรายมองแต่กันติชาอีก

มาร์คบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบถ้าหากว่าเจนจิราไม่ใช่เพื่อนของเมียเขาจ้างให้เขาก็ไม่มาส่งถึงบ้านแบบนี้หรอกอย่างมากก็เรียกแท็กซี่ให้ไปส่งหญิงสาวที่บ้านแทน เมื่อเจนจิราเดินเข้าบ้านไปเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงเคลื่อนรถเข้าสู่ท้องถนนทันที

มาร์คมองกันติชาผ่านกระจกเห็นคนร่างบางกำลังพิงพนักเบาะนอนหลับอย่างสบายก็เลยไม่อยากปลุกให้มานั่งข้างหน้า ชายหนุ่มขับรถมาถึงที่คอนโดพอลงจากรถแล้วก็ไปเปิดประตูหลังจ้องมองคนที่กำลังหลับอย่างไม่รู้ตัว

ชายหนุ่มค่อยๆอุ้มร่างบางออกมาจากรถก่อนจะพาเข้าไปในคอนโดเมื่อเปิดประตูห้องเรียบร้อยแล้วก็พาหญิงสาวเดินเข้าไปในห้องนอนมาร์ควางหญิงสาวลงบนเตียงเบาๆเพราะกลัวว่ากันติชาจะตื่นแล้วกอดร่างบางเอาไว้แน่น