หนูเล็ก

หนูเล็กอย่าดื้อสิ

เด็กแสบ

ทำมาไล่พี่นะ

อยู่คนเดียวได้ยังก่อน

ให้จริงเถอะ

โดนผีหลอกพี่ไม่รู้ด้วย!

ยังไงก็ไม่ได้

ถึงจะโตแค่ไหนก็ตาม

พี่ไม่ทิ้งหนูเล็กไว้คนเดียวแน่ๆ

อยากโดนคุณแม่ดุหรือไง

ถ้าพี่ฟ้อง?

ดื้อใหญ่แล้วนะ

ฟังนะหนูเล็ก

พี่รู้ว่าเรื่องนี้กะทันหันไป

ต่อให้พี่ไม่บังคับเรา

คุณแม่ก็บังคับหนูเล็กอยู่ดี

ช่วงนี้คุณแม่ไม่ค่อยสบายด้วย

อย่าทำให้ท่านกังวลใจสิ

แน่นอน

หนูเล็กอยากมาเมื่อไหร่

พี่พามาได้อยู่แล้ว

จริงครับ

สัญญา

โอเคเลยเด็กดื้อ

จะดีเหรอ

คุณหญิงย่าท่านแพ้ขนสัตว์นะ

ตามใจ

เอาไปแล้วก็ดูแลดีๆล่ะ

ทำมาเป็นปากหวานนะไอ้ลูกแมว

แด๊ดแด๋ขนาดนี้

ไม่ให้หมั่นเขี้ยวได้ไง

ไปเก็บของไป

ใกล้สี่โมงแล้ว

เดี๋ยวจะไม่ทันรถอาคุณ

เก็บของกันเสร็จแล้วใช่มั้ย

แล้วมะปรางเป็นไงบ้าง

อือ

ไม่ได้เจอนานเลย

ยังซนเหมือนเดิมใช่มั้ย

เอาน่า5555

สงสัยคงไม่ค่อยอยากกลับ

เป็นเรื่องธรรมดา

เดี๋ยวก็ปรับตัวได้

ตอนนี้ที่วังเปลี่ยนไปเยอะมาก

ตั้งแต่คุณพ่อเสียไป

ในวังก็มีปากเสียงกันทุกวัน

อือใช่

อาการทั้งคู่ก็ไม่ค่อยจะดีด้วย

ไม่เหนื่อยหรอก

อย่างน้อยพี่ก็มีวารินช่วย

ในวังก็เปลี่ยนไปเยอะ

รวมถึงอะไรหลายๆอย่างด้วย

พี่เองก็ไม่ใช่แพทย์ประจำตัวท่านแล้ว

อ้อ

พี่ลืมเล่าให้ฟัง

ตอนนี้พี่เป็นแพทย์อยู่ที่รพ.เอกชน

แต่ช่วงนี้รู้สึกเหนื่อย

เวลาพักผ่อนก็มีน้อยด้วย

พี่เลยวางแพลนจะกลับไปดูแลที่วัง

สบายดี

แต่ท่านเปลี่ยนไปจากเดิมมาก

อาจจะเป็นเพราะโรคชราด้วย

พี่เล่าให้ฟังก็ได้

ตั้งแต่สามปีที่แล้วที่คุณพ่อเสีย

คุณหญิงย่าก็เปลี่ยนไป

จากที่เป็นคนใจดี ใจเย็น

กลายเป็นคนอารมณ์ร้อน

ใครแตะนิดแตะหน่อยก็ไม่ได้

รวมถึงอาการละเมอ

ท่านดูเพ้อๆน่ะ

ยิ่งช่วงตกกลางคืนทีไร

ชอบไปนั่งคุยคนเดียวบ้าง

เล่นทำเอาแม่บ้านขวัญเสียกันหมด

ไม่ใช่แค่เราสงสัยหรอก

พี่เองยังสงสัยเลย

ตอนแรกพี่ก็คิดว่าท่านละเมอ

ช่วงหลังมันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ

จนคนในวังเสียขวัญกันหมด

มีบ้างเป็นธรรมดา

พี่ไม่แน่ใจเหมือนกัน

แต่ท่านรู้

เรื่องที่นนท์กับมะปรางจะย้ายเข้าวัง

ไม่ทันแล้วแหละ

ตอนที่พี่พูดชื่อมะปราง

ตอนนั้นมะปรางซนมาก

คุณหญิงย่าจะตีจะดุก็ไม่แปลก

พี่ว่าไม่น่าใช่หรอก

พี่จำได้ดี

พี่ว่าท่านคงมีเหตุผลส่วนตัว

หลังจากนี้คงไม่มีอะไรแล้วมั้ง

เรื่องก็ผ่านมานานแล้ว

ให้มะปรางไปเจอท่านหน่อยก็ดี

ป่านนี้ท่านคงไม่อคติแล้วล่ะ

หนูเล็ก

เป็นอะไร

ไหนบอกพี่

ใครทำอะไรเรา

พี่เข้าใจ

ไหน

ใครจะใจร้ายกับเราได้

มีอาคุณกับพี่อยู่ทั้งคน

ไม่ต้องกลัวหรอก

เราไม่อยู่ที่นั่นก็ไม่ต้องกลัวเหงา

พี่หาโรงเรียนไว้ให้เราแล้ว

ใช่ครับ

ต่อไปนี้ไม่ต้องเรียนที่บ้านแล้ว

พี่จะให้เราไปเจอสังคมใหม่ๆบ้าง

เรียนที่บ้านน่าเบื่อจะตาย

พี่เข้าใจเราดีหมดทุกอย่าง

เราเองก็อย่าทำตัวดื้อ

รู้มั้ยเรื่องมั้ยหนูเล็ก

ว่าไง

ไม่หรอก

ท่านจะโกรธเราไปทำไม

เราไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย

ท่านไม่ชอบเราแล้วไง

เราก็เป็นหลานท่านอยู่ดี

ด่าตอนไหน

งั้นพี่ถามได้มั้ย

ท่านด่าว่าอะไร

ไม่นะ

พี่ไม่เคยได้ยินชื่อนี้

คุณหญิงย่าเรียกน้องแบบนี้เหรอ

พี่ว่าท่านคงสับสน

ไม่ก็จำคนผิด

หนูเล็กก็อย่าเก็บมาคิดมากเลย

เรื่องมันผ่านไปแล้ว

คุณหญิงย่าคงไม่อะไรแล้วล่ะ

ไม่ต้องกลัว

ไม่ว่าคุณหญิงย่าจะทำอะไร

อาการคุณย่ากำเริบอีกแล้ว

ทำไงดีคะพี่คุณ

รินกับแม่บ้านเองก็เอาไม่อยู่แล้ว

โอเคค่ะ

แล้วพี่คุณจะกลับมาเมื่อไหร่คะ

อ้อค่ะ

แล้วเรื่องห้องพัก

ให้รินจัดการให้เลยมั้ยคะ

ตอนนี้มีว่างอยู่สองห้องพอดี

ห้องเก่าพี่นนท์ยังอยู่ค่ะ

เหลือแต่ห้องนอนมะปราง

ฝุ่นก็เกาะเต็มไปหมดแล้วด้วย

รินไม่แน่ใจ

พี่คุณ

พี่คุณใจเย็นๆก่อนนะคะ

ตอนนี้ยังพอมีห้องเหลือ

ให้มะปรางไปอยู่ห้องใหม่ก็ได้นะคะ

รินจะให้แม่บ้านทำความสะอาดให้

ห้องพี่นนท์ด้วย

ไหนๆห้องนั้นก็กลายเป็นห้องเก็บของแล้ว

ไม่เป็นไรค่ะ

ว่างมั้ยพี่คุณ

มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย

ใช่ส่วนตัว

วิภาสเหรอ

น่าแปลกแหะ

ทั้งที่ก็ไม่ใช่ชื่อคุณปู่

ทำไมคุณย่าถึงชอบพูดชื่อนี้จัง

ไม่แน่หรอกมั้งพี่

เท่าที่รู้ๆนะ

ท่านคงไม่ชอบคนที่ชื่อปริณลดา

ไม่รู้พี่คุณรู้สึกเหมือนกันมั้ย

เวลาท่านเจอหนูเล็ก

ท่านจะชี้หน้าแล้วเรียกหนูเล็กว่า

หนูเล็กมาเล่าให้ผมฟัง

ผมเองก็เพิ่งจะรู้มาเหมือนกัน

ใช่พี่คุณ

ผมเองก็ว่ามันแปลก

คงเข้าห้องไปพักผ่อนแล้ว

นอนไม่หลับหรอกพี่

วุ่นอยู่กับเอกสารเข้าเรียนเนี่ย

อ่าใช่

กลัวหนูเล็กจะปรับตัวไม่ได้

ที่ผ่านมาก็ให้ครูมาสอนที่บ้านตลอด

ปีนี้ก็ขึ้นม.6แล้วด้วย

ไม่รู้จะตามเพื่อนทันมั้ย

ถ้าเคลียร์เอกสารทางนี้เรียบร้อย

คงไม่เกินอาทิตย์หน้า

ผมก็ว่างั้น

เอาเป็นว่าผมไม่รบกวนพี่แล้ว

พี่คุณไปพักผ่อนเถอะ

ว่าไงครับ

ห้ามออกจากห้องหลังเที่ยงคืน?

พี่คุณ

ตั้งแต่ตอนเด็ก

ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องหลอกเด็กให้กลัวมาตลอดเลยนะ

ไอ้เรื่องที่ว่าห้ามออกจากห้องหลังเที่ยงคืนอะไรนี่

มันเป็นเรื่องจริงเหรอ

ถ้าจริงแล้วทำไมถึงห้าม

เคยอ่านแต่ในนิยาย

เรื่องแบบนี้มีจริงด้วยเหรอพี่คุณ

คงเป็นแค่คำบอกเล่า

สมัยนี้อะไรก็เปลี่ยนไปหมด

เรื่องแบบนี้คงไม่มีทางเกิดขึ้นแน่ๆ

นี่พี่วารินเพื่อนพี่คุณเองนะ

ไม่มีอะไรหรอกจ้า

พี่แค่จะทักมาถามเรา

ก่อนนอนอยากกินนมอุ่นมั้ย

พี่คุณเลี้ยงดีน่าดู

ขอบคุณนะ

แต่ไม่ดีกว่าจ้ะ

เราเนี่ยโชคดีมากๆเลยนะ

พี่คุณถึงยอมทำอาหารให้กินเอง

ปกติแล้ว

พี่คุณไม่เคยทำอาหารให้ใครเลยนะ

พี่ก็ว่าอย่างนั้นแหละ

พี่มากวนเรารึเปล่าเนี้ย

งั้นพี่ขอถามอะไรหน่อย

จริงๆไม่มีอะไรหรอก

พี่แค่อยากถามดู

ที่นี่น่ะ

เอาเป็นว่า

มะปรางนอนเถอะ

แต่พี่ขออนุญาตล็อกห้องเรานะ

ใช่จ้ะ

พรุ่งนี้หกโมงพี่จะรีบมาเปิดให้

อย่าว่าพี่อย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ

เพื่อความปลอดภัยของมะปราง

พี่จำเป็นต้องล็อกหน้าห้องเราไว้

หวังว่าจะเข้าใจพี่นะ

ดึกแล้ว

ทำไมยังไม่ยอมนอนอีก

โดนล็อกห้องเหรอ

แปปนะ

หนูเล็ก

คงแค่ตอนกลางคืน

ไม่ต้องห่วงนะ

พรุ่งนี้เช้าก็ออกจากห้องได้แล้ว

ที่ต้องล็อกไว้ก็เพื่อความปลอดภัย

เดี๋ยวสักพักก็หลับเอง

พี่ก็เริ่มจะง่วงแล้วด้วย

อ่ะๆไม่ทิ้งก็ได้

ได้สิ

อือมาๆ

หนูเล็ก

ผู้ชาย

หนูเล็ก

พี่ไม่ได้แกล้ง

พี่ได้ยินจริงๆ

พี่ไม่ได้มั่ว

ไม่ได้หูฟาดด้วย

เท่าที่พี่จับใจความได้

ถ้าพี่จำไม่ผิดนะ

เหมือนจะเป็นเพลงใจรัก

เราได้เปิดเพลงนี้หรือเปล่า

อื้อ

ชัดมาก

พี่ถึงถามไง

ใครอยู่ในห้องเรา

เค้าคงมาดี

ไม่ต้องกลัวนะ

หลับตาๆๆ

จะไม่ได้ต้องกลัว

ห้องพี่ก็อยู่ตรงข้ามห้องเรา