เงารักคาสโนว่า EP.2
-
ณ ลอสแอนเจลิส ห้องพักของโรงแรมสุดหรูแห่งหนึ่งกำลังจะลุกเป็นไฟ เมื่อชายหญิงสองคนกำลังบรรเลงเพลงรักกันอย่างเร่าร้อน มาร์ค ต้วน ประทับริมฝีปากลงบนปากอวบอิ่มของหญิงสาวพลางขบเม้มอย่างหยอกล้อ ก่อนจะสอดแทรกลิ้นสากเข้าไปชิมความหวานภายใน กันติชาก็เหมือนจะรู้งาน เกี่ยวกระหวัดลิ้นสู้กับชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้
-
-
[NC]
-
IG:lalada_joylada
-
----------------------------------------------------------------------
-
🌤️
-
ภายในห้องของโรงแรมหรู มีร่างบางนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่อย่างไม่รู้เลยว่าตอนนี้เป็นเวลาเท่าไร ร่างบางยังคงนอนนิ่งสนิท ผ่านไปสักพักหญิงสาวก็เริ่มขยับตัวก่อนจะลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เปลือกตาบางกะพริบขึ้นลงอยู่หลายทีราวกับจะปรับโฟกัสภาพให้มองเห็นชัดยิ่งขึ้น
-
ดวงตากลมโตกวาดมองไปทั่วห้องราวกับงุนงงว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร กันติชาขยับตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะนิ่วใบหน้าด้วยความเจ็บกลางลำตัว หญิงสาวเริ่มหวาดวิตกแล้วว่ามันต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเธอแน่ๆ กันติชาลุกขึ้นยืนโดยมีผ้าห่มพันร่างเอาไว้ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อส่องกระจก
-
แบมแบม
กรี๊ด...!!
-
กันติชาถึงกับร้องออกมาเสียงดังเมื่อเงาที่สะท้อนบนกระจกนั้นทำให้เธอแทบล้มทั้งยืน เมื่อตามร่างกายของเธอมีแต่รอยแดงเป็นจ่ำเต็มไปหมด
-
เมื่อคืนนี้เธอจำได้ว่าไปเลี้ยงฉลองกับเพื่อนหลังจากที่เรียนจบแล้วเธอก็โดนไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้จะมาจับตัวเธอไปแล้วหลังจากที่เธอวิ่งหนีมันจนไปชนกับใครบางคนเข้าเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย พยายามจะนึกเท่าไรก็นึกไม่ออกมาว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้
-
หญิงสาวก้าวเท้าออกไปจากห้องน้ำมองดูรอบ ๆ ก็เห็นธนบัตรที่วางอยู่บนโต๊ะมือบางหยิบขึ้นมาดูก็มีกระดาษโน้ตแปะเอาไว้บนธนบัตรปึกหนา
-
แบมแบม
เมื่อคืนนี้คุณบริการได้สุดยอดมาก หวังว่าเงินจำนวนนี้จะพอกับค่าตัวของคุณ
-
พออ่านข้อความจบ หญิงสาวถึงกับน้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความเจ็บใจตัวเองที่ไม่สามารถรักษาพรหมจรรย์เอาไว้ให้กับสามีในอนาคตได้
-
มือบางสะบัดธนบัตรที่ถืออยู่ในมือจนปลิวว่อนไปทั่วทั้งห้อง เธอจะลืมเหตุการณ์นี้ให้ได้อย่างน้อยอีกไม่กี่วันเธอก็จะได้กลับไปเมืองไทยแล้วผู้ชายคนนั้นจะไม่มีวันได้ก้าวเข้ามาในชีวิตของเธอได้อีกต่อไป
-
-
กันติชาเรียกแท็กซี่กลับมาที่หอพักของเธออย่างรวดเร็วพอมาถึงหญิงสาวก็รีบขึ้นไปบนห้องเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับเจนจิราที่กำลังนั่งทำหน้าเครียดอยู่บนโซฟาเมื่อเห็นกันติชาเจนจิราก็รีบเดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
-
เจน
เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน ทำไมถึงไม่กลับห้อง
-
แบมแบม
ไม่มีอะไรหรอก เมามากไปหน่อยก็เลยนอนค้างห้องยัยมิ้น
-
เจน
แกอย่ามาโกหกฉันเลยนะแบม
-
เจน
เมื่อคืนแกส่งข้อความไปหาที บอกว่าจะกลับห้องแต่แกก็ไม่ได้กลับมา
-
เจน
รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแกมากแค่ไหน
-
แบมแบม
ฉะ...ฉัน
-
เจน
ถ้ายังไม่พร้อมเล่าตอนนี้ก็ไม่เป็นไรฉันไม่บังคับหรอก
-
เจน
เอาไว้พร้อมเมื่อไรก็ค่อยเล่าให้ฉันฟังก็ได้
-
เจนจิราเห็นท่าทางของเพื่อนแล้วก็นึกสงสารบางทีคนเราก็อาจมีเรื่องที่ไม่อยากให้ใครรู้ก็ได้
-
แบมแบม
ขอบใจมากนะเจนที่เข้าใจ
-
กันติชาบอกเพื่อนด้วยใบหน้าซาบซึ้งเจนจิราเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเราเสมอเรื่องอะไรที่เธอไม่อยากพูดเจนจิราก็จะไม่คาดคั้น
-
เจน
ก็เราเพื่อนกันนี่นา ถ้าเพื่อนไม่เข้าใจกันแล้วจะเรียกว่าเป็นเพื่อนเหรอ
-
เจน
ไม่ต้องมาทำซึ้งหรอกแกรีบไปอาบน้ำแล้วพักผ่อนเถอะ
-
แบมแบม
อืม ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อนนะ
-
กันติชาพูดจบก็เดินเข้าห้องของตัวเองไปทันที ตอนนี้เธออยากจะอาบน้ำชำระคราบสกปรกออกไปจากร่างกายจะแย่อยู่แล้วรู้สึกขยะแขยงตัวเองจนอยากจะอาเจียนออกมากันติชาบอกกับตัวเองว่าเธอจะต้องลืมเรื่องนี้ให้จงได้เมื่อพลาดไปแล้วก็จะไม่ขอพลาดอีกเป็นซ้ำสอง
-
-
🇹🇭
-
🛬
-
ที่สนามบินสุวรรณภูมิพอเครื่องบินลงจอดถึงพื้นสามสาวหนึ่งหนุ่มต่างพากันดีใจที่ได้กลับมาบ้านเกิดของตนเองเสียทีหลังจากที่ต้องจากบ้านไปไกลแสนไกลเพื่อไปเรียนต่อมาวันนี้ทั้งสี่คนได้สำเร็จการศึกษาทำให้ทางครอบครัวได้ภาคภูมิใจ
-
นที
แล้วแบมจะกลับบ้านยังไงเหรอ
-
นทีหันไปถามกันติชาด้วยความเป็นห่วง
-
แบมแบม
คุณพ่อส่งคนที่บ้านมารับนะ
-
มิ้น
แหม ถามแต่ยัยแบมนะ
-
มิ้น
สุภาพสตรียืนอยู่ทางนี้ทั้งสองคนไม่เห็นจะถาม
-
แบมแบม
มิ้นก็พูดไปเรื่อย
-
แบมแบม
ไม่รู้หรือไง ว่าทีเขามีน้ำใจกับ แบมนะ
-
เจน
แหนะ ดูสิมิ้นยังไม่ทันคบกันเป็นแฟนเลยก็เข้าข้างกันขนาดนี้
-
แบมแบม
นี่พวกแกสองคนหยุดเลยนะ เลิกพูดเล่นได้แล้ว
-
มิ้น
หยุดแล้วจ้ะแบม
-
เมื่อโดนเพื่อนสาวดุเข้าอย่างจังทั้งสองก็ถึงกับปิดปากเงียบทันที ขึ้นพูดอะไรออกไปตอนนี้คงได้โดนแม่เสือสาวขย้ำแน่นอน เห็นยิ้มแย้มใจดีแบบนี้ลองได้ดุขึ้นมาก็ทำเอาเธอขนลุกเหมือนกัน
-
แบมแบม
คนขับรถที่บ้านมารับแล้วฉันไปก่อนนะ
-
กันติชาเห็นลุงสมที่ไม่ได้เห็นหน้ากันซะนานเดินเข้ามาหาพร้อมกับรอยยิ้มหญิงสาวจึงหันกลับไปเอ่ยลาเพื่อน ๆ
-
มิ้น
ถึงบ้านแล้วอย่าลืมโทรหานะ
-
แบมแบม
จ้า บาย👋
-
กันติชาลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เข้าไปหาคนขับรถที่อยู่ไม่ไกล ลุงสมก็รีบกุลีกุจอมาช่วยคุณหนูคนสวยของเขาลากกระเป๋าทันที
-
🚘
-
ลุงสม
เดินทางมาเหนื่อยไหมครับคุณหนู
-
แบมแบม
ก็มีเพลียบ้างแหละค่ะลุงสม เพราะเวลามันต่างกันน่ะค่ะ
-
ตอนแรกเธอคิดว่าไม่เป็นอะไร แต่พอเอาเข้าจริงๆก็รู้สึกเพลียและเวียนหัวเหมือนกันทั้งเวลาที่ต่างกันไหนจะอากาศที่ต่างกันลิบลับถ้าไม่รู้สึกอะไรก็ไม่ใช่คนแล้วละ
-
ลุงสม
กลับไปนี่คุณหนูคงจะได้ทานข้าวจนอิ่มแปล้แน่ครับ
-
ลุงสม
คุณหญิงเตรียมอาหารและขนมไว้รอตั้งมากมายเลยไม่รู้ว่าคุณหนูจะทานหมดหรือเปล่า
-
แบมแบม
สงสัยคุณแม่คงจะดีใจมากไปหน่อยที่แบมกลับมา😄
-
ลุงสม
ผมว่าไม่หน่อยแล้วละครับ ดีใจมากๆเลยมากกว่า
-
แบมแบม
แบมไปเรียนแค่สี่ปีเอง แต่ถนนหนทางเปลี่ยนไปเยอะเลยนะคะ
-
แบมแบม
ตึกรามบ้านช่องก็สร้างเต็มไปหมด แบมจำได้ว่าแต่ก่อนตรงนี้ยังไม่มีอะไรเลย แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปเป็นโรงแรมซะแล้ว
-
หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับชี้ให้คนขับรถดูเธอ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเวลาแค่สี่ปีจะทำให้เปลี่ยนแปลงไปได้เร็วขนาดนี้
-
ลุงสม
เดี๋ยวนี้คนชอบท่องเที่ยวเยอะครับก็คงสร้างเอาไว้รองรับนักท่องเที่ยว
-
ลุงสม
เห็นเขาว่าเจ้าของเป็นคนต่างชาติครับ มีบริษัทหลากหลายประเภทให้ครอบครอง
-
แบมแบม
เจ้าของก็คงจะรวยมากเลยน่ะสิแบบนี้
-
ลุงสม
ฐานะของคุณหนูก็ไม่ด้อยไปกว่าใครสักหน่อยครับ
-
แบมแบม
ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ
-
แบมแบม
แต่เงินที่มีอยู่ก็เป็นของคุณพ่อคุณแม่นี่คะ
-
แบมแบม
แบมอยากหาเงินได้เองมากกว่าค่ะ
-
ลุงสม
ลุงว่าก็ไม่ผิดนะที่อยากจะหาเงินด้วยตัวเอง
-
ลุงสม
แต่คุณท่านกับคุณหญิงก็สร้างฐานเอาไว้ให้คุณหนูได้บริหารแล้วนี่ครับ
-
แบมแบม
แบมอยากลองเริ่มต้นจากศูนย์ก่อนค่ะ
-
ใครจะว่าเธอบ้าก็ยอม แต่เธออยากจะหาประสบการณ์จากระดับล่างๆ แล้วค่อยกลับมาบริหารธุรกิจของครอบครัว
-
ลุงสม
ลองคุยกับคุณท่านดูครับ ผมเอาใจช่วย
-
แบมแบม
ขอบคุณค่ะลุงสม🙂
-
-
บ้านพรพิพัฒน์
-
playwright📝
-
รถราคาหลายล้านวิ่งเข้าไปจอดหน้าคฤหาสน์อันใหญ่โตของตระกูลพรพิพัฒน์ สมรีบลงจากรถไปเปิดประตูให้กับคุณหนูของบ้านทันที กันติชาก้าวเท้าลงจากรถก่อนจะยืนมองบ้านอันแสนอบอุ่นที่จากไปถึงสี่ปี ไม่นานผู้หญิงวัยกลางคนที่ยังสวยสง่ากับชายหนุ่มวัยใกล้เคียงกันเดินเข้ามาหากันติชาอย่างรวดเร็ว
-
คุณหญิงธาริกา
ไหนมาให้แม่กอดหน่อยซิ
-
คุณหญิงธาริการีบบอกด้วยน้ำเสียงดีใจพร้อมกับอ้าอ้อมแขนกว้างรอลูกสาวเข้ามากอด
-
แบมแบม
แบมคิดถึงคุณแม่ที่สุดเลยค่ะ
-
ปราชญ์
กอดแต่คุณแม่นั่นแหละ แล้วไม่คิดว่าพ่อจะคิดถึงบ้างหรอ
-
ปราชญ์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงงอนใส่ลูกสาว เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าลูกสาวผู้น่ารักของเขาจะโตเป็นสาวสวยเสียขนาดนี้ไม่หลงเหลือคราบเด็กมัธยมถักเปียสองข้างเลยสักนิดเดียว
-
แบมแบม
โอ้อย่าเพิ่งงอนกันสิคะคุณพ่อ แบมก็คิดถึงคุณพ่อที่สุดเลยค่ะ
-
หญิงสาวละจากมารดามากอดบิดาด้วยความคิดถึงเธอเพิ่งจะรู้ก็วันนี้ว่าบิดาของเธอก็งอนได้เก่งไม่แพ้ผู้หญิงเลย
-
คุณหญิงธาริกา
ดูสิไปอยู่ที่นั่นอาหารคงจะไม่ถูกปากถึงได้ผอม เหลือตัวนิดเดียวแบบนี้
-
แบมแบม
คุณแม่ล้อแบมเล่นหรือเปล่าคะ
-
แบมแบม
แบมเนี่ยนะเหลือตัวนิดเดียว แบมว่ายังอ้วนเสียด้วยซ้ำ
-
คุณหญิงธาริกา
แบบนี้แม่เรียกว่าผอม ไม่รู้ละวันนี้แม่ทำอาหารกับขนมไว้ให้เยอะเลยต้องทานให้หมดด้วยนะ
-
พอรู้ว่าลูกสาวจะกลับมาเธอก็ตื่นเต้นจนแทบนอนไม่หลับวันนี้ก็ยุ่งวุ่นวายกับการเข้าครัวนานหลายชั่วโมงเพื่อที่จะทำอาหารและขนมไว้รอลูกสาว
-
ปราชญ์
ใครจะไปทานหมดล่ะคุณ ทำตั้งหลายเมนูลูกคงได้ท้องแตกตายกันพอดี
-
ปราชญ์แซวภรรยาพร้อมกับหัวเราะขึ้นเสียงดังสงสัยคงจะดีใจไปหน่อยที่ลูกสาวกลับบ้าน
-
คุณหญิงธาริกา
ทานได้เท่าที่ทานละกัน ไปๆเข้าบ้านกันแม่ให้เด็กๆ ตั้งโต๊ะรอแล้วทานข้าวเสร็จจะได้อาบน้ำพักผ่อน
-
แบมแบม
ค่ะ
-
-
🇺🇸
-
อีกฟากหนึ่งของประเทศอเมริกา มาร์ค ต้วน ลูกครึ่งอเมริกา-ไทย วัยสามสิบห้าปีเจ้าของบริษัทออกแบบเครื่องประดับชั้นนำของโลกซึ่งผลิตผลงานออกมาแต่ละชิ้นในราคาที่สูงลิบลิ่วชนิดที่มนุษย์เงินเดือนธรรมดาอย่าหวังว่าจะได้มีครอบครอง
-
แถมชายหนุ่มยังมีโรงแรมหรูอยู่หลายประเทศจึงนับได้ว่าเขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มที่สมบูรณ์ไปเสียทุกอย่างและเป็นที่หมายปองของหญิงสาวมากมาย
-
มาร์ค
ยูคเรื่องที่ให้ไปจัดการน่ะได้ เรื่องหรือยัง
-
-
playwright📝
Follow the next episode 💕✨
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()