เมียบำเรอ Ep.1
-
ขออนุญาตเปิดเรื่อง คำเตือนเรื่องนี้มีเนื้อหาค่อนค้างที่จะเมากาวโปรดใช้จักรยานในการรับชม ไม่ได้มีเจตนจะทำร้ายศิลปินเเต่อย่างใดถ้าผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะคะ😁
-
-
Read
-
ห้องรับรอง
-
ภากร
หม่ามี้
-
ภากร
หม่ามี้ครับ!!!
-
ภูพิงค์
คะ... ครับ
-
ภูพิงค์
ว่าไงมีอะไรหรอครับ
-
ผมหันไปสนใจเด็กน้อยที่กำลังเรียกผม
-
ภากร
เเขนมี้ไปโดนอะไรมา
-
ภากร
ทำไมมันเขียวช้ำเเบบนี้.จับเเขน
-
ภูพิงค์
เออ..
-
ภูพิงค์
ป่าวไม่มีอะไรครับ
-
ภูพิงค์
พอดีมี้เดินไปชนกับขอบโต๊ะน่ะ
-
ภูพิงค์
มันเลยช้ำนิดหน่อย
-
ภากร
อ๋อต่อไปนี้หม่ามี้ต้องระวังให้มากๆนะครับ
-
ภากร
น้องกรเป็นห่วง
-
ภูพิงค์
ครับผม🙂
-
ผมยิ้มเเห้งให้กับลูกพร้อมกับไม่ได้พูดอะไรออกไป
-
ไม่นานเสียงรถที่คุ้นเคยได้มาจอดเทียบท่าที่หน้าบ้านเหมือนอย่างเช่นทุกวัน
-
ภากร
โอ๊ะ!! สงสัยปะป๊าต้องมาเเล้วเเน่ๆ
-
ภากร
งั้นน้องกรขอออกไปรับปะป๊านะครับ
-
ภูพิงค์
.จับเเขน
-
ภูพิงค์
ไม่ไปลูกข้างนอกมันมืดเดียวจะหกล้มเอาได้
-
ภูพิงค์
รอนี่เเหละ
-
ภูพิงค์
เชื่อมี้นะ
-
ภากร
ก็ได้ครับ
-
-
เเกร่ก!!. เปิดประตู
-
เจษฎา
อะเเฮร่ม!!
-
เจษฎา
วันนี้ไม่เห็นมีใครออกมารับปะป๊าเลย
-
เจษฎา
ปะป๊าน้อยใจนะ
-
ภากร
งื้ออ
-
ภากร
ปะป๊า.เดินไปกอดขา
-
ภากร
เเงงอย่าโกรธน้องกรเลยนะครับ
-
ภากร
หม่ามี้ไม่ให้ออกไปอ่ะ
-
เจษฎา
.มองภูพิงค์
-
ภูพิงค์
.ก้มหน้า
-
เจษฎา
หึ
-
เจษฎา
ช่างเถอะ
-
เจษฎา
ดึกเเล้วนิ่
-
เจษฎา
หนูควรนอนได้เเล้ว
-
เจษฎา
มานี่เดี๋ยวปะป๊าส่งเข้านอนนะครับ
-
ภากร
ครับ😁
-
เจษช้อนตัวอุ้มลูกก่อนที่จะเดินออกไปโดยไม่สนใจคนตรงหน้า
-
ภูพิงค์
เฮ้ออออ
-
การเเต่งงานมันคือการเริ่มต้นใหม่สำหรับบางคนเเต่ไม่ใช่กับผม....
-
-
เเกร่ก!! ห้องนอน
-
ร่างสูงเดินเข้าไปในห้องก่อนที่จะดึงผ้าหุ่มออกจากตัวอีกคนที่กำลังนอนหลับ ฟรึ่บ!!.
-
ภูพิงค์
!!!!
-
เจษฎา
.ขึ้นคร่อม
-
ภูพิงค์
คุณ!!
-
ภูพิงค์
เอามือสกปรกของคุณออกไปจากตัวผมนะ!!
-
ร่างเล็กพยายามพลักอกอีกคนออกแต่ก็สู้แรงคนด้านบนไม่ไหว
-
เจษฎา
ชู่ววอย่าเสียงดังสิ.ปิดปาก
-
ภูพิงค์
อื้ออ...
-
เจษฎา
ลืมเเล้วหรอว่ามึงอยู่ในฐานะอะไร
-
เจษฎา
เป็นเมียคุณเจษฎานักธุรกิจระดับ100ล้านก็ทำหน้าที่หน่อยสิ
-
ภูพิงค์
ไม่!!
-
ภูพิงค์
ผมเป็นเมียเเต่ไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของใคร
-
เจษฎา
ปากเก่งนะเดี๋ยวนี้
-
เจษฎา
อย่าลืมสิว่าครอบครัวมึงอยู่ในกำมือกู
-
เจษฎา
ถ้ามึงอยากให้เเม่มึงหัวใจวายตายคาเตียงโรงพยาบาลก็เเล้วเเต่
-
เจษฎา
กูจะได้สั่งให้พยาบาลถอดเครื่องช่วยหายใจเเม่มึงออก
-
เจษฎา
จากนั้นก็...
-
ภูพิงค์
ไอ้ชั่ว ทำไมต้องเอาเเม่มาเกี่ยวด้วย
-
เจษฎา
ถึงกูจะชั่วเเต่กูก็ผัวมึง
-
เจษฎา
ถ้าไม่มีกูพยุงครอบครัวมึงไว้ป่านนี้มึงก็คงตายอยู่ข้างถนนเเล้ว
-
เจษฎา
จริงมั้ยเมียจ๋า
-
เจษฎาโน้มหน้าลงไปกระซิบข้างหูอีกคนก่อนที่จะซุกหน้าเข้าไปสูดดมกลิ่นหอมที่ลำคอขาวของร่างเล็กโดยที่เค้าไม่มีทางสู้เเรงได้เลย
-
ภูพิงค์
.กำมือ
-
ภูพิงค์
ฮึก..
-
เจษฎา
สำออยว่ะ
-
เจษฎา
อย่ามาทำเป็นเจ้าน้ำตากูไม่ชอบ
-
เจษฎา
พรุ่งนี้มึงอย่าหวังว่าจะลุกออกจากเตียงได้
-
มือหนาปลดกระดุมชุดนอนสีขาวบางออกก่อนที่จะรังเเกร่างเล็กโดนไม่สนใจว่าร่างเล็กจะเป็นอย่างไร
-
ภูพิงค์
ฮึก...อ๊ะ
-
ภูพิงค์
ผะ..ผมเกลียดคุณ!!.
-
ร่างเล็กได้เเต่กำผ้าปูที่นอนแน่นยอมรับชะตากรรมในเเต่ละวัน
-
เจษฎา
หึ
-
เจษฎา
กูก็ไม่ได้ขอให้มึงมารักกู
-
เจษฎา
เเล้วกูก็ไม่ได้รักมึง
-
-
ผมไม่มีทางขัดอะไรได้เลยถ้าผมไม่ยอมเค้าครอบครัวของผมคงต้องล้มละลาย
-
-
8.00
-
ติ้ดๆๆๆ สายเข้า
-
ร่างเล็กลืมตาเเล้วค่อยๆเขยิบร่างกายที่บอบช้ำไปหยิบโทรศัพท์ข้างเตียง
-
ภูพิงค์
.รับสาย
-
ภูพิงค์
ฮัลโหล
-
ภูมิ
พิงค์
-
ภูมิ
เปิดกล้องหน่อย
-
ภูพิงค์
ไม่ดีกว่ามั้งพี่ภูมิ
-
ภูพิงค์
คือพิงค์ยังไม่ได้เเปรงฟันเลย
-
ภูมิ
ช่างสิ
-
ภูมิ
พี่จะดูหน้าไม่ใช่จะดูฟันซักหน่อย
-
ภูมิ
เปิดหน่อยพี่คิดถึง
-
ภูพิงค์
ไม่ดีกว่า
-
ภูมิ
พิงค์!! มีอะไรรึป่าว
-
ภูมิ
ทำไมไม่ยอมเปิดกล้อง
-
ภูพิงค์
ปะ..ป่าว
-
ภูพิงค์
เเป๊บนะ
-
พิงค์หยิบผ้าหุ่มมาคลุมรอยช้ำที่เเก้มกับคอเอาไว้เพื่ออำพรางรอยช้ำที่โดนกระทำเมื่อคืน
-
ภูพิงค์
.เปิดกล้อง
-
ภูพิงค์
🙂
-
ภูมิ
เเบบนี้สิ
-
ภูมิ
กำลังตื่นหรอ
-
ภูพิงค์
ครับพึ่งตื่น
-
ภูมิ
พิงค์
-
ภูพิงค์
ว่า
-
ภูมิ
เอาผ้าปิดหน้าทำไม
-
ภูมิ
หายใจออกหรอ
-
ภูพิงค์
ออกสิ
-
ภูมิ
เอาออก
-
ภูพิงค์
พิงค์หนาวไม่เอา
-
ภูมิ
มีอะไรปกปิดกันรึป่าว
-
ภูพิงค์
ป่าวนะ
-
ภูมิ
งั้นก็เอาออก
-
ภูพิงค์
เออ
-
ภูมิ
.จ้อง
-
พิงค์ค่อยๆเอาผ้าออกจึงเผยให้เห็นรอยช้ำตามจุดต่างๆ
-
ภูมิ
พิงค์!!!
-
ภูพิงค์
อะไรเล่า
-
ภูมิ
ไปทำอะไรมา
-
ภูพิงค์
อุบัติเหตุเล็กๆน้อยๆน่ะ
-
ภูมิ
ไม่ใช่ละ
-
ภูมิ
อ่อรู้ละไอ้เจษใช่มั้ย
-
ภูมิ
ไอ้เจษอีกเเล้วสินะ
-
ภูพิงค์
.ก้มหน้า
-
ภูมิ
หึ ก้มหน้าเเสดงว่าใช่
-
ภูมิ
ไอ้เลวระยำ!
-
ภูมิ
พิงค์พี่ว่าออกมาเถอะ
-
ภูมิ
พาลูกหนีออกมาหาพี่
-
ภูพิงค์
มันทำหยั่งงั้นไม่ได้หรอกพี่
-
ภูพิงค์
พี่ก็รู้ว่าครอบครัวเราเป็นหนี้บุญคุณเค้า
-
ภูมิ
ช่างดิ
-
ภูมิ
เดี๋ยวพี่จะหาเงินมาคืนมันให้ครบทุกบาททุกสะตางค์
-
ภูมิ
เมียหรือว่านางทาส
-
ภูมิ
ดูสิ่งที่มันทำสิ
-
ภูมิ
โรคจิตชัดๆ
-
ภูพิงค์
ไม่เป็นไรหรอก
-
ภูพิงค์
พิงค์ทนได้
-
ภูพิงค์
อีก2ปีก็จะหมดสัญญาสมรสเเล้ว
-
ภูพิงค์
เราจะได้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กัน
-
ภูมิ
โธ่
-
ภูมิ
พี่ขอโทษนะที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย
-
ภูพิงค์
ไม่เป็นไรเเค่อยู่ข้างๆพิงค์ก็พอเเล้ว
-
เเกร่ก!!
-
ภูพิงค์
งั้นเเค่นี้นะ เดี๋ยวว่างเเล้วพิงค์จะโทรกลับ
-
ภูมิ
อืม
-
วางสาย
-
เจษฎา
ผัวไม่อยู่10นาทีร่านไปคุยกับผู้ชายคนอื่นไม่เกรงใจเลยนะ
-
ภูพิงค์
อย่าหาเรื่องได้มั้ย
-
ภูพิงค์
ผมคุยกับพี่ชาย
-
ภูพิงค์
คุยไม่ได้รึไง
-
เจษฎา
ไม่ได้
-
ภูพิงค์
เเต่นั่นมันพี่ชายเเท้ๆของผมนะ
-
เจษฎา
ก็ไม่ได้ เผื่อมึงอยากได้พี่ชายตัวเอง
-
ภูพิงค์
ความคิดต่ำตม
-
ภูพิงค์
การศึกษาไม่ได้ทำให้มีจิตสำนึกขึ้นเลยหรอ
-
เจษฎา
ปากดีหรือว่าเมื่อคืนยังคงโดนไม่พอ
-
ภูพิงค์
อย่าเข้ามานะ.ถอยห่าง
-
ภูพิงค์
ในสมองคงคิดเเต่เรื่องพันนี้สินะ
-
เจษฎา
ใช่
-
เจษฎา
ก็มึงเเม่งน่าเอานิ่วะ.ลูบใบหน้า
-
ภูพิงค์
สงสารลูกที่ต้องมีพ่อเหี้ยๆเเบบนี้
-
เจษฎา
หึ
-
เจษฎา
ลูกกูกูดูเเลสั่งสอนเองได้
-
เจษฎา
มึงทำหน้าที่เเม่ก็พอ
-
เจษฎา
มึงไม่มีสิทธิ์เอาลูกกูหนีไป
-
เจษฎา
เพราะเด็กคนนี้จะต้องขึ้นมาเป็นทายาทคนต่อไปของ ตระกูล วัชระสหพันธ์ คนต่อไป
-
เจษฎา
ส่วนมึง ถ้าหมดสัญญาเเล้วเชิญไปที่ไหนก็ไปเรื่องของมึง
-
ภูพิงค์
ถ้าไปผมจะเอาลูกไปด้วยผมไม่มีทางให้ลูกอยู่ที่นี่หรอก
-
เจษฎา
ถ้ามึงกล้าก็ลองสิ.บีบปาก
-
ก๊อกๆ
-
ก๊อกๆ!!!
-
ภากร
ปะป๊า
-
เจษฎา
ครับผม.เดินไปเปิดประตู
-
ภากร
น้องกรพร้อมเเล้วครับ
-
เจษฎา
ครับผม
-
เจษฎา
เดี๋ยวปะป๊าไปส่งหนูที่โรงเรียนนะ
-
เจษฎา
ส่วนตอนเย็นปะป๊าก็จะมารับหนูเหมือนเดิม
-
ภากร
โอเครงับ
-
ภากร
เเล้วมี้ไม่มาด้วยหรอ
-
เจษฎา
อ๋อหม่ามี้เพลียลุกไม่ไหวลูก
-
เจษฎา
เราก็ไปกันสองคนนี่เเหละ
-
ภากร
อ๋องั้นไปกันครับ
-
เจษฎา
ครับผม.ยิ้ม
-
-
ภูพิงค์
เฮ้อออ
-
ภูพิงค์
เมื่อไหร่ผมจะได้ไปจากที่นี่ซักที
-
ภูพิงค์
ถ้าเลือกได้ผมจะไม่เเต่งงานกับคุณ
-
ไรท์เตอร์อ๋อเหรอ
ฮัลโหลทุกโคนนนนน
-
ไรท์เตอร์อ๋อเหรอ
เนื้อเรื่องในตอนนี้อาจจะเปลี่ยนไปเล็กน้อยนะคะ
-
ไรท์เตอร์อ๋อเหรอ
เนื่องจากโดนเเบน
-
ไรท์เตอร์อ๋อเหรอ
ไรท์เลยลดความรุนเเรงลง
-
ไรท์เตอร์อ๋อเหรอ
ต้องขอโทษเเละขออภัยด้วยที่ไรท์เขียนนิยายรุนเเรงเกินไป
-
ไรท์เตอร์อ๋อเหรอ
-
โปรดติดตามตอนต่อไป............................
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()