“เป็นอะไร หืม”
ดวงตากลมโตเหลือบมองคนถามเล็กน้อยก่อนจะสะบัดหน้าไปอีกทาง
“ไม่บอกแล้วจะรู้หรอ”
“กวาบอกเฮียว่ากวาอยากกินยำ อยากกินยำ”
“ก็ถ้ามันกินได้เฮียจะห้ามมั้ย”
“กวาไม่ปวดท้องแล้ว กวาหายแล้ว”
“อย่ามางอแงน่ะกวา”
เก้าเริ่มทำเสียงเข้ม เมื่อตุ๊กตาน้อยของเขางอแง เธอพึ่งออกจากโรงพยาบาลเพราะลำไส้อักเสบ ช่วงนี้หมอเลยให้งดของรสชาติจัดไปก่อน
“คนใจร้าย ไม่คุยด้วยแล้ว”
“ถ้าพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ เฮียก็ไม่อยากคุยหรอก”
ผ่านไปสิบนาที
“กวากินข้าวต้มหน่อยเร็ว”
“...”
“กวากวา”
“...”
“ถ้ายังดื้ออีกจะตีแล้วนะ”
“ตีเลย คนใจแก่ใจร้าย เอาแต่ดุ”
“กวากวา”
“เชอะ ไม่ให้กวากินยำ กวาก็ไม่เห็นเฮียกินกวา”
“โอ๋ ตุ๊กตาน้อยของเฮีย เดี๋ยวหายดีแล้วเฮียพาไปกินนะครับนะ”