เงารักคาสโนว่า EP.1
-
ลอสแอนเจลิส สหรัฐอเมริกา🇺🇸
-
playwright📝
-
บรรยากาศในร้านกาแฟอบอวลไปด้วยความสุข เมื่อมีคนกำลังฉลองให้กับความสำเร็จหลังจบการศึกษาด้านการออกแบบเครื่องประดับจากสถาบันการศึกษาชื่อดังชั้นนำของโลก
-
มิ้น
คืนนี้พวกเราจะไปฉลองที่ไหนกันดี
-
นที
ฉลองให้กับความสำเร็จทั้งที่ก็ต้องไปที่ผับสิ
-
นที
ดื่มและเต้นให้เต็มที่กันไปเลย
-
มิ้น
ฉันยังไงก็ได้
-
มิ้น
แล้วแบมกับเจนล่ะว่าไง
-
มินตราพูดขึ้นก่อนจะหันไปถามเพื่อนสาวทั้งสองคนที่กำลังนั่งคิดอยู่
-
เจน
วันนี้ฉันขอบายละกัน
-
เจน
รู้สึกปวดหัวเหมือนจะไม่สบาย
-
แบมแบม
มิ้นกับทีไปกันเถอะ
-
แบมแบม
แบมไม่ชอบดื่มเหล้าหรอก
-
มิ้น
ไม่ได้นะแบม ฉันไม่ยอมหรอก
-
มิ้น
แกจะไม่ไปไม่ได้
-
มิ้น
ยายเจนปฏิเสธมาแล้วคนหนึ่ง
-
มิ้น
แกห้ามปฏิเสธเด็ดขาด
-
แบมแบม
แต่ว่าฉันกินเหล้าไม่เป็น
-
แบมแบม
ถ้าไปด้วยเดี๋ยวพวกแกก็จะหมดสนุกกันเสียเปล่าๆ
-
มิ้น
แกไม่ต้องมาหาข้ออ้างเลย
-
มิ้น
ยังไงคืนนี้แกก็ต้องไป
-
มิ้น
จริงไหมที
-
นที
ใช่แบม
-
นที
แบมต้องไปให้ได้นะ
-
นทีเองก็คะยั้นคะยอกันติชาเพราะว่าอยากจะให้หญิงสาวไปด้วย เขานั้นแอบรักหญิงสาวมานานแล้วทั้งมินตราและเจนจิราเองก็รู้และเขาเองก็ยังเคยขอความช่วยเหลือจากทั้งสองคนบ่อยๆ
-
แบมแบม
ในเมื่อพวกแกทั้งสองคนพูดขนาดนี้แล้ว ฉันจะไม่ไปก็คงไม่ได้สินะ
-
มิ้น
ต้องอย่างนี้สิเพื่อน
-
มินตราพูดจบก็ลุกขึ้นไปกอดกันติชาอย่างไม่เกรงใจสายตาของคนทั้งร้านที่หันมามองโต๊ะของพวกเธอเป็นตาเดียว
-
แบมแบม
ทำอะไรของแกเนี่ยยายมิ้น
-
แบมแบม
ดูสิ คนหันมามองเต็มไปหมด
-
มิ้น
ก็ฉันรักแกนี่นา
-
มิ้น
รักเพื่อนคนนี้ที่สุดไปเลย
-
เจน
พวกแกพูดแบบนี้ทำให้ฉันคิดว่าพวกแกกินกันเองแล้วนะเนี่ย
-
เจน
ดูสิขนลุกเลย
-
มิ้น
แหม! แกก็คิดไปได้
-
มิ้น
พวกฉันยังไม่อดอยากถึงขนาดลุกขึ้นมากินกันเองหรอกย่ะ
-
นที
พูดเรื่องอะไรกัน
-
นที
เกรงใจผู้ชายที่นั่งอยู่นี้บ้างเถอะ
-
นที
ก่อนที่จะกินกันเองก็ช่วยหันมามองผู้ชายคนนี้บ้างนะครับ
-
นที
นทีคนนี้ยังว่างเสมอ
-
นทีพูดขึ้นบ้างหลังจากที่เงียบมาสักพัก ใบหน้าหล่อๆหันไปสบตากับกันติชาอย่างต้องการสื่อความในใจ
-
เจน
ฉันละอิจฉาแบมแบมจริงๆ
-
เจน
ไม่รู้ว่าทำบุญด้วยอะไรมา
-
เจน
ผู้ชายหล่อๆถึงได้หันไปมองแต่ยัยแบมอยู่คนเดียว
-
มิ้น
คงจะทำบุญชาติที่แล้วมาเยอะ ถึงได้เกิดมาสวยขนาดนี้ผู้ชายที่ไหนก็ต้องหันมามอง
-
นที
ฉันว่าแกต้องทำให้ได้เยอะๆหน่อยนะมิ้น เพื่อเกิดชาติหน้าจะได้ไม่เกิดเป็นผู้หญิงห้าวห้าวเหมื่อนผู้ชายแบบนี้
-
มิ้น
ใช่สิ ใครจะperfectเหมือนยัยแบมล่ะ
-
แบมแบม
พอๆ หยุดเถียงกันได้แล้ว วันนี้ก็สอบกันมาจนเหนื่อยแล้วกลับไปพักผ่อนกันดีกว่า เดี๋ยวคืนนี้ต้องไปฉลองอีก
-
นที
แล้วแบมกับเจนจะกลับยังไง เดี๋ยวให้ทีไปส่งไหม
-
แบมแบม
ไม่ต้องหรอกที เดี๋ยวแบมกับเจนกลับกันเองได้
-
กันติชารีบปฏิเสธทั้งที่ เพราะว่าไม่อยากรบกวนชายหนุมมากนัก ที่พักของเธอกับมหาลัยก็ไม่ได้ไกลกันมากนักนั่งแท็กซี่ไปแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ถึงแล้ว ที่พักของนทีกับมินตราเสียอีกที่อยู่ใกล้กว่าพวกเธอตั้งเยอะ
-
นที
เอาอย่างนั้นก็ได้ เดี๋ยวคืนนี้ทีจะไปรับแบมเองนะ แต่งตัวรอได้เลย
-
แบมแบม
โอเค
-
มิ้น
เจนไม่เปลี่ยนใจแน่นะ ถ้าหากว่าเปลี่ยนใจไปก็แต่งตัวรอได้เลยแล้วกัน
-
เจน
เอาอย่างนั้นก็ได้ถ้าหายปวดหัวจะไปแล้วกัน
-
แบมแบม
ถ้าอย่างนั้นแยกย้ายกันตรงนี้เลยนะเดี๋ยวคืนนี้เจอกัน
-
เมื่อจ่ายเงินค่ากาแฟเรียบร้อยแล้วทั้งสี่คนก็แยกย้ายกันเป็นคู่ๆ โดยที่มินตราไปขึ้นรถกับนที ส่วนกันติชากับเจนจิราก็เรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่หอพักของเธอ
-
-
ผับ
-
playwright📝
-
ทั้งสามคนเดินเข้ามาพร้อมกับความตื่นเต้นแตกต่างกันไป ทั้งสามคนเดินตามพนักงานที่พาเดินเข้าไปนั่ง ก่อนที่ทั้งสามคนจะสั่งเครื่องดื่มมา กันติชานั้นไม่เคยเข้าผับสักครั้งเลยในชีวิต หน้าที่สั่งเครื่องดื่มจึงตกไปเป็นของมินตราแทน
-
มิ้น
แบมลองดื่มนี่หน่อยสิ รสชาติดีมากๆเลย
-
แบมแบม
แต่แบมไม่ชอบเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ มิ้นดื่มเถอะ
-
นที
ลองสักหน่อยไม่เห็นเป็นไรนี่แบม วันนี้เป็นวันที่เราเรียนจบทั้งทีมาดื่มฉลองกับความสำเร็จกันดีกว่านะ
-
แบมแบม
ก็ได้
-
เมื่อดื่มมาได้สักพักกันติชาก็เริ่มรู้สึกมึนๆ มองไปทางไหนก็ชักจะเป็นภาพซ้อนไปหมด ทำไมเธอถึงมองอะไรได้ไม่ชัดเลยหรือว่าเธอจะเมาซะแล้ว
-
แบมแบม
เดี๋ยวแบมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ
-
นที
เดี๋ยวทีไปเป็นเพื่อนดีกว่า
-
แบมแบม
ไม่ต้องหรอก แบมไปได้
-
นที
ไปได้แน่นะแบม
-
แบมแบม
อืม
-
มิ้น
ถ้าอย่างงั้นทีไปเต้นเป็นเพื่อนมิ้นหน่อยสิ
-
มินตราลุกขึ้นอย่างโงนเงนไม่แพ้กันติชา ก่อนจะเอ่ยชวนนทีพร้อมกับเข้าไปเกาะแขนหนาเอาไว้กันล้ม
-
แบมแบม
ทีไปเต้นเป็นเพื่อนมิ้นเถอะ
-
กันติชาบอกพร้อมกับเดินโซเซไปห้องน้ำ ในที่สุดหญิงสาวก็มาถึงห้องน้ำได้อย่างทุลักทุเล
-
กันติชาเข้าไปเปิดน้ำล้างหน้าจนผมเปียก น้ำเย็นถึงทำให้รู้สึกเหมือนดีขึ้นกว่าก่อนหน้านี้นิดหน่อย เมื่อตั้งสติได้ก็เดินกลับไปที่โต๊ะพอมาถึงก็เห็นว่าโต๊ะว่างเปล่า ร่างบางจึงหย่อนก้นนั่งลงแล้วหยิบแก้วน้ำเปล่าขึ้นมาดื่มหวังว่าจะดับกระหายความร้อนในร่างกายได้บ้าง
-
🕣🕖
-
ผ่านไปสักพักเพื่อนทั้งสองก็ยังไม่กลับมา หญิงสาวเริ่มรู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่างเมื่อเธอร้อนรุ่มไปทั้งตัวจนแทบอยากจะถอดเสื้อผ้าออกไปให้หมด ริมฝีปากแห้งผากขนต้องแลบลิ้นเลียให้มีความชุ่มชื่น ทำไม่เธอได้ร้อนแบบนี้นะ มันเหมือนกับว่าเธอควบคุมตัวเองไม่ได้เลย
-
กันติชาพยายามมองหานทีกับมินตราแต่ก็มองไม่เห็นเพราะว่าคนเยอะมาก มือบางจึงหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าก่อนจะกดโทรออกไปหานที
-
แบมแบมไม่มีการตอบรับ
-
แบมแบมไม่มีการตอบรับ
-
แบมแบมไม่มีการตอบรับ
-
ในเมื่อเธอโทรไปอยู่หลายรอบแต่ก็ไม่ยอมรับสาย หญิงสาวจึงกดส่งข้อความส่งไปแทน
-
หลังจากที่ส่งข้อความไปหานทีเรียบร้อยแล้ว ก็เดินเป๋ไปเป๋มาออกไปข้างนอกอย่างยากลำบาก เพราะว่าเบียดผู้คนมากมายกว่าจะออกได้สำเร็จ เธอเริ่มรู้สึกว่าสติแทบจะเลือนรางอยู่แล้ว
-
จู่ๆก็มีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้เข้ามาโอบเอวเธอ พยายามจะให้เธอเดินตามไป แต่สติอันน้อยนิดก็บอกให้เธอต่อต้านเอาไว้
-
เควิน
มาด้วยกันสิจะน้องสาว เดี๋ยวพี่จะพาไปหาความสุข
-
แบมแบม
ปล่อยน่ะ!
-
กันติชาพยายามขืนตัวเอาไว้พร้อมกับตะโกนใส่หน้าของชายหนุ่มแปลกหน้า
-
เควิน
กูอุตส่าห์เอายาวิเศษใส่ในแก้วให้มึงกินแล้วนะ อย่างน้อยก็น่าจะตอบแทนอะไรให้กูบ้าง
-
แบมแบม
ปล่อยนะ
-
เควิน
โอ๊ย!
-
หญิงสาวกระแทกส้นสูงลงบนเท้าของชายหนุ่ม ก่อนจะรวบรวมแรงสะบัดตัวให้หลุดพ้นแล้ววิ่งหนีเขาอย่างไม่คิดชีวิต
-
เควิน
นางสารเลว จะพาไปหาความสุขดีๆไม่ชอบ มึงชอบความรุนแรงนักใช่ไหม
-
ชายหนุ่มพูดด้วยถ้อยคำหยาบคายพร้อมกับวิ่งตามหญิงสาวอย่างโมโห
-
แบมแบม
ช่วยด้วยค่ะ!
-
หญิงสาวร้องเรียกให้คนช่วยพร้อมกับวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต กันติชาหันกลับไปมองข้างหลังก็เห็นว่าชายแปลกหน้ายังคงตามมาไม่หยุด เธอจึงรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นแต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นดั่งที่คิดเอาไว้
-
พลั่ก!
-
ร่างของเธอชนเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งอย่างแรง ก่อนที่จะดับวูบไปจนจำอะไรไม่ได้เลยหลังจากนั้น
-
เควิน
ผู้หญิงคนนั้นเป็นของกู ส่งมันมาให้กูเดี๋ยวนี้
-
มาร์ค
แต่รู้สึกว่าสาวน้อยคนนี้จะไม่เต็มใจที่จะไปกับแกนะ
-
ชายหนุ่มที่โอบกอดหญิงสาวเอาไว้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ทรงอำนาจ
-
เควิน
เต็มใจหรือไม่เต็มใจแต่กูก็ซื้อมันมาแล้ว มันก็แค่อีตัวที่ไม่ยอมรับแขก ถึงได้วิ่งหนีออกมาแบบนี้
-
มาร์ค
ถ้าอย่างงั้นก็ช่วยไม่ได้ที่ผู้หญิงคนนี้วิ่งมาหาฉันเอง แปลว่าสาวน้อยคนนี้อยากจะบริการฉันมากกว่าแก
-
ในเมื่อผู้หญิงคนนี้วิ่งเข้ามาสู่อ้อมกอดของเขา อย่างน้อยเขาก็น่าจะสนองให้กับหญิงสาวสักคืนจะเป็นไรไป ดูหน้าตาแล้วผู้หญิงคนนี้สวยมากที่เดียว ลองมาเล่นสักคืนจะเป็นไรไป อยากจะรู้เหลือเกินว่าลีลาจะเด็ดสักแค่ไหน
-
เควิน
นี่มึงจะแย่งผู้หญิงของกูหรอ
-
ชายหนุ่มชี้หน้ามาร์คพร้อมกับตะคอกถามด้วยความโมโห
-
มาร์ค
ยูคจัดการเคลียร์ด้วยแล้วกัน
-
ยูคยอม
คับ
-
มาร์คหันไปสั่งลูกน้องคนสนิทก่อนจะอุ้มหญิงสาวแล้วพาเดินออกไปทันที ปล่อยให้เลขาที่ควบคุมตำแหน่งบอดี้การ์ดจัดการกับชายหนุ่มแปลกหน้าไปตามคำสั่ง
-
แต่แล้วชายคนนั้นก็ได้รู้ว่ามาร์คคือใคร เขาถึงกับอ้าปากค้างก่อนจะยอมแพ้เพราะไม่กล้าต่อสู้กับคนของตระกูล"ต้วน"ที่มีทั้งอิทธิพลและเงินทองมากมายที่ใครเห็นหรือได้ยินก็ต้องก้มหัวให้กับคนของตระกูลนี้
-
-
playwright📝
Follow the next episode 💕✨
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()