_

3วันผ่านไป

Baicha Coffee 🍃

ผมหันไปมองยังต้นเสียงก็เห็นท็อปเดินตรงมาพร้อมกับมือที่ถือถาดอยู่โดยบนถาดมีแก้วกาแฟและจานเค้กของลูกค้าที่เพิ่งกินเสร็จไปวางลงบนเคาท์เตอร์แล้วพูดขึ้น

ผมลืมบอกไปเลยครับว่าตอนนี้อะตอมออกจากโรงพยาบาลแล้ว ออกเมื่อวานนี่เอง

นั่นสิครับ ทั้งๆที่เราก็คุยกันแล้วว่าทุกอย่างจะยังคงเป็นเหมือนเดิม

เด็กทั้ง2คนเดินออกไปต้อนรับลูกค้าแล้วครับโดยที่ท็อปกอดคอจอยเดินออกไป

มันแปลกจริงๆครับ เพราะผมไลน์ไปเขาก็ไม่ค่อยจะตอบสักเท่าไหร่ โทรไปก็ไม่ค่อยจะรับถ้าเกิดครั้งไหนรับก็ได้คุยกันแค่2-3ประโยคแค่นั้นก่อนที่จะเป็นเขาเองที่กดวางสายผม

ผมยอมรับครับว่ายิ่งเขาเป็นแบบนี้มันยิ่งทำให้ผมคิดถึงเขา อยากเจอหน้าเขา อยากได้ยินเสียงเขาและอยากอยู่ใกล้ๆเขา...

_

ดูสิครับยังมีหน้ามาพูดแบบนี้อีก

และพนักงานเขาก็เดินออกไปพร้อมกับออเดอร์ของผมกับคนตรงหน้า

ฝุ่นมองมาที่ผมด้วยสีหน้าท่าทางที่สื่อออกมาว่า 'เป็นอะไร'

ก็รู้แหละครับว่ายิ้มตามมารยาท แต่ผมหวงไงครับ ผมหวง ไอ้ตายิ้มๆนั่นผมต้องได้เห็นแค่คนเดียวสิ คนอื่นไม่มีสิทธิ์

ผมพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆคนตัวเล็กและกระตุกยิ้มส่งให้เขาหนึ่งที

วันนี้ผมจะเป็นสามีที่ดี ไม่หึง-หวงจนเกินไปเพราะรางวัลใหญ่ที่ผมได้ตอบแทนนั้นมันชั่งถูกใจผมยิ่งนัก

ธีรา รัตนประเสริฐ นะหรอครับที่จะทันคนอย่าง ทินกร กิตวรโชติ....

_

ปั้ง!

ผมเงยหน้าขึ้นก็เจอกับแก้วกาแฟพร้อมกับน้องชายฝาแฝดที่ยืนอยู่ตรงหน้าและภรรยาของน้องชายที่นั่งอยู่โซฟา ส่วนพวกเขามาตั้งแต่ตอนไหนนั้นผมก็ไม่รู้ครับ

มันพูดขึ้นและเลื่อนเก้าอี้ออกมาเล็กน้อยแล้วนั่งลงโดยที่ผมไม่ได้เชิญมันนั่งประทับแต่อย่างใด

พูดง่ายๆก็คือมันถือวิสาสะนั่งเองนั่นแหละครับ

เสียงของน้องสะใภ้ผมดังขึ้นทันทีที่ไอ้น้องชายผมมันเริ่มจะคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้ น้องชายผมหันไปมองภรรยาที่นั่งอยู่ที่โซฟาด้านหลังแล้วกันกลับมามองหน้าผมพร้อมหลับตาลงก่อนจะถอนหายใจออกมา

ไอ้วินมันหยุดพูดแล้วเงียบไปสักพักก่อนจะพึมพำกับตัวเองว่า

ผมหัวเราะออกมาให้กับประโยคของน้องชายที่มันพึมพำกับตัวเอง

LINE 🔔

หน้าของผมมันหันไปมองโทรศัพท์เครื่องหรูสีดำที่วางอยู่ข้างๆโดยอัตโนมัติ หน้าจอมันขึ้นโชว์เป็นข้อความของคุณชาครับ

ผมเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์และหันไปมองน้องสะใภ้ที่นั่งอยู่ที่โซฟา ฝุ่นหันมามองผมแล้วยิ้มตอบกลับมา มันเป็นยิ้มที่สื่อว่าสิ่งที่น้องชายผมพูดไปเมื่อกี้คือเรื่องจริงที่ว่าเขาไม่เห็นด้วย

ไม่มีใครเห็นด้วยกับเรื่องนี้ แม้กระทั่งผมเอง แต่ไม่รู้ว่าอะไรถึงทำให้ผมตัดสินใจตอบแบบนั้นออกไป

_

แก๊กกกกก🚪

สังขารอันเหนื่อยล้าของผมมันได้กลับมาถึงห้องแล้วครับ วันนี้ลูกค้าเยอะมาก

ทันทีที่เสียงประตูปิดสนิทก็มีเสียงเล็กๆนี้ดังขึ้นมาก่อนที่เจ้าของเสียงจะปรากฏตัว

พรึ่บ!!

ตัวแสบวิ่งมากอดผมเต็มแรงเลยครับ

ตัวแสบตอบผมและทำหน้าอ้อน

เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยคุยกับคนเป็นพ่ออย่างสนุก

ตัวแสบไม่ได้ตอบแต่แค่พยักหน้าตอบผมแค่นั้น

ผมย่อตัวก่อนจะอุ้มตัวแสบขึ้นมาและพาเดินเข้าไปในห้องครัว

_

ทันทีที่เข้ามาในห้องครัวเสียงเจื้อยแจ้วของเด็กหญิงก็ตะโกนเรียกคนเป็นแม่

หญิงสาวละหน้าจากหม้อที่กำลังต้มอะไรสักอย่างแล้วหันมามองข้างหลังก็เจอกับสามีที่ยืนอุ้มลูกสาวที่เป็นดังแก้วตาดวงใจ

หาหมองั้นหรอ? ผมมองดูนาฬิกาก็บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลา6โมงจะทุ่มแล้วครับ

หญิงสาวพูดจบก่อนจะหันไปปิดเตาแก๊สให้สนิทและรีบเดินออกไปยังห้องนอนเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

เด็กหญิงน่าตาน่ารักวัยกำลังซนเอี้ยวตัวออกจากวงแขนของคนเป็นพ่อเพื่อให้คนเป็นแม่อุ้มตัวเอง

_

ก๊อกๆ

แอ๊ดดดด~

ผมเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารก็เจอกับเพื่อนที่ชะโงกหน้าออกมาจากบานประตู

ปั้ง🚪

มันพูดพร้อมกับปิดประตู

ผมพูดกับเพื่อนก่อนจะก้มลงมองปากกาที่ถืออยู่ในมือ

ก๊อกๆ

แอ๊ดดดดด~

แอ๊ดดด~

มือไอ้ยูมันยังไม่เอื้อมไปเปิดประตูแต่ประตูก็ถูดเปิดมาจากด้านนอกก่อนซะงั้น และตามด้วยเสียงเล็กๆที่เจื้อยแจ้วไปทั่วทั้งห้อง

สักพักก็มีบุคคลที่4ที่รีบเดินเข้ามาพร้อมกับเสียงหอบเล็กน้อย

หญิงสาวก้มหัวเล็กน้อยให้กับชายหนุ่มทั้ง2คน

แอ๊ดดด~

ไอ้ยูเดินออกไปไม่ถึงนาทีเสียงเปิดประตูจากด้านนอกก็ดังขึ้นพร้อมกับบุคคลที่ผมหลบหน้าเขามาหลายวัน

เขาเดินตรงมาก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ตรงหน้าผม

ปั้ง🚪

เด็กหญิงหันไปพูดกับคนเป็นพ่อเพื่อให้อุ้มตัวเองไปนั่งบนตัก

เขาหันไปพูดกับลูกก่อนจะอุ้มลูกขึ้นมานั่งบนตักแล้วหันมามองหน้าผม

น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ตั้งแต่เห็นใบกน้าหวานนั่นตอนที่เปิดประตูเข้ามามันได้ไหลออกมาเรียบร้อยแล้วครับ

'อ่อนแอบ้างคิณ อย่าทำเป็นเข้มแข็งตลอดเวลา' คำพูดของน้องชายผุดขึ้นมาในหัวผมทันที

มือเล็กๆเอื้มมาตรงหน้าผมก่อนที่นิ้วเล็กๆนั่นจะค่อยๆเช็ดคราบน้ำตาที่ติดยู่บนใบหน้าผม

ยิ่งผมเจอแววตาของอะตอมผมยิ่งสมเพชตัวเอง สมเพชในความคิดตัวเองทั้งในตอนนั้นและตอนนี้

น้ำตาที่ไหลออกมาโดยที่ไม่อายเด็กน้อยและคนตรงหน้าค่อยๆไหลออกมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก ผมอึดอัดเหลือเกิน

เกลียดตัวเองที่เมื่อก่อนด่าน้องอย่างกับอะไรดี แต่มาวันนี้ตัวผมเองกลับเป็นเองซะงั้น ตลกสิ้นดี...

_

-TBC-